บันทึกริมระเบียง ตอน สวนสามพรานวันนี้ ยังสวย


นิตยสารรายสะดวก	Memorandum	๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

บันทึกริมระเบียง #1

pilgrim

...ไม่นานมานี้ ได้มีโอกาสไปสัมมนาที่สวนสามพราน หรือ อีกชื่อหนึ่งอันแสนจะโรแมนติกว่า Rose Garden Riverside...

ตอน : สวนสามพรานวันนี้ ยังสวย

ไม่นานมานี้ ได้มีโอกาสไปสัมมนาที่สวนสามพราน หรือ อีกชื่อหนึ่งอันแสนจะโรแมนติกว่า Rose Garden Riverside

จำได้ว่า เคยพาเพื่อนฝรั่งไปเที่ยวเมื่อสี่ห้าปีมาแล้ว ตอนนั้น อากาศร้อนมากๆ เลยไม่ได้มีเวลาดูทั่วนัก

แต่คราวนี้ ได้พักค้างคืน เลยได้เห็นความสวยงามของสวนสามพรานในหลายๆ แง่มุม โดยเฉพาะธรรมชาติและการจัดสวนสวยๆ แต่ที่อลังการที่สุด คงเป็นแม่น้ำนครไชยศรี หรือแม่น้ำท่าจีน จากมุมมองเบื้องสูง

ฉันเห็นความงามของแม่น้ำนครไชยศรี จากระเบียงห้องพักโรงแรม..เห็นแล้วมันมีความสุขมากมาย

แม่น้ำนครไชยศรีอีกมุมหนึ่ง จากห้องอาหารอินจัน ใน Rose Garden Riverside

และเมื่อยามตะวันยอแสง

รื่นรมย์กับพรรณไม้ในสวนสวย

มุมตลาดน้ำเล็กๆ

เมืองไทย มีสถานที่ท่องเที่ยวน่ารักๆ อย่างนี้เอง เป็นเสน่ห์แบบไทยๆ จริงๆ



ข้อเขียนก่อนนี้		ข้อเขียนถัดไป

F a c t C a r d

Article ID	S-3171	Article's Rate	14 votes
ชื่อเรื่อง	บันทึกริมระเบียง --Series
ชื่อตอน	สวนสามพรานวันนี้ ยังสวย --อ่านตอนอื่นที่ตีพิมพ์แล้ว คลิก!
ผู้แต่ง	pilgrim
ตีพิมพ์เมื่อ	๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ตีพิมพ์ในคอลัมน์	บันทึกเงาความคิด
จำนวนผู้เปิดอ่าน	๑๓๗๘ ครั้ง
จำนวนความเห็น	๘ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม	๗๐

R e a d e r ' s C o m m e n t

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๑ : ลุงเปี๊ยก [C-17061 ], [115.67.60.161]
เมื่อวันที่ : ๑๑ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๒๑.๑๒ น.

จำได้ว่ายี่สิบกว่าปีก่อนพาแม่ของอ๊อบไปถ่ายรูปเล่นที่สามพราน และทานมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารไทยริมน้ำ จำไม่ได้ว่าชื่อร้านอินจัน หรือเปล่า ร้านสวยมากเป็นเรือนไม้ชั้นเดียวริมตลิ่งเลย อาหารก็อร่อย

หลงรักแม่น้ำนครไชยศรีมานานแล้ว.. ได้เห็นภาพชุดนี้ รำลึกฟามหลัง แฮ่ ๆ ถูกใจครับ

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๒ : ลุงปิง [C-17062 ], [58.10.216.41]
เมื่อวันที่ : ๑๑ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๒๒.๐๖ น.

ได้ยลภาพความงามของสวนสามพรานและแม่น้ำนครไชยศรีแล้ว ทำให้นึกภูมิใจที่จังหวัดนครปฐมของเรา ยังมีอะไรให้ได้ชื่นชมอีกมากมายหลากหลายแห่ง

ครับ ผมเองก็ไม่ได้แวะไปที่สวนสามพรานอีกเลยตั้งแต่เด็กๆโตกันหมดแล้วนี่ คงต้องหาโอกาสไปนั่งระลึกความหลังกันสักวันแล้วล่ะ

ขอบคุณที่เอาของดีเมืองนครปฐมมาเผยแพร่ครับ

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๓ : pilgrim [C-17064 ], [124.121.118.57]
เมื่อวันที่ : ๑๒ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๐๐.๓๓ น.

