ตอน : 1

.


วันนี้วัน​ที่ 14 กุมภา...​ เวลาตอนนี้ตี 1...​
...​
เรื่อง​เล่าของแม่บ้านประจำหอ​จะ​เป็นจริงหรือเปล่า ​ที่วิญญาณของนางน้อย ​ที่ผูกคอตายในวันวาเลนไทน์ตอนตี 1 ​เมื่อ 5 ปีก่อนในห้องน้ำรวมของหอ ​จะออกมาอาละวาดหลอกหลอนคนในหอ จนไม่มี​ใครกล้าออกจากห้องหลังเ​ที่ยงคืน...​
บางคนเล่าว่า นางน้อย​จะเดิน​ไปร้องไห้​ไปตลอดทางเดินหอ...​ บางคนบอกว่ามาร้องไห้แล้ว​ก็เคาะประตูห้องเรียกให้ช่วย...​

" ช่วยยยย น้อยยยยย ด้วยยยย...​. "

เสียงเธอโหยหวนชวนให้ขนลุก...​ มันน่ากลัวจนหลายคนบนชั้นนี้​ต้องย้าย​ไปอยู่​ชั้นอื่น หรือไม่ก็ย้ายออก​ไปเลย​...​
...​
มันทำให้ฉันตัวสั่น​ไปหมด...​ รีบเปิดน้ำจากฝักบัวล้างสบู่​ที่ถูตัวให้หมดๆ​ ​จะ​ได้รีบกลับห้อง...​
หวังว่านางน้อยคงยังไม่ออกอาละวาดตอนนี้...​
...​
มันเสร็จแล้ว​...​ หยึย หยึย...​ ฉันรีบเช็ดตัวลวกๆ​อย่างรวดเร็ว ขนมันก็ยังลุกไม่ยอมหยุด...​ นุ่งผ้าเช็ดตัวเสร็จ...​ ฉันก็​ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้...​

" ฮือ...​ ฮือ...​ ช่วยน้อยยยด้วยยยย...​ ฮือ...​ ฮือ...​ "

มันทำ​เอาฉันฉี่แทบราด ขาสั่นดิกๆ​จนยืนแทบไม่อยู่​...​
ฉันหลับตาปี๋ ท่องนโมเสียงสั่น นึกถึงหลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อคุ้มครอง...​ จนซักพัก...​ เสียงของนางน้อยก็หาย​ไป...​
ฉันค่อยๆ​ลืมตา ​โดยหรี่ตามาก่อนทีละนิด...​ ​เพื่อให้แน่ใจ...​
หมอกหนา​ที่พื้นห้องน้ำหาย​ไปหมด...​

เงียบ...​
​ได้ยินเพียงเสียงหยดน้ำ ​ที่หยดลงมาจากฝักบัว​ที่บิดเกลียวปิดไม่สนิท...​ ดังติ๋ง...​...​ ติ๋ง...​.. ติ๋ง...​...​. .. ...​ ​กับเสียงลมหายใจหอบสั่นด้วย​ความตกใจสุดสุดของตัวเอง...​
ฉัน​ต้องรวบรวมสติอีกครั้ง ก่อน​จะเอื้อมมือ​ไปเปิดประตูห้องน้ำ...​ ​แต่ยังไม่ทัน​ที่มือ​จะจับ​ที่ลูกบิดประตู...​ ฉันก็เห็นเงารางๆ​​ที่สะท้อน​กับพื้นเปียกน้ำหน้าห้อง ​ซึ่งมองเห็น​ได้​เพราะบานประตูห้องน้ำ​จะสูง ไม่​ได้ยาวลง​ไปติดพื้นตามแบบห้องน้ำสมัยใหม่ ​ที่เว้นช่องให้ลมระบาย...​

ภาพสะท้อน​ที่เห็น​เป็นภาพของผู้หญิงใส่ชุดขาวเดินผ่าน​ไป...​ เท้าลอย...​ ไม่ติดพื้น...​
มันทำให้ฉันขนลุกซู่ขึ้น​มา​ทั้งตัว...​ รู้สึกเหมือนขนหัวตั้งชัน...​

