 |
| นิตยสารรายสะดวก |
A u t h o r's T a l k |
วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๒ |
|
|
สวัสดีคุณผู้อ่านที่รัก,
คอลัมน์คุยกับลุงเปี๊ยก เปิดบริการพูดคุยสารพัดครับ ถามมาตอบไป ถามปัญหาอะไรก็ได้ ถ้าตอบได้จะรีบตอบ ถ้าตอบไม่ได้ จะไปค้นมาตอบ ถ้าค้นไม่เจอก็จะบอกว่าไม่เจอจ้า....
นักเขียนทุกคนจะมีคอลัมน์ คุยกับ..(นามปากกา).... ทุกคนครับ ดังนั้นหากอ่านงานเขียนของท่านใดแล้ว อยากจะเสวนาด้วย ก็คลิกเข้าไปคุยได้จากหน้าที่ตีพิมพ์งานเขียน ของท่านนั้นเลย
เขียนเข้ามาคุยกันนะครับ *: )
ป.ล. หากมีปัญหาเกี่ยวกับระบบ และร้อนใจอยากได้คำแนะนำฉับพลัน โทรมาเลยครับ เบอร์ลุงเปี๊ยกคือ 081 6269199 เขียนคุยกับลุงเปี๊ยก คลิกที่นี่
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 110.49.193.92 ]
รหัสจดหมาย L-2921
๑๑ ธ.ค. ๒๕๕๓, ๒๒.๒๘ น.
ลุงคะ....
อย่าเพิ่งรำคาญกันนะคะ ก้อมันอยากรู้นี่นา ขอแสดงความคิดเห็นสักนิดเถอะค่ะ จำเป็นมั้ยที่อ่านงานรอบแรกแล้วมัน เออ ใช่เลย แล้วเป็นไปได้มั้ยว่า อ่านรอบแรก เฮ้ย! น่าสนใจ ต้องอ่านใหม่แบบเอาจริง ทำความเข้าใจแบบช้าๆ
ไม่รู้ซิ เป็นคนที่อ่านรอบแรกแบบอ่านให้จบ แล้วถ้าน่าสนใจจะอ่านอีก ถ้ารู้สึกว่าไม่น่าสนใจ ก้อตั้งไว้ก่อน แล้วค่อยอ่านใหม่
งานของลุง ในฐานะคนอ่านเล็กๆ ถามว่ารู้เรื่องมั้ย ตอบว่า รู้เรื่อง ดีมั้ย ตอบไม่ได้เพราะ...ยืนยันว่า มันอยู่ที่ความชอบของคนอ่าน จุดเด่น เหมือนคนอื่น บรรยายได้รายละเอียดดี สำหรับตัวเองคิดว่า อ่านหนังสือทุกครั้ง อย่างแรกเลยจะถามว่ามันมีโอกาสเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน ขอตอบว่า บรรลุวัตถุประสงค์คือ สามารถเป็นไปได้
อาจจะไม่มีอะไรมากมาย แต่พูดคุยในฐานะคนอ่านอ่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.153.23 ]
๑๒ ธ.ค. ๒๕๕๓, ๐๔.๓๑ น.
คืองี้..ทอรุ้ง จุดประสงค์หลักของการ"ส่งออก"ผลงานออกไปยังกลุ่มเพื่อนมือแรกคือ ต้องการรู้ความรู้สึกของผู้อ่านต่อผลงาน ซึ่งมันเป็นตัวบ่งชี้ให้ผู้เขียนทราบว่า ตัวบทมันทำหน้าที่สมกับเจตนาหรือยัง? ดังนั้น"ความรู้สึกแรก"จึงสำคัญครับ
การวิเคราะห์ของผู้อ่านแต่ละท่าน ผมมองว่าเป็นทรรศนะส่วนบุคคล ซึ่งขึ้นอยู่กับความชอบและรสนิยมของเขา ผมเคารพเสมอแต่ผมจะไม่นำทรรศนะหนึ่งทรรศนะใดมาเป็นข้อสรุปของชิ้นงานหรอกครับ สิ่งที่ผมจะทำคือนำทรรศนะทั้งหมดบวกกับทรรศนะของตัวเองมาประมวล และผลที่ได้จะเป็นทิศทางที่ผมควรจะดุ่มเดินต่อไป
ไม่ต้องซีเรียสนะครับ แสดงความเห็นตามสบายด้วยความเป็นตัวของตัวเอง ปล่อยให้ผู้เขียนซีเรียสไปคนเดียวเถิด... 
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 118.173.66.142 ]
รหัสจดหมาย L-2917
๐๙ ธ.ค. ๒๕๕๓, ๑๕.๐๓ น.
สวัสดีอีกครั้งค่ะ...
บอกได้เลยว่า ไม่ช้าไม่นานเกินรอ ลุงต้องถึงฝั่งฝันแน่นอน แบบสวยหรูซะด้วย ทำไมน่ะหรือคะ เพราะถ้อยความที่ว่า...
ในทรรศนะผม นักเขียนควรจะสร้างงานเพื่อผลสัมฤทธิ์ในชิ้นงาน ไม่ใช่เขียนเพื่อให้ตัวเองพอใจ การเขียนเป็นเรื่องยากที่ต้องทุ่มเททั้งชีวิต มันไม่คุ้มหรอกหากจะต้องทุ่มเทขนาดนั้นเพื่อตอบสนองแค่ตัวเอง
เว้นแต่ว่าเราไม่ได้จริงจังกับมันในฐานะวรรณกรรม เราเขียนเพียงเพราะชอบ หรือมีใจรักและมองมันเป็นงานอดิเรก เหมือนปลูกต้นไม้ เลี้ยงแมว อย่างนี้ก็ถือเป็นอีกเรื่องหนึ่ง...
