สวัสดีครับ​ ผมคิตถึง

​ถ้ามีเวลาโทรหากันบ้าง ถึงไม่ว่างฝากข้อ​ความมาแทนเสียง
เบอร์เดิมเบอร์เก่าเฝ้ารอสำเนียง ขอแค่เพียงโชว์เบอร์ก็ยังดี
null โทรศัพท์หาย

เข้ามาอ่านเรื่อง​ราวพี่เรียงร้อย
ถ้วนทุกถ้อยวาทีวรรณศิลป์
มีอะไร​มากมาย​​ได้ยลยิน
สืบสานศิลป์สอนน้องลองตำรา

หลากเรื่อง​ราว​ความหลัง​ที่พลั้งพลาด
พี่ช่างวาดคำงามตามประสงค์
ทุกวลีเอื้อนเอ่ยคล้ายว่าปลง
​ที่เคยหลงงง​ไป​ได้กลับคืน

อ่านกลอนยาวๆ​ ​ที่​ส่วนใหญ่​เป็นเรื่อง​​ความรัก ผิดหวัง รอ ก็เลย​คิดว่าพี่ปอคงแอบรัก ​และรอ​ใครสักดนจริงๆ​(ใช่ป่ะ) ​แต่ขออยู่​ข้างผู้หญิงดีกว่านะ ลองอ่านของมือสมัครเล่นหน่อย​นะคะ​ ควรปรับตรงไหนกรุณาบอกหน่อย​นะ

อ่านบันทึกสีน้ำตาลสร้างสรรค์ค่า
​เป็นตำรา​ความรัก​ที่หมักหมม
​ต้องผิดหวังเสียใจจนช้ำตรม
กลั่นอารมณ์ร้อยเรียงเพียงสำราญ
เชื่อว่าชายมากมาย​มีหลายรัก
มิ​ได้ภักดิ์เพียงหนึ่ง​พึงสงสาร
หลายนารี​พร้อมกันยิ่งเบิกบาน
ช้ำกี่ครั้งยังผ่านพบเพิ่อนใจ

อ่านรักคุด น่าสงสารมาก อาการนี้น่า​เป็นห่วง ควรรีบปรึกษาแพทย์ ก็ขอ​เป็น​กำลังใจให้แล้ว​กันค่ะ​

น่าสงสารรักคุดสุด​จะเอ่ย ฟังเฉลย​ความในไม่สุขสม
ทุกเช้า​ค่ำพร่ำว่าใจตรอมตรม อกระบมข่มขืนไม่เว้นวาย
​เมื่อมีจิตผูกพันธ์​กับ​ใคร​เขา ควรรีบเข้า​ไปบอกก่อน​จะสาย
มิควรเก็บรักคุดไว้จนตาย แสนเสียดายใจภักดิ์รักมั่นคง
นี่คง​เป็นบุพเพมากลั่นแกล้ง ให้มาแจ้ง​ความรักบ่ประสงค์
​เมื่อรักคุดเกิดคาดจำ​ต้องปลง อนิจจง อนิจจาน่าเห็นใจ

ปอลอ..เศร้าจัง...​​ใครกันหนอช่างทำให้พี่ปอ เปลือกไม้ ของน้องๆ​ขมใจ​ได้นะ

ใจ​ที่ขมข่มไว้ภายใน​ได้ นานเนิ่น​ไปอาจลืมเคยปลื้มหลง
พบรักใหม่รักเก่าก็ปลดลง อาจยังคงแค่จำขำเนิ่นนาน
​เป็นชีวิตจริงๆ​รึป่าวคะ​? ​ถ้าใช่...​จันทร์เจ้าสงสารพี่ปอจัง

ขอเริ่มต้นทักทายคล้ายรู้จัก คงผิดหวังในรักมาหลายหน
เกือบทุกบทตอกย้ำช้ำกมล ยัง​เป็นคนอยู่​​ได้ด้วยใจดี
ใจรันทดอ่านบทพี่สรรสร้าง ล้วนนำทางน้องน้อยสู่วิถี
หัด​แต่งคำปรุงรสต่อวลี เผื่อ​จะมีน้องใหม่ในงานกลอน

นั่งกินลมชมวิวแถวทิวไม้ ปล่อยหัวใจ​ไป​กับสายน้ำใส
จนตะวันบ่ายคล้อยค่อยคลาไคล คิดถึง​ใครคนนั้น​​เมื่อวันวาน

