![]() |
![]() |
pilgrim![]() |
...ออกจากวัดเรียวอันจิ พวกเรามีจุดหมายปลายทาง คือ วัดคิโยมิสึ-เดระ หรือวัดที่แปลชื่อเป็นไทยได้อย่างไพเราะจับใจว่า "วัดธารน้ำใส"(Pure Water Temple)...
ตอน : เที่ยวญี่ปุ่นแบบวุ่นเล็กๆ (17. วัดธารน้ำใสคิโยมิสึ-เดระ (Kiyomizu-dera Temple) สีสันแสงสี ในราตรีใบไม้ร่วง)
ออกจากวัดเรียวอันจิ พวกเรามีจุดหมายปลายทาง คือ วัดคิโยมิสึ-เดระ หรือวัดที่แปลชื่อเป็นไทยได้อย่างไพเราะจับใจว่า "วัดธารน้ำใส"(Pure Water Temple)วัดนี้เป็นอีกวัดหนึ่งในดวงใจของฉัน เนื่องจากเคยได้คุยกับน้องโพ กัลยาณมิตรทางเว็บอีกคนหนึ่ง น้องโพเคยไปเที่ยวเกียวโตแล้ว ก็แนะนำฉันว่า เป็นวัดที่ "ต้อง" ไป เพราะเป็นมรดกโลกอีกวัดหนึ่ง กับความอลังการของตัววัด ที่มีลักษณะยื่นออกมาเหนือหน้าผา
จากวัดเรียวอันจิ เราต้องขึ้นรถเมล์กัน 3 ต่อไปลงแถวย่านศาลเจ้ายาซากะ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากย่านกิอองมากนัก
พวกเราก็ลงรถกันแถวศาลเจ้า แต่พี่แจ๊ว พี่เนย และน้องอีฟอยากไปหาอาหารเย็นกินแถวย่านนั้น ส่วนฉันยังไม่ค่อยหิว ก็เลยจะพากันไปเดินหาวัดธารน้ำใสกับน้องเขย น้องสาว และน้องป๊อบ เราจึงแยกกันเป็นสองวง
เดินหาวัดกันไปเรื่อยๆ แต่ชะรอยเราคงดูแผนที่ไม่ถูกทิศ จึงเดินหลงเข้าไปในย่านวัดโบราณอีกแห่งหนึ่ง จนคิดว่าไม่ใช่แน่ ก็เลยถามสาวน้อยญี่ปุ่นหน้าใสสองคน เธอพูดภาษาอังกฤษได้ดีทีเดียว
จากการคุยกับเธอจึงทราบว่า เธอเป็นนักศึกษาด้านศิลปะ เธอใจดีมาก พาเรามาส่งจนถึงทางจะขึ้นวัด แต่ตอนนั้น พวกเรามัวแต่กังวลจะหาทางขึ้นที่ชันน้อย เนื่องจากวัดนั้นอยู่บนเขา จึงไม่อยากเดินขึ้นตามเส้นทางที่ชันมาก แต่เดินไปเดินมาก็ยังหาไม่เจอ เดินจนฉันชักหิว....
แดดยามบ่ายก็เย็นย่ำ พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงไปทุกที จนฉันตัดสินใจว่า กลับโรงแรมกันดีกว่า เพราะชักจะเหนื่อยและหิวแล้ววุ้ย
กำลังเดินๆ จะไปขึ้นรถเมล์กลับโรงแรม พลัน...ก็เดินไปเจอกับคณะของคุณชิ้ว เพื่อนในกลุ่มเดียวกับหลานปิ๊ก ที่กำลังมุ่งจะไปดูการประดับไฟยามค่ำที่วัดคิโยมิสึเดระกัน...ฉันเริ่มละล้าละลัง...อยากเที่ยวก็อยาก...อยากกินก็อยาก...ฮ่าๆๆๆ...จะไปทางไหนดี...จะเลือกทางไหนดี
ทายสิคะ...ว่าฉันเลือกทางไหน
ติ๊กต่อก...ติ๊กต่อก....หมดเวลา
ฉันเลือกเที่ยวต่อค่ะ....เรื่องกิน เดี๋ยวไปหาอะไรกินแก้หิวเอาข้างหน้าก็ได้....
