![]() |
![]() |
pilgrim![]() |
...จั่วหัวไว้ซะหวาดเสียว เพราะกลัวใครๆ จะเข้าใจผิดว่าจะพาไปเที่ยวเมืองอุนจิ (คงจะทราบนะคะพี่น้อง ว่าแปลว่าอะไร)...
ตอน : เที่ยวญี่ปุ่นแบบวุ่นเล็กๆ (6. เมืองอูจิ....ที่ไม่ใช่อุนจินะจ๊ะ)
จั่วหัวไว้ซะหวาดเสียว เพราะกลัวใครๆ จะเข้าใจผิดว่าจะพาไปเที่ยวเมืองอุนจิ (คงจะทราบนะคะพี่น้อง ว่าแปลว่าอะไร)ซึ่งก็คงจะไม่มีใครอยากไป เพราะมันคงเหม็นน่าดู..แฮ่ๆๆ
เสร็จสรรพจากการชมสวนที่นารา พวกเราต่างก็เดินย้อนกลับไปที่สถานีรถไฟ แต่คราวนี้ หลานปิ๊กบอกว่าให้เดินไปอีกเส้นหนึ่ง ซึ่งเป็นย่านร้านรวง เหมาะสำหรับคนที่รักการเสียเงิน...เอ๊ย ชอบช้อปปิง
ตานี้แหละ ที่น้องป๊อบแกเริ่มงอแงสุดฤทธิ์ ไม่ค่อยอยากจะเดิน จนในที่สุด พวกเราต้องผลัดกันแบกน้องป๊อบ
คุณพ่อแกอดรนทนไม่ไหว เลยเอาลูกขี่คอเสียเลย แต่แม้กระนั้น เด็กสี่ขวบที่หนักถึงยี่สิบกว่ากิโล ก็ทำเอาผู้ใหญ่ทุกคนลิ้นห้อยไปตามๆ กัน
เราเดินผ่านวัดสวยๆ สองสามวัด แต่ไม่มีเวลาเข้าไปชม อีกอย่าง เดินมาได้ครึ่งวัน โรคเมื่อยขากำเริบอีกแล้ว...เที่ยวตอนแก่ มันแย่อย่างนี้เอง
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ศิลปะสิ่งก่อสร้างแบบญี่ปุ่น
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ป้ายอะไรไม่ทราบค่ะ เยอะแยะไปหมด
เที่ยวตอนสาวๆ เดินภูแถวอุ้มผางได้เป็นลูกๆ เดินภูกระดึงได้เป็นวันๆ หลายๆ วันติดกัน แต่ตอนนี้ เดินครึ่งวันก็อยากลงไปนอน
และแล้ว เราก็มาถึงย่านร้านรวงแห่งเมืองนารา เราก็เดินดูไปเรื่อยๆ แต่พอผ่านร้านขนมร้านหนึ่ง เห็นคนมุงกันตรึม เอ...ร้านอะไรหว่า
อ๋อ...ร้านขนมโมจิ ที่หลานปิ๊กบอกนี่เอง
หลานปิ๊กบอกว่า ร้านขนมโมจิที่ชนะเลิศในรายการทีวีแชมเปี้ยนอยู่ที่เมืองนารา ซึ่งก็คือ ร้านนี้นี่เอง
พวกเราเริ่มเข้าไปเป็นไทยมุง ปะปนกับพี่ยุ่นมุง
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ดูได้สักครู่ อาเฮียสองคนก็คว้าค้อนไม้มาทุบแป้งโมจิกันตุ้บตั้บ แต่ฉันถ่ายรูปไม่ทัน เพราะมุงอยู่รอบนอก มีแต่หัวคนบัง
เล่ามาถึงตอนนี้ ต้องท้าวความนิดนึง แต่คงไม่ย้อนไปไกล จนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยาหรอกนะ ฮิๆๆๆ....