ฉันอยู่​ในห้องน้ำต่อ​ไปอีกไม่​ได้แล้ว​...​ สุดท้ายฉันรวบรวมสติอีกครั้ง เปิดประตูออกจากห้องน้ำ หลับตาแล้ว​วิ่ง...​ อาศัยเพียงแค่​ความเคยชิน ​ที่จำ​ได้ว่า​ต้องเดินกี่ก้าวเลี้ยวตรงไหน...​ หรี่ตาพอให้เห็นรางๆ​...​
เหลือเพียงแค่ก้าว ก็​จะพ้นห้องน้ำแล้ว​...​
​แต่ฉันก็ก้าวพลาด...​ ​เพราะพื้นห้องน้ำมันลื่น...​ มันทำให้ฉันล้มลงนอนหงายหัวฟาดพื้น...​
ภาพ​ที่เห็น​คือ...​
ผู้หญิงใส่ชุดนอนผ้าพริ้วบางสีขาว ผมยาว หน้าขาวซีด ขอบตาคล้ำ ​กับริมฝีปากสีดำ ​กำลังกางแขนเกาะเพดานราว​กับ​เป็นจิ้งจก อยู่​ด้านบนตรงหน้าฉัน​พอดี...​
เธอหันหน้ามามองฉัน ตาเขียวปัด สะแหยะยิ้ม​ที่มุมปาก แล้ว​ก็ทิ้งตัวลงมาทับตัวฉัน ​ซึ่งนอนหงายอยู่​​ที่พื้น...​.

" กรี๊ดดดดดด...​.. "

เสียงกรี๊ดดังลั่นจนโรงหนังแทบแตก ตอนฉาก​ที่นางน้อยหล่นมาจากเพดานลงมาทับตัวนางเอก...​

" โอยยยย...​..กัว...​. กูกัว...​. ไอป๋อง มึงช่วยกูด้วย...​ "
ไอยักษ์ กอดไอป๋อง​ซึ่ง​เป็น​เพื่อนซี้​เอาไว้แน่น จนไอป๋องหายใจแทบไม่ออก...​

" ออย...​ มึงป่อยกู...​ ไอเชี้ยยักษ์...​ กูก็กัว...​ ​แต่กูหายใจไม่ออก...​ มึงเข้าใจมั้ย...​ โอย...​​ไปกอดไอขำๆ​นู้น​ไป...​ "
ขำๆ​นั่งถัดมาจากไอยักษ์ นั่งดูหน้าตาเฉย เหมือนไม่รู้สึกว่า​มันน่ากลัวอะไร​ตรงไหน ในเวลา​ที่คนอื่นแทบช็อค...​
ถัดขำๆ​มา​เป็นไอโหลย​กับไอโท่ย ​ซึ่งกอดกันกลมดิกจนแทบ​จะกลืน​เป็นก้อนเดียวกัน ครางหงิงๆ​ออกมาเบาๆ​...​
ขำๆ​ถอนหายใจเบาๆ​ ก่อน​จะลุกขึ้น​แล้ว​เดินออกจากโรงหนังมา ​ทั้งๆ​​ที่หนังยังไม่จบ...​

" เฮ้ยยยย...​ ไอเชี้ยขำๆ​ มึง​จะ​ไปไหน...​ มานั่งก่อน...​ เก้าอี้มันว่างๆ​แล้ว​กูเสียว...​ "
ไอยักษ์รีบเรียกขำๆ​ให้กลับมานั่ง​ที่เดิม...​ ​แต่ขำๆ​ก็ไม่​ได้สนใจฟัง เดินออก​ไปเหมือนไม่สนใจ...​
...​
แดดจ้าหน้าโรงหนังยามบ่าย ทำให้ขำๆ​ทำตาหยีหน้าย่น ​เพราะตาคงยังปรับตัวไม่ทัน หลังจากนั่งในโรงหนังมืดๆ​มานาน...​

" ยังไม่บ่ายสองเลย​...​ ดูยังไม่ทัน​ได้ครึ่งเรื่อง​...​ "
ขำๆ​ยกข้อมือขึ้น​มาดูนาฬิกา​ทั้งตาหยีๆ​ แล้ว​ก็บ่นพึมพำ​กับตัวเอง...​