มันคล้ายจะเคยเป็น เรียกว่าอะไรดีล่ะ ความคิด อุดมคติ หรืออะไรก้อช่างมันเถอะค่ะ ของนักเขียนหนุ่มผู้ล่วงลับคนหนึ่ง...ที่ต้องอะไรสารพัดอย่าง...กว่าจะประสบความสำเร็จ...เห็นแล้วว่า ชีวิตคนเขียนหนังสือช่างเหน็ดเหนื่อย และอาจต้องใช้เวลายาวนานกว่าอาชีพใดๆ ในการประสบความสำเร็จ ซึ่งมีสองอย่างคือสำเร็จ กับสำเร็จอย่างงาม
ในฐานะคนอ่าน เชื่อมั่นว่า ลุงคงทำมันได้ อาจจะไม่ง่าย แต่ดูๆ เท่าที่ดูนะคะ ก้อคงจะไม่ยากสาหัส แต่ถึงจะสาหัส ก้อช่างมันปะไร (ในเมื่อบางครั้งความเจ็บปวด บาดแผล มันเป็นร่องรอยของความแข็งแกร่งในการฝ่าฟัน นี่ก้อเคยเป็นคำพูดของเค้าเหมือนกัน)
อ่านงานของลุงไปแล้ว 2 รอบ เดี๋ยวจะกลับไปอ่านอีกสัก 3 รอบนะคะ ขอบคุณที่กรุณาส่งงานให้อ่านค่ะ
เอาล่ะงานนี้มีลุ้น (หมายถึงลุงคนนี้อ่ะค่ะ) และจะเอาจริงในการลุ้น ตั้งแต่ได้อ่านจดหมายตอบของลุงค่ะ
อีกหนึ่งกำลังใจเล็กๆ ที่ยินดีทุกครั้งกับการถือกำเนิด (ต้องใช้คำนี้) ของนักเขียนในบ้านเมืองนี้ค่ะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.46.208.216 ]
๑๑ ธ.ค. ๒๕๕๓, ๐๗.๕๔ น.
ทอรุ้ง.. ผมอยากได้ความรู้สึกหลังจากอ่านรอบแรกนะครับ เพราะนั่นคือสิ่งที่ตัวบทมันสำแดงต่อผู้อ่านจริง ๆ ถ้างานเขียนของเราไม่มีอิมแพ็กต่อการอ่านรอบแรก โอกาสที่ผู้อ่านทั่วไปจะอ่านซ้ำเป็นรอบที่สองก็ไม่น่าจะเกิดขึ้น
ผมเชื่อว่า งานที่ดีจริง ๆ ควรจะส่งผลกระทบทันทีที่อ่านจบ (นั่นทำให้ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าสำเนานี้มันจะผ่านไปถึงรอบตัดสิน)
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 180.180.198.94 ]
รหัสจดหมาย L-2916
๐๘ ธ.ค. ๒๕๕๓, ๑๗.๓๙ น.
สวัสดีค่ะ ลุง...
เอาล่ะ ฟังนานา เรื่องราว เกี่ยวกับ เจ้าหมู (ใช่มั้ยคะ) มาหลายวันแล้ว อดทนอยู่ก่อน อยากอยู่ในบรรยากาศแบบนี้แหละ มันจริงใจดี นั่นคือบทพิสูจน์แรกที่นักเขียนและนักอยากเขียนต้องใจกว้างพอ ทั้งใจแข็ง และใจเย็น พอที่จะนำถ้อยความจากนักอ่าน (หมัดหนักที่ลุงว่า..) มาสะท้อนทั้งตัวคนเขียนและงาน
แต่ลุงคะ บางครั้ง (บางครั้งนะคะ) ถ้าเราไม่หนักแน่น เราก้อจะเหนื่อยกับการวิ่งตามความคิดคนอื่น (ซึ่งแน่นอนว่าจะให้คนทั้งหลายคิดรัก ใคร่ ชอบพอ อะไรเหมือนๆกัน มันคงจะยากอยู่) เอาเถอะค่ะ รู้ว่าลุงมีจุดยืนที่มั่นคงอยู่ในใจแล้วแน่นอน
จริงอย่างพี่รจนา ว่าไว้ อาจไม่ถึง (ขอใช้คำนี้) กับคนนี้ แต่อาจจะถึง มาก กับอีกคนก้อได้ เหมือนที่ลุงบอกคุณนาม แหละค่ะ ว่า ....มันไม่ใช่ประเด็น...เห็นมั้ย มันขึ้นอยู่กับว่า คนอ่านเขาเลือกจะรับประเด็นไหนที่ผู้เขียนนำเสนอต่างหาก ...
เอาล่ะค่ะ ออกตัวก่อนว่า ตัวเองพอจะเรียกว่านักอ่านได้แน่นอน (อันนี้ดูจากหนังสือที่บ้าน หุ หุ) และเรื่องสั้นคือหนังสือที่อ่านเยอะมาก (จริงๆ) ถ้าอยากจะขออ่านเรื่องนี้ด้วยสักคน ในฐานะคนชอบอ่าน ลุงจะขัดข้องมั้ยคะ
ขอให้หนักแน่น มั่นคง ในความรักที่มีต่อการอ่านเขียนค่ะ มันคือชีวิตนี่คะ... 
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.85.182 ]
๐๘ ธ.ค. ๒๕๕๓, ๒๑.๓๗ น.
ส่งมาให้แล้วครับทางเมล rrkk@sanook.com
ทอรุ้ง..เราจำเป็นต้องรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำนั้นทำเพราะต้องการอะไร ผมกำลังเรียนรู้วิธีเขียนงานที่มีคุณภาพดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงจำเป็นต้องร้องขอฟังความเห็นจากผู้อ่าน ผมต้องการรู้ว่าคนอ่านคิดอย่างไรกับงานเขียนชิ้นนี้ ในฐานะผู้เขียนผมไม่สามารถเป็นผู้อ่านที่แท้จริงต่อเรื่องที่ตัวเองแต่งได้ เพราะผมรู้เบื้องหลังความคิดของผู้เขียน เรื่องนั้นสำหรับผมจึงถูกสปอยล์ไปเรียบร้อยแล้ว
ผมมิได้ต้องการคำชมเชยหากมันไม่มีสิ่งที่ควรชม และว่าไปแล้วผมอยากได้คำตำหนิอย่างตรงไปตรงมามากกว่า เพราะมันจะเป็นคำตำหนิที่ผมมองไม่เห็นมาก่อน(ถ้าเห็นผมก็ต้องแก้ไขมันหมดแล้ว) และมันช่วยอย่างมากให้ผมพัฒนาการเขียนให้ดีขึ้น
ในทรรศนะผม นักเขียนควรจะสร้างงานเพื่อผลสัมฤทธิ์ในชิ้นงาน ไม่ใช่เขียนเพื่อให้ตัวเองพอใจ การเขียนเป็นเรื่องยากที่ต้องทุ่มเททั้งชีวิต มันไม่คุ้มหรอกหากจะต้องทุ่มเทขนาดนั้นเพื่อตอบสนองแค่ตัวเอง
เว้นแต่ว่าเราไม่ได้จริงจังกับมันในฐานะวรรณกรรม เราเขียนเพียงเพราะชอบ หรือมีใจรักและมองมันเป็นงานอดิเรก เหมือนปลูกต้นไม้ เลี้ยงแมว อย่างนี้ก็ถือเป็นอีกกรณีหนึ่งต่างหาก ใครจะมาตำหนิว่าต้นไม้เราไม่สวย แมวเราไม่เอาไหน เราจะโกรธเพราะมาว่าของรักของหวง จริงไหม?