ฉันเคยไปญี่ปุ่นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ไปสัมมนาที่โตเกียว แล้วเคยซื้อขนมประเภท แป้งนุ่มๆ หนึบๆ กิน แสนจะไม่อร่อย
หลายๆ คนยังกลับมาคุยกันว่า ขนมญี่ปุ่นนั้น สวยแต่รูป จูบไม่หอม คือ หน้าตาขนมน่ากินสุดๆ แพ็คเกจดีเยี่ยม การออกแบบแสนจะน่ารัก แต่พอกินแล้ว เหมือนกินแป้งโรยน้ำตาล ไม่มีรสชาติ
พอเห็นขนมโมจิ ที่มีหน้าตาเหมือนแป้งเหนียวนุ่ม ฉันเลยไม่ศรัทธา เพราะคิดว่า ก็คงสวยแต่รูป จูบไม่หอม
แต่น้องเขยกับน้องสาวของฉันอยากชิม เขาบอกว่า ไหนๆ ก็มาถึงร้านชนะเลิศทีวีแชมเปี้ยนแล้ว ก็ลองซะหน่อย
ก็เลยซื้อมาแบ่งกันกิน พอฉันได้กิน วิญญาณตะกละก็เข้าสิง...อยากกินอีกเยอะๆ แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว เพราะเราเดินไกลออกมาจากร้านแล้ว ฉันได้แต่นึกเสียดายว่าเราน่าจะซื้อมากินให้หนำใจ
ดังนั้น ถ้าใครได้ผ่านไปร้านโมจิที่เมืองนารา ก็ช่วยกินเผื่อกันบ้างนะคะ
จากนั้น เราก็หาอาหารกลางวันง่ายๆ กินกันในร้านไก่ทอดเคเอฟซี น้องป๊อบนั้น นั่งหลับคาร้านด้วยความอ่อนเพลียจนตกเก้าอี้ ฉันน่ะสงสารหลานจริงๆ
เรื่องของน้องป๊อบก็มีเบื้องหลัง
แรกเริ่มทีเดียว หลานปิ๊กแนะนำว่า เราควรจะติดรถเข็นเด็กไปด้วย เผื่อน้องป๊อบเดินไม่ไหว
พอน้องเขยและน้องสาวพาน้องป๊อบไปหาซื้อรถเข็น น้องป๊อบก็เริ่มเล่นตัว บอกว่า แกเป็นเด็กโตแล้ว จะไม่มีวันนั่งรถเข็นให้เสียสง่าราศีอีกต่อไป
พวกเราก็เลยไม่สามารถแบกรถเข็นไปด้วยประการฉะนี้แล เพราะกลัวว่าแบกไปแล้ว แกไม่ยอมนั่ง ก็จะเป็นภาระเสียเปล่าๆ
แต่พอต้องแบกแกขึ้นหลัง ก็เริ่มคิดถึงรถเข็นขึ้นมาจับใจ เพราะแบกน้องป๊อบแล้ว ทำให้คิดถึงสุภาษิต เข็นครกขึ้นเขา ขึ้นมาพิกล
พออิ่มแล้ว เราก็ยกขบวนไปขึ้นรถไฟที่สถานี JR Nara ไปเมืองอูจิ
พอลงจากรถไฟก็เดินออกมานอกสถานี (มันก็แหงอยู่แล้วนิ) แล้วเดินไปตามทางเข้าเมือง เพื่อไปชมแม่น้ำและสะพานเก่าแก่ประจำเมือง ที่เป็นมรดกโลก
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ร้านรวงในอูจิ แบบโบราณมีผ้าม่านกั้นหน้าร้าน
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ร้านขายอาหารจากชาเขียวแบบน่ารักๆ มีทั้งบะหมี่และไอศกรีมชาเขียว
ที่เมืองอูจิแห่งนี้ ยังมีของดีอีกอย่างหนึ่ง คือ เป็นเมืองผลิตชาเขียวชั้นดี ซี่งริเริ่มมาแต่สมัยโชกุนอะชิคากะ โยชิมิสึ ส่งเสริมให้ปลูกชาเขียว พันธุ์ที่ขึ้นชื่อ เรียกว่า Tsuen tea ซึ่งถือเป็นชาเขียวพันธุ์เก่าแก่ของโลก
