ตอน : อินเตอร์ลาเก้น (Interlaken) (สาม)

ตอนนี้คง​เป็นตอนจบแล้ว​ค่ะ​

วันรุ่งขึ้น​หลังจาก Cultural Night พวกเราก็ออก​ไปร่วมแรลลี่อีกเหมือนเคย ​แต่คราวนี้ไม่​ต้องรีบออก​แต่เช้า​ ​เพราะ​เป็นโปรแกรมแบบสบาย ๆ​ ทำให้ค่อย ๆ​ ทานอาหารเช้า​​ได้ พวกเราหลายคนยังมีอาการแฮงก์จาก​เมื่อวาน คง​จะนอนดึกกันพอสมควร

คราวนี้ พวกเราแรลลี่​ไป​ที่ยอด​เขาอีกแห่งหนึ่ง​ ​ซึ่ง​เป็นจุดท่องเ​ที่ยวมีชื่อเหมือนกัน เสียดายไม่​ได้ถ่ายรูปไว้นะคะ​

การแข่งคราวนี้เรา​ต้องขับผ่านหมู่บ้าน ​และผ่านโซน​ที่ดิน​ส่วนบุคคล ​ที่​เอาไว้​ใช้เฉพาะคนทำไร่ไถนาเท่านั้น​ หากคนนอก​จะผ่านก็​ได้ ​แต่​เขาเก็บเงินค่าผ่าน อันนี้ไม่​เป็นปัญหา​เพราะผู้จัด​เขาเตรียมไว้ให้เราแล้ว​ ทางนี้​จะ​เป็นลูกรังหน่อย​ ​แต่สะดวก​สบายดี ลัดเลาะ​ไปตามทุ่งหญ้า เนิน​เขา ไหล่​เขา เห็นทิวทัศน์วิจิตรตระการตา ​ส่วนใหญ่ก็​คือ​ความเขียวขจี มีวัวนมเล็มหญ้าอยู่​อย่างผาสุก ​และมีกระท่อมชาวนาประดับประดาอยู่​​เป็นระยะ ดูสงบ​และอบอุ่นมากเลย​ค่ะ​



มีคราวหนึ่ง​ พวกเราเกือบ​จะเลี้ยวผิดตรงมุมเข้าหมู่บ้าน ไม่แน่ใจว่า​จะเลี้ยวซ้ายหรือขวา ตรงนั้น​มีเด็ก ผู้หญิง คนแก่ ยืนดูพวกเราอยู่​กลุ่มใหญ่ พวก​เขาคงขัน​ที่เห็นรถมีหมายเลขติดพากันวิ่งแข่งผ่านหมู่บ้าน​เขา​ไปหลายคันแล้ว​ พอเราทำท่า​จะเลี้ยวขวา ทุกคน​ที่ยืนอยู่​ส่ายหัวเหมือนกันหมด แล้ว​ก็ชี้​ไปทางซ้าย แค่นี้พ่อบ้านก็เลี้ยวคว้าบ​ไปทางซ้าย

น่ารักไหมค่ะ​ ผู้ช่วยของพวกเรา รจนายังประทับใจไม่หาย แค่คิดก็ยิ้ม​ได้แล้ว​

แน่นอนว่าพวกเราก็ขับหลงบ้าง ขับผิดบ้าง เร็ว​ไปบ้าง เข้าจุดตรวจสอบผิดเวลาบ้าง จนเลิกหวังว่า​จะ​ได้รางวัลอะไร​แล้ว​


จุดนี้เรา​ไปถึงค่อนข้างเช้า​ แค่สิบโมงกว่า ๆ​ ​เขาก็มีจัดกาแฟ ชา น้ำเปล่า ​และครัวซองต์เตรียมไว้ให้ทาน ขนาดเราก็ยังไม่หิวหรอกค่ะ​ ​แต่อากาศดี แดดสวย ฟ้าใส ก็พาลทำให้อยากทานครัวซองต์กรอบ ๆ​ ร้อน ๆ​ แกล้มกาแฟ

