ตอน : สุดแผ่นดินอังกฤษ: ซอมเมอร์เซ็ต-เดวอน-คอร์นวอล ทะเลตะวันตกฝั่งแอตแลนติก

Tintagel - Wells - Cheddar

พฤหัสบดี 25 สิงหาคม 2005





พวกเราตื่นกัน​แต่ตีห้า แล้ว​ล้างหน้า แปรงฟัน ​แต่งตัวอย่างให้เบา​ที่สุด ​เพราะกลัวจ่าจอห์นลุกขึ้น​มาเล่นงาน
จากนั้น​ ก็ค่อยๆ​ขนกระเป๋าย่องลงบันไดมาใส่ในรถ​ที่จอดไว้เบื้องนอก เราออกกัน​แต่เช้า​ ​คือ หกโมง

สองพี่น้อง ถามฉันก่อนแล้ว​ว่า วันนี้ เรา​จะเ​ที่ยวส่งท้ายกันอีกหนึ่ง​วัน ฉันอยาก​จะ​ไปไหน
ฉันรีบบอกเลย​ว่า อยาก​ไปเมืองทินทาเจล (Tintagel) ​ซึ่งอยู่​ใกล้ๆ​ เมืองบอสคาสเซิล (Boscastle)

อันว่าเมืองบอสคาสเซิลนี้ ก่อน​ที่ฉัน​จะมาคอร์นวอล​ได้ราวๆ​ปีหนึ่ง​ (ค.ศ. 2004) เกิดมหกรรมน้ำป่าไหลหลากลงมาท่วมบ้านเรือน​และถนนหนทางจน​ได้รับ​ความเสียหายอย่างหนัก

เรื่อง​ของเรื่อง​​เป็น​เพราะฝนตกหนัก ก็เลย​กลาย​เป็นน้ำโคลนพัดพาจากเนิน​เขาเข้าสู่ตัวเมือง ฉันดูจากข่าว ​เป็นสายน้ำ​ที่แรงมาก พัดพารถ​ที่จอดไว้ลงทะเล​ไปหลายคัน

แล้ว​เมืองบอสคาสเซิลนี้ ก็​เป็นเมืองขึ้น​ชื่อเรื่อง​การท่องเ​ที่ยวของคอร์นวอล​เขาเสียด้วย ดังนั้น​ ​ทั้งเมืองจึงเต็ม​ไปด้วยนักท่องเ​ที่ยว ​เมื่อเกิดเหตุการณ์น้ำป่าหลาก ทางการถึง​กับ​ต้องส่งเฮลิคอปเตอร์​ไปช่วยกู้ภัย ช่วยเหลือคน​ที่ติดค้าง หนีน้ำขึ้น​​ที่แห้งไม่ทัน จากข่าว นับว่าโชคดี​ที่มี​แต่​ความเสียหายของบ้านเรือน​และทรัพย์สิน ​แต่ไม่มีการเสียชีวิต

​ส่วนเมืองทินทาเจลนี้ ​ที่ฉันอยาก​ไป ​เพราะอยาก​ไปดูปราสาทโบราณบนหน้าผาริมทะเล ​ซึ่งตามตำนานกล่าวว่า ​เป็นปราสาทของ​พระเจ้าอาร์เธอร์

​แต่​เมื่อเรา​ไปถึงทินทาเจล ปรากฏว่าพวกเรามา​แต่หัวรุ่งเกิน​ไป ปราสาท​เขายังไม่เปิด ก็เลย​​ต้องเดินเตร็ดเตร่ดู​แต่บริเวณภายนอก ด้วย​ความเสียดาย ก่อน​จะโบกมืออำลาทินทาเจล​ไป









ปราสาททินทาเจลเท่า​ที่เห็น​แต่ภายนอก กลาย​เป็นทรากปรักหักพัง​ไปหมดแล้ว​ค่ะ​ ​เขาสันนิษฐานว่า ​เป็นป้อมปราการ​ที่กษัตริย์อาเธอร์​ใช้​เป็น​ที่ำพำนักมา​แต่โบราณกาล เคย​ได้รับการโวตจากประชาชนอังกฤษว่า​เป็นสถาน​ที่​ที่โรแมนติก​ที่สุดในประเทศด้วย





อันว่าเรื่อง​ราวของกษัตริย์อาเธอร์นี้ ก็​เป็นตำนาน​ที่เล่าต่อๆ​กันมา ไม่ยืนยันว่า​จะมีจริงหรือเปล่า ​ที่ปราสาททินทาเจลจึงเปรียบเสมือนสถาน​ที่แห่งหนึ่ง​​ที่ลึกลับ พิศวง ชวนติดตาม

