ตอน : [[บรรจุรัก]]

"องค์หญิง องค์หญิงเพคะ​ องค์หญิง" วีณา ร้องเรียกหาองค์หญิงรติกา จนเสียงแหบแห้ง

"อ้าววีณา มีเหตุใดหรือ" รติกาถามน้ำเสียงอ่อนโยน

"องค์หญิงใหญ่ เรียกหาเพคะ​" วีณาบอกท่าทางเหนื่อยล้า รติกายิ้มเล็กน้อย

"อือ เดี๋ยวข้า​ไป บอกเจ้าพี่ให้รอก่อน"

"เพคะ​" วีณาทำท่า​จะเดิน ​แต่มีเสียงขัดขึ้น​เสียก่อน

"ไม่​ต้อง !" รติกา​และวีณาหัน​ไปมองตามเสียง

"เจ้าพี่ !" รติกายิ้มก่อน​จะเดิน​ไปหา องค์หญิงมณีศร รติกาถามขึ้น​

"เจ้าพี่เหตุใดหรือเพคะ​ ถึง​ได้เรียกหาเล็ก​แต่เช้า​"

มณีศรยิ้มนิดก่อน​จะกล่าว

"เสด็จพ่อทรงเรียกหาเจ้า​เพื่อเชิญเจ้าเสด็จ​ไปดู​พระคู่หมั้น"

รติกาหุบยิ้มทันที

"​พระคู่หมั้น !"

"ถูก​ต้อง​ที่สุดน้องรัก"

"​แต่ !"

"ไม่มี​แต่เจ้าก็รู้เสด็จพ่อสั่งการอะไร​มา มี​ใคร​สามารถขัด​พระองค์​ได้"

รติกาน้ำตาไหล มณีศรพูดต่อ

"​แม้​แต่เรา​ซึ่ง​เป็นลูก...​.." น้ำเสียงมณีศรอ่อนแรงลง

มณีศร​เป็นรัชทายาทของแคว้น นามีน ​เป็น​ความหวังของเจ้านคร สุมินทร์

นางถูกบังคับให้​เป็นคู่สยมพร​กับรัชทายาทของแคว้น สาติน ​คือ ธันตรี

นางจึงมีชีวิต​ที่ดูเศร้า​เพราะไม่​ได้​แต่งงาน​กับคน​ที่นางรัก นางมีลูก​กับธันตรีแล้ว​ 1 คน ​เป็นราชธิดา มีนามว่า "เเก้วมณี"

"ไม่ ! เล็ก​จะไม่​ไปดู เล็ก​จะไม่หมั้นจนกว่า​ที่เล็ก​จะเจอผู้​ที่ใจน้องโหยหา"

ว่าแล้ว​เจ้าหญิงรติกาก็เดินปึงปังออก​ไป