เรา​ได้ทำ​ความรู้จัก​กับหนุ่มสาวเยอรมัน(ปนอินเดีย) ​คือ คริส​กับแองเจล่ามากขึ้น​ มีช่วงหนึ่ง​รจนา​ไปนั่งรถ​กับคริส ​และแองเจล่ามานั่ง​กับพ่อบ้าน สลับกัน

ตอนเ​ที่ยงพวกเรา​ไปรวมตัวกัน​ที่ลานบิน มีรถจอดเรียงรายกันมากมาย​ มีห้องให้นั่งพักในร่ม​พร้อมนิตยสารเกี่ยว​กับเรื่อง​รถ ​และรถยนต์แบบหนึ่ง​เดียวคันนี้จอดไว้ให้เราดูเล่น

มีมุมในเด็ก ๆ​ เล่นของเล่น​และผู้ใหญ่ดื่มกาแฟ มีแฮม​และเนื้อตากแห้งสวิสแบบต่าง ๆ​ ให้ลองชิม​พร้อมชีส ​เป็นของกินเล่น เรียกว่า ไม่ว่า​จะ​ไปทางไหน ​เขาไม่ให้เราเดือดร้อนเรื่อง​อาหารการกิน​และน้ำดื่มเลย​

​แต่ห้องน้ำ​ที่ไม่สะดวก​หน่อย​ ​เพราะ​เป็นลานบินของฐานทัพ คนทำงานก็มี​แต่ผู้ชายก็เลย​มี​แต่ห้องน้ำผู้ชาย ​ที่นี้ผู้จัดงาน​เขาก็​ต้องแบ่งห้องน้ำชายหญิงให้พวกเรา ​เขาก็เลย​ตัดสินใจว่า ห้องน้ำในฝั่ง​ที่ติด​กับข้าวเ​ที่ยงให้​เป็นห้องน้ำชายอย่างเดียว (ประตูเดียว) ​ส่วนห้องน้ำฝั่ง​ที่อยู่​ตรง​ที่กินกาแฟ (ห่าง​ไป ๓๐๐ เมตร) ให้​เป็นห้องน้ำหญิงอย่างเดียว ​ที่นี้หากเราหลง​ไปอยู่​ตรง​ที่กินข้าวเ​ที่ยง อยากเข้าห้องน้ำก็​ต้องเดินไกลหน่อย​ ​ส่วนคุณผู้ชาย​ที่หลง​ไปกินกาแฟ ก็​ต้องเดินย้อนมา​ที่กินข้าว​เพื่อเข้าห้องน้ำ

แองเจลา​กับรจนาก็เดิน ๓๐๐ เมตร​ไปเข้าห้องน้ำฝั่งทานกาแฟเหมือนกัน แองเจล่าเห็นห้องน้ำชายแล้ว​ทำรหน้าไม่ค่อย​จะดี คง​จะนึกรังเกียจ ​แต่รจนามาจากเมืองไทย มองยังไงก็ว่าสะอาด เพียง​แต่เราเห็นโถปัสสาวะผู้ชายเท่านั้น​


อาหารกลางวัน​ที่สนามบินนั้น​​เขาทำ​เป็นบาร์บีคิว มีเนื้อแกะ เนื้อวัวย่างให้เลือกทาน​ได้ ​โดย​เขา​จะมีคนคอยตักอาหารให้เรา​ที่โต๊ะบุฟเฟ่ต์ มีพอทานทุกคน ไม่​ต้องแย่ง ​จะเติมกี่ครั้งก็​ได้ค่ะ​ มีผักสลัดแกล้ม มีขนมปัง เรียกว่า เราทานอิ่มหมีพีมันทุกมื้อ น้ำดื่มก็ครบ ​และยังมีพวกน้ำผลไม้​กับน้ำอัดลมให้ด้วย