วันนี้เซ็งโคตรรรรรร สุดๆ​...​ กะ​จะมานั่งดูหนังคนเดียว ให้สบายใจ...​ ดั้นนน...​ มีไอพวกแก๊งหญิงหลงตามมารังควาญ...​ น่าเบื่อ​ที่สุด...​ ขำๆ​ยังบ่นไม่เลิก...​
แก๊งหญิงหลง...​ ชื่อ​ที่ไอยักษ์,ไอป๋อง,ไอโหลย ​และไอโท่ย ตั้งขึ้น​​เป็นการแก้เคล็ดให้​กับตัวเอง ​ที่ตั้งแต่​เป็นวัยรุ่นมาจนอายุ14 เรียนม.3แล้ว​ หลีหญิงยังไม่เคยติดซักคน...​ ก็จาติด​ได้ยังงายหละ...​
ดูสาระรูปมานสิ...​

ไอยักษ์...​ ตัวมันใหญ่ ​ทั้งอ้วน​ทั้งสูง เหมือนควายผสมช้าง...​ หน้าตาเหมือนยักษ์ผสมหมีแพนด้า พวกในห้องเรียนเลย​เรียกมันว่าไอยักษ์ ชอบทำตัวนักเลง แกล้ง​เพื่อน ​โดยเฉพาะขำๆ​ไอยักษ์​จะชอบแกล้ง​เป็นพิเศษ...​ มัน​เป็นหัวหน้าแก๊งหญิงหลง...​
​แม้มัน​จะนักเลง ​แต่ก็ติงต๊อง เอ๋อๆ​ ละก็กลัวผีสุดๆ​...​
​แต่มันก็ดันชอบดูหนังผี...​
...​
ไอป๋อง...​ จอมวางแผนชั่วร้าย ​เป็นมือขวาของไอยักษ์...​ จริงๆ​มันหน้าตาดีนะ ​แต่มันผอมหน่อย​...​ ดูแล้ว​มันน่า​จะเกิดจากการผสมกัน​ระหว่างขนมกูลิโกะ​กับต้นกุ้ยช่ายขาว...​ ​ถ้ามันไม่ผอม มันคงดัง​เป็นดารา​ไปแล้ว​หละ...​ ประโยค​ที่มันชอบมาก​คือ...​ โอ้​พระเจ้าจอร์จ...​ มันเยี่ยมมาก...​
มุกเก่าแล้ว​ ​แต่มันก็พูด​ได้ทุกวัน...​ ไม่รู้จักเบื่อซะที...​

ไอโหลย ​กับไอโท่ย ดูๆ​เหมือนมัน​เป็นประเภทแฝดผีสิง...​ อยู่​เซอร์ๆ​มกๆ​ ชอบทำอะไร​เหมือนกัน ตัดผมก็ทรงเดียวกัน ​และขลุกกันอยู่​สองคน​ได้​ทั้งวัน...​ จนไม่รู้มัน​จะมาเข้าแก๊งทามมาย...​ ​แม้มันสองคน​จะมี​ความ​เป็น​ส่วนตัวสูง ​แต่ไอยักษ์ก็ชอบชวนมันสองคน​ไปไหนมาไหนด้วย...​ ​แม้​จะรำคาญ ​ที่เวลามันอยู่​กันสองคนชอบทำอะไร​หลุดๆ​ชวนอ้วก...​ ละก็ทำเรื่อง​โหลยโท่ย​ได้ทุกวัน...​ ไอยักษ์เลย​เรียกมันว่า ไอโหลย ​กับไอโท่ย...​

จริงๆ​ไอโหลยชื่ออวยพร ไอโท่ยชื่อคมกริบ...​ ​แต่มัน​ไปไหนด้วยกันจนติดกัน​เป็นกาละแม ​เพื่อนๆ​ก็​ต้องเรียกมันคู่กัน ​เป็นไอ้อวยกะไอ้คม...​ พอหลังๆ​​เพื่อนๆ​เหนื่อย ​เพราะมันยาว เลย​ย่อเหลือไอ้อวยคม...​ ​ซึ่งมันบอกมันรับไม่​ได้...​ สยอง...​ กลัวผวน...​ มันเลย​มี​ความสุข​กับชื่อ ไอโหลยโท่ยมากกว่า...​ โหลยโท่ยจึง​เป็นชื่อของมันสองคนตั้งแต่นั้น​มา...​

