 เที่ยวไปตามใจฉัน #58 |
|
| pilgrim |
...เมื่อเราเดินชมวัดไอกันโดะจนถึงช่วงสุดท้าย ก็ได้พบกับร้านน้ำชาอันน่ารักในสวนใบไม้เปลี่ยนสี...
ตอน : เที่ยวญี่ปุ่นแบบวุ่นเล็กๆ (11.ศาลเจ้าไนยาคุโอจิ กับทางเดิน Philosopher's path)
เมื่อเราเดินชมวัดไอกันโดะจนถึงช่วงสุดท้าย ก็ได้พบกับร้านน้ำชาอันน่ารักในสวนใบไม้เปลี่ยนสี..........................ที่เห็นเป็นเพิงข้างหลัง คือบริเวณที่เป็นครัวของร้านน้ำชา
 |
|
|
|
||
|
|
|
...............................สีสันสดสวยเหลืองแดง
 |
|
|
|
||
|
|
|
...............................................ใบเมเปิลสีสวย
 |
|
|
|
||
|
|
|
ร้านน้ำชาแบบโบราณกลางแจ้งในญี่ปุ่นสังเกตได้ง่ายๆ คือ จะเป็นตั่งเตี้ยๆ ยาวๆ ปูผ้าสีแดงแช้ด แล้วมีร่มคันใหญ่กางเอาไว้แบบเก๋ๆ แต่ก็กันแดด กันฝนได้พอประมาณ
พวกเราพอเห็นร้านน้ำชา ก็เริ่มชักชวนกัน เนื่องจากอากาศอันหนาวเย็น ชวนให้คิดว่า ถ้าได้น้ำชาร้อนๆ สักถ้วย ชีวิตคงจะอบอุ่นขึ้นไม่น้อย อีกอย่าง พี่แจ๊วกับน้องอีฟ ยังไม่ได้กินข้าวเช้า เลยหาที่นั่งกินข้าวเช้ากันเสียด้วย
พวกเราถามพนักงานเสิร์ฟว่ามีอะไรขายบ้าง เธอก็พูดภาษาปะกิดไม่ค่อยได้ ฉันฟังไป ฟังมา ได้ยินว่ามีนูเดิล คือก๋วยเตี๋ยวชามเล็ก ชามใหญ่ ฉันเลยบอก เอานูเดิลชามเล็กมาหนึ่งชาม
สาวเสิร์ฟทำตาเหลือก บอกไม่มีนูเดิล อ้าว งั้นมีอะไรล่ะจ๊ะ
เธอก็พูดอีก แต่ก็ไม่ค่อยมีใครฟังออก ฉันก็เลยบอกให้เธอเอาน้ำชาชุดใหญ่มาแล้วกัน เธอถามว่าพวกเรามีกี่คน เราก็นับคนแล้วบอกเธอไป
เธอถามว่าขนมจะเอาแบบไหน พอเธอบรรยายมา เราก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เธอเลยพาเราไปดูตามโต๊ะอื่น เราก็เลยชี้ๆ เอาหน้าตาขนมที่ดูเหมือนลูกชิ้นปิ้งแล้วกัน
พูดถึงขนมที่หน้าตาเหมือนลูกชิ้นปิ้งนี้ เราไปมีเรื่องฮา แบบปล่อยไก่กันที่นารา แต่ฉันลืมเล่า
ตอนที่เราเดินไปถึงปากทางจะเข้าวัดโทไดจิ ที่น้องป๊อบหยุดเลี้ยงกวาง
คุณแม่น้องป๊อบเธอก็เหลือบไปเห็นร้านขายลูกชิ้นปิ้งอย่างว่า ประมาณว่าเป็นลูกขาวๆ เหมือนลูกชิ้นไก่เสียบไม้ปิ้งอยู่