สรุปว่าไม่ได้เป็นเรื่องใจกว้างหรือหนักแน่นอะไรทอรุ้ง มันอยู่ที่มุมมองต่อกรณีต่างหาก
อีบ้านนอก เขียนมา : [ 87.113.124.252 ]
รหัสจดหมาย L-2908
๐๙ พ.ย. ๒๕๕๓, ๐๓.๔๒ น.
สวัสดีค่ะลุงเปี๊ยก
ชอบเรื่องที่ลุงเขียนถึงแม่ของลุงมากๆค่ะ จินตนาการตามเป็นฉากๆ แม่ก็เป็นลูกคนลาวอพยพ หมู่บ้านพูดลาว กินข้าวเหนียว มีความสุขแบบบ้านๆ เรืองเลี้ยงลูกนั้นแม่เลี้ยงทีเดียวถึงหกคน ลูกติดพ่อสาม ลูกติดตัวเองหนึ่ง ลูกพ่อและแม่ด้วยกันสองคน ต้องเลี้ยงไก่ เลี้ยงเป็ด เอาไว้เป็นแหล่งโปรตีนให้เด็กหกคนที่กำลังกินกำลังนอน แม่ทำงานหนักให้เราเพื่อได้เรียนหนังสือ แต่คนที่เรียนสูงๆนั้นไม่มีใครได้กลับมาอยู่กับแม่สักคน กลับเป็นคนที่เรียนเลิกเรียนกลางคันที่มาอยู่ช่วยแม่ดูแลแม่
เผลอเล่าซะยาวเพื่อจะบอกว่าชอบอ่านเรื่องจากประสบการณ์จริง โดยเฉพาะเรื่องเก่าๆอาจจะเป็นเพราะว่าตัวเองนั้นโหยหาอดีตก็เป็นได้
ถ้ามีแรงฮึด จะขอเขียนมาแปะแบ่งปันกันอ่านบ้างนะคะ ตอนนี้ขอเป็นอีแอบอ่านของนักเขียนท่านอื่นๆไปก่อน
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.42.149 ]
๐๙ พ.ย. ๒๕๕๓, ๐๗.๒๒ น.
สวัสดีครับ.. จดหมายของคุณอีบ้านนอกทำให้ผมย้อนกลับไปอ่าน แม่ผมเป็นลูกจีน อีกครั้ง อ่านแล้วก็น้ำตาซึมคิดถึงแม่ทั้งที่เพิ่งไปเยี่ยมแม่ไม่กี่วันนี้เอง แม่ผมแก่ลงมาก แต่สุขภาพโดยรวมก็ยังถือว่าดีอยู่ เจ๊น้อยพี่สาวผมดูแลแม่ได้ดี วางใจได้เลย ถึงความจำแม่จะพร่าเลือนไปบ้าง แต่การได้บีบมือแม่ ลูบไล้แขนเหี่ยว ๆ ของแม่ ก็ทำให้เรา(ทั้งแม่และลูก)รู้สึกดี แม่ไม่เคยอยากได้อะไรจากผมเลย ตอนจะกลับแม่ถามว่าเมื่อไรจะมาอีก ผมตอบไปว่าไม่นานหรอกแม่ วันไหนอยากเจอะผมก็ให้เจ๊โทรไปบอกได้เลย แม่บอกว่า ว่างก็มาแม่ไม่ชอบบังคับใจใคร
คุณอีบ้านนอกมีครอบครัวครึกครื้นดีนะครับ ผมเคยคิดว่าครอบครัวที่มีลูกซ้อนกันหลายระดับแบบของคุณนี้ คงต้องมีวันหนึ่งที่พ่อบ้านกับแม่บ้านหารือกันประมาณว่า "ดูสิพ่อ ลูกของคุณรวมหัวกับลูกของฉัน รังแกลูกของเราอยู่"
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 110.49.205.203 ]
รหัสจดหมาย L-2905
๐๖ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๓.๒๕ น.
สวัสดีค่ะ ลุงเปี๊ยก
วันนี้ โพสต์งานชิ้นหนึ่งค่ะ หลังจากที่ได้อ่าน บันทึก 23 กุมภาพันธ์ ของลุงแล้ว อยากเขียนงานแนวนี้ ชอบมากเลย คือเขียนสิ่งที่เป็นจริงอ่ะค่ะ คิดแล้วคิดอีก พอดีเรื่องของตัวเองมันไม่มีสาระพอที่จะเขียน....หรือยังไม่กล้าที่จะเขียนเรื่องตัวเองก้อไม่รู้เหมือนกันคะ เลยบังอาจเขียนเรื่องเพื่อนไปก่อนค่ะ (เพื่อนเค้าบอกให้ช่วยเขียนหน่อย)
มันอาจจะไม่ค่อยมีสาระ แต่อยากบอกว่า อ่านงานของลุงแล้ว  ได้แรงบันดาลใจค่ะ ขอบคุณลุงนะคะ เพราะลุงแท้ๆ เลย 
สบายดีนะคะ ตอนนี้พังงาสวยมากเลยค่ะ ภูเขามีเฉดสี ไล่กันอย่างที่ศิลปินคนไหนก้อทำไม่ได้เลยค่ะ อวดเสียหน่อย
แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.46.250.50 ]
๐๖ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๙.๒๕ น.
ความจริงมีคุณค่ากว่าสาระเสียอีกครับ 
มนุษย์เรานั้นเข้าใจผิดกันง่ายมาก แม้จะสื่อสารอย่างตรงไปตรงมา พูดคำจริง บางทีอีกฝ่ายยังเข้าใจคลาดเคลื่อนได้ แล้วจะเสียเวลาพูดลวงทำไม จริงไหม?
พวกเราถูกสอนมาผิด ๆ เราเคยชินกับการโกหกเพื่อรักษาน้ำใจ ทั้งที่เป็นเรื่องจอมปลอม พอเอ่ยคำลวงไปแล้ว ก็ต้องรักษาคำปลอม ๆ นั้นไว้ อาจต้องโกหกอีกหลายครั้ง เพื่อให้คำลวงคำแรกนั้นดำรงอยู่ เพื่ออะไร? ทั้งหลายนั้นรักษาน้ำใจได้จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้
ปัญหาคือ พอจะพูดหรือเขียนความจริง กลายเป็นเรื่องไม่คุ้น ไม่ถนัด ต้องอาศัยความกล้า และต้องฝึกฝนกันใหม่ ลุงเปี๊ยกเองก็พยายามฝึกพูดคำจริงที่สุดอยู่เสมอ บางทีก็เคอะเขินกับความจริง บางทีก็รู้สึกราวกับว่าต้องเปลือยกายกลางตลาดเลยเชียว
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.205.85 ]
รหัสจดหมาย L-2903
๐๕ พ.ย. ๒๕๕๓, ๐๘.๒๖ น.