ใช่ค่ะ ลุงเปี๊ยก ร้านอาหารไทยนั้น ชื่ออินจัน เป็นร้านเรือนไทยที่มองเห็นจากภาพถ่ายนั้นค่ะ อาหารเขาอร่อยจริงๆ

นั่นไงคะ ลุงปิง นครปฐมมีของดีมากมาย ขนาดข้าวหลามยังอร่อยเลยค่ะ (ว่าแล้วนกเอี้ยงก็วกมาเรื่องกินค่ะ)

สรุปแล้วตอบลุงเปี๊ยกและลุงปิง ว่าด้วยเรื่องกินทั้งนั้น

ขอเชิญทุกท่านไปลองเที่ยวเมืองไทยดูบ้างนะคะ อุดหนุนคนไทยกันเองค่ะ

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๔ : Rotjana Geneva [C-17068 ], [81.62.23.41]
เมื่อวันที่ : ๑๒ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๑๔.๕๒ น.

สวยจริง ๆ ค่ะ พิล แม่น้ำนครไชยศรี ทำให้คิดถึงเพลง "นครไชยศรีไม่ใช่สวยแต่เพียงลูกสาว ข้าวสารก็ขาว น้ำตาลนั้นเล่าก็หวานนนนนนน"

สวนสามพราน รจนาเคยไปประชุมบ่อยสมัยอยู่เมืองไทยค่ะ เป็นสถานที่สวยงามจริง ๆ ร้านอาหารอินจันก็ยังจำได้ อาหารอร่อย โดยเฉพาะของกินเล่นแบบไทย ๆ ฝรั่งที่ไปประชุมด้วยล้วนติดใจ ห้องพักก็สะดวกสบาย

รจนาได้ไปปลูกไมตรีกับอดีตเด็กเร่ร่อนอินเดียที่ไปร่วมประชุมกันที่นั่นเมื่อ 25 ปีที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่

มีแต่ความหลังดี ๆ กับโรสการ์เด้นแห่งนี้

ขอบคุณพิลกริมอีกครั้งค่ะ

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๕ : jasminek-กัลปจันทรา [C-17070 ], [74.197.213.53]
เมื่อวันที่ : ๑๒ มิ.ย. ๒๕๕๓, ๒๐.๔๖ น.

รูปสวยมากๆ เลยค่ะ พี่เคยไปเมื่อสักสามสิบปีมาแล้ว ไม่ได้ค้าง อยากไปอีกครั้งจังเลย

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๖ : นาม อิสรา [C-17837 ], [110.49.193.63]
เมื่อวันที่ : ๐๑ พ.ย. ๒๕๕๓, ๑๐.๐๘ น.

เห็นภาพแม่น้ำท่าจีนของคุณพิลในกรอบนี้ ทำให้นึกถึงอดีตเมื่อต้นปี 2540

ตอนนั้นป้ายโฆษณาแผ่นโต ๆ ที่เรียกว่า "คัตเอาท์" ส่วนใหญ่ยังนิยมใช้แผ่นไม้อัดขนาด 120 X 240 ซม. นำมาเขียนแล้วตอกติดกับโครงไม้ที่ยกเสาสูง ๆ แผ่นป้ายไวนิลซึ่งเป็นสารย่อยสลายยากเหมือนทุกวันนี้ยังมีน้อย และราคาแพง จึงไม่ค่อยเป็นที่นิยมกันเท่าไหร่

ต้นปีนั้นผมโดนพิษเศรษฐกิจต้มยำกุ้งเล่นงานเสียย่ำแย่ เช้าขึ้นมาไขกุญแจเปิดประตูม้วนหน้าบ้านซึ่งเปิดเป็นร้านทำป้าย แล้วนั่งรองานอยู่ทั้งวันก็ไม่มีโผล่มาสักชิ้น เป็นอยู่นั้นเป็นเดือนสองเดือน ลูก ๆ ก็กำลังกินกำลังเรียน ไหนจะดอกเบี้ยแบงก์ ดอกเบี้ยแขก ก็กลุ้มใจ คิดว่าคราวนี้เห็นทีต้องถือกะลาขอทานแน่ (กะลา= ไม่มั่นใจว่า ก.ไก่ มีสระอะ หรือไม่ ลืม ๆ เลือน ๆ) แต่แล้วจู ๆ ก็มีโทรศัพท์มาจากสามพราน

"ยัดแม่-ง บายดีไหมหว่างนี้"

อ้ายคอนดอฯ เพื่อนชาย อดีตข้าราชการของศูนย์วัฒนธรรมโทร.ไปหาด้วยสุ้มเสียงยียวนกวนบาทาตามสไตล์ของมัน

"หัวทอ" ผมว่า "บายกับผีที่ไหน กูกำลังจะผูกคอตายอยู่แล้ว"

