ตอน : เที่ยวญี่ปุ่นแบบวุ่นเล็กๆ (24. วัดคิโยมิสึเดระ...ธารน้ำใสกลางแสงตะวัน)

เช้า​นี้​เป็นวันสุดท้าย​ที่เรา​จะ​ได้อยู่​ท่องเ​ที่ยวกันในเกียวโต ญี่ปุ่น หลานปิ๊กบอกว่าให้​เป็นวันอิสระ ​คือเ​ที่ยว​ไปตามใจ​ใครใจมัน หรือตามอัธยาศัย หรือแยกย้ายกัน​ไปเก็บตกสถาน​ที่​ที่เราอยาก​จะ​ไป

พ่อน้องป๊อบท่าทางอยาก​ไปโอซาก้าหรือโอซากะตามสำเนียงญี่ปุ่น

​แต่ฉันอยาก​ไปวัดคิโยมิสึหรือวัดธารน้ำใส ​เพราะวันนั้น​​ไปยามกลางคืน อยาก​จะ​ไปเห็นวัดยามกลางวันบ้าง

พี่เนยบอกว่าแอบ​ไปวัดคิโยมิสึมาแล้ว​​กับพี่แจ๊ว ตอน​ที่แยก​ไปแล้ว​พวกฉัน​ไปเดินหลงหาทางขึ้น​วัดคิโยมิสิไม่เจอ วันนี้ พี่เนยอยาก​ไปซื้อของ​ที่ตลาดนิชิกิ​กับพี่แจ๊วมากกว่า

แยกกัน​เป็นเขมรสามฝ่ายอย่างนี้ ฉันก็เลย​บอกว่า งั้นแยกกัน​ไปเหอะ

​ส่วนน้องสาว​และน้องเขยของฉันเริ่มรู้สึก​เป็นห่วงฉัน ​เพราะคนอื่น​เขามีพวก​ไป ​แต่ฉัน​ต้อง​ไปคนเดียว

ฉันยืนยันว่า​ไป​ได้ ไม่​ต้องห่วง น้องสาวบอกว่า "เจ๊ระวังนะ พวกยากูซ่า​จะจับตัว​ไป"

ฉันเลย​บอกว่า วัยขนาดนี้ ​ถ้าจับ​ไป คง​ต้อง​ไป​เป็นมาม่าซัง
เหอๆ​ๆ​ๆ​ๆ​...​..
สรุปแล้ว​ ครอบครัวน้องป๊อบไม่ยอมปล่อยฉัน​ไปคนเดียว เกรงว่า​จะ​ไปสร้าง​ความเดือดร้อนให้คนญี่ปุ่น

เลย​ยกขบวน​ไปวัดคิโยมิสึกันหมด ปล่อยให้พี่เนยแก​ไปเ​ที่ยวตลาดนิชิกิ​กับพี่แจ๊ว

แล้ว​เราก็ขึ้น​รถเมล์​ไปวัดคิโยมิสึกัน คราวนี้ เราหาทางขึ้น​วัดเจอ ​พร้อมเดินขึ้น​กันทันที

ก่อนขึ้น​ เรามาดู​ความ​เป็นเจ้าเทคโนโลยีทันสมัยของญี่ปุ่นกันสักหน่อย​
อันว่าญี่ปุ่นนี้ เรื่อง​การประดิษฐ์สร้างสรรค์สิ่งอำนวย​ความสะดวก​​เขายอดเยี่ยมมาก
อย่างเช่นป้ายรถเมล์อัจฉริยะ ​ที่คลายเครียดให้​กับผู้รอคอย ​เพราะดูจากป้ายก็รู้เลย​ว่า รถเมล์จวน​จะมาถึงหรือยัง ไม่​ต้องชะเง้อมองให้​เมื่อยคอ



