รันโฉบมา​เพื่อให้หายคิดถึง
กว่ายี่สิบปี​ที่รังนกแห่งนี้​เป็นเสมือนเครื่องทำลาย​ความเหงา
​เป็นเสมือนกระดาษแผ่นใหญ่​ที่​เอาไว้ให้ระบาย​ความรู้สึก
​เป็นเสมือนกระจก​ที่สะท้อน​ความเห็นของนักอ่าน​และนักเชียนอย่างแจ่มชัด
​และ​เป็นแหล่ง​ความทรงจำ​ที่​จะติดตัวตราบนานเท่านาน

รันคิดถึงทุกท่าน หากเอ่ยนามตอนนี้ก็ไม่หมด ​โดยเฉพาะอย่างยิ่งลุกเปี๊ยก ผู้​ซึ่งเสียสละเวลา​และเงินทองปลุกปั้นศาลาแห่นี้ขึ้น​มา ​เป็นคน​ที่ผมคิดถึง​เป็นพิเศษ

คิดถึงด้วย​ความขอบคุณ ด้วย​ความซาบซึ้งใจ ด้วย​ความเคารพอย่างสูง

เคารพในเจตนา​ที่จรรโลงโลกแห่งวรรณกรรมนี้ไว้ตลอดมา

สุดยอดมากครับ​ ลุงเปี๊ยก

รันนรา 25/9/2566

 

 
สวัสดีค่ะ​ ลุงเปี๊ยก​และสมาชิกนกน้อยทุกคน

รจนาหายตัว​ไปนานมาก วันนี้บินโฉบมา​ที่ศาลา รู้สึกใจหายเล็กน้อย​เมื่อเห็นลุงเปี๊ยกประกาศว่าเดือนมีนาคมปีหน้า ศาลานกน้อย​ต้องปิดตัวในโลกไซเบอร์แล้ว​

เลย​อยากมาชวนคุยว่า​ใครรู้สึกอย่างไร​กับศาลานกน้อย ประทับใจตรงไหน เคยเขียนเรื่อง​อะไร​ อยากทักทาย​ใคร

แวะมาให้​กำลังใจกัน​และกันให้หายเหงานะคะ​

 

 
มีเหตุ​จะ​ต้องปิดระบบ​เพื่อปรับปรุงระบบปฏิบัติการใหม่ หากระยะนี้ เข้าเว็บไม่​ได้ ไม่​ต้องตกใจ ยังไม่หาย​ไปไหน ​เป็นการปิดชั่วคราว​เพื่อซ่อมบำรุง (หลังจากไม่​ได้ทำมานาน...​)

แจ้ง​เพื่อทราบครับ​
๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๙

 

 
สวัสดี ชาวนกน้อยทุกท่านนะคะ​
พายุผ่าน​ไปแล้ว​ ...​.

สวัสดีป้าหมู นกเป็ดน้ำ
ขอขอบคุณค่ะ​ ​กับลิงค์ทาง​ไป​ที่บอร์ดเก่า
ก็​ได้​แต่​ไปมองๆ​ค้นๆ​ดูแล้ว​ค่ะ​
​ต้องขอโทษมากๆ​ค่ะ​ ​ที่ไม่ค่อย​จะมีเวลาคุยกัน
คุณสามี​กำลัง​จะ​ไปผ่าตัดต้อในตา สัปดาห์หน้านี้ล่ะค่ะ​
ป้าหมูดูแลรักษาตัวดีๆ​นะคะ​


​กำลังตามอ่าน ​(only)​ งานของคุณ ปักษิณ เรื่อง​ คนจูงหมา อยู่​ค่ะ​
อ่านงาน คู่บุญ ของคุณเล็ก โยธา

บินมาให้​กำลังใจลุงเปี๊ยก
ขอขอบคุณ นิตยสารออนไลน์นกน้อยนะคะ​
...​
หลายปีผ่านนานแล้ว​ภาพ​ที่เขียน
เธอเคยเวียนวนมาทาสีซ้อน
บอกว่าชอบมองแสงตะวันรอน
เมฆเทาอ่อนล้อมป่าพนาลี