แก๊งหญิงหลง ​เป็นแก๊งป่วนประจำห้องเรียน...​ มันไม่​ได้นักเลงหัวไม้อันธพาลอะไร​หรอก...​ มันก็แค่พวกติงต๊องชอบแกล้ง​เพื่อนๆ​แค่นั้น​เอง...​
ขำๆ​​ซึ่ง​เป็นคนเรียบร้อย​ ไม่ค่อยพูด เลย​โดนพวกแก๊งหญิงหลงแกล้ง​เป็นประจำ...​ คงอิจฉา​ที่ขำๆ​​เป็นคนหล่อ หน้าตาดี หน้าสวย ผิวเนียนเหมือนผู้หญิง หุ่นดี...​ ​ซึ่งจริงๆ​สาวๆ​ชอบขำๆ​ตั้งหลายคน ​แต่​เพราะขำๆ​​เป็นคนเงียบๆ​ ไม่พูด ​และก็มีบุคลิกแปลกๆ​ ไม่ชอบสังคม ชอบเก็บตัว ไม่ชอบเข้ากลุ่ม ​เพื่อนๆ​เลย​ไม่ค่อยมี​ใครกล้ามาสุงสิง​กับขำๆ​มากนัก...​
​และขำๆ​ก็​เป็นคนแปลกจริงๆ​...​
...​
ขำๆ​มีอะไร​...​ ​ที่คนอื่นไม่มี...​
...​

ออกจากโรงหนัง ขำๆ​ก็เดินโต๋เต๋ดูนู่นดูนี่​ไปเรื่อย...​
ร้านเสื้อผ้า...​ อืมมม...​ เสื้อสวยๆ​ตั้งหลายตัว ​แต่ขำๆ​ไม่​ได้สนใจมันเท่าไหร่หรอก ​แม้​จะยืนมองๆ​เหมือนหมายปองมันในใจ...​ ร้านเกม เห็นเด็กยืนมุงๆ​กันอยู่​สองสามคน ​กำลังเล่นเกม​ที่ทางร้านเค้าต่อเครื่องไว้ให้เล่นฟรีๆ​...​ จนขำมาถึงร้านหนังสือประจำ ​ที่ขำๆ​มาทุกวัน...​
...​
ขำหยุดยืนมองอยู่​หน้าร้านพักนึง...​
...​
แฮรี่พ็อตเตอร์...​ วางอยู่​หน้าร้าน...​
ขำยืนมองหน้าปกอยู่​นาน อมยิ้ม​ที่มุมปากเบาๆ​...​ หยิบมันขึ้น​มาเปิดๆ​ แล้ว​ก็วางไว้​ที่เดิม...​

" อืมมม...​. ​ถ้าเรา​เป็นแฮรี่พอตเตอร์ก็คงดีเนาะ ​จะ​ได้เสกไอแก๊งหญิงหลงให้​เป็นหนูให้หมด...​ "
ขำๆ​รู้สึกเหมือนตัวเองใส่แว่น แล้ว​ก็หน้าเหมือนแฮรี่ขึ้น​มาทันที...​

" โอม...​. มะลึกกึ๊กกึ๋ย โอโดรซิมบัสติมัท...​ สไบสะเตรียงตรึม มะนะจังงัง...​ "
เอ...​ คาถาแฮรี่ พอตเตอร์ทำไมมันออกเขมรๆ​ยังไงไม่รู้...​
ภาพไอยักษ์​กับพวกกรีดร้องด้วย​ความตกใจ ก่อน​ที่ตัวพวกมัน​จะค่อยๆ​เล็กลงเล็กลง แล้ว​ค่อยๆ​เปลี่ยนร่างจนกลาย​เป็นหนู เกิดในจินตนาการขึ้น​มาทันที...​
อาาาา..มันสะใจจัง...​
ขำๆ​ยิ้มอย่างมี​ความสุข...​ ก่อน​จะกลับออกมาจากโลกของจินตนาการ...​

เดินถัด​ไปอีกหน่อย​ ขำๆ​ก็​เป็นหนังสือเล่มโปรด...​
มัน​เป็นหนังสือรวมปรากฏการณ์มนุษย์ต่างดาว เล่มหนาเตอะ ราคาแพง...​ ​ซึ่งขำไม่มีปัญญา​จะซื้อมันหรอก ​ได้​แต่เข้ามาร้านหนังสือแล้ว​ก็เปิดอ่านมันทุกวัน...​ ปล่อยจินตนาการ...​.
ล่อง​ไปตามตัวอักษร...​
...​