หรือเครื่องกดหยอดเหรียญต่างๆ​ ไม่ว่า​จะ​เป็นหยอดเหรียญซื้อไอศกรีม บุหรี่ เครื่องดื่มร้อน-เย็น







ตู้เหล่านี้ฉันเห็นเยอะมาก​ระหว่างเดินขึ้น​วัดคิโยมิสึในยามเช้า​

ใน​ที่สุดเราก็มาถึงวัดคิโยมิสึ หรือ​ที่เรียกกันว่า "Pure Water Temple" แปล​เป็นไทย​ได้ว่า วัดธารน้ำใส ​เป็นวัดใหญ่ของญี่ปุ่น​ที่​ได้รับการยกย่องว่า​เป็นมรดกโลก

เจดีย์หน้าวัด


เดินชมวัดในแสงแดดยามเช้า​




เมืองเกียวโตมองจากบนวัดธารน้ำใส


วัดนี้อยู่​บนยอดเนิน​เขา ท่ามกลางป่าทางทิศตะวันออกของเกียวโต ตัววัดสร้างอยู่​บนหน้าผาสวยงาม อลังการ อย่างน่ามหัศจรรย์

ระเบียง​ที่สร้างยื่นออก​ไปจากหน้าผานี้ ค้ำยันไว้ด้วยเสาไม้ต้นใหญ่มหึมา จากระเบียงเหนือหน้าผา ชะโงกมองลง​ไป​จะเห็นศาลาธารน้ำสามสายไหลริน รอคนมาดื่มกิน​เพื่อ​ความ​เป็นสิริมงคล​และ​สามารถรักษาโรคร้าย​ได้

วัดสวยบนระเบียงไม้เหนือหน้าผา





เสาไม้​ที่ค้ำระเบียง


ใบไม้สีแดงฉานอร่ามเรือง


ธารน้ำสามสายไหลรินมาจากหลังคา




น้องป๊อบในอารมณ์ขี้เกียจเดิน ขี้เกียจถ่ายรูป



ด้านหนึ่ง​ของวัดเรียกว่า ศาลเจ้าจิชึ ​เป็น​ที่ตั้งของก้อนหินแห่ง​ความรัก

ประกอบด้วยก้อนหินสองก้อนตั้งห่างกัน 18 เมตร ผู้​ที่​จะอธิษฐานขอให้​ได้พบรักแท้ ​จะ​ต้องเดินหลับตาจากหินก้อนหนึ่ง​ ​ไปยังอีกก้อนหนึ่ง​ ให้ตรงทาง​และตรงก้อนหิน​พอดี

นั่นแหละ​ค่ะ​มองเห็นก้อนหินอีกก้อนลิบๆ​ ​และหนุ่มๆ​ ญี่ปุ่นไหมคะ​



วัน​ที่ฉัน​ไป มีหนุ่มนักเรียนญี่ปุ่น​ไปเดินป้วนเปี้ยนกันเยอะมาก ฉันคิดเล่นๆ​ ว่า​ถ้าฉัน​ไปเดินอธิษฐานขอให้​ได้พบเนื้อคู่ คง​จะ​ต้องชน​กับพ่อหนุ่มน้อยเหล่านั้น​​เป็นแน่ แล้ว​เด็กมันก็คง​เป็นลม​ที่มาชน​กับหญิงสาวรุ่นคุณป้า...​ฮ่าๆ​ๆ​ๆ​ๆ​..สรุปแล้ว​ปล่อยให้เด็กมันเดินกัน​ไปเถอะนะ...​ป้า​ไปเดินเ​ที่ยวตรงอื่นดีกว่า

ว่าแล้ว​พวกเราก็มุ่งตรง​ไปยังศาลาธารน้ำสามสาย​ที่ไหลริน มีคนมาเข้าแถวรอดื่มกันมากมาย​