หวัดดี-ครับ ลุง
ในห้องงานเขียนของผม(อาจจะเฉพาะเครื่องของผมผู้เดียว) รายชื่อบท/ตอน นิยายเหมืองป่าภาค 2 สลับกันยุ่งเหยิงหมดเลยครับ สาเหตุก็น่าจะเกิดขึ้นตอนที่ผมพยายามโพสต์ซ้ำซากขณะนำภาพประกอบลงมาในตอนแรก ๆ นั่นแหละครับ เครื่องมันไม่ยอมร่วมมือ เพราะมันว่าผมโง่ ใช้งานไม่เป็น (ฮา ฮา)
ผิดกับตอนนี้ที่ค่อยคุ้นมือหน่อย แต่เมื่อคลิกกลับไปดู ก็เห็นบท/ตอน มันสลับกันอยู่เหมือนอย่างที่บอกนั่นแหละครับ
หากลุงมีเวลาจะลองเข้าไปดูให้ผมหน่อยได้ไหมครับ
ขอบคุณครับ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.46.18.247 ]
๐๕ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๒.๒๐ น.
เมื่อเช้าผมเห็นแล้วครับตอนเข้าไปเทขยะ ระบบผมมันเถรตรงไปหน่อยครับ คือมันนับทุกตอนต่อเนื่องไปเรื่อย ถ้าเขียนแล้วโยนทิ้ง มันก็ดันนับอ้ายที่โยนทิ้งรวมเข้าด้วย พอเทขยะมันก็เลยเหมือนเลขลำดับมันข้าม ๆ ไปหยั่งงั้น
เดี๋ยวผมเข้าไปเรียงตัวเลขให้ใหม่ครับ และขอแนะนำว่า เมื่อเริ่มตอนใหม่แล้วทำยังไม่เสร็จ ก็อย่าเพิ่งไปโยนทิ้ง คาไว้อย่างนั้นก่อน ว่างจะทำต่อเมื่อไรก็เอาตอนที่ทำค้างไว้มา "แก้ไข" เพื่อว่าลำดับมันจะได้ไม่แหว่งไปนะครับ
ระบบออกแบบมาให้กลับไปแก้ไขได้ทุกขั้นตอนครับ
สืบสวัสดิ์ สนิทวงศ์ เขียนมา : [ 118.172.51.196 ]
รหัสจดหมาย L-2901
๐๔ พ.ย. ๒๕๕๓, ๐๘.๒๘ น.
ลุงเปี๊ยกครับ,
ผมเขียนเรื่องลงในนกน้อยครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 10 พ.ค. 2552 ...เมื่อวานนี้จะเอาเรื่องที่เขียนใหม่ลงอีก แต่รูปแบบการเอาเรื่องลงเปลี่ยนไป ทำให้เอาเีรื่องลงไม่ได้ และรูปที่จะเอาลงประกอบจะเอาลงเพียงรูปเดียว แต่เขาไม่ยอม ทวงถามรูปอีก สรุปแล้วเอาเรื่องลงไม่ได้ ผมได้บ่นไปในกระดานเสวนา ก็มีคนช่วยบอกมาว่า ในกล่องจดหมายของผมมีจดหมายรอตอบอยู่มาก ...
ผมก็เข้าไปดูที่ "กล่องจดหมาย" ไม่เป็น ไม่เคยได้ตอบใครเลย
ช่วยกรุณาแนะนำทั้งสองเรื่องนี้ให้ด้วยนะครับ
ชาร ทิคัมพร
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.47.191.79 ]
๐๔ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๑.๔๑ น.
สวัสดีครับลุงสืบฯ,
ผมดีใจที่ได้เห็นความเคลื่อนไหวของชาร ทิคัมพร ในนกน้อยอีกครั้งครับ
๑. ต้องขออภัยที่ขั้นตอนการเอาเรื่องลงโพสต์ของเว็บนกน้อย ทำให้ผู้ใช้งานสับสนโดยง่าย อันที่จริงระบบไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงเลยครับ คงเป็นที่ไม่คุ้น(เพราะผมดันทำระบบโพสต์ต่างกับมาตราฐานเว็บอื่น) ขอให้เริ่มที่หน้า Member-Area ก่อนนะครับ แล้วคลิกลิงก์คำว่า "เขียนเรื่องใหม่"
๒. เรื่องรูปประกอบ ระบบจะนับจำนวนโค้ด [I M A G E] ในต้นฉบับนะครับ ถ้าต้องการรูปเดียว จะต้องไล่ดูว่า มีโค้ดอิมเมจเกินจำนวนหรือเปล่า ผมพบว่าบางทีมันไปเกินอยู่ตอนท้ายเรื่อง เพราะคลิกแสต็มป์นกแล้วมันไปโผล่ผิดที่ตรงนั้น (บางครั้ง)
๓. กล่องจดหมายของชาร ทิคัมพร อยู่ที่คอลัมน์ คุยกับชาร ทิคัมพร ( http://noknoi.com/magazine/talk.php?a=225) ครับ เมื่อเข้ามาที่หน้าคอลัมน์นี้แล้ว จะเห็นจดหมายที่ตอบแล้วอยู่ส่วนบน และจดหมายรอตอบอยู่ส่วนล่างของจอ
ลุงสืบสวัสดิ์สามารถโทรมาหารือเรื่องการใช้งานระบบได้ทุกเมื่อนะครับ ผมยินดีบริการอย่างยิ่งครับ 081 6269199
ช.มณี เขียนมา : [ 125.25.133.17 ]
รหัสจดหมาย L-2900
๐๔ พ.ย. ๒๕๕๓, ๐๗.๒๑ น.
สวัสดีค่ะลุงเปี๊ยก เป็นคนว่างงานค่ะเลยนั่งโต๊ะท่องป่าอินเตอร์เน็ตเล่น หลงทางมาเจอกับศาลานกน้อยได้อย่างไรก็ยังไม่รู้ตัวเลย รู้แต่ว่าที่แบบนี้แหละ ที่หามานาน ชอบสมาชิกที่คุยกันดีๆ ชอบอิสระเสรีที่ศาลานกน้อยมีให้สมาชิก และโหยหาเรื่องสั้นดีๆ เหมือนที่เคยอ่านสมัยสาวๆ อาจเป็นเพราะมีคนเขียนหนังสือออกมาขายมากจนเราฝ่าตะลุยด่านไปหาสิ่งที่เราต้องการไม่เจอ ขอเป็นสมาชิกด้วยคนนะคะ แล้วจะแวะเวียนมาเป็นประจำ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.47.191.79 ]
๐๔ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๑.๕๑ น.
