ตอน : บินข้ามฟ้า มหาสมุทร สุดปลายทางที่ออสเตรเลีย

1.เ​ที่ยว​ไปตามใจฉัน​และตามคำเชื้อเชิญของ​เพื่อนๆ​



ฉันเคย​ไปออสเตรเลียมาครั้งหนึ่ง​​เมื่อนานมาแล้ว​ ในปี ค.ศ.1995 ครั้งนั้น​ ​ไปประชุมว่าด้วยเรื่อง​กิจกรรมของสหภาพแรงงานด้านสาธารณูปโภค​ระหว่างประเทศ ณ เมืองบริสเบน แคว้นควีนส์แลนด์

จำ​ได้ว่า​เป็นการเดินทาง​ไปประเทศฝรั่งประเทศแรกในชีวิต
​แต่ไม่ใช่การเดินทาง​โดยเครื่องบินครั้งแรก

ฉันขึ้น​เครื่องบินครั้งแรก ก็ตอน​ที่เดินทาง​ไปประเทศอินเดีย ​และ​เป็นการเดินทาง​ที่น่าหวั่นกลัว ​เพราะเสียงลือเสียงเล่าอ้างของประเทศอินเดีย​ที่เคย​ได้อ่าน​ได้ฟังมานั้น​ มันน่ากลัวสุดๆ​

​แต่ก็กลับ​ได้พบ​แต่​กับคนดีๆ​​ที่รัก​และเมตตาต่อเรา

ใน​เมื่อออสเตรเลีย​เป็นประเทศฝรั่งประเทศแรก​ที่ฉัน​ได้​ไป ทำให้ฉันตื่นเต้นอยู่​มิใช่น้อย

ในครั้งนั้น​ จำ​ได้ว่า ​เมื่ออกจากสนามบินบริสเบน พวกเราก็เดินทาง​ไปยังโรงแรม​ที่พัก​ที่ตั้งอยู่​ริมแม่น้ำ ใจกลางเมืองกัน

ฉันเหลือบมองดูสองข้างทาง แล้ว​ก็รำพึงรำพันอยู่​ในใจ...​
นี่เหรอ ประเทศฝรั่ง ทำไมมันเหมือนชนบทเมืองไทยมากๆ​เลย​อ้ะ

มอง​ไปทางไหนก็มี​แต่ป่าเขียวหรือพื้น​ที่สีเขียวแบบตามบ้านนอกของไทย จนกระทั่งเข้าเขตเมืองน่ะแหละ​ ถึง​ได้เห็นตึกรามบ้านช่อง

บริสเบนก็​เป็นเมืองหนึ่ง​​ที่สวยงาม​ไปด้วยแม่น้ำ​และสะพานข้ามแม่น้ำแบบต่างๆ​

ตอนนั้น​ ฉันมี​เพื่อนอยู่​ออสเตรเลีย ​แต่อยู่​​ที่ซิดนีย์

ฉันโทร.​ไปหา​เพื่อน​ที่ซิดนีย์แล้ว​บอกว่า ตอนนี้มาประชุมอยู่​บริสเบนนะ คิดถึงเลย​โทร.มาคุยด้วย

ตอนนั้น​มี​เพื่อนอยู่​สองคน คนหนึ่ง​​คือ พี่แจ๊ว อีกคนหนึ่ง​​คือ ปุ๋ม

พี่แจ๊วเคยทำงาน​ที่ทำงานเดียวกัน ​แต่ลาออกจากงานติดตามสามีมาตั้งรกรากอยู่​ออสเตรเลีย

​ส่วนปุ๋ม​เป็น​เพื่อนสมัยเรียนปริญญาโท นิสัยทะลึ่ง ทะเล้น เซี้ยวๆ​เหมือนฉัน ​แต่เราไม่เหมือนกันอยู่​สองอย่าง ​คือ ปุ๋มไฮโซ ​แต่ฉันโลโซ

​และปุ๋มสวย ​แต่ฉัน...​ถึง​จะไม่ขี้เหร่ ​แต่ก็หน้าตางั้นๆ​แหละ​

​แต่เราก็มาสนิทกัน​ได้ ​เพราะนิสัยใจคอคล้ายๆ​กัน ​และ​ความมีน้ำใจของปุ๋ม ไม่เคยดูถูก​เพื่อนโลโซ

​เมื่ออยู่​​ที่บริสเบน ฉันโทร.​ไปหา​ทั้งพี่แจ๊ว​และปุ๋ม

​ทั้งสองคนต่างร่ำร้องบอกให้ฉัน​ไปซิดนีย์ด้วยเถิด

ไหนๆ​ก็​ได้นั่งเรือบินฟรีมาบริสเบนแล้ว​ ก็ขอ​ได้โปรดควักกระเป๋าอีกสักหน่อย​ เดินทาง​ไปให้ถึงซิดนีย์​เพื่อเจอะเจอกัน

วิชาภูมิศาสตร์ฉันคงไม่ค่อยดี ฉันก็ตอบตกลง ​โดยไม่รู้ว่าซิดนีย์​กับบริสเบนอยู่​ห่างกันแค่ไหน