ฉันบอกให้ครอบครัวน้องป๊อบเข้า​ไปก่อน แล้ว​ฉัน​จะคอยถ่ายรูปให้ ตอนดื่มน้ำ พ่อน้องป๊อบจึงพาน้องป๊อบเข้า​ไป ​ส่วนฉันเข้าแถว​พร้อม​กับแม่น้องป๊อบ



​ที่นี่พวกเราดื่มน้ำจากกระบวยโลหะ ​ที่ผ่านปากคนแล้ว​คนเล่า ​แต่​เขามีเตาอบไฟฟ้า​เพื่อฆ่าเชื้อด้วยระบบ UV ​ใครดื่มเสร็จก็เสียบกระบวยนี้เข้า​ไปในช่องเตาอบ หรือ​ถ้า​ใครไม่อยาก​ไป​ใช้กระบวยร่วม​กับคนอื่น ทางวัดก็มีถ้วยเล็กๆ​ ขายให้

เตาอบระบบ UV


กล่าวกันว่า สายน้ำสามสาย​เป็นสัญลักษณ์ของ สติปัญญาแจ่มใส สุขภาพแข็งแรง ​และ อายุยืนยาว อย่างไรก็ตาม ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่า ควรเลือกแค่สองสายเท่านั้น​ ​เพราะ​ถ้าเลือก​ทั้งสามสาย ถือว่าโลภเกิน​ไป ​และ​จะทำให้เกิด​ความโชคร้ายขึ้น​แก่ตัวเอง

วัดคิโยมิสึในแสงตะวันนั้น​งามอร่ามเรืองนักหนา จนน้องเขยบอกว่า ​ถ้าไม่มาเสียดายแย่เลย​

จากนั้น​ พวกเราก็นั่งรถเมล์มาลง​ที่สถานีเกียวโต ​เพื่อตัดสินใจว่า​จะ​ไปไหนกันต่อดี

ฉันบังเอิญ​ได้เจอพี่เนย​ที่กลับจากตลาดนิชิกิ ​และท่าทางชอบอกชอบใจ​กับตลาดนิชิกิมาก ​เมื่อฉันบอกว่าอยาก​ไปมั่งจัง เธออาสาพาฉัน​ไปตลาดนิชิกิอีกรอบ ​เพราะมีคนฝากฉันซื้อของบางอย่าง ​ที่ยังไม่​ได้ซื้อให้​เขาเลย​

​ส่วนแม่น้องป๊อบบอกว่า น้องป๊อบขี้เกียจเดิน ​จะขอนั่งพักอยู่​ในห้างอิเซตัน​ที่สถานีเกียวโตก่อน ​ส่วนพ่อน้องป๊อบคิดการใหญ่ ขอ​ไปโอซาก้าเลย​ ว่าแล้ว​เราก็แยกกัน

ฉัน​กับพี่เนยจึง​ไปท่องเ​ที่ยวซื้อของกันในตลาดนิชิกิ (Nishiki Ichiba) ​ซึ่งอยู่​​ระหว่างย่าน Teramachi ​กับ Takakuraใกล้ๆ​​กับห้างไดมารู เดินเข้าซอย​ไป ​จะ​เป็นร้านรวงขายของ​ไปตลอดทาง ​เป็นเหมือนตลาดสดขายอาหารสดๆ​ เช่น ปลา เนื้อสัตว์ ผักสด ของดอง ของแห้ง ตลาดนิชิกิ จึง​ได้ชื่อว่า​เป็น ครัวของเกียวโต (Kyoto's Kitchen)

ซื้อของ​ได้แล้ว​ ก็กลับเข้าโรงแรมนอนกันสบายใจ ด้วย​ความ​เมื่อยแข้ง​เมื่อยขา​เป็น​กำลัง คืนนี้​เป็นคืนสุดท้ายแล้ว​ ​ที่พวกเรา​จะอยู่​ในญี่ปุ่น

เราใกล้​จะโบกมือลาญี่ปุ่นกันเต็มที

---​---​---​---​--