สวัสดีคุณช.มณี.. แหมเป็นคนว่างงานเหมือนกันเลยครับ อาจจะต่างบ้างก็ตรงที่ผมน่ะเป็นพวกคนตกงานนะสิ แง่ม ๆ เอาเป็นว่าได้รู้จักกันแล้ว ก็ต้องถือว่าเป็นพรรคเป็นพวก เป็นเพื่อนผอง เผ่งอิ้วกัน มีสิ่งใดก็พูดจาเล่าขานกันได้เลยครับ
ยินดีต้อนรับเสมอเลยแหละ
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 110.49.193.198 ]
รหัสจดหมาย L-2893
๒๙ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๐.๕๐ น.
สวัสดีค่ะ ลุง
ไม่ได้แวะมาหลายวันเลยค่ะ อีรุงตุงนังอยู่กับอะไรๆ มากมายเหลือเกิน แต่รับรองว่า คิดถึง ศาลา พรรคพวก และลุงเสมอค่ะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.47.191.79 ]
๐๔ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๑.๔๙ น.
สวัสดีครับคุณทอรุ้ง.. ว่างก็แวะมานะครับ บริการนกน้อยก๊อเหมือนเซเว่นอีเลเว่นนะแหละ เขาพร้อมบริการตลอดเวลาเหมือนกันเดี๊ยะเลย
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.193.21 ]
รหัสจดหมาย L-2883
๒๑ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๗.๑๓ น.
ผมมีงานขยำทิ้งขยะสี่ห้าชิ้นครับ เกิดจากการผิดพลาดตอนโพสต์ภาพประกอบ สาเหตุก็คงจะเป็นที่เครื่องของผมเอง... มันเก่าแก่เต็มทีแล้ว
ผมเรียนมาให้ลุงเปี๊ยกรับทราบก็เผื่อลุงมีเวลาเข้าไปตรวจสอบข้อมูลภายในเว็ปเมื่อไหร่จะได้ขอความกรุณาลบทิ้งให้ผมด้วย แม้ระบบมันจะแจ้งให้รู้ว่าจะลบโดยอัตโนมัติ แต่ผมไม่มั่นใจว่ามันจะลบให้ผมเมื่อไหร่ ตอนนี้เปิดไฟล์เห็นทีไรก็รำคาญลูกตา
ขอรบกวนเพียงแค่นี้นะครับ
ขอบคุณครับ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 1.47.115.109 ]
๒๒ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๖.๒๒ น.
ขออภัยที่เทขยะช้าไปหน่อย
ทิดอินทร์ เขียนมา : [ 124.122.121.244 ]
รหัสจดหมาย L-2872
๐๓ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๑.๔๕ น.
ลุงเปี๊ยกครับ
ถ้าผมอยากจะนำลิงค์ของศาลานกน้อยไปโพส ในเฟสบุ๊คบ้างจะได้ไหมครับ(แอบทำไปแล้วโดยไม่ได้ขออนุญาติเจ้าของบ้านก่อน)
ขอบคุณครับ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.12.73 ]
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 110.49.205.245 ]
รหัสจดหมาย L-2871
๐๓ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๐.๕๕ น.
ลุงคะ
ในที่สุดก้อโอเคค่ะ เกือบๆจะหมดความอดทนซะแร้ว พอดีมีกูรูมาช่วยทันเวลาโชคดีไปขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ ทีนี้จะระวังให้มากกว่าเดิมค่ะ รักลุงจัง(จริง จริงนะคะ)
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.12.73 ]
๐๓ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๕.๕๒ น.
เก่งมากครับ
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 110.49.205.245 ]
รหัสจดหมาย L-2870
๐๒ ต.ค. ๒๕๕๓, ๒๐.๔๘ น.
ลุงคะ
นี่แหละค่ะปัญหาเพราะมันไม่มีเมลล์ที่ว่าเลย ไม่มีสักที่เลยค่ะ แต่ตอนที่สมัครสมาชิกมีเมลล์มา 1 ฉบับ บอกวิธีการเข้าใช้อ่ะค่ะ (ซึ่งตอนนั้นระบบมันมีปัญหามาก กว่าจะเปิดได้โห นานมาก) หรือมันอาจจะมีมากกว่าแต่เปิดไม่ได้เพราะเมลล์หนูตอนนี้ไม่เหลือสักฉบับ ระบบมันมีปัญหาค่ะ ว่าจะสมัครเมลล์ใหม่อยู่เหมือนกันค่ะ ลุงพอจะส่งมาใหม่ได้มั้ยคะ กำลังพยายามสู้รบกับเมลล์อยู่ค่ะ (ใช้แอร์การ์ดนะค่ะเลยค่อนข้างมีปัญหาตลอดเลย) อย่างไรก็ขอกวนหน่อยนะคะลุง ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ (อย่าคิดนะว่ามัดมือชก ถึงแม้ว่าความจริงน่ะใช่ หุ หุ หุ)
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.3.180 ]
๐๒ ต.ค. ๒๕๕๓, ๒๑.๕๔ น.
๑. มีรหัสผ่านจากเมลสำหรับล็อกอินได้หรือยัง ถ้ายังล็อกอินไม่ได้ แนะนำให้ลงทะเบียนสมาชิกใหม่ด้วยอีเมลที่ใช้งานได้ (สำคัญมากเพราะระบบนกน้อยจะสื่อสารกับคุณด้วยเมลตลอด)
๒. เมื่อล็อกอินได้แล้ว ไปที่หน้า member-area http://noknoi.com/my เพื่อลงทะเบียนนามปากกา ระบบจะส่งเมลแนะนำการโพสต์เรื่องมาให้อีกฉบับ คุณต้องเช็คเมลแล้วอ่านซะ
๓. ลุงเปี๊ยกใช้แอร์การ์ดเหมือนกัน ใช้ทุกวันมาหลายปีแล้ว ปัญหาไม่น่าจะอยู่ที่แอร์การ์ดนะครับ
ลองดูอีกที ถ้ายังมีปัญหาโทรมาเลย ๐๘๑ ๖๒๖๙๑๙๙
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 110.49.205.233 ]
รหัสจดหมาย L-2868
๐๑ ต.ค. ๒๕๕๓, ๒๓.๓๓ น.
สวัสดีค่ะลุง
นักอยากเขียนมีปัญหาซะแล้ว โพสไม่ได้ รบกวนลุงแนะนำขั้นตอนหน่อยค่ะ ขอบคุณที่สุดเลยค่ะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.101.220 ]
๐๒ ต.ค. ๒๕๕๓, ๐๙.๐๘ น.
