ตอน : กรรมตามทัน

เด็ดดวงเดินตามติดเข้า​ไปจนถึงหน้าบ้านเพสปาการ์เด้นรีสอร์ต ​เขาแนบหน้า​กับกระจกหน้าต่างมองลอดเข้า​ไปภายในออฟฟิศ​ที่ติดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ สังเกตจากพนักงานต้อนรับ​ที่ยืนอยู่​ด้านหลังเค้าน์เตอร์ของแผนกต้อนรับนั้น​สวมเสวตเตอร์สีดำคลุมไหล่ทับเสื้อชั้นในอีกทีหนึ่ง​ หล่อน​กำลังก้มหน้าจดอะไร​ยิกๆ​ง่วนอยู่​คนเดียว

เด็ดดวงพยายามสอดส่ายสายตา​เพื่อ​จะดูให้เห็นว่านายหรินทร์หรือเสี่ยฮวด​กับแม่สาวเอวบางคนนั้น​​กำลังทำอะไร​กันอยู่​​ที่ไหน

มองเท่าไหร่ก็มองไม่เห็นว่า​ทั้งสองคนเดินหายเข้า​ไปทางไหน...​

ก็​พอดีมีลูกค้าของรีสอร์ตนำรถฮอนด้าแอ็คคอร์ดเข้ามาจอด ณ ​ที่จอดรถด้านข้างใกล้ๆ​กัน​กับออฟฟิศห่างจากรถเมอซิเดสเบ๊นซ์ของเสี่ยฮวดเล็กน้อย

บุคคล​ที่ก้าวเดินออกมาจากรถคันดังกล่าว​เป็นหนุ่มใหญ่หน้าตาเกลี้ยงเกลาสวมกางเกงยีน​และสวมเสื้อโปโลสีเทาอ่อน ​เขาเดินฉับๆ​ตรง​ไปยังออฟฟิศของรีสอร์ต​พร้อม​กับเปิดประตู​เพื่อ​จะเข้า​ไปภายใน เด็ดดวงจึงฉวยโอกาสแทรกตัวตามเข้า​ไปก่อน​ที่ประตู​จะปิดตามหลัง

ชายผู้นั้น​ชะงักนิดหนึ่ง​​เมื่อเห็นว่าประตู​ที่เปิดค้างยังไม่ยอมงับปิด​ได้ง่ายๆ​ ​แต่ก็กลับปิดสนิท​เมื่อเลย​เวลา​ไปสักครู่

เด็ดดวงเพิ่ง​จะสังเกตเห็นว่าเบื้องหลังเค้าน์เตอร์นั้น​มีห้องผู้จัดการหรือห้องเจ้าของซ่อนอยู่​ด้านหลังอีกทีหนึ่ง​ ​แม้​จะมีกระจกใสกั้น​แต่ก็ถูกรูดปิดด้วยม่านสีชมพูอ่อนเย็นตา

"ผู้จัดการไม่อยู่​หรือเก๋?" ผู้ถาม​คือหนุ่มใหญ่​ซึ่งเด็ดดวงเข้าใจว่า​เป็นลูกค้า​ที่เพิ่งเดินนำหน้า​เขาเข้ามา​เมื่อสักครู่นี้เอง

"อุ๊ยคุณภูวดลนั่นเอง..เก๋ไม่ทัน​ได้มอง..อ๋อ..เอ้อ..อ้า..คุณวิชชุดา​กำลังคุยธุระ​กับนายห้างอยู่​ในห้องค่ะ​"

ชายหนุ่ม​ที่ชื่อภูวดลถือวิสาสะทำท่า​จะเดินเข้า​ไปเปิดประตูห้องผู้จัดการ​ที่ปิดสนิทอยู่​เบื้องหลังม่านสีชมพูนั้น​ ​แต่​ทว่าพนักงานต้อนรับสาว​ที่ชื่อเก๋​ได้รีบกระโดดออกมาขวางทาง​เขาไว้เสียก่อน

"เดี๋ยวก่อนค่ะ​คุณภูวดล!"

"ทำไมหรือเก๋?"

"เสี่ย..เอ๊ย..นายห้างท่านสั่งไว้ไม่ให้​ใครเข้า​ไปรบกวนค่ะ​!"

"​แต่นี่ฉันเองนะเก๋..ฉัน​จะมารับวิชชุดา​ไปทานข้าวกัน"

"​แต่ท่านสั่งห้ามไว้เด็ดขาดนะคะ​?"

"อุวะ!..นี่เธอเห็นฉัน​เป็น​ใครกันหรือเก๋?"

"เก๋เข้าใจค่ะ​..คุณภูวดล..​เอาอย่างนี้ดีกว่า..เดี๋ยวเก๋โทรศัพท์เข้า​ไปเรียนท่านให้ทราบก่อนก่อนดีไหมค่ะ​?"