"ยัดแม่-ง เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋านั่งรถไฟไปนครปฐม ไปหากูที่สามพรานด่วนเลย"

หลังจากนั้นสองวันผมกับเพื่อนชายผมยาวอีกคนซึ่งเป็นเพื่อนซี้กับคอนดอฯเหมือนกัน ก็มีโอกาสไปเหยียบดินแดนสามพรานเป็นครั้งแรกในชีวิต เราไปถึงที่นั่นแต่เช้ามืด ลงรถเมล์ปรับอากาศที่โดยสารมาจากหลังสถานีรถไฟนครปฐมที่ปากซอยพุทธมณฑลสาย 7 แล้วบอกมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่จอดเป็นตับอยู่ตรงปากซอยให้ไปส่งที่"แพสายธาร" ซึ่งเป็นเรือนแพที่เปิดเป็นร้านอาหารริมแม่น้ำตรงเชิงสะพานโพธิ์แก้ว ไม่ไกลจากปากซอยตรงนั้นเท่าไหร่

บรรยากาศริมแม่น้ำท่าจีนยามเช้าเย็นสดชื่น ฝูงนกเอี้ยงไล่จิกตีหยอกล้อเล่นกันเสียงขรมบนยอดมะขามสูงใหญ่ริมตลิ่ง เรือนแพหลังเก่า ๆ สองหลังผูกโยงกันอยู่ริมแม่น้ำแลดูสงบนิ่งเหมือนคนกำลังนอนหลับ โต๊ะเก้าอี้บนแพถูกพับเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบและดูเหมือนจะมีคราบฝุ่นสีเทา ๆ เกาะจับอยู่ทั่วทุกตัว เพราะไม่ได้ใช้งานมานาน

อ้ายคอนดอฯกางเตนท์ปิ๊กนิค นอนหลับปุ๋ยอยู่กลางเรือนแพหลังที่สอง

ผมกับศักดิ์-เพื่อนที่ไปด้วยกัน ก้าวขึ้นจากกระไดซึ่งพาดติดกันอยู่ระหว่างขอบตลิ่งกับเรือนแพหลังนั้นเดินตรงไปที่มัน

"ยัดแม่-ง นอนไม่เอาประเทศเลยนะมึง" ไอ้ศักดิ์ร้องด่า เมื่อเห็นว่าเพื่อนซี้ของมันยังไม่ไหวตัว แม้เราสองคนจะเดินย่ำจนแพไหวไปทั้งหลัง "ตื่นได้แล้วไอ้สันดาน- พ่อมึงมาแล้ว"

"ยัดแม่-ง-หนกขูเว้ย คนกำลังจะนอน" เสียงอู้อี้มาจากในเตนท์ "มากันเหนื่อย ๆ จะแก้ผ้ากระโดดน้ำให้ตัวเย็นเสียก่อนก็ได้ ไม่มีใครห้าม- -แต่-ยัดแม่ง ขอร้องอย่าเพิ่งรบกวนกูจะนอน"

"กูมีของดีมาฝาก" ไอ้ศักดิ์พูดเสียงดังจนทำให้ไอ้เหี้ยที่ทำท่าว่าจะนอนเซาอยู่ต่อไปกระโดดลุกขึ้นอย่างลืมตัว หัวของมันดันเตนท์หลังนั้นโด่ขึ้นมาแหลมเปี๊ยบจนแทบทะลุออกมาข้างนอกก็ว่าได้

"ฮา ๆ ให้มันได้ยังงี้ซิเพื่อนรัก" คอนดอฯรูดซิปแหวกช่องประตูเตนท์โผล่หน้าออกมาส่งยิ้มจนเห็นฟันหลอ "กูจะลงแดงตายอยู่แล้ว ที่สามพรานนี่หายากฉิบหายเลยว่ะ"

"พวกมึงมันอุบาทว์จริง ๆ" ผมด่า "ยัดแม่-ง แก่จะเข้าโลงกันอยู่แล้วยังไม่เลิกเล่นของเปรต ๆ "

ไอ้คอนดอฯหันมาตาเขียวใส่ผม

"เชิญแก่พ่อแก่แม่ของมึงไปคนเดียวเถอะ-ไอ้เปรต กูยังไม่แก่เว้ย"

ผมหัวเราะ

"ไหนหันไปยิ้มกับกระจกหน่อยซิ"

มันทำหน้าคว้ำ

"ยัดแม่-ง กูไม่ยิ้ม"

ผมกับไอ้ศักดิ์ซึ่งกำลังล้วงย่ามรื้อค้นหาห่อ "ของดี" ของมันที่ซุกแอบมาด้วยห่อหนึ่งหัวร่อออกมาจนตัวงอ