สวัสดีครับ,
ขณะลงทะเบียนสมาชิก และลงทะเบียนนามปากกา ระบบจะส่งเมลแนะนำการใช้ระบบมาให้อ่านแล้ว รวมทั้งการโพสต์เรื่องอย่างละเอียดด้วยครับ ลุงเปี๊ยกยินดีให้คำแนะนำเพิ่มเติม หากทราบว่า คุณทอรุ้งติดขัดในขั้นตอนไหน เขียนมาถามอย่างเจาะจงใหม่อีกทีนะครับ (อย่าบอกว่าให้แนะนำทั้งหมดนะครับ เพราะสามารถอ่านจากเมลที่ส่งมาแนะนำแต่แรกแล้ว)
กิตติกร รุ่งเรือง เขียนมา : [ 124.120.21.73 ]
รหัสจดหมาย L-2858
๒๗ ก.ย. ๒๕๕๓, ๐๔.๑๔ น.
สวัสดีครับ
ผมเป็นน้องใหม่หมาดๆ ที่เพิ่งจะเข้ามาสมัครเป็นนักเขียนในศาลานกน้อยแห่งนี้ครับ
และคงจะเป็นเพราะผมคงจะสับสนจึงมีการเปิดและโพส เนื้อหาของเรื่อง"ยามเมื่อลมหนาวหวนมาอีกครั้ง" มีสองบัญชี ผมเลยไม่รู้ว่าทำอย่างไรจึงจะลบอันที่ผมไม่ต้องการออกไปได้ครับ ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ
ด้วยจิตคารวะ
ทิดอินทร์
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.147.22 ]
ทอรุ้ง เขียนมา : [ 118.173.66.89 ]
รหัสจดหมาย L-2852
๑๙ ก.ย. ๒๕๕๓, ๑๔.๐๓ น.
สวัสดีค่ะ ลุงเปี๊ยก
ดีใจจังเลยค่ะที่ได้รับไมตรีจิตจากทุกคน รู้สึกเหมือนเจอพรรคพวกอย่างไรอย่างนั้นเลยค่ะ ตั้งใจว่าจะแวะเข้ามาทุกวัน แต่ยังไม่ได้นั่งอ่านงานเขียนของเพื่อนๆ เลย แต่ตั้งใจว่าในไม่ช้าจะทำการอ่านให้หมดเลย เป็นกำลังใจให้ผู้สร้างสรรค์งานเขียนทุกคนเลยค่ะ คุณแน่มาก และขอบคุณลุงเปี๊ยกนะคะ สำหรับมิตรภาพที่หยิบยื่น รู้สึกดีจังค่ะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.147.22 ]
๒๗ ก.ย. ๒๕๕๓, ๐๕.๓๓ น.
สวัสดีครับ,
เพิ่งเห็นว่ามีจดหมายน้อยฉบับนี้รอให้ตอบตั้งแต่วันที่ ๑๙ ยินดีต้อนรับนะครับ มาถึงนี่ต้องบอกว่าคุณทอรุ้งได้เจอะกับพรรคพวกแน่ ๆ อย่างน้อยสุดลุงเปี๊ยกก็คนหนึ่งละ ที่นับเป็นพรรคพวกได้แน่นอน
ตามสบายนะครับ
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.193.222 ]
รหัสจดหมาย L-2840
๓๐ ก.ค. ๒๕๕๓, ๐๕.๒๐ น.
เกือบสำเร็จครับ เพียงแต่มันบังคับตำแหน่งที่วางไม่ได้ ผมต้องการให้มันอยู่ตรงกลางด้านบน แต่มันกลับไปอยู่ริมซ้ายด้านล่าง เอาเถิดเจ้าล่อกันอยู่พักหนึ่ง ผมเลยยกธงขาว ยอมแพ้ชั่วคราวก่อน เพราะกำลังปวดฟัน จะไปหาหมอ ไว้หายปกติเมื่อไหร่จะมาสนุกกับมันต่อ
ขอคุณมากเลยครับลุง
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.80.12 ]
๓๐ ก.ค. ๒๕๕๓, ๑๐.๑๙ น.
ถ้าต้องการให้อยู่ตรงกลางด้านบน ก็เอาโค้ด IMAGE ไปไว้ด้านบน รูปจะถูกวางตรงตำแหน่งโค้ดครับ วางโค้ดตรงไหนของต้นฉบับ รูปก็จะอยู่ตรงนั้น (ถ้าคลิกแสต็มป์นกแล้วมันคอยจะอยู่ข้างล่าง ก็ลบทิ้งแล้วใช้วิธีพิมพ์ลงไปเองก็ได้)
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.193.48 ]
รหัสจดหมาย L-2839
๒๙ ก.ค. ๒๕๕๓, ๑๖.๓๗ น.
ลุงครับ
ผมต้องการโพสต์ภาพประกอบลงในงานเขียน
ช่วยแนะนำให้หน่อยนะครับ
1.....
2...
3.....
ว่าเป็นขั้นตอนไปเลยนะครับ
ส่วนที่โพสต์ไปก่อนแล้ว เวลาแก้ไขภายหลังจะใส่ภาพลงไปได้ไหมครับ
ช่วยหน่อยนะครับ ขอบคุณมาก ๆ เลย
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.26.215 ]
๒๙ ก.ค. ๒๕๕๓, ๑๘.๓๒ น.
๑. ตอนเตรียมต้นฉบับ หากคลิกที่รูปสแต็มป์นก มันจะแทรกโค้ดสำหรับการแทรกภาพให้ โค้ดที่ว่านั้นคือ [I M A G E] สามารถพิมพ์ลงไปเองก็ได้ โดยพิมพ์อักษร IMAGE ติดกันไม่มีช่องว่างนะครับ
๒. เมื่อต้นฉบับมีโค้ดนี้แล้ว ระบบจะเสนอช่องอัพโหลดรูปให้ตามจำนวนโค้ดที่นับได้ ในขั้นตอนการตรวจปรู๊ฟ คุณนามฯสามารถเลือกรูป กำหนดแสดงรูปขนาดย่อ ให้ชิดซ้ายขวา หรือแสดงเงาของภาพได้
๓. เรื่องที่โพสต์ไปแล้ว เข้าไปแก้ไขเติมรูปภาพได้ด้วยพิมพ์โค้ดเข้าไปได้เช่นกันครับ เมื่อสั่งบันทึกระบบจะแสดงภาพดัมมี่ให้ดูก่อน พร้อมกับช่องอัพโหลดตามจำนวนโค้ด กรณีแก้ไขอย่าลืมติ๊กเปลี่ยนรูปด้วยนะครับ
**ระบบนับโค้ดนี้ ผมพบว่าบางครั้งมีบั๊ก(ข้อผิดพลาดของระบบ)อยู่ในกระบวนการแก้ไข ดังนั้นหากเจอะปัญหาขลุกขลักแจ้งผมมาอีกที ผมจะเข้าไปแก้ด้วยมือให้ครับ
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.204.173 ]
รหัสจดหมาย L-2828
๑๔ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๒๐.๐๓ น.
