ตอน : บินข้ามฟ้า มหาสมุทร สุดปลายทางที่ออสเตรเลีย (11)

11. วันสุดท้ายในซิดนีย์ (ตอนสุดท้าย)

วันนี้​เป็นวันสุดท้าย​ที่ฉัน​จะอยู่​ในซิดนีย์ ​เพราะ​ต้องเดินทางกลับเมืองไทยในเวลาค่ำๆ​ ของออสเตรเลีย

ยามเช้า​ พี่แจ๊ว​และลูกสาว พาฉัน​ไปเ​ที่ยวสวนอีกเช่นเคย เรียกว่า Camillia garden หรือสวนดอกคามิเลีย









พวกเราต่างพากันเดินชมสวน ​และถ่ายรูปดอกคามิเลียสวยๆ​ สีสันต่างๆ​อย่างเพลิดเพลินใจ



ฉันชอบสวนแห่งนี้มาก เลย​บอกพี่แจ๊วว่า ฉัน​สามารถอยู่​​ที่สวนแห่งนี้​ได้​ทั้งวัน ​โดยไม่เบื่อเลย​ ขอให้มีหนังสือสักเล่มเถอะ

จากนั้น​ พวกเราจึง​ไปรับสามีของพี่แจ๊ว​เพื่อ​ที่​จะ​ไป Harbour bridge ​ซึ่ง​เป็นสะพานโค้ง สัญลักษณ์ของซิดนีย์หรือออสเตรเลีย อยู่​ใกล้ๆ​​กับโอเปร่าเฮาส์

ก่อนถึง Harbour Bridge พี่แจ๊ว​และครอบครัวพาแวะ​ที่ National Gallery หรือหอศิลป์ ​ซึ่งมีงานแสดงศิลปะต่างๆ​ให้ดูมากมาย​

ห้องอาหารในหอศิลป์ มีกระจกบานใสเผยให้เห็นอ่าวซิดนีย์กระจ่างตา



เอ..​ใครทำหว่า



เราโชคดี​ได้พบ​กับการแสดงของพ่อหนุ่มคนหนึ่ง​ ​ที่มาเล่นอยู่​ในห้องโถงของหอศิลป์ แกมีท่อขดๆ​​ที่เหมือนท่อแอร์​ซึ่ง​เป็นเกลียวๆ​ ขนาดใหญ่ แล้ว​แกก็เล่น​กับท่อนั้น​​ได้มากมาย​หลายแบบ จนคนดูทึ่ง​ไปตามๆ​กัน

เด็กๆ​​ที่นั่งดูอยู่​ต่างตื่นเต้น​ไป​กับการแสดงของแก เด็กเล็กๆ​บางคนถึง​กับร้องไห้ เวลาเห็นแกผลุบๆ​โผล่ๆ​ออกมาจากขดท่อนั้น​ ขณะ​ที่เด็กโตๆ​ นั่งหัวเราะชอบใจ

ดูแล้ว​รู้สึกชอบมากๆ​ ​เป็น​ความ​สามารถ​ส่วนตัว​ที่สร้างสรรค์ทีเดียว

แล้ว​เราก็เดินเล่น​ไปตามทางเดินเลียบทะเล ชมทัศนียภาพสวยๆ​ของอ่าวซิดนีย์

ต้นขวดน้ำ ​ซึ่ง​สามารถอุ้มน้ำไว้ในลำต้น​ได้มหาศาล







หินแท่งยาวนี้​ได้ชื่อว่า​เป็นเก้าอี้ของคุณนายแมคควารี (Mrs MacQuaries's chair) คาดว่าเธอคง​จะ​ใช้​เป็น​ที่นั่งชมทะเลในอดีต ​แต่ในรูปนี้มีสาวญี่ปุ่นมานั่งไม่ยอมลุก เลย​ถ่ายมาซะเลย​




หลังจากรับประทานอาหารมื้อค่ำ ​เป็นเนื้อแกะอันแสนอร่อยในร้านอาหารอิตาเลียน พี่แจ๊วก็ขับรถมาส่ง​ที่สนามบิน

ฉันร่ำลาพี่แจ๊ว ​พร้อม​กับนัดหมายว่า ครั้งต่อ​ไป เรา​จะ​ได้พบกันอีก​ที่ญี่ปุ่น​และเมืองไทย

การเดินทางสำหรับฉัน ถือ​เป็นการเปิดประตูออกสู่โลกกว้าง ​ได้เรียนรู้อะไร​มากมาย​ใน​ระหว่างการเดินทาง ​ได้พบเห็นแง่มุม​ที่สวยงาม แปลกตา ​และช่วยทำให้จิตใจสงบ ผ่อนคลาย​ไป​กับธรรมชาติ​ที่​ได้พบเห็น

พี่อ้วน...​พี่​ที่เคารพรักคนหนึ่ง​ ​ซึ่งบัดนี้ ​ได้จากฉัน​ไปสู่คนละภพคนละชาติแล้ว​ ​แต่พี่​เป็นคน​ที่ชื่นชอบการเดินทาง​เป็นชีวิตจิตใจ ​ได้เคยบอกว่า พี่ชอบเพลงๆ​หนึ่ง​ ​คือ Christopher Columbus ​ซึ่งมีเนื้อร้องท่อนหนึ่ง​ ว่า

Let me fly, fly, fly stormy water
Let me walk on the bottom of the rollin’ sea
Let me run, run, run around this great and fertile land
‘Cos this world ain’t big enough for me

สำหรับนักเดินทาง โลกนี้​เป็นเพียงโลกใบเล็กใบหนึ่ง​จริงๆ​