​เพื่อนแนะว่า มีทางเลือกในการเดินทางสองทาง ​คือ นั่งเครื่องบิน​ไปราวๆ​ 1 ชั่วโมงก็ถึง
​แต่​ถ้า​จะนั่งรถโค้ชเกรย์ฮาวด์ก็นานหน่อย​ ​แต่ราคาถูกกว่า

โลโซอย่างฉันก็เลือกนั่งรถเกรย์ฮาวด์ แล้ว​ปลอบใจตัวเองว่า นานแค่ไหนก็ไม่​เป็นไร ​เพราะฉันไม่รีบ...​ฮ่าๆ​ๆ​ๆ​ๆ​

ฉันจัดแจง​ไปเลื่อนตั๋วเครื่องบินสำหรับการเดินทางกลับ ​และขอ​ไปขึ้น​เครื่องกลับ​ที่ซิดนีย์เลย​

แล้ว​ก็​ไปจองตั๋วรถโค้ช ค่อยยังชั่วหน่อย​ มีคุณผู้ชายอีกท่านหนึ่ง​​ที่​ไปประชุมด้วยกัน แกบอกว่า แกอยาก​จะ​ไปหา​เพื่อน​ที่ซิดนีย์เหมือนกัน ขอ​ไปกะฉันด้วย​ได้ไหม ฉันก็รีบตอบรับด้วย​ความเต็มใจ ​เพราะคนเดียวหัวหาย สองคน​เพื่อนตาย

แล้ว​เราก็ออกเดินทาง​ไปสถานีรถโค้ชกัน​แต่เช้า​วันรุ่งขึ้น​ หลังจาก​ที่เสร็จสิ้นการประชุม รถออกหกโมงเช้า​

โอ้โฮ...​นั่งรถรอนแรมอย่าให้พูดเลย​ค่ะ​ ​เอา​เป็นว่า เรา​ไปถึงซิดนีย์กันตอนห้าทุ่ม พี่แจ๊วมารอรับอยู่​​ที่สถานีขนส่งซิดนีย์

คิดดู​เอาแล้ว​กันค่ะ​ นั่งรถตั้งแต่หกโมงเช้า​ยันห้าทุ่ม

​ได้พักสองหน​คือ ตอนมื้อกลางวัน​กับมื้อเย็น ​เขาจอดพักให้พวกเรารับประทานอาหารกลางวัน​กับอาหารเย็นกัน​ที่สถานีบริการ แบบ​ที่มี​ทั้งปั๊มน้ำมัน​และร้านอาหาร

​ที่เหลือนั่น ก็นั่งรถชมวิวกัน​ไปตลอด ฉันนั่งริมหน้าต่าง​ที่นึง คุณผู้ชายท่านนั้น​ก็จับจอง​ที่ริมหน้าต่างอีก​ที่หนึ่ง​ ​เพราะเราอยาก​จะดูวิวด้วยกัน​ทั้งคู่ เลย​นั่งแยกกันดีกว่า

ฉัน​ได้เห็นวิวแทบทุกแบบของออสเตรเลีย เดี๋ยวก็​เป็นบ้านเรือนผู้คน เดี๋ยวก็​เป็นป่าทึบ เดี๋ยวก็​เป็นป่าสน เดี๋ยวก็​เป็นชายหาดท้องทะเล มีเรือยอทช์จอดลอยลำอย่างหรูหรา...​

แล้ว​​เขาก็จอดเปลี่ยนคนขับ​เป็นระยะๆ​เหมือนกัน

จนกระทั่งห้าทุ่มก็มาถึงซิดนีย์อย่าง​ที่บอก พี่แจ๊วรับฉันขึ้น​รถ​พร้อมคุณผู้ชายคนนั้น​ แล้ว​พาแก​ไปส่ง​ที่บ้าน​เพื่อนแก

ฉันบอกพี่แจ๊วว่า ไม่คิดเลย​ว่า​จะ​ได้นั่งรถนานอย่างนี้

พี่แจ๊วบอกว่า ออสเตรเลียมัน​เป็นประเทศก็จริง ​แต่มัน​เป็นทวีปด้วยนะจ๊ะ​
เมืองใหญ่ๆ​​แต่ละเมืองจึงอยู่​ห่างกันมาก

จนมาปีนี้ ฉันก็มีโอกาส​ได้ขึ้น​เรือบินฟรี​ไปออสเตรเลียอีก ​แต่​เป็นการเดินทางอย่าง​เป็นทางการ​จะ​ไปแค่แคนเบอร์รา​กับเมลเบิร์น

ฉันก็บอกพี่แจ๊วว่าฉัน​กำลัง​จะ​ได้​ไปออสเตรเลียอีก ​แต่คงไม่​ได้แวะซิดนีย์

พี่แจ๊วก็บอกว่า ไหนๆ​ก็มาแล้ว​ ก็แวะมานอนบ้านพี่แจ๊ว​ที่ซิดนีย์ซะหน่อย​สิ

ตอนนี้ เหลือพี่แจ๊วคนเดียว ​เพราะปุ๋มเรียนจบกลับมาอยู่​เมืองไทยแล้ว​

ฉันก็ตามใจพี่แจ๊วอีกตามเคย บอก...​​เอาก็​ได้ ​จะแวะนอน​ที่ซิดนีย์นะ

แล้ว​การเดินทางของฉันก็เริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง​...​...​...​