คุณน้องเขย ซึ่งเธอเป็นคนชอบชิมของแปลกๆ เธอก็เลยชักชวนว่า หนาวๆ อย่างนี้ มากินลูกชิ้นปิ้งกันดีกว่า
แล้วเธอก็ซื้อมา แต่พอกัดเข้าไปคำแรก โอ้โฮ นี่มันแป้งหวานๆ นี่นา
แทนที่จะแย่งกันกิน พวกเราก็เลยเกี่ยงกันกินลูกชิ้นปิ้ง เพราะแท้ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่ลูกชิ้นปิ้ง แต่มันคือก้อนแป้งหวานๆ เค็มๆ ที่ใช้รับประทานคู่กับน้ำชาร้อนๆ
แป้งร้อนๆ น้ำชาร้อนๆ เหมาะแก่อากาศหนาวเย็นดีนักแล
...........................................จิบน้ำชาใต้ร่มไม้สวย ริมสระน้ำ
 |
|
|
|
||
|
|
|
พอสาวเสิร์ฟ ยกชุดน้ำชามาให้ เราก็รินแจกกันคนละถ้วย พร้อมแบ่งกันกินลูกชิ้นปิ้ง เอ๊ย เขาเรียก ขนมดังโหงะ ค่ะ
ไม่ช้าไม่นาน น้ำชาและดังโหงะก็อันตรธาน จนต้องสั่งมาอีกชุด
คราวนี้ น้องเขยของดิฉันอยากลองชิมต้มถั่วแดงดูบ้าง พี่แกก็เลยสั่งมา พวกเราก็ถือโอกาสแย่งแกชิมเสียด้วย
ส่วนพี่แจ๊ว พี่เนย และน้องอีฟ ก็ถือโอกาสหม่ำข้าวเช้ากันไปพลางๆ สลับกับการจิบน้ำชา พออิ่มหนำสำราญ เราก็ออกเดินเที่ยวต่อ คราวนี้ สถานที่ต่อไป หลานปิ๊กบอกให้ไปศาลเจ้าไนยาคุโอจิ (Nyakuoji shrine)
เราก็เดินกันต่อไป ผ่านบ้านเรือนแบบเก่าๆ ของชาวเกียวโต แม้จะสายแล้ว แต่อากาศอันซึมเซา ดูราวกับเป็นยามเช้าอันแสนสงบเสียนี่กระไร
.........................................ทางเข้าบ้านอันละเมียดละไมด้วยสวน
 |
|
|
|
||
|
|
|
.........................................บ้านเก่า
 |
|
|
|
||
|
|
|
หน้าศาลเจ้ามีเก้าอี้ปูผ้าแดงให้นั่งอีกแล้ว แถมมีซาลาเปานึ่งร้อนๆ ขายด้วย
ฉันเกิดอยากลองกินซาลาเปาญี่ปุ่นดู ก็เลยไปซื้อมากิน จำราคาไม่ได้แล้วละค่ะ ข้างในซาลาเปาเป็นไส้ผักแบบมังสะวิรัติ เข้ากับบรรยากาศศาลเจ้า
เมื่อกัดไปคำแรก โอ้โฮ แทบจะคาย เพราะมันร้อนระอุอยู่ข้างใน แต่รสชาติอร่อยใช้ได้เลยค่ะ ว่าแล้ว ฉันก็ถือโอกาสกินซาลาเปาเป็นอาหารกลางวันเสียเลย
จากนั้น เราจึงค่อยไปไหว้เจ้าในศาลกัน...อิๆๆๆ แย่จริงๆ นะฉันเนี่ย แทนที่จะไหว้เจ้าก่อน ดันตรงดิ่งไปร้านซาลาเปาซะก่อนได้...
