![]() |
![]() |
กาบแก้ว![]() |
ตอน : คงคาพลาดท่าสองตายายมาหายไป
ตันพายัพนับเป็นเช่นคนหนึ่ง รู้ซาบซึ้งถึงฤทธาพาสังหรณ์ คิดอุบายร้ายจริงยิ่งไฟฟอน รมควันย้อนยาสลบหวังกลบรอย รอจนปลอดประสพคนพบเห็น กำบังเร้นรมยาคูหาม่อย ทั้งฤาษีชีถ้ำทำตาปรอย แล้วค่อยค่อยหลับลงพร้อมคงคา ได้ฤกษ์หามยามดีปรี่เข้ามัด เสี่ยตันจัดรถรออยู่ใกล้คูหา แบกฤาษีชีอนงค์อุ้มลงมา ขึ้นรถพาหนีไปในบัดดล จวบอุทัยไขแสงสีแดงจ้า หนุ่มคงคาผวาตื่นฟื้นอีกหน ให้ตระหนกตกใจในกมล เฝ้าร้อนรนค้นหาสองตายาย ค้นทุกถ้ำอำไพทั้งในนอก ค้นทุกซอกตรอกผาพาขวัญหาย อนิจจาหน้ามนกระวนกระวาย ให้อับอายสายสวาทหยาดอนงค์ จะบอกเจ้าเยาวมาลย์กลัวหาญหัก แทบกระอักหนักอุราพาให้หลง รับปากมั่นขวัญจิตด้วยคิดปลง ยอมให้ลงโทษทัณฑ์ที่ฟั่นเฟือน มิสามารถคุ้มครองป้องรักษา ดั่งวาจาว่าไว้ได้แม้นเหมือน ทั้งฤาษีชีถ้ำดังย้ำเตือน ให้สะเทือนสะท้อนย้อนยอกใจ ที่ปากทางระหว่างสู่คูหาถ้ำ พบเงื่อนงำจำเพาะพิเคราะห์ได้ ว่ายาพิษสูดดมรมควันไฟ สูดดมไอระเหยเลยเป็นลม เดินลัดเลาะเจ๊าะแจ๊ะเที่ยวแกะรอย พบเฒ่าหยอยเชิงเขาเล่าเสียงขรม เห็นเขาแบกร่างชีฤาษีพรหม ใส่รถข่มขยอกออกนอกลาน แต่ไก่ขันตะวันแดงแสงริบหรี่ ไม่แจ้งดีที่เห็นเป็นหลักฐาน จำได้แม่นฤาษีชีนงคราญ เคยสำราญอ่านกลอนสอนเพลงยาว เขาทั้งอุ้มทั้งแบกกระแทกโยน ไอ้พวกโจรห้าร้อยคอยสืบสาว จำรถได้มองเห็นเป็นเรื่องราว ตู้สีขาวถอยเลื่อนรอยเปื้อนมี หมายเลขจำซ้ำที่สี่เลขหมาย จำง่ายง่ายเลขห้าห้าสี่สี่ ทะเบียนเขียนคอฅนชลบุรี สืบให้ดีมีรางวัลนั่นรถใคร กล่าวอำลาตาเฒ่าแต่เช้าตรู่ ให้หดหู่ในอุราจะหาไหน จับรถพุ่งมุ่งชะอำด้วยจำใจ พบทรามวัยไขขานรายงานตัว ยอมรับผิดทุกข้อขอรับผิด ยากจะคิดติดตามถามไปทั่ว ขออภัยใช่ขยาดหรือหวาดกลัว หากแต่มัวหลับใหลไม่ไหวติง หยาดอนงค์งงงันขวัญตระหนก เจ็บในอกฟกอุราประสาหญิง นึกแค้นเคืองเข้าข่ายร้ายจริงจริง แอบช่วงชิงจับไปไม่รู้ความ จึงนั่งลงหลับตาสมาธิ ข่มสตินิ่งฤทัยด้วยไตรสาม ถอดภวังค์รั้งอุราพยายาม เกิดภาพตามถามดูรู้เหตุการณ์ ********* |
เมื่อวันที่ : ๒๔ ต.ค. ๒๕๕๐, ๐๐.๒๑ น.
"คงคาพลาดท่าสองตายายมาหายไป"