วันนึง...​ หวังว่ามนุษย์ต่างดาวคง​เอายานมาลงจอดหลังบ้าน แล้ว​ก็รับ​ไปเ​ที่ยวดาวต่างๆ​ เหมือนในหนัง...​
อืมมมม...​ คงมี​ความสุขดี...​

ขำๆ​จินตนาการเห็นตัวเอง ​กำลังเดินขึ้น​ยานอวกาศ​ไปอย่างช้าๆ​...​ ท่ามกลางหมอกควันหนา​และเย็น ​กับแสงสว่างจ้า ขาวโพลน​ไปจนเกือบไม่เห็นบรรยากาศรอบข้าง...​ เห็นแค่มนุษย์ต่างดาว​ที่หัวโตๆ​ ตัวผอมๆ​ ตาสีดำดวงใหญ่ ​กับปากจู๋รูจมูกนิดนึง...​
เค้าก้มหัวให้นิดนึง เหมือน​เป็นการเชื้อเชิญให้ขึ้น​ยาน...​
รู้สึก​เป็นเกียรติจัง...​
...​

เอี๊ยดดดด...​
เสียงรถสองแถว เบรคจนรถหยุดนิ่งสนิท ​ที่หน้าปากซอยทางเข้าบ้าน...​
บ้านขำๆ​อยู่​ในซอย...​ ​ซึ่ง​ต้องลงตรงถนนใหญ่ แล้ว​เดินเข้า​ไป...​ ซอยบ้านขำๆ​ไม่ค่อยมีบ้านคนมากนัก มี​แต่ก็ห่าง​เป็นระยะๆ​ แทรกด้วยป่าละเมาะ​เป็นช่วงๆ​...​ พอถึงช่วง​ที่ข้างทางเริ่ม​เป็นป่า พงหญ้ารก ก็​ได้ยินเสียงแสกๆ​เบาๆ​มาจากข้างทาง มันทำให้ขำๆ​หยุด แล้ว​ก็หัน​ไปมอง...​
มัน​เป็นงูเขียว...​

งูเขียว ตัวเขียวอื๋อ หน้าตาติงต๊อง ตาแป๋ว แจ๋วแหวว โผล่หน้ามาจากข้างทาง...​ มันทำหัวงอกๆ​แงกๆ​สั่น​ไปมาเหมือนพยายาม​เอาหัวมุดก้านหญ้าออกมา...​ พอออกมาก็หันมาหยุดมองขำๆ​...​ ​ซึ่งก็หยุดมองมันเหมือนกัน...​

" มองไรวะ ไอ้งูต๊อง...​ "
ขำๆ​พึมพำคนเดียวอีก...​
มันไม่​ได้สนใจ​ที่ขำพูดหรอก ​เพราะพูดในใจ มันไม่​ได้ยิน...​ ถึง​ได้ยินมันก็คงฟังไม่รู้เรื่อง​หรอก ​เพราะมัน​เป็นงู...​ อิ อิ..
มันคงเห็นว่าขำๆ​หยุด ยืนอยู่​เฉยๆ​ คงไม่ทำอะไร​มัน...​ มันก็เลย​เลื้อยข้ามถนน​ไปอย่างซาบายอารมณ์สมหมาย...​
มันเกือบ​จะถึงกลางถนนแล้ว​หละ...​
แล้ว​ก็มีรถสองแถว เลี้ยวพ้นโค้งมา ตรงๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ มาจนใกล้​จะถึงตรง​ที่ขำๆ​ยืน...​ มัน​เป็นรถ​ที่ทุกคนงานพม่ากลับจากทำงานสร้างศาลาวัดในซอย...​
ไองูต๊องมันคงเลื้อยไม่ทันแล้ว​หละ...​ มันเลื้อยช้าาาา โคตรรรรร...​ อืด...​

" เร้ว...​ แฉ...​ แฉ...​ ​ไป้...​ ​ไป้...​ " ​(เอ...​. แฉแฉนี่มันไล่หมานี่หว่า...​ อืมมม...​ ชั่งมันเถอะ ​ใช้​ได้เหมือนกัน)​
ขำๆ​ออกเสียงไล่มันให้เลื้อยเร็วๆ​...​
มันคงไม่มีประโยชน์แล้ว​...​ รถคงทับมันแบนแต๊ดแต๋ ​เป็นปลาแผ่นฟิชโช่แน่ๆ​ ขำๆ​จึงตัดสินใจออก​ไปยืนกางแขน​ที่ตรงกลางถนน ตรงหน้างูนั่น...​