พู่กันเก่าแห้ง​ไปหลายวันแล้ว​
คน​เขาแจ้วลือเกร่อเธอเบื่อ​ที่
​ความซําซากยากฝืนขื่นฤดี
จึงหลบลี้ลับหาย ...​. คล้ายแกล้งกัน

...​​โดย เฟื่องฝัน

 

 
...​...​...​...​...​...​...​.ยังอยู่​ดี ปลอดภัยค่ะ​
เพียง​แต่ลุยฝน บ่อย
​เป็นหวัดอีก เลย​นั่งอ่านอย่างเดียว
ตาม​ที่ลุงเปี๊ยกแนะนำค่ะ​

​และ​กำลัง จับตาดู ​และอธิฐาน ให้ ฟลอริดา รอดพ้นพายุ
อย่าให้เหมือน ทางเฮติ เลย​

Damage assessments are just beginning
Florida Governor Rick Scott just updated the nation on Hurricane Matthew’s impacts so far.
Here are the highlights:
600,000 people in the state are without power
22,000 people are in shelters
145 shelters are open in the state
All interstates in Florida remain open, without tolls
Damage assessments are just beginning
The federal government is providing significant help to the state,
including food, water, tarps, generators, search and rescue teams,
hazmat assessment teams, cots and blankets.

นกหวีด

 

 
หวัดดีลุงเปี๊ยก​และ​เพื่อน​เพื่อน

วันนี้คันมือเลย​เกาอออกมา2 เรื่อง​มาแปะไว้

ขอให้ทุกท่านมี​ความสุข​กับการเขียน...​...​เขียน​เพื่อตัวเอง​เอาไว้อ่าน 555

 

 
"There is a special charm to journeys undertaken before daybreak in hot lands: the air is soft and cool and the coming of dawn reveals a landscape fresh from the night dew." 

"In one of her letters she writes: Some have questioned the appropriateness of talking about such matters as metta (loving-kindness) and thissa (truth) in the political context. But politics is about people and what we had seen ...​ proved that love and truth can move people more strongly than any form of coercion." 
― Aung San Suu Kyi, Letters from Burma

"Every thought, every word, and every action that adds to the positive and the wholesome is a contribution to peace. Each and every one of us is capable of making such a contribution." 

― Aung San Suu Kyi

 

 
สวัสดีป้าหมู (นกเป็ดน้ำ),

ก็อย่าง​ที่บอกครับ​ ตราบใด​ที่ยังมีสิ่ง​ที่​ต้องการ ก็เชิญมา​ได้เสมอ
ศาลานกน้อย ไม่​ได้เปลี่ยนแปลงอะไร​ เคยอยู่​มา​ได้อย่างไร วันนี้ก็ยังอยู่​

จนกว่า​จะหมดใจแหละ​ครับ​ คุณนก​ทั้งหลาย

นับถือ,
ลป.

 

 
สวัสดีค่ะ​ ลุงเปี๊ยก

ลุงเปี๊ยกถามลอยๆ​ ว่า คุณเข้ามา​ที่นี่ คุณ​ต้องการอะไร​กันครับ​?

สำหรับ นกเป็ดน้ำ
ยังมีข้อมูล"บทกลอน" อยู่​ในนี้ไม่น้อย หลายครั้งนำ​ไปอ้างอิง ยืนยันว่า"​เป็นกลอน​ที่เคย
เขียนไว้​ที่นี่ ​และช่วงหนึ่ง​เคย​ได้อาศัย ​ใช้ บอร์ดนี้ ​เป็น​ที่ต่อกลอนกัน​กับ​เพื่อนๆ​
จึงยังคงมีบอร์ดนี้ ติดอยู่​​ที่เว็บไซต์
http://www.reocities.com/kothai2_2000/
​ซึ่ง เปิดอ่าน​ได้ ​แต่เข้า​ไปแก้ไขไม่​ได้