​ที่สนามบินนี้​เป็นการประลอง​ความเร็ว ​โดยให้ขับแบบหักหลบกรวยพลาสติคประมาณ ๑๐ อัน แล้ว​ขับกลับในเวลา​ที่เร็ว​ที่สุด พวกเราก็ฟาวล์ตั้งแต่รอบแรกค่ะ​ รจนานั่ง​ไป​กับพ่อบ้านด้วยตอน​ที่แข่งรอบแรก โอ้โห เวลา​ที่อยู่​ในรถ​ที่วิ่งเร็ว ๆ​ แล้ว​​ต้องเลี้ยวหลบกรวยพลาสติคนี่มันหวาดเสียวดีค่ะ​ คงเหมือนในหนังแอ๊กชั่น​ที่เคยดู


หลังจากสนามบิน ​ใครอยาก​ไปไหนก็​ไปเ​ที่ยว​กับตามอัธยาศรัย

​เนื่องจาก​เป็นคืนสุดท้าย​เขาเลี้ยงแบบกาล่าดินเนอร์ กล่าว​คือ ผู้ชาย​ต้องใส่สูท​กับเนคไท (ดำ) ผู้หญิง​ต้องใส่ชุดราตรี งานนี้​เขาก็ใส่กันเต็ม​ที่ ​แต่อาจ​จะไม่อลังการด้วยผ้าไหมหลากสีสันเหมือนเมืองไทยบ้านเรา ​เพราะฝรั่งสตรีนี่​เขาเน้นหรูแบบเรียบค่ะ​ เสื้อผ้ามัก​จะสีดำ​เป็นหลัก ​แม้​จะมีเครื่องเพชรก็​จะไม่แวววาวเต็มตัว ​แต่มีประกายในทีอย่างมีสง่า เรียกว่า ​เขาหรูอย่างระมัดระวัง เรา​จะสังเกต​ได้เองว่า เพชรของ​เขาเม็ดใหญ่ นาฬิกาของ​เขา​เป็นของแพง กระเป๋า​ที่ถือ​เป็นแบรนด์เนม ผมของ​เขาย้อมสีมาแบบเส้นต่อเส้น ประมาณนั้น​ (ของพวกนี้ไม่​ได้แอ้มรจนาคนเรียบร้อย​สักอย่าง)

อ้อ...​.เดี๋ยวนี้​เขามีเทรนด์เหมือนกันว่า ​จะ​ต้องใส่ของดี​ที่ไม่มี​ใครรู้ว่าแบรนด์ไหนด้วย ​เพื่อไม่ให้​ใครคิดว่า​เป็นสาวกของแบรนด์ รจนาว่าก็ดีเหมือนกัน ทำให้แบรนด์อื่น ๆ​ ขาย​ได้ด้วย ​แต่​ทั้งนี้​ทั้งนั้น​ก็ยัง​เป็นเรื่อง​ของการประกวดประชันกันในทีอยู่​ดี

เย็นนั้น​ รจนาในกระโปรงสายเดี่ยว สีขาว ผ้าฝ้ายธรรมดานี่เองค่ะ​ ซื้อมาหลายปีแล้ว​ เก่าแล้ว​ ​แต่เห็นว่าดูอินเตอร์หน่อย​ สวมเสื้อสูทผ้าไหมไทยสีแดงจัดประทับใจทับค่ะ​ ​เพราะอากาศค่อนข้างเย็น การใส่เปิดไหล่​ที่นี่ถือ​เป็นเรื่อง​ปกติ ​แต่หากมันเย็นเราก็ไม่อยากเปิดเหมือนกัน


เย็นนั้น​เรา​ได้นั่ง​กับออเรล​และชุง ​และ​ได้นำคริส​กับแองเจล่า​ไปนั่งด้วยกัน ทำ​ความรู้จักกัน ​แต่ว่าอาหารงานกาล่าดินเนอร์กลับไม่พิเศษอะไร​ ไม่​ได้มีมากกว่าวันอื่น ๆ​ ​แต่ก็ถือว่าอร่อย พวกเราสรุปตรงกันว่า อาหารเย็นวันแรกอร่อย​ที่สุด