.............................................ป้ายหน้าศาล
 |
|
|
|
||
|
|
|
..............................................ทางเข้าศาล
 |
|
|
|
||
|
|
|
................................................ศาลเจ้า จะเห็นมีกระดิ่งอันใหญ่แขวนอยู่
 |
|
|
|
||
|
|
|
..................................................บริเวณที่สะเดาะเคราะห์
 |
|
|
|
||
|
|
|
วิธีไหว้เจ้าของชาวญี่ปุ่นก็คือ ไปยืนหรือนั่งไหว้แบบปะหลกๆ คือไหว้ แล้วสั่นมือที่พนมไหว้ไปมา พร้อมกับอธิษฐานขอพร จากน้น จึงจะไปสั่นกระดิ่งพวงใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ที่เขาแขวนไว้ กระดิ่งนี้ก็ไม่ได้ดังมากเหมือนอย่างระฆังบ้านเรา แต่ฉันเดาเอาว่า เขาคงสั่น เพื่อให้กระดิ่งดังไปถึงเทพเจ้าเบื้องบน
ถ้าจะให้ครบเครื่อง ก็จะต้องซื้อแผ่นป้ายไม้ หรือแผ่นกระดาษ เอามาเขียนคำพร หรือ คำสะเดาะเคราะห์ก็แล้วแต่ ถือเป็นการปัดเป่าสิ่งไม่ดีออกจากตน และเสริมสร้างสิริมงคลให้แก่ชีวิต
ดังนั้น ตามศาลเจ้าญี่ปุ่น จะมีคนไปเขียนคำสะเดาะเคราะห์กันมากมายจนเหลือเชื่อ
ออกจากศาลเจ้า พี่แจ๊วและน้องอีฟ มาร้องเรียกให้ฉันเดินเข้าไปในเส้นทางเดินเท้าสายหนึ่ง ที่สวยสดงดงามด้วยใบเมเปิล ราวกับเส้นทางแห่งความฝัน
.......................................................เมเปิลสีแดงฉาน
 |
|
|
|
||
|
|
|
.......................................................ทอดกิ่งก้านลงเหนือน้ำ
 |
|
|
|
||
|
|
|
....................................................งามล้ำกับภาพที่เห็น
 |
|
|
|
||
|
|
|
.......................................................อ่อนหวานปานจะหยดหยาด
 |
|
|
|
||
|
|
|
........................................................ลำไผ่และไม้เปลี่ยนสี
 |
|
|
|
||
|
|
|
.......................................................งามเหลือจะกล่าว ราวภาพฝัน
 |
|
|
|
||
|
|
|
ฉันเพิ่งมาทราบในภายหลังว่า เส้นทางนี้ เรียกว่า Philosopher's path หรือเส้นทางของนักคิด ในสมัยโบราณคีตกวีญี่ปุ่นและนักปราชญ์จะเดินครุ่นคิด ไปตามเส้นทางสายนี้ เพื่อค้นหาแรงบันดาลใจและจินตนาการ มารังสรรค์งานเขียน
ฉันเคยดูในรูปถ่าย เส้นทางนี้ ในฤดูดอกซากุระบาน ก็สวยใส สว่างไสวด้วยดอกไม้สีชมพู ไม่แพ้กัน
พวกเราเดินกันไปไม่ไกล ก็ล่าถอยกลับมา แล้วไปขึ้นรถเมล์ เพื่อเดินทางไปยังวัดโตฟุคุจิ (Tofukuji)ต่อไป
เที่ยวเกียวโตนี้มีแต่วัด....แต่ภูมิทัศน์ของแต่ละวัดก็สวยจับใจ
ทำให้ฉันเผลอคิด...ชีวิตของพระเซนสมัยก่อนจะเป็นอย่างไรบ้างนะ แต่ละวัน ท่านทำอะไรกันบ้าง
ถ้าฉันเป็นพระในสมัยก่อน ฉันจะอยู่อย่างนี้ได้ไหมนะ
แต่ที่แน่ๆ พระสมัยก่อนท่านได้อยู่ในสถานที่ ที่เหมาะแก่การปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง
ธรรมชาติรอบกายมีแต่ความรื่นรมย์และสวยงาม เพียงแต่อากาศหนาวเย็นและ เงียบงันเสียเหลือเกิน
คำสอนเซนหลายๆ บท จึงผูกพันอยู่กับธรรมชาติอย่างลึกซึ้ง แลดูธรรมดา เรียบง่ายแต่สงบและสง่างาม
170 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : ๑๖ ก.พ. ๒๕๕๒, ๒๓.๓๐ น.
ใบไม้สีสันสวยงามราวกับภาพระบายสีแห่งจินตนาการเกือบทุกภาพเลยล่ะครับ..
ที่ชอบอีกภาพก็คือ..ทางเข้าบ้านอันละเมียดละไมด้วยสวน..