​แต่เหมือนยังมีเว็บไซต์อยู่​ จึง​ได้เห็น​ความเคลื่อนไหวในศาลา รวม​ทั้ง​ได้เห็นข้อ​ความของ
"นกหวีด"​ที่ขาดการติดต่อกัน​ไปหลายปี เหมือน"นกอื่นๆ​" ​ได้เห็นนกหวีดกลับเข้าศาลา
แบบ"งงๆ​" จึง​ได้เข้ามาทักทาย "​และโทรฯคุยกันเพิ่มเติม เฉกเช่น​เพื่อนนกกลับมาเยือนรังเก่า
ขอบคุณศาลานกน้อย ​ที่ยังคงสถานภาพไว้ ทุกคอลัมน์ ขอบคุณค่ะ​ลุงเปี๊ยก

 

 
ตามสบายกันทุกคนนะครับ​
ให้เห็น​เป็นบ้านของตัวเอง
เจ้าบ้านไม่อยู่​ ประตูไม่​ได้ปิด
เข้ามาแล้ว​ ก็นั่งเล่น อ่านนั่นนี่ เขียนโน่นนู่น ตามสบาย
ตามสบายอย่างเคยน่ะแหละ​

ยินดีต้อนรับเสมอฯ

 

 
โห , ลุงเปี๊ยกไม่ค่อยเข้าบนกระดาน พอเข้ามาคราวนี้
มี[คำบ่น] มาแบบ"เสียงเข้ม" ​และจริงจังเชียว

นกหวีดอ่านแล้ว​ค่ะ​ ​แต่ก็ไม่มี อะไร​​ที่​จะ​ต้องคิดมาก
​เพราะลุงไม่​ได้เขียนถึงนกหวีดนี่นา

​แต่...​...​
ติดใจตรง​ที่ว่า
"คุณมา ​ที่ศาลานกน้อย คุณ ​ต้องการอะไร​ กันครับ​ "

อยากบอกไว้ ตรงนี้ละกันนะ ว่า
ไม่เคยคิด​จะตักตวงสิ่งใดเลย​
เพียงขอเผยด้วยอักษราว่าคิดถึง
เท่านั้น​ จริงๆ​นะจ้ะ​

 

 
[คำบ่น] เรามีชีวิตอยู่​บนโลกบริโภคนิยมกันนะครับ​ ​และแน่นอนว่าโลกแบบนี้หมุน​ไป​ได้​เพราะมีการซื้อ การขาย ​และพวกเราก็​เป็นผู้บริโภคกันถ้วนหน้า เราจึงเคยชิน​กับการถูกสปอล์ยจากพ่อค้า จากผู้ให้บริการ​ที่คาดหวังบางอย่างจากเรา ​เอาใจเรา ทำให้เราเคยตัว

ศาลานกน้อย ไม่​ได้มองสมาชิก​เป็นผู้บริโภค หรือลูกค้า หรืออะไร​​ทั้งนั้น​ ​เพราะ​ที่นี่ไม่มีการซื้อขายอะไร​ ผมในฐานะเจ้าของเว็บ ไม่​ได้คาดหวังกำไรจากสมาชิก ไม่​ได้ทำ​เพื่อผลประโยชน์​ส่วนตน ​และ​เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มต้น​เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนนู้นนนน ​และก็เห็นกันอยู่​

​ถ้าสมาชิกท่านใด คาดหวังสิ่ง​ที่ไม่มีในนี้ ผมก็เสียใจด้วยนะครับ​ ศาลานกน้อย​เป็นแบบนี้เอง ​ถ้าอยู่​กันมานานก็น่า​จะรู้ ​และเข้าใจ​ได้แล้ว​นะครับ​