ฝรั่งผู้ดีนี่​เขาก็มีมารยาทน่าสนใจนะคะ​ ​คือเรานั่งโต๊ะกลมกันแล้ว​ ​แต่โต๊ะมันไกล เสียงก็ดังคุยกันไม่​ได้ยิน คริส​กับแองเจล่าถือว่าตัวเองมาใหม่ ยังไม่รู้จักคนอื่น ​เขาก็เลย​ลุกจาก​ที่นั่งของ​เขา ​และ​ไปขอจับมือ​กับทุกคนรอบโต๊ะ รจนาก็นึกชื่นชม​เขาว่า ​แม้ว่ากินยาก อยู่​ยาก ​และอายุยังน้อย​ทั้งคู่ ​แต่​เขาก็​ได้รับการบ่มเพาะให้รู้จักเข้าสังคมอย่างดีทีเดียว

​ระหว่างอาหาร ก็​จะมีสปอนเซอร์รายต่าง ๆ​ ทะยอยกันมาพูดอะไร​ต่ออะไร​ นำวีดีโอสินค้ามานำเสนอ​ผ่านจอใหญ่ ​เขาทำอย่างดีก็จริง ​แต่ไอเดียก็​คือ​จะขายสินค้านี่แหละ​พวกเราก็แอบนินทาสปอนเซ่อร์บ้าง

มีนาฬิกายี่ห้อนึง​ที่​เขาเสนอหน้าจอ อยู่​หลายเ​ที่ยว ดู ๆ​ ​ไป รจนาก็ถามออเรลว่า อยากซื้อสักเรือนไหม ออเรลบอกว่า รู้ไหมราคาเรือนละเท่าไร รจนาก็ส่ายหน้าสิค่ะ​ ​เขาบอกว่า แค่แสนห้าพันยูโรเอง เราก็คอหด​ไปเลย​

พวกเราก็สนุกสนานดี ​เขามีเต้นรำหลังจากอาหาร ​แต่พอจบมื้อรจนา​กับพ่อบ้านก็ตาปรือยิ่งกว่าปรือ ก็เลย​ลากลับห้อง​ไปก่อน ไม่​ได้สนุกต่อ​กับ​เขา ​เป็นคนแก่​ไปเ​ที่ยว​ที่ไหนก็อย่างนี้แหละ​นะคะ​

ทีนี้ ทุกคืน​เขามีประกาศคน​ที่​ได้รับรางวัลแพ็กเก็จฮอลิเดย์​ไปพัก​ที่ชายทะเลสุดหรูในหมู่บ้าน​ที่​เขา​เอามาประกาศขายเราในงาน (ไอเดียดีนิ ยอมลงทุนพาเศรษฐีรถมาเซอราติ​ไปพัก ถึงไม่ซื้อ ก็บอกปากต่อปาก​ได้) ​แต่​เขายังไม่แจกรางวัลแรลลี่ ​เขาเก็บไว้บอกเราพรุ่งนี้เช้า​ ประมาณว่ากลัวเรา​จะหนีกลับบ้านก่อน

พวกเราพักผ่อนเต็ม​ที่ ตอนเช้า​ก็แพ็กของเตรียมเช็คออก วันนี้​เขาให้เราทานอาหารเช้า​ในห้องจัดเลี้ยง (​ที่ไม่มีแสงสว่างจากข้างนอกอีกแล้ว​ ) ​และ​เขาประกาศรางวัลแรลลี่แบบต่าง ๆ​ ในวันนี้​พร้อมกัน

ปรากฎว่ามีโต๊ะ ๆ​ นึงกวาดรางวัล​ไปเกือบ​ทั้งหมด เดี๋ยวก็​ได้ เดี๋ยวก็​ได้ ​คือ คน​ที่นั่งโต๊ะเดียวกันคง​เป็นพวกแช้มป์แหง ๆ​ พวกเราก็มองด้วย​ความอิจฉานิด ๆ​ โต๊ะของรจนา (สมาชิกเดิม ​คือ ออเรล ชุง คริส แองเจล่า ​และผู้จัดการโชว์รูมมาเซอราติจากซูริค​และครอบครัว) นั่งรอเท่าไร ๆ​ ก็ไม่มี​ใคร​ได้รางวัลเลย​ ​แม้​จะไม่​ได้หวัง ​แต่ก็อดหวังไม่​ได้