งั้นตกลงเอาตามที่ผมว่าก็แล้วกันนะครับ
ผมจะโพสต์งานในล็อกอินเดิม ส่วนอีกยูเซอร์ก็กันเผื่อสำรองไว้
อ้ายอินตะเนตนี้น่ะ-บางครั้งมันก็รั้นเหมือนกัน เพราะมันรู้ข้อมูลดีกว่าเรา
เผื่อสำรองไว้บ้างก็คงไม่เสียหลาย คือ จะแข่งกันว่ามันกับเราใครจะโง่กว่ากัน ฮา ฮา
ขอบคุณครับลุง
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.157.198 ]
๑๕ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๐๘.๕๘ น.
ได้ ๆ ๆ ตามแต่สะดวกเลยครับ
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.205.147 ]
รหัสจดหมาย L-2827
๑๔ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๑๔.๔๑ น.
ไม่เป็นไรครับลุง ถ้าเป็นเครื่องที่บ้านก็ โอเค ครับ ใช้ได้เหมือนเดิม แต่ถ้าเป็นแอร์การ์ดนำไปใช้กับโน๊ตบุคส์เวลาเข้าไปอยู่ในสวน หรือเครื่องอื่นตามร้านเนตจะมีปัญาหาเสมอ
ผมว่าตัดปัญหาใช้ชื่อสองชื่อไปเลยก็น่าจะดีเหมือนกัน เพราะถ้าเมื่อไหร่จะโพสต์งาน ผมค่อยกลับมาโพสต์ที่บ้านก็ได้ ไม่ได้รีบร้อนอะไร
ส่วนการพูดคุยกันธรรมดาในห้องเสวนา หรือแสดงความคิดเห็นตามคอลัมน์ต่าง ๆ ใช้ชื่อที่เพิ่งเริ่มใหม่เอาก็ได้ เพราะไม่ต้องปะติดปะต่อเหมือนนิยายหรือซีรี่ส์ที่เขียนติดพันอยู่
คงไม่เป็นไรนะครับ
หรือลุงคิดว่ายังไง ก็ตามแต่ลุงจะว่าก็แล้วกันนะครับ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.121.234 ]
๑๔ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๑๘.๐๒ น.
ตอนแรกผมงงนะ ที่คุณนามฯ ลงทะเบียนล็อกอินชื่อเดิมได้ เพราะผมออกแบบระบบป้องกันไม่ให้ชื่อล็อกอินซ้ำ เพิ่งจะหายงงตะกี้ และแจ้งคุณนามด้วยเผื่อจะยังไม่ทราบ คือล็อกอินอันแรก คุณนามฯ ลงทะเบียนว่า นาม--อิสรา (คือเคาะช่องว่าง ๒ เคาะ) ส่วนครั้งหลังลงทะเบียนว่า นาม-อิสรา (เคาะช่องว่าง ๑ เคาะ) ระบบก็มองว่าชื่อไม่เหมือนกัน
ผมเดาว่า เครื่องที่บ้านอาจจะทำล็อกอินถาวรไว้ หรือบร๊าวเซอร์ที่บ้านจำชื่อและรหัสผ่านไว้ให้ การล็อกอินจึงผ่านสะดวกเพราะไม่ต้องพิมพ์ ส่วนตอนที่ไปล็อกอินข้างนอกบ้านต้องพิมพ์ชื่อด้วยมือ และอาจจะเคาะช่องว่าง ไม่ตรงกับที่ลงทะเบียนไว้ ทำให้สับสนว่าทำไมล็อกอินไม่ผ่าน ฯลฯ
คุณนามฯ อยากจะเก็บไว้ทั้ง ๒ ชื่อก็ได้ครับ แต่อยากให้โพสต์เรื่องในนามปากกาเดียวกันทั้งหมด ระบบจัดเก็บจะได้รวบรวมเป็นที่ทาง ไม่กระจัดกระจายน่ะครับ
สารภีดง เขียนมา : [ 180.183.113.38 ]
รหัสจดหมาย L-2826
๑๓ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๒๓.๑๒ น.
สวัสดีค่าลุงเปี๊ยก
ทำไมภาพโพสลงที่หน้าบทกลอนดิจิตอลเล็กจังเลยค่า
มองไม่เห็นตัวคนเลย เท่ามดแน่ะ อิอิ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.83.164 ]
๑๔ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๐๘.๕๔ น.
สวัสดีครับ.. ภาพเล็กแต่คลิกแล้วได้ภาพใหญ่ครับ หน้ากระดานเสวนาและกวีดิจิตอลแสดงผลรูปที่ความกว้างไม่เกิน 480 พิกเซลครับ ถ้าใหญ่กว่ามันจะล้นกรอบ ระบบจึงแสดงเป็นทัมป์เนลให้คลิกดูอีกทีน่ะครับ
นาม อิสรา เขียนมา : [ 110.49.204.91 ]
รหัสจดหมาย L-2824
๑๒ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๐๖.๐๐ น.
ลุงเปี๊ยกครับ ถ้าจะย้ายเรื่องสั้นขนาดยาวจากห้องรูปภาพเล่าเรื่องมาใส่ไว้ในห้องเรื่องแต่ง เพื่อความปะติดปะต่อของเนื้อหา จะได้ไหมครับ ถ้าได้ผมวานลุงช่วยจัดการให้หน่อยนะครับ เมื่อวานท่าทางผมจะตายลาย ฮา ฮา
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.219.236 ]
๑๒ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๐๘.๐๗ น.
คุณนามฯครับ.. จะล้วงเข้าไปย้ายให้ครับ และไหน ๆ ก็จะย้ายแล้ว ผมเห็นว่าควรจะจัดเรียงเรื่องสั้นขนาดยาวหลายตอน ให้เข้ากับการจัดเก็บแบบซีรีส์ไปเลยดีกว่าครับ การโพสต์ตอนต่อไปแทนที่จะเริ่มที่ "เขียนเรื่องใหม่" ก็ไปเริ่มที่ "เขียนตอนใหม่" แทนนะครับ
นาม อิสรา เขียนมา : [ 112.142.30.249 ]
รหัสจดหมาย L-2811
๐๙ พ.ค. ๒๕๕๓, ๒๑.๐๖ น.
ลุงเปี๊ยกครับ
ผมว่า จะรบกวนลุงเปี๊ยกให้ช่วยลบเรื่องสั้นที่ผมโพสต์ลงไปในห้องกระดานเสวนาทิ้งเสียจะได้ไหมครับ เพราะตอนนี้ผมได้โพสต์ลงในห้องเรื่องสั้นเรียบร้อยแล้ว
เขียนมาปรึกษานะครับ
ขอบคุณครับ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 115.67.101.107 ]
๑๐ พ.ค. ๒๕๕๓, ๐๙.๒๘ น.