คุณมา​ที่ศาลานกน้อย คุณ​ต้องการอะไร​กันครับ​ ​และสิ่ง​ที่คุณ​ต้องการยังมีอยู่​หรือเปล่า?​ถ้าไม่มีสิ่ง​ที่​ต้องการคุณก็ไม่มา ​ถ้ายังมีสิ่ง​ที่​ต้องการอยู่​ คุณก็มา นี่​เป็นสิ่งปกติ

​ถ้าคุณ​ต้องการมิตรภาพ ​ความ​เป็น​เพื่อน ​ความจริงใจ คุณก็หยิบยื่นมันออกมา หากมีคนเห็น​และ​ต้องการแบบเดียวกัน ​เขาก็​จะโผล่ออกมาหยิบยื่นมิตรภาพ ​ความ​เป็น​เพื่อน ​ความจริงใจ ออกมาให้เห็นแบบเดียวกัน สังคมมันจึงเกิดขึ้น​ ​และดำรงอยู่​ ​และคุณก็​จะ​ได้เห็นสิ่ง​ที่คุณอยาก​จะเห็น ไม่เฉพาะ​ที่นี่หรอกครับ​ ​ที่ไหนก็เหมือนกัน

ผม​จะไม่สปอล์ยคุณหรอก สิ่ง​ที่ผมทำ​ไปแล้ว​ ​และยังคงทำอยู่​ ​คือการให้บริการระบบ ให้บริการสถาน​ที่ ​ซึ่งคุณ​จะเข้ามา​ใช้งาน​ได้เสมอ ๗ วันต่อสัปดาห์ ๒๔ ชั่วโมงต่อวัน ผมยังให้บริการคุณเหมือนเดิม

บ่นให้ฟัง ให้รู้กันอีกที ว่า​ที่นี่ ไม่​ได้คิด​จะซื้อขายอะไร​ให้​กับสมาชิก เราให้บริการ ฟรี มาตลอด

ยังยินดีต้อนรับ ​และ​จะให้บริการกันต่อ​ไปด้วย ครับ​

ขอแสดง​ความนับถือ,
ลุงเปี๊ยก

 

 
ตาม​ที่เห็นนะครับ​
มากันทีไร ก็ยังอยู่​ ศาลานกน้อย กระดานเสวนา บทกวีดิจิตอล นิตยสารรายสะดวก​ ทุกสิ่งยังเหมือนเดิม ให้บริการต่อ​เนื่องเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนมานับสิบปี ตาม​ที่เห็น

บริการยังอยู่​ครับ​ ​ส่วนผู้คน ​จะคิดเล่นเห็นต่างอย่างไร ก็ตาม​แต่​จะ​เป็น​ไป ​เป็นปกติของผู้คนทั่วโลก ไม่ต่างกัน

ยังยืนยันให้บริการต่อ​ไปเรื่อย ๆ​ ตาม​ที่เห็นครับ​ฯ

 

 


ชีวิตเราเท่านี้​ที่มองเห็น
มีร้อนเย็น​เป็น​ไปไม่ตรงเผง
สุขหรือทุกข์ปล่อยให้​ไปตามเพลง
ไม่​ต้องเร่ง​ต้องรีบถีบตัวตน

เกิดมาแล้ว​แนวนำกรรมลิขิต
ปล่อยชีวิตจิตใจให้สับสน
คิดโทษฟ้า-โกรธดินอาจินต์จน
ไม่มีเหตุมีผลบ่นพึมพำ

ปัญหามีน้อยนิดคิดว่าใหญ่
ไม่แก้ไขจริงจังนั่งครวญคร่ำ
ผิด​ไปแล้ว​ปล่อยเลย​ไม่เคยจำ
ทางสำดำว่าขาวรีบก้าวเดิน


เคยอวดดีมีมาดฉลาดเลิศ
มีคนเชิดชูนำพร่ำสรรเสริญ
พอดวงตก-ยก​ได้-ก็ไม่เพลิน
เคยเชื้อเชิญเขินขัดตัดไมตรี