​แต่งต่อไม่ทัน​เพราะนักเรียนมารอเรียน นิราศบ้านนา น่าสนุก อ่านแล้ว​เหมือน​ได้​ไปเ​ที่ยวด้วย

มิใช่คนหลายใจ​ใคร่เฉลย ยังไม่เคยแจกรัก​ไปทั่วหล้า
คบ​ใครมิดูเพียงหน้าตา เน้นวาจาจริงใจ​เป็นสำคัญ
​ความรักมีมากมาย​หลายแบบ ​แต่​ถ้าแอบรัก​เขาเศร้าโศกศัลย์
​จะเก็บรักซ้อนซ่อนไว้ชั่วชีวัน ขอแค่ฝันถึงกันเท่านั้น​พอ

หวัดดีค่ะ​หนูชอบอ่านหนังสือ

ของคุณปอมากน่ะค่ะ​

ตอบ​กับมาหาหนูบ้างน่ะค่ะ​บ้ายบายน่ะค่ะ​ null null

ดีใจจังค่ะ​​ได้อ่านงานของพี่ปอไพเราะอีกเหมือนเดิม​แต่รู้สึก​จะมี​แต่ผิดหวังมาก​ไปหน่อย​น่ะค่ะ​ ในชีวิตจริงขออย่าให้พี่ปอผิดหวังมากเลย​น่ะค่ะ​ (กล้วยไม้ขอ​เอาใจช่วยนะค่ะ​)

จงภูมิใจเถอะ ถึง​จะ​เป็นดินก็​เป็นดิน​ที่อุดมสมบูรณ์ ​ที่เหมาะ​กับพฤกษานานาพันธุ์​ได้อาศัยหล่อเลี้ยงลำต้นให้เจริญเติบโตงอกงาม ​และ​จะขอ​เป็นพฤกษา​ที่เจริญเติบโตงอกงามในดินแห่งนี้ตลอด​ไป

หวัดดีค่ะ​ null null

ขอบคุณสำหรับกลอน​ที่ปรับให้ไพเราะมาก ผลงานฟ้ารำพัน​ใช้ภาษา​ได้งาม​ทั้งเสียง​และ​ความหมาย อ่านแล้ว​ชื่นใจ วันนี้ไม่มีกลอนตอบ​เพราะสมองอ่อนหล้า ​ถ้า​จะกรุณาขอกลอน​เป็น​กำลังใจ ช่วยสมานอารมณ์ข่ม​ความทุกข์ มันหนาวกายหนาวใจเสียเหลือเกิน

คืน​ที่ฉ่ำน้ำฝนหล่นจากฟ้า ควงจันทรามืดมิดไม่ส่องแสง
เฝ้ามองหาทั่วนภาจนอ่อนแรง ไม่เห็นแสงจันทราพาระทม
ฟังถ้อยคำจำนรรจาพาไหวหวั่น เหมือน​ความฝันตื่นพลันนั้น​ขื่นขม
ยาม​เมื่อจันทร์จากฟ้าพาอกตรม แสนระทมข่มใจไร้สุขสันต์
มิเคยลืมมองจันทร์วันฟ้าแจ่ม คราว​ต้องแรมร้าง​ไปลืมไหมนั่น
ขอสัญญาว่า​จะไม่ลืมกัน ยามหลับฝันถึงจันทร์อยู่​เคลียคลอ


อัจฉริยภาพทางภาษาเดียงสานัก มิอาจจักวัดรอยเท้ารุ่นพี่​ได้
คิดอะไร​เขียน​ได้สมดั่งใจ กล้าต้นใหม่หรือ​จะเทียมไม้เมืองเดิม
ปรารถนา​เป็นกวีมีชื่อเสียง ยังขาดเพียงผู้ชี้นำทางส่งเสริม
ขอบ​พระคุณ ปอ เปลือกไม้ช่วยต่อเติม ให้ริเริ่มสานฝันฉันท์กวี
แสนซาบซึ้งในไมตรี​ที่มีให้ ​กำลังใจมาตามสายไม่หน่ายหนี
ทุกถ้อยคำจำนรรจาช่างพาที สุขฤดีซาบซ่าน​เมื่ออ่าน​ความ

​เมื่ออ่านบทรักชักเวียนหัว เหมือนคนกลัว​ความรักจักขื่นขม
ขอโทษที​เป็นคนไร้อารมณ์ คงไม่จมอยู่​​กับ​ความรักสักบทเอย
"​ความรักเหมือนสงคราม ​ที่ง่ายต่อการเริ่มต้น ​แต่ยากต่อการสิ้นสุด"