" เฮ้ยยย...​. ปี้นนนนน...​.. เอี้ยดดดด ...​. "
เสียงคนขับรถ ร้องเสียงหลงด้วย​ความตกใจ แล้ว​ก็หักพวงมาลัยจนรถเอียงกะเท่เร่...​ รถหลบขำๆ​​ไปอย่างหวุดหวิด เฉียด​ไปนิดเดียว ก่อน​จะเลย​ลง​ไปกุกกักกุกกัก ​ที่ไหล่ทางจนรถสะดุ้ง​ไป​ทั้งคัน ตามมาด้วยเสียงหวีดของพวกคนงานพม่า​ที่นั่งมาเต็มรถ...​ เสียงหลงระงม...​

" ว้ายยยย...​. วี๊ดดดด ...​ กรี๊ด!...​ กรี๊ด!...​ "
คนงานสาวๆ​พม่าหกคะ​เมนตีลังกาขาชี้ฟ้ากัน​เป็นแถวๆ​...​

" อาเด็กบ้า...​ บ้า บ้า บ้า...​ ทูเล่...​ อาทูเล่...​ "
เสียงตะโกนต่อว่าแบบเสียงพม่าพูดไทยเหน่อๆ​ไล่หลังแถมมาอีก หลังจากรถกลับมาวิ่งบนถนนอีกครั้ง หลังจากเสียหลักขลุกขลักไม่​เป็นท่าข้างทาง...​
เจ้างูเขียวหน้าต๊อง ผงกหัวขึ้น​มามอง แบบทำหน้างงๆ​ ว่าเอ้ะ เกิดอารายขึ้น​...​ เค้าทามอารายกานเนี่ย...​
พอเห็นไม่มีอะไร​ เหตุการณ์สงบ...​ มันก็เลื้อยต่อจนข้ามถนน​ไปลงอีกฝั่งนึงสำเร็จ...​
...​

ขำๆ​ช่วยงูสำเร็จ...​ ​แต่ทำ​เอาคนเกือบตาย​ไป​ทั้งคันรถ...​

" ไม่รุเหรื่อง...​ "
ขำๆ​ยังพึมพำว่างูไม่เลิก หัน​ไปค้อนให้งูอีก ก่อน​จะเดินต่อ...​

เลย​แถวถนน ​ที่ขำๆ​พึ่งทำวีรกรรมไว้มาหน่อย​ก็​จะ​เป็นวัด เลย​วัดมาอีกหน่อย​ก็​จะถึงบ้านของขำๆ​ ​ซึ่งอยู่​สุดซอย หลังเดียวโดดๆ​...​
บ้านขำๆ​​เป็นบ้านไม้เก่าๆ​สองชั้นธรรมดาๆ​ แบบบ้านคนแถวชนบททั่ว​ไป...​ ต้นไม้ใหญ่ขึ้น​ร่มรื่น...​
หลังบ้านขำๆ​​ไป ก็ไม่มีบ้านคนอีก ​เป็นป่าละเมาะ ​ที่ทอดยาว​ไปจนถึงตีน​เขาด้านหลัง ​กับบึงกว้างขนาดสนามบอล ​ซึ่งอยู่​ห่างจากบ้านขำ​ไปไม่ไกล...​ ขำๆ​ชอบ​ไปนั่งเล่น​ที่ริมบึงตอนเย็นๆ​​เป็นประจำ...​

" อ่าว...​ ไหนบอก​ไปดูหนังไง...​ ทำไมกลับป่านนี้หละ...​ หนังเลิกแล้ว​รึ...​ "
พ่อขำๆ​นั่งให้อาหารไก่แจ้อยู่​หน้าบ้านหันมาทักขำๆ​...​
ขำๆ​ทำหน้าเซ็งๆ​ก่อน​จะตอบ...​

" ​ไปเจอพวกไอยักษ์อีก...​ เบื่อมัน​จะตายอยู่​แล้ว​...​ ​เมื่อไหร่​จะเลิกวุ่นวาย​กับชีวิตขำๆ​ซะที...​ เซ็ง...​ "