จึง​ต้องจำย้ำหนัก​เป็นหลักตอก
กันช้ำชอกหัวใจไม่สุขี
คนละแบบคนละอย่างแตกต่างมี
ชอบแบบนี-้แบบนั้น​ล้วนผันแปร

ก่อน​จะวายชีวาควรหาจุด
อย่าเร่งรุดเร็ว​ไปในกระแสร์
ชีวิตเรา-​เขา​ใคร-ไม่มาแล
อาจท้อแท้...​​แต่ไม่...​ใช่ทุกวัน

ยังบีซี่อยู่​นะคะ​ แล้ว​​จะเข้ามาอ่านมาเขียนต่อ
เข้าใจค่ะ​ ไม่ใช่คนขี้เหงา แทบ​จะไม่ว่างใน​แต่ละวันด้วยซ้ำ สำหรับ"นกหวีด"
​แต่เรายังไม่เสีย​ความจำดีๆ​ ​ที่เคยมีต่อกันไง จึงยังมีวันนี้วัน​ที่ สองนกมาเจอกัน
อากาศเริ่มเย็นค่ะ​ ชวนให้นึกถึงวันคืนเก่า
คิดถึงค่ะ​
...​...​.

 

 
...​...​...​...​...​...​นานมากจนจำไม่​ได้ว่า กี่วัน หาย​ไปจนจำพาสเวิร์อะไร​ก็ไม่​ได้เลย​
จนกระทั่ง พบว่า สารพัดเว็ปไซต์ ​ที่เคย​ไปตะลอนๆ​ซะทั่ว
มันก็มีพวกอาร์ตเวิริ์ค แบบโฆษณามากมาย​ จนทำให้ คนหัวเก่าๆ​คนนี้
ไม่ปลื้มค่ะ​

เลย​มานั่งคิดว่า ​ที่นกน้อยแห่งนี้ ไม่เห็นมีพวกการหาราย​ได้อะไร​เลย​
นอกจากลิ้งค์แจกเต้าเทียมของลุงเปี๊ยก
ยังแจกอยู่​หรือปล่าวค่ะ​




นกเอ๊ย
นกเอ๋ยนก น้อยใหญ่ ​ไปไหนหมด
ฉันมาจด ​ความเรียง ส่งเสียงถาม
​จะให้จับ เจ่าหง่อม จน​เป็นยาม
เฝ้าศาลา ลายคราม เลย​หรือไร

ฉันกลับตัว กลับใจ กลับมาหา
มานั่งพิง ศาลา เหมือนก่อนเก่า
​แม้พี่ยัง คิดถึงน้อง ครั้งสองเรา
เคยไล่เหงาปลอบขวัญต่อกันมา

นกเอ๋ยนก น้อยใหญ่มาทักทายกันนะคะ​ สุขสันต์วันสุดสัปดาห์ค่ะ​

ลงชื่อ..นกหวีด

 

 
สวัสดีค่ะ​นกน้อย สวัสดีค่ะ​ลุงเปี๊ยก
ขำๆ​​กับุภาษา​ที่ลุงเปี๊ยก​ใช้คำว่าโผล่มา ลุงเปี๊ยกเพิ่งโผล่มา ป้าหมูก็โผล่มา
​แต่นกหวีดบินกลับมา ให้​ความรู้สึกว่า​ ลุงเปี๊ยก ​และป้าหมู อยู่​ในกรง ,กล่อง
แล้ว​เปิดฝาออกมา​เป็นครั้งคราว

โลกออนไลน์มันเคลื่อน​ไปไหนๆ​
มันก็ยังเคลื่อน​ไปด้วยสมองคนอย่างเดิมๆ​นะคะ​
​แต่โลกจริงไม่เคยเปลี่ยนนะ คนต่างหาก​ที่เปลี่ยน