รจนานั่งอยู่​นาน คิดว่า​เขาประกาศรางวัลหมดแล้ว​ ก็ชักอยากเข้าห้องน้ำ ก็เลย​ลุก​ไป ​แต่ก่อน​ไปก็บอกพ่อบ้านว่า ​ถ้าเรา​ได้รางวัลอะไร​ก็ตาม ให้ยูช่วย​ไปรับแทนไอด้วยนะ...​...​นี่แค่พูดเล่นนะคะ​ ​เพราะคิดว่ารางวัลหมดแล้ว​จริง ๆ​

เข้าห้องน้ำ ทำธุระเสร็จ ล้างมือเสร็จ เดินออกมา ​กำลัง​จะขึ้น​บันไดกลับ​ไปห้องกินข้าว ปรากฎว่าพ่อบ้านเดินหน้าตาตื่นมา บอกว่า ทำไมเข้าห้องน้ำนานนักละ นี่ไอ​ต้องขึ้น​​ไปรับรางวัลคนเดียว รจนาก็อ้าปากค้าง ถามว่า พูดเล่นหรือเปล่า ก็​เขาประกาศรางวัล​ไปหมดแล้ว​นี่ ​จะมีรางวัลอะไร​ให้เราอีก


พ่อบ้านบอกว่า อ๋อ ​เขาบอกว่ามีรางวัลพิเศษ​ที่​เขาแจกให้เฉย ๆ​ ​โดย​ต้องชนะอะไร​​ทั้งสิ้น แล้ว​​เขาก็จับ​ได้เบอร์เด็ด ๔๗ ของเรา

​ส่วนรางวัล​ที่​ได้มาเราก็ยังไม่รู้ว่า​เป็นอะไร​ พ่อบ้านรีบมาพาตัวรจนา​ไป​ที่โต๊ะ แล้ว​ก็เปิดห่อของรางวัลดูกัน ปรากฎว่า ​เป็นนาฬิกายี่ห้อเดียว​กับ​ที่​เขาโฆษณา​เมื่อคืนวาน (​แต่ไม่ใช่เรือนนั้น​หรอกค่ะ​ ขอบคุณ​ที่ลุ้นแทนรจนา) ​เป็นนาฬิกาแบบตั้งโต๊ะทำงาน กรอบทำด้วยหนังแท้อย่างงาม ตัวเรือน​เขา​จะเลียนแบบนาฬิกาข้อมือ ​แต่ทำใหญ่กว่าค่ะ​ สวยมีสง่า​ใช้​ได้ทีเดียว ​เพื่อน ๆ​ ทุกคนในโต๊ะดีใจ​กับพวกเราด้วย ออเรลแซวว่า เรือนนั้น​น่ะ ฉันว่าพันห้าร้อยยูโรเชียวนะ...​.ก็ไม่รู้จริงเท็จประการใด รจนาก็บอก​กับพ่อบ้านว่า แหม ราคาแทบ​จะเท่า​กับค่าสมัครมาร่วมแรลลี่เชียว



ถือ​เป็นโชคดีเล็ก ๆ​ น้อย ๆ​ ​ที่ทำให้การท่องเ​ที่ยวของเรามี​ความสุขสนุกมากขึ้น​ค่ะ​ ​แต่นาฬิกาเรือนนั้น​ ป่านนี้ก็ยังอยู่​ในกล่อง​ที่ไหนสักแห่งในบ้าน เรายังไม่​ได้​เอามาตั้งโต๊ะเล้ยยยยย

คงจบการท่องเ​ที่ยว​ไป​กับรถมาเซอราตี​แต่เพียงเท่านี้ พวกเรามี​ความสุข​กับ​ที่พัก อาหาร สถาน​ที่ท่องเ​ที่ยว ​เพื่อนใหม่​ที่​ได้สัมผัส ​และรางวัล​ที่​ได้รับ​โดยไม่ตั้งใจ แถม​เป็นรถยนต์นอกคอกคันเดียวของงานนี้

ดูภาพส่งท้ายการเดินทางกลับอีกสองสามภาพแล้ว​กันค่ะ​