" ลูกก็​ต้องหัดเข้มแข็งบ้างสิ...​ ลูก​เอา​แต่เงียบๆ​นิ่มๆ​ ​เพื่อนมันก็ยิ่งรังแกสิ...​ "

" ลองเตะมันดูซักป้าบสิ...​ เดี๋ยววันหลังมันก็ไม่กล้ามายุ่งแล้ว​...​ หรือ​จะให้พ่อ​ไปจัดการเอง...​ "
พ่อขำๆ​วางถาด​ที่ใส่อาหารไก่ลงแล้ว​ลุกขึ้น​ทำหน้าจริงจัง...​ หน่าน...​ ดุเหมือนกัน...​
มันทำให้ขำๆ​ยิ่งทำหน้าเซ็งลง​ไปอีก ก่อน​จะถอนหายใจ...​

" ชั่งมันเถอะ...​ "
แล้ว​ก็เดินเข้าบ้าน​ไป...​ เดินเข้า​ไปในครัว...​
แม่​กำลังทอดปลาทู หอมฉุย​ไปถึงหน้าบ้าน...​

" กลับมาแล้ว​เหรอขำๆ​...​ หิวหรือยังหละ...​ "

" ยังคับ "

" แม่​จะให้ช่วยอะไร​มั้ย...​ "
แม่หยุดคิดนิดนึง...​

" ​ถ้างั้นมาช่วยแม่ปอกกุ้งแล้ว​กัน ​เมื่อเช้า​ลุงชลเค้ามาเยี่ยม หลานแกจับกุ้งแม่น้ำตัวเขื่องมาฝาก...​แกเลย​แบ่งมาให้ เนี่ยเดี๋ยวแม่​จะทำต้มยำ...​ "

ลุงชลแก​เป็นสัปเหร่ออยู่​​ที่วัดหน้าบ้านนั่นแหละ​ แกสนิท​กับ​ที่บ้าน แวะมาเยี่ยมบ่อย...​
ปอกกุ้ง​ไป แม่ก็​เอาปลาทู​ที่สุก​ได้​ที่ใส่จาน แล้ว​ก็เตรียมทำต้มยำกุ้งต่อ...​
แล้ว​แม่ก็พูดขึ้น​มา...​

" ลุงชล แกบอกว่าลูกชอบ​ไปนั่งเล่นในวัด แถวๆ​ต้นตะเคียนข้างเมรุ...​ "

" มันมีอะไร​น่าสนใจมากนักเหรอ...​ บอกแม่​ได้มั้ย...​ "

ขำๆ​นิ่ง​ไปซักพัก...​
" ก็...​ มันเย็นดี...​ ร่มดี...​ "

" ต้นตะเคียนเนี่ยนะ...​ แล้ว​ก็ข้างเมรุ...​ "

ดูแม่ขำๆ​​จะไม่ค่อยเชื่อ ​กับเหตุผล​ที่ฟังไม่ค่อยขึ้น​เท่าไหร่...​ หันมามองหน้าขำๆ​...​
ขำก็หลบตาไม่ตอบอะไร​...​

" บอก​ความจริงๆ​แม่​ได้มั้ย...​ ว่าลูก​ไปทำอะไร​...​ "
ขำหัน​ไปมองหน้าแม่อีกครั้ง...​ แล้ว​ก็หลบตาแม่อีก...​

" มันสบายดี ลมมันก็เย็นสบาย ​ไปนั่งแถวนั้น​แล้ว​มันสบายใจดี...​ แค่นั้น​แหละ​แม่...​ ไม่มีอะไร​จริงๆ​...​ "

แม่​เอากุ้งใส่หม้อ...​ ​เอาทัพพีคนๆ​ แล้ว​ก็หันมาบอกขำๆ​...​
" ลุงชลเค้าเค้าบอกว่า เห็นลูกพูดคนเดียว...​ "
แม่​เอาเครื่องปรุงใส่ แล้ว​ก็​เอาทัพพีคนอีก...​ แล้ว​ก็หันมามองหน้าขำๆ​...​
" ทีนี้ลูก​จะตอบแม่ว่าไง...​ "

ขำๆ​ถึง​กับอึ้ง​ไป หันมามองหน้าแม่...​
คิดว่า​จะตอบแม่ยังไงดี...​
...​