ในสายตาของนกหวีดเอง​คือ
สังคมมนุษย์ตะหาก​ที่วุ่นวาย หญิงอยาก​จะ​เป็นชาย ชายอยาก​จะ​เป็นหณิง
ปนแปกัน​ไปหมด จนเด็กๆ​ไม่รู้ว่า​จะเรียกคนไหนว่าพ่อ หรือแม่กันแน่
ดวงอาทิตย์ยังขึ้น​จากตะวันออก เย็นๆ​ก็ข้าม​ไปส่องทางตะวันตก
สายฝนก็ยังตกจากฟ้าสู่ดิน นกบินข้างบน ปลาวนอยู่​ในน้ำ ต้นไม้ยังให้ผล
อ้าว กลาย​เป็นบ่น​ไปแล้ว​ โปรดอุัย อภัยนะคะ​

นกหวีดอยู่​ไกล​ใช้เวลาชั่วโมงบินนานกว่า ปาเข้า​ไปเดือนสิบSept.ล่ะ
ชั่งโมงบิน นานกว่านิ

บ่ายวันนี้ ออก​ไปหาซื้อของ​ใช้​ที่ขาดสอง สามอย่าง
ก็​ไปร้านMarget​ที่พี่รองทำงานอยู่​ เสร็จแล้ว​ออกมาถึงรถ
หากุญแจไม่เจอ ​ต้องวนกลับ​ไปถาม​ที่ Lost&found
ล้อสแอนฟาวด์ีกรอบนึง
มีคนเก็บ​ได้จึง​ได้คืนมา
อากาศก็ ​กำลังระอุเชียวเหงือตกเหงื่อตกกลับมา​ได้

P.S. ไม่น่าเชื่อว่า ​ต้องค้นย้อน​ไปหลายปี (ส.ค. ๒๕๔๖) จึง​จะ​ได้ทบทวน​ความหลัง​กับ​เพื่อนๆ​นะคะ​
​แต่ก็ ​ต้องขอขอบคุณลุงเปี๊ยกมากค่ะ​ ​ที่อยู่​ยงคงกระพันมาจนถึงวันนี้​ได้
อ่านยแล้ว​ก็คิดถึง​เพื่อนๆ​มาขึ้น​​ไปอีกหลายเท่าเลย​เชียว

แล้ว​วันนี้นกหวีดก็หา Pass word
key เข้ามาคุยเจอแล้ว​จ้า
ลา​ไปก่อน​เพื่อพบกันใหม่นะคะ​

รักคนเขียน ชอบคนอ่าน ​ที่ผ่านเห็น
ฉันอยาก​เป็น ​เพื่อนด้วยเธอ ตอบฉันหน่อย​
เธอเขียนมาอีกนะ ฉัน​จะคอย
​จะมากน้อย เขียนจากใจ ให้แก่กัน

 

 
ลุงเปี๊ยกเพิ่งโผล่มาเห็นครับ​

ไม่ค่อย​ได้เข้ามาดูเหมือนก่อน เห็นนกหวีดบินกลับมาเยือนก็ดีใจ ป้าหมูโผล่มาให้เห็นกันด้วยดีใจอีก

ศาลานกน้อย ​จะคงอยู่​อย่างนี้ครับ​ ไม่หาย​ไปไหน เงียบเหงาบ้าง​แต่ยังอยู่​ คิดถึงก็แวะมา​ได้เสมอ ผมเองก็ไม่​ได้โผล่มาทุกวันเหมือน​แต่ก่อน โลกออนไลน์มันเคลื่อน​ไปไกล ผู้คน(รวม​ทั้งผม)ก็​ไปมี​ที่ทางบนโซเซียลเน็ตเวิร์ค

​แต่ก็คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ​ เสมอครับ​

 

 
เจ้านกเอ๋ยนกน้อยลอยเวหา
ไม่มีเจ้าจับคาศาลาเก่า
​ที่เราเคยพบเห็นเล่นจับเงา
เคยส่งเสียงเคียงเคล้าเช่นครั้งเคย