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
เครื่องบดใบชา
ตามตารางการท่องเที่ยวของหลานปิ๊กในเมืองอูจิ คือ วัดเบียวโด-อิน พระพุทธรูปอมิตา เนียวไร เสร็จแล้วเดินไปชมเกาะกลางแม่น้ำอูจิ ชมสะพานอูจิอายุกว่า 1,400 ปี และเจดีย์ศิลาที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น อายุกว่า 800 ปี
พวกเราจรดจ่อกับแม่น้ำมาก เลยเดินผ่านวัดสวยๆ ไป
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ทางเข้าวัด
อีกอย่าง เวลาเริ่มบ่ายคล้อย เลยกลัวจะเที่ยวชมทุกอย่างไม่ทัน
เมื่อเดินไปถึงแม่น้ำ น้องป๊อบและคุณพ่อ คุณแม่ แยกไปนั่งพักชมทัศนียภาพที่เกาะกลางน้ำ คงเป็นเพราะน้องป๊อบแกขี้เกียจเดินด้วย
ส่วนฉันกับพี่เนย ยังพอมีแรง เลยออกเดินเลียบทางเดินไปเรื่อยๆ เพื่อไปเที่ยวชมให้ทั่วเกาะกลางน้ำ
เราเดินมาได้สักครู่ ก็มีทางเลี้ยวลงไปที่เกาะกลางน้ำอีกด้าน ฉันจึงได้ถ่ายรูปสวยๆ ริมฝั่งน้ำมาได้ รวมทั้งเจดีย์ศิลาเก่าแก่
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
เจดีย์ศิลา
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ริมฝั่งน้ำอูจิ
แต่ตัวสะพานเก่าแก่นั้น อยู่อีกด้าน เมื่อยขาซะก่อนที่จะไปถึง
และหาไม่เจอด้วยว่า สะพานที่เก่าแก่ของแท้นั้น คืออันไหน เนื่องจากมีหลายสะพานมาก
เมืองอูจิเป็นเมืองเล็กๆ ริมฝั่งน้ำ น่ารัก ตรงเกาะกลางน้ำ มีชาวญี่ปุ่นไปนั่งตกปลากันมากมาย น่าว่าจะมีปลาชุม
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
สะพานเก่าแก่ของอูจิ มองเห็นลิบๆ
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
เกาะกลางน้ำ
เที่ยวชมอูจิกันจนพอใจ พวกเราก็นั่งรถกลับมาเกียวโต อันเป็นเรือนนอน เย็นนั้น น้องป๊อบเธอเปรี้ยว บอกอยากกินพิซซ่า เราเลยต้องพาแกเข้าร้านอาหารสไตล์อิตาเลียน แต่ไม่มีพิซซาขาย มีแต่พวกพาสต้า กับข้าว
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ร้านอาหารอิตาเลียนที่อาหารอร่อย แต่งร้านสวยด้วยกระจกสี
สรุปแล้ว วันนั้น ผู้ใหญ่ฟาดอาหารกันซะอิ่มในร้านหรู แต่น้องป๊อบต้องกลับไปกินมาม่าที่โรงแรม...เพราะแกบอกว่า น้องป๊อบไม่ชอบกินแบบนี้ มันกินไม่ลงท้อง....หุๆๆๆ นี่แหละ วลีเด็ดของน้องป๊อบ
แต่คุณพ่อ คุณแม่ และป้าๆ พุงกาง

เมื่อวันที่ : ๒๘ ก.ค. ๒๕๕๑, ๒๓.๔๔ น.
สวัสดีทุกๆ ท่าน ที่ตามมาเที่ยวค่ะ
สวัสดีรจนาคนงาม หายไปนานมาก ...ไม่เจอกันเลย
ดีใจที่กลับมาจ้ะ....