มีใครทายถูกบ้างไหมคะ...สงสัยจะทายผิดหมด...คงคิดว่าฉันน่าจะเห็นแก่กิน...ฮี่ๆๆๆๆๆๆ
และแล้วฉันก็สละเรือเป็นลำที่สอง ปล่อยให้น้องป๊อบและคุณพ่อคุณแม่ของแก กลับโรงแรมไป ...ขอแยกวงมาอยู่กับพวกคุณชิ้วแล้วกัน เมื่อถามถึงหลานปิ๊ก...คุณชิ้วบอกว่าปิ๊กแยกไปซื้อหนังสือการ์ตูนแป๊บนึง เดี๋ยวจะตามไปสมทบที่วัด
แล้วพวกเราก็ออกเดินกันต่อไป...ขณะเดียวกัน...ฉันก็เริ่มหิว...
กลุ่มคุณชิ้วก็เดินไปไม่ค่อยถูกหรอกค่ะ แต่เราก็เดินกันไปเรื่อยๆ ผ่านสวนสาธารณะใหญ่แห่งหนึ่ง เห็นพี่ยุ่นมาเดินเที่ยว เดินเล่นกันเต็มไปหมด ขณะที่เพื่อนสาละวนกับการถ่ายรูป ฉันก็ไม่ค่อยมีกะจิตกะใจถ่ายเท่าไหร่ เพราะว่ามัน...หิว...น่ะสิคะ
เลยเดินเร่ไปหาร้านฮอทด็อก ซื้อไส้กรอกมากินหนึ่งอัน อันว่าไส้กรอกในญี่ปุ่นนี้ อร่อยดีค่ะ แต่ราคาก็แพงตามประสาญี่ปุ่น
กินไส้กรอกหมดอัน มองหาที่ทิ้งถุงไส้กรอกไม่มี คุณพี่คนขายกวักไม้กวักมือให้เอาไปฝากเขาทิ้งก็ได้
นี่เป็นอีกอย่างหนึ่งของญี่ปุ่นที่ฉันหลงรัก เขาใส่ใจดูแลรักษาความสะอาดกันจนอยู่ในสายเลือด และกลายเป็นจิดใจสาธารณะที่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อย
เดินออกจากสวน พวกเราไปเจอร้านขายทาโกะยากิ หรือที่คนไทยเรียกว่า ขนมครกญี่ปุ่น เป็นแป้งลูกกลมๆ ข้างในมีไส้ปลาหมึก ราดซอสหวานๆ เค็มๆ เป็นอาหารยอดนิยมในหมู่คนไทยเช่นกัน
ฉันก็ซื้อกินซะอีกตามเคย คนขายเป็นชายวัยกลางคน ท่าทางยิ้มแย้มอารมณ์ดี ระหว่างทางมีสาวเกอิชาหรือไมโกะเดินบ้าง นั่งรถลากบ้าง พี่คนขายก็ชวนคุย พยักเพยิดอะไรก็ไม่รู้ ทำให้ฉันอยากมีขนมของโดราเอมอนที่กินเข้าไปแล้ว พูดได้ เข้าใจหมดทุกภาษาในโลกนี้เสียนี่กระไร จะได้คุยกับแกบ้าง นี่แกเล่นคุยอยู่คนเดียว...อิๆๆๆ
แต่เจ้าขนมทาโกะยากิ ตอนกินร้อนๆ ทำเสร็จจากเตาใหม่ๆนี่ อย่าได้เผลอกัดกินเข้าไปทั้งก้อนโดยเด็ดขาดเลย เพราะข้างในมันร้อนระอุมาก เหมือนคุณกำลังรับประทานฟักต้มร้อนๆ นั่นเลยทีเดียว
แล้วเราก็ออกเดินกันต่อไป...ท่ามกลางความโพล้เพล้ เดินไปเดินมา ไปเจอสาวไมโกะหน้าขาวว่อก เดินขึ้นเขามาสองคน แล้วผลัดกันถ่ายรูป พวกเราไม่รีรอ รีบไปเสนอตัวช่วยเธอถ่ายรูป จากนั้น ก็ขอถ่ายรูปเธอเก็บไว้
แล้วเธอก็เดินหายลับไปตามทางที่มุ่งไปสู่สุสาน พวกเราก็เลยมองหน้ากันเลิ่กลั่กว่า เธอไปทางนั้นทำไม หรือว่าเธอมาจากในสุสาน....บรื๊อ...กำลังพลบค่ำพอดี
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
สาวไมโกะที่เดินหายไปทางสุสานในยามพลบโพล้เพล้
และแล้ว ในที่สุด พวกเราก็รู้ว่ามาถูกทาง เพราะมีคลื่นฝูงคน มุ่งไปสู่วัดคิโยมิสึ เช่นเดียวกัน
ฉันรู้สึกตื่นเต้น เหมือนกำลังเดินไปเที่ยวงานวัด เมื่อตอนเด็กๆ
เมื่อเข้าใกล้วัด เราก็เห็นลำแสงเลเซอร์สีขาวเงิน ฉายวาวแววขึ้นสู่ฟ้า แล้วก็ได้เจอกับหลานปิ๊กตรงจุดนัดพบหน้าวัด
หลานปิ๊ก บอกว่า แสงเลเซอร์นั้น คือลำแสงของแบ็ทแมน.....จินตนาการเหลือหลายนะคุณหลาน...