พูดจบหญิงสาวก็เดิน​ไปยกหูโทรศัพท์​ที่เค้าน์เตอร์​และทำท่า​จะกดเบอร์โทรศัพท์ภายใน...​

​แต่​ทว่าภูวดลกระโดดพรวดเดียวเข้าถึงตัว​พร้อม​กับแย่งหูโทรศัพท์วางลง​ที่เดิมเสียงดังกริ๊ก

"ไม่​ต้องหรอกเก๋ เธออยู่​เฉยๆ​เข้าใจไหม วันนี้ฉัน​ต้องรู้ให้​ได้ว่าอะไร​​เป็นอะไร​!"

"อย่าเข้า​ไปค่ะ​..คุณภูดล!"

ช้า​ไปเสียแล้ว​..ชายหนุ่มก้าวเดินตรง​ไปถึงประตู​พร้อม​กับเอื้อมมือ​ไปบิดลูกบิด​เพื่อ​ที่​จะเปิดประตู...​

ปรากฏว่าประตูถูกล็อกจากภายใน!

ชายหนุ่มหันขวับมาทางเก๋คล้าย​กับ​จะมีคำถาม...​?

หญิงสาวยกมือ​ทั้งสองขึ้น​ปิดปากด้วย​ความตกตะลึงในเหตุการณ์​ที่​กำลังปรากฏอยู่​ต่อหน้าต่อตา...​!

"กุญแจห้อง..เก๋!?"

ภูวดลพูด​พร้อม​กับแบมือยื่นออกมาข้างหน้า ทำท่าขอลูกกุญแจจากเธอ ​ซึ่งหญิงสาว​ได้​แต่ส่ายหน้าปิดปากเงียบ​เพราะทำอะไร​ไม่ถูก...​

"กุญแจห้อง..​ได้ยินไหมเก๋..!?"

เสียงของชายหนุ่มพูดราว​กับ​จะตะคอกเธอ​เพื่อขอสิ่ง​ที่​เขา​ต้องการ ​แต่ดูเหมือนว่า​จะไม่ทันใจ​กับหัวใจ​ที่​กำลังร้อนรนกระวนกระวายของ​เขาเลย​​แม้​แต่น้อย...​

ภูวดลหันกลับ​ไป​ที่ประตูใหม่​พร้อม​กับยกเท้าขึ้น​ถีบ​โดยแรง​ไปยังบานประตูเสียงดังโครมใหญ่...​

โครม!!

บานประตูถูกเปิดอ้าออกเต็ม​ที่ตามแรงถีบ...​

ว้าย!!

มีเสียงร้องคล้าย​กับคนตกใจอยู่​ภายในดังลอดออกมาเบาๆ​...​

ภาพ​ที่เผยให้เห็นภายในห้องนั้น​ทำ​เอาภูวดลโมโหจนลืมตัว ​เพราะวิชชุดา​กำลังนั่งเปลือยอกอยู่​บนตักของเสี่ยฮวด...​

​ซึ่งตัวเสี่ยฮวดหรือนายห้างใหญ่หรินทร์นั้น​ผมยุ่ง​เป็นกระเซิง ใบหน้าซุกไซ้อยู่​​ระหว่างสองเต้าด้วย​กำลังเพลินอยู่​​กับการกอดรัดฟัดเหวี่ยงวิชชุดาอย่างเมามัน

ภูวดลเอื้อมมือถลกชายเสื้อโปโลด้านหน้าขึ้น​ กระชาก​เอาปืนบาเรตต้า ๙๒ เอฟเอสออกมาจากเอวเล็ง ​พร้อม​กับเหนี่ยวไกลั่นกระสุนตรง​ไปยังร่างของคน​ทั้งสองรวมห้านัดติดๆ​กัน ท่ามกลางเสียงร้องห้าม​และครวญครางอย่างโหยหวน

ปัง!

ปัง!

โอ้ย!

พี่ภูวดล..อย่า...​!

ปัง!

ว้าย..!

ปัง!

ปัง!

เด็ดดวงมองเห็นร่างของเสี่ยฮวด​และวิชชุดาล้มลงนอนพับจมกองเลือดอยู่​บนโซฟาเบดอย่างสยดสยอง...​!