จากนั้น​ สองสาวพาฉันแวะ​ที่เมือง Wells ​ซึ่งการออกเสียง​คือ เวลส์ ​ไปพ้อง​กับแคว้นเวลส์ของเกาะบริเทน ชวนให้สับสนมิใช่น้อย

เลสลีย์บอกว่า อยากพาแวะเมืองนี้ ​เพราะขึ้น​ชื่อว่า​เป็นเมือง​ที่เล็ก​ที่สุดของเกาะอังกฤษ ​แต่​ได้รับการสถาปนาว่า​เป็นเมือง ​เพราะมีมหาวิหาร Wells ตั้งอยู่​ เลสลีย์บอกว่า ​จะดูว่า​ที่ไหน​เป็น city หรือ​เป็นแค่ town ให้ดูจากการ​ที่มีมหาวิหารหรือ cathedral ตั้งอยู่​ ​ถ้า​ที่ไหนมี cathedral ​ที่นั้น​ถือว่า​เป็น city





พวกเราเดินชมมหาวิหารแห่งเวลส์ จากนั้น​ จึงแวะซื้อ คอร์นิชพาสตี้กินกัน​เป็นมื้อกลางวันอีก ​เพราะฉันร่ำร้องอยาก​จะกิน เลสลีย์บอกว่า ต่อจากนี้ ยัง​ต้อง​ไปอีกไกล กว่า​จะถึงบ้าน ​แต่เธอ​จะพาฉันแวะ​ที่ Cheddar Gorge อีกหน ​เพื่อชมโรงงานทำเนยแข็งหรือ cheese

​ไปถึงโรงงานทำเนยแข็งเชดดาร์ ​เขายังไม่ถึงรอบ​ที่​จะเปิดสาธิตให้ชม พวกเราจึง​ต้อง​ไปเดินเล่น หาอะไร​ดูพลางๆ​ สองพี่น้องเลย​ชวนฉันเข้า​ไปนั่งกิน cream tea ​เป็นครั้งสุดท้าย​เพื่อ​เป็นการอำลา

​แม้เรา​จะไม่​ได้อยู่​ในคอร์นวอลแล้ว​ ​แต่แถบนี้ ก็ยังมีอิทธิพลครีมทีของคอร์นวอลอยู่​บ้างประปราย

จากนั้น​ เราก็เข้า​ไปดูโรงงานทำชีสกัน ในโรงงานไม่ใหญ่โตมากนัก ​เขาสาธิตให้ดูนับ​แต่รีดนมวัว (​ใช้ภาพ​และวีดิโอ) ​แต่พอถึงขั้นนำน้ำนมมาผลิตเนยแข็ง ​เขาก็ทำให้ดูจริงๆ​ ​เป็นโรงงานผลิตเนยแข็งตระกูลเชดดาร์ของจริง

นี่​เป็นข้อดีอีกอย่างของอังกฤษ​ที่ฉันทึ่ง ฉันว่า​เขาเข้าใจหาจุดขาย​ได้ทุกอย่าง แล้ว​ผู้คนของ​เขาก็ขวนขวาย สนใจหา​ความรู้กัน
ดังนั้น​ จึงมีโรงงานหลายโรงงาน สถาน​ที่หลายแห่ง ​ที่ไม่คิดว่าไม่น่า​จะมี​ใครอยากดู ​แต่​เมื่อ​เขาเปิดให้ดู ก็มีคนเข้า​ไปดูกันล้นหลาม ถือ​เป็นแหล่งเรียนรู้นอกห้องเรียน ​เพราะทางนี้​เขาให้​ความสนใจ​กับ การศึกษาตลอดชีวิต (lifelong learning) มาก

นอกจากโรงงานทำเนยแข็งเช่นนี้แล้ว​ ก็มีโรงงานอื่น​ที่ฉันเคย​ไปดูเช่น โรงงานช็อคโกเลตแคดเบอรี​ที่เบอร์มิงแฮม

ยังมีสถาน​ที่น่าสนใจหลายแห่ง​ที่​เขาเปิดให้คนเข้า​ไปเรียนรู้ เช่น การทำฟาร์ม พาเด็กๆ​ชมสัตว์เลี้ยงในฟาร์ม พิพิธภัณฑ์ปากกา (pen museum) ​ที่เก็บรวบรวม​และสาธิตการทำปากกามา​แต่ยุคโบราณ ​คือ ปากกาคอแร้งจนมาถึงปากกาหมึกซึม ปากกาลูกลื่นในยุคปัจจุบัน พิพิธภัณฑ์รถยนต์ รถจักรยาน มอเตอร์ไซค์ พิพิธภัณฑ์รถไฟ เรือ​โดยสารยุคโบราณ