กระทั่งพวกมันสองคนปรีเปรมจากของรักของชอบกันคนละบ้องสองบ้องเสร็จแล้ว คอนดอฯก็ขับรถเก๋งสีแดงแปร๊ดของมันพาผมกับศักดิ์เข้ากรุงเทพฯ บอกจะไปหา "พี่เล็ก" (ธานินทร์ อินทรเทพ) แต่ก็ไปไม่ถึงจุดหมาย เพราะไปจบลงที่ร้านอาหารของเพื่อนอีกคนที่ตลาดบางแคเสียก่อน

"มึงนึกอย่างไรถึงได้เซ้งเรือนแพหลังนั้น" เพื่อนเจ้าของร้านอาหารผู้นั้นเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามคอนดอฯ ไม่กล้าถามออกมาตรง ๆ ว่าทำไมถึงได้ลาออกจากงาน... เกรงจะถูกด่าแม่ หาว่าเสือก

"กูอยากรวย" คอนดอฯ ตอบยียวนตามสไตล์

"อ๋อ!" เพื่อนคนนั้นพยักหน้า แล้วประชดเป็นภาษาใต้ว่า "มึงหายอาดแน่"

หายอาดแน่ ในความหมายนี้ แปลว่า เจอดีแน่

"มึงคอยดู" คอนดอฯ ทำเสียงไม่สบอารมณ์ ก่อนจะคุยโตสำทับว่า "ยัดแม่-ง มึงอย่าเพิ่งตื่นเต้นไปก่อน เพราะไม่ใช่ลงทุนแต่กูคนเดียว พี่เล็ก ก็มา แล้วไหนจะบ๊อบบี้อีก ไอ้นั่นแม่-ง มีเงินเป็นกระสอบมึงก็รู้"

"มันอยู่ไกลถึงออสเตรเลีย แล้วยังจะแส่เข้ามาฉีกเงินเล่นกับมึงทำไม"

"ก็แพสายธารที่กูไปเซ้งเป็นของน้องชายของมันนี่หว่า" คอนดอฯพูดให้เพื่อผู้นั้นฟัง

"เหรอ-ยัดแม่-ง งั้นกูเดาทางมึงออกแล้ว-ไอ้เปรต"

ผมนั่งฟังเพื่อรักสองคนพูดคุยตอบโต้กันอย่างมันหยดจนพอจะจับเค้าได้ว่า อ้ายคอนดอฯ กำลังวางแผนสร้างกรุงโรมด้วยผงฝุ่นในทะเลทราย แม้จะ เซ้งแพก็ไม่ต้องควักตังค์ในกระเป๋างเอง อาศัยบ๊อบบี้พี่ชายเจ้าของแพคนเดิมค้ำเครดิตให้ ที่สำคัญมันดึงพี่เล็ก-ศิลปินเพลงไทยสากลยอดนิยมระดับประเทศมาร่วมด้วยนี่สิทำให้ผมรู้สึกหนักใจ แต่ทว่าหลังจากนั้นอีกสองวัน พี่เล็กและแฟนสาวของแกก็ขับเก๋งคันงามไปเยี่ยมพวกเราที่เรือนแพซึ่งกำลังปรับปรุงซ่อมแซมกันอยู่

ขณะนั้นผมกับศักดิ์ง่วนอยู่กับงานป้ายโฆษณาที่กำลังริเริ่ม มีเด็กหนุ่มแถวนั้นสองสามคนที่ไปว่าจ้างมาประกอบโครงไม้ระแนงและทาสีรองพื้นช่วยกันทำงานอย่างเร่งรีบ เพราะกำหนดเปิดแพอาหารรอบใหม่และชื่อเสียงเรียงนามที่ตั้งขึ้นใหม่ใกล้จะถึงแล้ว

"แพเพลงสามพราน"

คอนดอฯบอกกับชื่อใหม่ที่เขาคิดตั้งมันขึ้นมากับพี่เล็ก ขณะทั้งที่สองเดินเคียงคู่กันมายืนดูพวกผมกำลังรีบเร่งทำงานกันอยู่ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสพบเจอเจ้าของเสียงเพลงสะท้อนอารมณ์หลาย ๆ เพลงที่ผมชื่นชอบ หลังจากยกมือไหว้ทักทายทำความรู้จักกันภายใต้การแนะนำของคอนดอฯเสร็จแล้ว พวกผมก็ลงมือทำงานต่อ