ภูวดลเดินออกมาหน้าห้อง ​เขาวาดมือยก​เอาปืนบาเรตต้าขึ้น​เล็ง​ไปยังเก๋ ​ซึ่งหญิงสาว​กำลังยืนตัวสั่นอยู่​ด้วย​ความหวาดกลัวสุดขีด เธอยกมือปิดหน้าหลับตาปี๋...​

​และแล้ว​มือปืนเลือดร้อนด้วยพิษรักแรงหึงก็เปลี่ยนใจ ภูวดลลดปืนในมือลงเดินตัวตรงเปิดประตูหน้าออฟฟิศก้าวออก​ไปภายนอก

มีนักท่องเ​ที่ยว​และคนขับรถมอเตอร์ไซค์หลายคนหยุดยืนดูอยู่​คนละฝั่งถนนห่างๆ​ด้วย​ความสนใจ​กับเสียงปืน​ที่ดังรัวขึ้น​ติดๆ​กันนั้น​

เด็ดดวงพาร่าง​ที่โปร่งแสงของ​เขาเดินตามภูวดลออกมาข้างนอก​เพื่อดูว่าชายหนุ่ม​จะทำอย่างไรต่อ​ไป...​

ภูวดลเอื้อมมือทำท่า​จะเปิดประตูรถ​แต่แล้ว​​เขาก็กลับเปลี่ยนใจอีกครั้ง ชายหนุ่มหันหน้ากลับมอง​ไปยังออฟฟิศสำนักงานของบ้านเพสปาการ์เด้นรีสอร์ต​เป็นครั้งสุดท้ายด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

​เขายกปืนในมือขึ้น​จ่อขมับขวา​พร้อม​กับเหนี่ยวไก...​

ปัง!!

เสียงปืนดังก้องกังวานสะท้อนจากพื้นถนนสู่พื้นน้ำทะเลลอย​ไปตามกระแสลม ทำ​เอาผู้คน​ที่อยู่​ในบริเวณนั้น​พากันเงียบกริบ

นกพิราบสองตัวกระพือปีกโผบินจากหลังคารีสอร์ตมุ่งตรง​ไปยังต้นสน​ที่ยืนต้นเรียงรายอยู่​ไม่ไกล...​

ร่างสูงโปร่งของภูวดลทรุดล้มลงนอนชักกระตุกสิ้นใจจมกองเลือด​โดยมีปืนบาเรตต้า ๙๒ เอฟเอสกำแน่นอยู่​ในมือขวาเคียงข้างรถยนต์แอ็คคอร์ดคันงามของ​เขา​ที่จอดอยู่​ ณ ลานจอดรถของรีสอร์ตนั่นเอง...​

ศัตรู​ที่เด็ดดวงตั้งใจ​จะมาแก้แค้นให้​กับ​เพื่อนรัก​ทั้งสองของ​เขา กลับ​ต้องมาแพ้ภัย​ที่ตัวเอง​เป็นผู้ก่ออย่างชะล่าใจ...​

ดีเหมือนกัน​ที่​เขา​จะ​ได้ไม่​ต้องก่อเวร สร้างบาปสร้างกรรมมากกว่าเท่า​ที่มีอยู่​แล้ว​อย่างมากมาย​ก่ายกอง..

เด็ดดวงเดินทอดน่องคิดคำนึงเรื่อยเปื่อยออกมาสู่ท้องถนนอีกครั้ง ขณะ​ที่บรรดาไทยมุง​กำลังทยอยเข้า​ไปมุงดู​ที่เกิดเหตุกันอย่างหนาตาขึ้น​ทุกที

ชายหนุ่มกวาดสายตามอง​ไปรอบๆ​ ​เพื่อ​ที่​จะมองหาทวีศักดิ์​เพื่อนรัก​ที่เหลืออยู่​เพียงคนเดียวของ​เขาตาม​ที่​ได้นัดกันไว้

​เขาเห็นรถยนต์ของทวีศักดิ์จอดอยู่​ใต้ต้นสนใหญ่ต้นหนึ่ง​ริมฟุตปาท​ที่สร้าง​เป็นแนวตามชายหาดคู่​กับต้นสน​ที่เรียงรายอยู่​​เป็นทิวแถว

ขณะ​ที่เด็ดดวง​กำลังเดินใกล้รถไทรทัน ๔ ประตูของทวีศักดิ์เข้า​ไปทุกทีนั้น​...​

ฉับพลันรถปิ๊กอัพนาวาราก็โฉบเข้า​ไปจอดเทียบเคียงคู่​กับรถไทรทัน ​โดยหยุดกึกลงอย่างตั้งใจ บานประตูเปิดผางออกอย่างรวดเร็ว...​

ทันที​ที่เด็ดดวงมองเห็นหน้าชาย​ทั้งสามคน​ที่​กำลังเดินก้าวลงจากรถ ​พร้อม​กับพากันเดินอ้อม​ไปยืนคุมเชิงอยู่​ด้านหน้ารถปิ๊กอัพไทรทันของทวีศักดิ์นั้น​ เท้า​ทั้งสองของ​เขา​ที่​กำลังก้าวเดินก็​ต้องหยุดกึกลงอย่างกะทันหันด้วย​ความคาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน!

​เพราะ​ทั้งสามคน​ที่​เขามองเห็นนั้น​ก็​คือ...​

สารวัตรสัญชัย..จ่าทองเปลว​และจ่าฉะอ้อน...​

คู่ปรับขาประจำของ​เขานั่นเอง...​!!


*********