สวัสดีครับ,
ตอนแรกที่เห็นคุณนามฯโพสต์เรื่องลงในส่วนของนิตยสารรายสะดวกสำเร็จแล้ว ก็คิดว่าจะช่วยลบอ้ายที่โพสต์ลงบนกระดานเสวนาออกเหมือนกัน แต่มาคิดดูแล้ว หากลบไปจริง ๆ ผมคงต้องลบข้อความตามหลังที่แวดล้อมด้วย ม่ายงั้นเนื้อความที่คุยกันมันจะไม่สอดคล้อง ผมจึงตัดสินใจปล่อยไว้ดีกว่า
พอเห็นจดหมายคุณเขียนมาขอให้ช่วยลบฉบับนี้ ก็ลังเลว่าจะเอาไงดี ครั้นจะบอกเหตุผลเดิมซ้ำอีกทีในย่อหน้านี้ก็กระไรอยู่ (ฮา ๆ เพราะคุณคงอ่านย่อหน้าแรกแล้ว) ผมจึงอยากให้เหตุผลว่า ผมไม่ลบให้อย่างที่คุณขอหรอก ผมจะแกล้งคุณนามฯซักหน่อย อิอิ..
ปล่อยไว้ตามนั้นดีกว่าครับ การจะมีเรื่องสั้นก่อนแสงอรุณฉาย ๒ สำเนาในเว็บนกน้อย ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่ จริงมั้ย.. ปล่อยให้โพสต์นั้นถูกตราไว้เป็นหลักฐานงัย ว่าราวกลางปี ๕๓ ที่คุณนามฯ เพิ่งเริ่มมาเป็นเพื่อนใหม่ของเรานั้น คุณได้ทำเปิ่นอะไรไว้บ้าง คริ คริ...
ปล. ก็บอกแล้ว..ว่าจะแกล้ง
ลายรุ้งพลัส เขียนมา : [ 124.121.245.31 ]
รหัสจดหมาย L-2756
๑๘ ม.ค. ๒๕๕๓, ๑๓.๑๓ น.
แฮะๆ ขอโทษค่ะลุงเปี๊ยก เมื่อกี้ไม่ได้ลบออกหรอกค่ะ ลงมาจนถึง ตอน 4-5 แล้ว แต่ไม่รู้ยังไงกลายเป็นเรื่องขยำทิ้งไป ต้องมาโพสต์ใหม่อีกครั้ง คือ บทนำ กับบทที่ 1 กะว่าจะลงถึงบทที่ 5 และโยงลิ้งค์ไปที่ blog ให้ได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง
สาเหตุที่ต้องลบบางตอนออก หลังจากจบเรื่อง เพราะเรื่องนี้ส่งต้นฉบับเต็มให้ทางสำนักพิมพ์ค่ะ ซึ่งไม่สามารถทิ้งเรื่องไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ จะเหลือเป็นบางตอนให้ทดลองอ่านทำนองนั้นค่ะ เพราะจะต้องออกหนังสือเป็นเล่ม ลุงเปี๊ยกคงเข้าใจนะคะ ไม่ได้มีเจตนาจะลงไว้ค้างๆ
ถ้างั้นเอาเป็นว่า ลบเรื่องออก แล้วตั้งเป็นบทความโปรโมท โยงลิ้งค์ไปอ่านที่ blog หรือลงโปรโมทไว้ที่กระดานเสวนา อย่างที่ลุงบอก ดีคะ
ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ  
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.36.13 ]
๑๘ ม.ค. ๒๕๕๓, ๑๓.๕๓ น.
สวัสดีครับ,
ไม่อนุญาตให้โปรโมทเรื่องในนิตยสารรายสะดวกครับ ผมเข้าใจครับว่า สำนักพิมพ์คงไม่ชอบใจถ้าจะโพสต์เรื่องให้อ่านฟรีทั้งเรื่องบนอินเตอร์เน็ต แต่ก็อยากให้เข้าใจด้วยว่า นิตยสารรายสะดวกไม่ใช่พื้นที่สำหรับการโปรโมทฟรี
บริการบนศาลานกน้อย มีสองส่วนแยกจากกัน คือกระดานเสวนา สำหรับการพูดคุย และนิตยสารรายสะดวกสำหรับเผยแพร่ผลงานเขียน ผมยินดีให้เขียนโปรโมทได้ในกระดานเสวนาครับ แต่อย่าเอาพื้นที่ในนิตยสารรายสะดวกไปโฆษณา เพราะผมไม่เคยต้องเก็บค่าโฆษณากับใคร ไม่อยากเก็บด้วยครับ
เรื่องที่โพสต์ไปแล้วผมจะต้องลบออกนะครับ ขอเชิญเขียนแนะนำผลงานบนกระดานเสวนาดีกว่า
ขอบคุณที่เคารพสถานที่ และขออวยพรให้หนังสือขายดี ได้รับการตีพิมพ์ซ้ำหลาย ๆ ครั้งนะครับ
ning_oncom เขียนมา : [ 202.143.165.219 ]
รหัสจดหมาย L-2751
๑๓ ม.ค. ๒๕๕๓, ๑๐.๒๒ น.
ลุงเปี๊ยกค่ะ หนูอยากจะเขียนนิยายให้ได้สักเรื่อง คิดพล็อตได้นานแล้ว แต่การเริ่มเขียนออกมามันยากมากเลยค่ะ อยากให้ลุกเปี๊ยกช่วยแนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ลุงเปี๊ยก ตอบไป : [ 111.84.84.134 ]
๑๘ ม.ค. ๒๕๕๓, ๑๑.๕๐ น.
สวัสดีครับ... การครุ่นคิดจะทำให้เขียนมันออกมายากมาก ลุงเปี๊ยกก็เคยคิดและไม่ได้เขียนสักที ต้องเลิกคิดแล้วลงมือเขียนเลยครับ เป็นทางเดียว ต้องเขียนออกมาก่อนโดยไม่ต้องสนใจว่ามันจะดีหรือไม่ดี เพราะเมื่อเรื่องมันเรียงตัวออกมาบนจอ(หรือกระดาษ)แล้ว ยังมีช่วงเวลาของการอ่านทวน และขัดเกลา ซึ่งจะทำให้งานมันสำเร็จออกมาได้ในช่วงนั้น
ด่านแรกคือ เรียงตัวอักษรที่อยู่ในอากาศธาตุออกมาเสียก่อนครับ มีอะไรให้ทำอีกมาก.. ขอให้โชคดีครับ
จดหมายรอตอบ :
แสดงผลครั้งละ 25 ฉบับ
0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 ....
|
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์