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
คนเที่ยวงานวัด ที่หน้าวัด
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
แสงสียามค่ำ
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ลำแสงแบทแมน
หลานปิ๊กซุ่มถ่ายในความมืด
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ต้นไม้เรืองรองในป่าของวัด เดินไปท่ามกลางความมืด ไม่ต้องกลัวผี เพราะคนล้านเจ็ดต่างมาเที่ยว
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
จากจุดชมวิว มองเห็นกลางกรุงเกียวโตมลังเมลือง และหอเกียวโตสูงเสียดฟ้า
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
แสงสีและสีสันของวัดคิโยมิสึเดระในยามค่ำคืน สวยงาม อลังการ ให้บรรยากาศขรึมขลังกับบางหลืบ ซอกมุมที่ตกอยู่ในความมืดมิด
แสงไฟที่จับราวป่า ดูสว่างเรืองในความมืดมิด สวยราวกับเมืองในฝันอันลึกลับ
ฉันเดินรอนแรมไปตามเส้นทางในความมืด ที่มีแสงสว่างรองเรืองจากราวป่า ท่ามกลางความหนาวเย็นแต่เพียงลำพัง ตอนนี้ เพื่อนๆ ที่เดินรวมกลุ่มกันกระจัดกระจายหายไปหมดแล้ว เพราะแต่ละคนเพลิดเพลินกับการถ่ายรูปแยกย้ายกันไปตามอัธยาศัย
บางจุดของเส้นทาง เต็มไปด้วยผู้คนรอบข้างขวักไขว่ ชาวญี่ปุ่นนิยมมาเที่ยวชมแสงสีในวัดยามค่ำคืนอยู่มิใช่น้อย
ใบไม้ต้องแสงไฟยามค่ำคืน
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
วัดที่ยื่นออกมาจากหน้าผา
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ป่าไม้เปลี่ยนสีในแสงไฟ
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ในที่สุด ฉันก็เดินมาเจอกับเพื่อนบางคนตรงบริเวณใกล้ๆ กับสายน้ำสามสายที่ไหลรินตามท่อระบายเบื้องบนมาสู่เบื้องล่าง เพื่อให้คนนำกระบวยมาล้างหน้าและดื่มกิน ตามประเพณี
ผู้คนเข้าแวรอดื่มน้ำ แม้ในยามค่ำคืน
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ราตรีนี้มืดมิด และคิวคนที่เข้าแถวรอดื่มน้ำก็ยืดยาวนัก จึงหมายมั่นปั้นมือว่า ฉันจะมาเยือนวัดธารน้ำใสอีกครั้งในยามกลางวัน เพื่อดื่มน้ำอันเปรียบประดุจพรบริสุทธิ์เพื่อเป็นสิริมงคล
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
เป็นบรรยากาศงานวัดแบบญี่ปุ่นอันแปลกตาที่ฉันได้พบ ...และเอิบอิ่มอยู่ในใจ....
แล้วจะพามาเที่ยววัดธารน้ำใสในตอนกลางวันอีกครั้งนะ.....
เมื่อวันที่ : ๐๖ เม.ย. ๒๕๕๓, ๐๓.๕๑ น.
ดูภาพสีสันธรรมชาติของพี่ยุ่นมามากแล้ว วันนี้ได้ชมภาพสาวไมโกะหน้าขาวในมุมสลัวยามโพล้เพล้ทำให้พลอยผวาตามไปได้ด้วยเหมือนกัน
เที่ยวงานวัดกลางคืนที่ญี่ปุ่นก็แปลกและสนุกไปอีกแบบนะครับ...