เคยเร่งรุดสุดถนนคนเคยรัก เคยห้ามหัก ผลักไส เคยไล่ส่ง

สมใจคนคอยค่ะ​พี่ปอกล้วยไม้ยังรออ่านงานของพี่ปออยู่​นะค่ะ​เข้ามาให้​กำลังใจพี่ปอเหมือนเดิมค่ะ​

มาให้​กำลังใจพี่ปอเหมือนเดิมค่ะ​อกหักคราวนี้นานเลย​น่ะค่ะ​พี่ปอยาวมากค่ะ​พี่ปอชดเชยให้​กับเปิดใจหรือเปล่าค่ะ​ผลงานชิ้นนี้อ่านแล้ว​คุ้มสุดคุ้มเลย​ค่ะ​แบบว่าอ่านแล้ว​​ไปนอนก่อนแล้ว​กลับมาอ่านใหม่​ได้เลย​ค่ะ​ ผลงานยังสุดยอดเหมือนเดิมน่ะค่ะ​ ขอมอบ ...​...​...​. ให้พี่ปอค่ะ​

หาย​ไปไหนมาค่ะ​พี่ปอผลงานแทบไม่มีออกมาให้อ่านเลย​น่ะค่ะ​
แฟนกลอน​ทั้งหลายเฝ้ารอกันตรึมเลย​(มีกล้วยไม้รวมอยู่​ด้วยหนึ่ง​คน)
​แต่ก็ยังดีน่ะค่ะ​​ที่มีมาให้อ่านกันบ้างนิดหน่อย​
ขอ​เป็น​กำลังใจให้เหมือนเดิมน่ะค่ะ​

สวัสดีค่ะ​
คุณ ป เปลือกไม้

ป้าหมูไม่คิดว่า ​จะมีจดหมาย"เพิ่มเติม" ในคอลัมน์ฯ
​เนื่องจาก ไม่​ได้เข้ามาสำรวจ ​เป็นประจำ

กราบขออภัยทุกท่านค่ะ​ ​ที่ทำเหมือนหยิ่งยโสโอหัง
ไม่สนใจ​ที่​จะตอบ จดหมาย​ซึ่งเปรียบเสมือน "กระจก"
สะท้อนเงาตัวเอง

ขอเริ่ม ​ที่คุณครู ป.เเลือกไม้
ขอบคุณค่ะ​​ที่ชอบผลงาน​ที่ ป้าหมูเขียน ​เป็นการเขียน
​โดยมีข้อมูลใน​ความจำ (สมัยเด็กชอบดูละครชาตรี)
​ส่วนเนื้อเรื่อง​แท้จริง ไม่เคยอ่านค่ะ​ ยินดี​และพูมใจค่ะ​
​ที่คุณครู ​จะนำ​ไปเผยแผ่ ต่อ​ไป
ขอบ​พระคุณค่ะ​
ป้าหมู(รจนา)

มีอะไร​มากมาย​​ที่ไม่รู้
เฝ้ารออยู่​ค่ำเช้า​ให้พี่เห็น
รอแล้ว​รออีกนี่ซิยากเย็น
บางอย่างเร้นแอบรอพี่ทุกวี่วัน
กล้วยไม้ขอเลียนแบบกลอนของพี่ปอมา​เป็นต้นฉบับ​น่ะค่ะ​หวังว่าพี่ปอคงไม่ว่าอะไร​น่ะค่ะ​ ผลงานชิ้นนี้รอนานมาก ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ เลย​ค่ะ​​แต่ก็คุ้มค่าของการรอคอย ขอส่ง มา​เป็น​กำลังใจให้พี่ปอด้วยค่ะ​

ชอบกลอนของพี่ปอมากๆ​ๆ​ๆ​ๆ​เลย​คะ​ ยิ่งกลอนวันแม่แล้ว​ทำให้รักแม่มากเลย​ค่ะ​

อัน​ความรักของแม่แท้​ที่สุด
เปรียบประดุจภูผา​และฟ้ากว้าง
รักให้ลูกพันผูกไม่จืดจาง
ไม่ละวาง​แม้นาทีไม่มีเลย​
ลองเขียนกลอนรักของแม่มาให้พี่ปอช่วยดูบ้าง
พยายามแล้ว​​ได้เท่านี้แหละ​ค่ะ​พี่ปอ
อย่าว่าลูกศิษย์