เจ้ายังอยู่​สุขดีหรือมีทุกข์
ยังสนุกหรือเศร้าจนเมินเฉย
จักลับมาเยือนเหย้าหรือผ่านเลย​
จงมาเอ่ยมาเอื้อนเหมือนก่อนกาล
---​---​---​---​---​---​---​---​---​--

คิดถึงจริงๆ​ค่ะ​ สบายดีไหมคะ​ นกเป็ดน้ำ..ขอขอบคุณ​ที่เข้ามาตอบรับค่ะ​
วันนี้อ้อนกระดานไว้เท่านี้ก่อน ดูใจเจ้าบ้านว่า​จะเมิน​จะหมาง​ได้ลงคอ หรืออย่างไร
จากนกหวีดค่ะ​ (ผู้ไม่มี facebook)

 

 
ตอบรับ​ความคิดถึง ของนกหวีด
ในนาม-สมาชิกนกน้อย รุ่นโบราณ
แจ้งให้ทราบว่า ไม่​สามารถติดต่อ นกหวีด​ได้ หลายปีแล้ว​
เบอร์โทรฯเปลี่ยน จดหมายตีกลับ
หากยังระลึกถึงกันจริง ติดต่อกลับมา​ได้ทุกเวลา
ยังคิดถึงเสมอ

ป้าหมู​และอีกหลานๆ​คน ตอนนี้ประจำอยู่​​ที่เฟซบุ๊ก

 

 
สวัสดี ค่ะ​ ​เพื่อนชาวนกน้อย สวัสดีค่ะ​ลุงเปี๊ยก ยังอยู่​​เป็นสุข สนุกสนาน​กับเทศกาลสาดน้ำ
ของชาวไทยอยู่​ไหมคะ​ ประเพณีรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ยังมีอยู่​รอบๆ​หมู่บ้านของเธอบ้างไหม

นกหวีด เข้ามาทำ​ความรู้จักทักทายกันใหม่ อย่าเพิ่งตกอกตกใจกัน​ไปนะคะ​ สาเหตุ​ที่หายตัว​ไปจากโลก"ไซเบอร์นี้​ไป ก็มีหลายหลาก มากเหตุ​ที่บรรยาย​ไปก็ไม่รู้จบนะคะ​ ​แต่ละชีวิตก็​แต่ละบทบาท​ลีลาของ​แต่ละคน ยิ่ง​เป็นแม่บ้าน ดูแล อบรม ​และเลี้ยงลูกบ้านสี่นาย รับ​ใช้หนึ่ง​ท่าน ฉันก็ไม่ค่อย​จะมีเวลาบ่นแล้ว​ล่ะค่ะ​

วันนี้เกิดรำลึก ถึงกาลละครั้งหนึ่ง​​ที่ ผู้คน​ส่วนหนึ่ง​ยัง​ใช้ปากกา ​และกระดาษ ในการเขียนเรียบเรียง​ความนึกคิดลง​เป็นตัวอักษร สอดใส่ซอง ปิดแสตมป์ส่ง​ไปมาถึงกัน วันนี้มันหายกัน​ไปหมดแล้ว​หรือยัง นกน้อยบางท่านยังคง​ใช้กระดาษ ​และปากกากันอญยู่ไหมคะ​ อยากทราบจริงๆ​ค่ะ​

ส่ง​ความสูขมาฝาก บวก​ความคิดถึงมาให้แด่ชาวนกน้อยรุ่นลายคราม ปีก่อนๆ​ ​และชาวนกน้อย นักเขียนทุกๆ​รุ่นในวันนี้ด้วยนะคะ​ รักษาสุขภาพกันดีๆ​นะคะ​ เดี๋ยวป่วยไข้ ​จะไม่สนุกค่ะ​

นกหวีด จาก เวสมินสเต้อร์ แมรี่แลนด์