เมื่อพี่เล็กและแฟนสาวพากันขับรถส่วนตัวกลับไปแล้ว คอนดอฯก็เรียกผมกับศักดิ์ลงไปคุยวางแผนเขียนคำโฆษณาบนป้ายที่กำลังจะจัดทำขึ้นกันในแพ เพื่อนผมสองคนดูดบุหรี่สอดไส้มอระกู่พ่นควันโขมง ผมกินเหล้านอกที่บ๊อบบี้ฝากไว้ให้ก่อนบินกลับออสเตรเลีย

พวกเราผลัดกันเสนอความเห็นว่าจะเขียนอะไรลงไปบ้าง เพื่อให้มันดูดี เรื่องสถานที่และวันเวลาเปิดบริการเป็นของตาย เพราะกำหนดตายตัวไว้แล้ว อีกทั้งคำโฆษณาเชิญชวนให้แขกผู้มีเกียรติมาร่วมงานในวันเปิดเพื่อจะได้พบพานกับศิลปินนักร้องชื่อดัง ทั้ง ก้าน แก้วสุพรรณ วินัย พันธุรักษ์ ผ่องศรี วรนุช และใครต่อใครอีกหลายท่าน รวมทั้งศิลปินเพลงอีแซว ลำตัด อย่างคณะขวัญจิต ศรีประจัน และคณะหวังเต๊ะ ก็ไม่มีความหนักใจ เพราะทั้งหมดที่เอ่ยถึงท่านนั้นสนิทสนมกับคอนดอฯ ขณะที่เขายังรับราชการอยู่ที่กระทรวงวัฒนธรรมเป็นอย่างดี และพวกท่านก็รับปากจะมาช่วยในวันเปิดร้านแน่

โดยเฉพาะ "พี่นัย" จะต้องมาร่วมล้านเปอร์เซ็นต์ เพราะเราตกลงทำสัญญาเช่าเครื่องดนตรีของแกมาประจำไว้ที่แพชุดหนึ่ง

เมื่องานโปรโมทด้านศิลปินนักร้องนักแสดงเพื่อให้สมกับชื่อแพเพลงผ่านไป ปัญหาที่เหลือคือสโลแกนของเรือนแพ ซึ่งเราใช้สมองเฟ้นหากันอยู่นาน ผลัดกันเสนอผลัดกันค้าน ตามแต่ความเมาของเราจะเห็นเหมาะสม กระทั่งได้ข้อสรุปสุดท้ายจากไอเดียของไอ้คอนดอฯ

"แพเพลงสามพราน บริการโดย ธานินทร์ อินทรเทพ"

และนั่นคือสิ่งสำคัญที่ผมกับศักดิ์ต้องนั่งรถไฟไปจากบ้านส้อง ไปช่วยเหลือเพื่อนรักที่สามพรานในคราวนั้น
สายน้ำที่ไหลเย็น ดอกไม้ที่แสนสวย เรือนแพที่เด่นสง่าอยู่ริมแม่น้ำท่าจีนที่คุณพิลโพสต์ลงมา เมื่อผมได้เห็นมันเข้าจึงอดที่รำลึกความหลังเสียยืดยาวอย่างนี้ไม่ได้ (ฮา ฮา)

ไว้มีโอกาสจะเล่าต่อไปจนถึงยกสุดท้าย คือ หอบกระเป๋าพร้อมกับหัวจิตหัวใจอันโหรงเหรงกลับบ้านส้อง

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

สวัสดีครับ

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๗ : เปิดฟ้า ก้องหล้า [C-19287 ], [171.7.249.15]
เมื่อวันที่ : ๒๕ ก.ย. ๒๕๕๘, ๑๘.๕๔ น.

โล่งเป็นทางกลางฟ้า กลางขอบเขียว
สุดแลเหลี่ยวธารล่องมองสดใส
ผักตบชวาแนวกลางเป็นทางไป
จากกลางใจสานตาขอบฟ้าคลุม

มีเรือนงามโค้งคุ้งจรุงใจ
ประสานได้กลมกลืนคืนฝั่งกุม
สายน้ำล่องไหลไปใจว้าวุ่น
ปวงชนวุ่นชีพเลี้ยงเพียงสวรรค์

เขียนได้ดีครับมีภาพประกอบท่ีสวยงาม ประทับใจมาก

ร่วมแสดงความเห็นคลิกที่นี่

ความเห็นที่ ๘ : Araydiary [C-20454 ], [180.180.103.210]
เมื่อวันที่ : ๒๙ ก.ย. ๒๕๖๕, ๐๙.๔๔ น.

คุณ pilgrim สงสัยนักเขียนเก่งๆหายไปไหนครับ.......