![]() |
![]() |
กาบแก้ว![]() |
ตอน : ขอไปดูให้รู้แน่
สาวนาเมียวเสียวฤทัยให้กำสรด ได้ยินหมดสดข่าวกล่าวฉงน ใช่แม่เราหรือเปล่าหนอใคร่ขอยล อยู่แห่งหนตำบลใดใคร่รู้ความ ตาจ๋าตาพาหนูไปดูหน่อย เฝ้าสำออยละห้อยเห็นเป็นคำถาม ถึงแสนไกลไม่ท้อขอติดตาม พ่อโฉมงามตาจ๋าพาไปที ฝ่ายตาชูผู้เชี่ยวชาญการตกปลา ชั่วชีวาหาเลี้ยงกายไม่หน่ายหนี อยู่กับเรือเบื่อใจในนาวี อารมณ์ดีมีสุราพาเพลินใจ หัวร่อร่าบอกหน้ามนคนตีนแบน แม่เนื้อแน่นแสนกล้านัยน์ตาใส เกาะที่ว่าข้ารู้อยู่ไม่ไกล ด้วยต้องไปเฝ้าแหนทดแทนคุณ โครงกระดูกถูกซ่อนห่อนให้รู้ เพียงเฒ่าชูผู้นี้ที่คอยหนุน เวียนไหว้กราบซาบซึ้งพึ่งใบบุญ ไม่ลืมคุณเคยเกื้อเมื่อนานมา เกาะแห่งนี้มีอดีตน่าหวีดร้อง เคยเป็นซ่องชุมสลัดนัดปล้นฆ่า สลัดเหลืองเคืองโมโหเกิดโกรธา จอมโจราย้ายสมบัติสลัดไกล คงเหลือเพียงตำนานนิทานเล่า เป็นเรื่องเก่าโบราณที่ขานไข หากสาวน้อยตีนแบนแม้นอยากไป อย่าร่ำไรให้นานเนิ่นรีบเดินทาง ลงนาวาพากันรีบหันมุ่ง แล่นเรือพุ่งบ่ายหน้ามาเกาะร้าง โต้คลื่นโยนโหนเกาะเลาะระวาง กัดฟันครางหนาวสั่นกันทุกคน คลื่นซัดสาดซ่าผ่านซ่านกระเซ็น ยะเยือกเย็นโปรยปรายด้วยสายฝน หนาวสะท้านซ่านทรวงดวงกมล กว่าจะพ้นขนลุกเกรียวเสียวอุรา ถึงฝั่งเกาะกาหลงเหมือนหลงทาง เห็นกั้นขวางสูงเด่นเป็นสง่า คลื่นซัดสาดฟาดครืนคลื่นซัดมา กระทบซ่าผาครางเหมือนนางครวญ เสียงซ่าครืนครืนซ่าเดี๋ยวซ่าครืน แม่ขวัญยืนตื่นตาพาใจผวน ทั้งเหน็บหนาวร้าวอุราพารัญจวน ตาชูชวนอ้อมผาพาอ้อมไป โผล่อีกฝั่งหลังเกาะละเมาะป่า ลมพัดพาเฉื่อยฉิวคลื่นพลิ้วไหว หาดทรายขาวราวแก้วดูแววไว เสียงเรไรหรีดร้องก้องระงม เสียงวิหคนกกาเรียกหาคู่ แว่วแว่วอยู่คู่เคียงส่งเสียงขรม ฟังประสานปานสำเนียงเสียงระทม เสียงคลื่นลมผสมเพียงเสียงดนตรี ฟังวังเวงเหมือนบรรเลงเพลงไพรโศก วิปโยคโศกซึ้งถึงใครนี่ คิดคำนึงถึงใครในพงพี พาฤดีหงอยเหงาเศร้าดวงแด นาเมียวเอี้ยวกายาพาลงน้ำ ว่ายมุดดำฉ่ำชื่นตื่นกระแส สายสุพรรณว่ายคู่คอยดูแล ถึงเรือนแพไม่รู้ตัวมัวว่ายเพลิน เป็นเรือนน้อยซ่อนอยู่หลังหมู่ไม้ กระท่อมไพรใครหนอขอสรรเสริญ ช่างน่าอยู่น่าอาศัยไม่ขาดเกิน แลจำเริญเพลินใจในไพรวัน ********* |
เมื่อวันที่ : ๐๙ ต.ค. ๒๕๕๐, ๒๓.๕๒ น.
36. ขอไปดูให้รู้แน่..