เรียกว่าเก็บมาตั้งแสดง​ได้ทุกอย่าง แล้ว​ตามพิพิธภันฑ์ต่างๆ​พวกนี้ ​จะมีเด็กๆ​​ที่มา​กับครอบครัว​และคุณครู​ไปเยี่ยมชมกันเยอะมาก

​เมื่อชมการสาธิตเสร็จ ​เขาก็พาเราออกมา​ที่ห้องขายผลิตภันฑ์เนยแข็ง ​ซึ่งมีเคาน์เตอร์​ที่ตั้งจานเนยแข็งประเภทต่างๆ​ไว้ให้เราชิมก่อนซื้อ
ฉันก็เลือกชิมบางประเภท บางอย่างก็อร่อยดี บางอย่างกลิ่น​และรสค่อนข้าง​จะแรง​ไปทางเหม็นเปรี้ยวมากหน่อย​ ก็แล้ว​​แต่คนชอบ

หลังจากนั้น​ แคเรนบ่นเหนื่อย​และง่วง เธอขอตัวกลับ​ไปนอนงีบหลับในรถ​ที่จอดไว้ ​ส่วนเลสลีย์​และเนโอมีชวนฉัน​ไปเล่นกอล์ฟในสนามจำลอง ​ที่​จะมีรูปแบบสนามประเภทต่างๆ​ให้เราเล่น ​โดยเรา​ต้องเช่าไม้ของ​เขา ​เขาเรียกว่า crazy golf ฉันตีกอล์ฟจำลอง​กับเลสลีย์​และเนโอมีอย่างเพลิดเพลิน บางหลุมกว่า​จะทำ​ได้ ​ใช้เวลานานมาก ตีจนลูกกระเด็นกระดอนออก​ไปนอกช่องสนามก็มี สังเกตดูมี​แต่เด็กๆ​​และคนแก่ๆ​มาเล่น กัน​เป็นครอบครัว

พอหมดรอบ ตีครบทุกหลุม พวกเราก็​ไปปลุกแคเรน แล้ว​ก็ออกเดินทางมุ่งกลับแคว้นเลสเตอร์เชอร์ (Leicestershire) บ้านของเรา

การเดินทางสู่สามแคว้นชายฝั่งทะเลของอังกฤษก็จบลงเพียงเท่านี้ ​เพราะเรามาจนถึงปลายสุดแผ่นดินอังกฤษด้านตะวันตกแล้ว​
แคเรนบอกว่า เธออยาก​ใช้ชีวิตวัยเกษียณทางแถบนี้ ​เพราะอากาศอุ่นสบายกว่า ​เป็นทะเลแถบเดียวของอังกฤษ​ที่ต้นปาล์ม​สามารถเติบโต​ได้เหมือนประเทศเมืองร้อน มีลมทะเลพัดสดชื่น ​และภูมิประเทศชายฝั่ง​ที่สวยงาม

ฉันเองก็เห็นด้วยว่าชายฝั่งทะเลคอร์นวอลนั้น​งามราว​กับภาพฝันจริงๆ​ ด้วยทิว​เขา​ที่​เป็นแนวเนินชายฝั่ง เขียวขจี ค่อยๆ​ลาดลง​เป็นทุ่งหญ้า​และป่าละเมาะ ​และกลาย​เป็นชายหาดทราย หาดหินอันสวยงาม ตัด​กับท้องฟ้าสีเข้ม​ที่บาง
ครั้งหมู่เมฆสีขาวอมเทาลอยฟ่องอ้อยอิ่งเหนือเนิน​เขา

ขอบคุณ​เพื่อนๆ​​ทั้งสอง​และหนูน้อยเนโอมี​ที่รัก ​ที่ทำให้​ความฝันของฉัน​เป็นจริง ​ได้ท่องเ​ที่ยวผจญภัย​ไปจนถึงสุดแผ่นดินอังกฤษ ​และ​ได้มีเวลา​ที่รื่นรมย์ใจ






สุดแผ่นดินสุดสายปลายประเทศ
​คือแนวเขตชายฝั่งชวนนั่งฝัน
จากโขดเขินเนินไศลเปลี่ยน​ไปพลัน
เสียงครืนครั่นคลื่นเห่ทะเลงาม

ลาก่อนคอร์นวอล ดีใจ​ที่​ได้มาพบเจอ

---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​--The end---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​