ตอน : นักเรียนภาษาพาเพลิน (สิบเอ็ด) - Neuchâtel 2

เขียน​ไปเขียนมาก็ชัก​จะยาวเรื่อย ๆ​ นะคะ​ ​แต่เนื้อหาไม่เยอะหรอก มีรูปเยอะมากกว่า งั้นก็ดูรูปเพิ่มเติมนะคะ​ ​พร้อมคำอธิบายเล็ก ๆ​ น้อย ๆ​

มาเล่าเรื่อง​นูชาเต็ลต่อ ตามสัญญาค่ะ​

นูชาเต็ล​เป็นเมือง​ที่รจนาเองก็ชอบมากทีเดียวค่ะ​ ปกติ​จะขับรถผ่านทะเลสาบอีกฟากทะเลด้านตรงข้ามเมือง หรือหากขับข้างเดียว​กับเมืองก็​จะขับบนทางด่วน ​ได้เห็น​แต่ยอดแหลม ๆ​ ของวิหารประจำเมือง เห็นทีไรก็ทึ่งทีนั้น​ คราวนี้​ได้มาเ​ที่ยวด้วยตัวเองก็อิ่มใจอยู่​ไม่น้อย



นำภาพมุมสูงมาฝาก ให้เห็นเมือง​กับท้องน้ำ


เมืองจำลองค่ะ​ ​จะเห็นว่ารายละเอียดไม่เจ๋งเท่าเมืองจำลองของเจนีวา (​ใช้โลหะทำ) ​แต่ก็น่าชม​ไปคนละแบบ ​คือ​ได้สีสันซอฟต์กว่ากัน



บ้านของคหบดีประจำเมืองค่ะ​ เข้าใจว่าคุณไก๊ด์ของเราคง​จะภูมิใจบ้านหลังนี้มาก ๆ​ ​เพราะชมแล้ว​ชมอีกว่า​เป็น "บ้าน​ที่สวย​ที่สุดในนูชาเต็ล" รจนาก็ว่าสวยตาม​เขาค่ะ​ ​จะว่า​ไปบ้านเมืองของ​เขาก็ดูสวยสง่า​ไปหมดทุกหนแห่ง มีพื้น​ที่กว้าง มีสวนหย่อมงาม ๆ​ บ้านหลังนี้คนภายนอก​สามารถเข้า​ไปเดินเล่นในสวน​ได้ ​และรู้สึกว่า​​จะมีมิวเซียมเล็ก ๆ​ ให้เข้าชม​ได้ ​ส่วนของ​ที่อยู่​อาศัยก็ไม่ปะปนกันค่ะ​



​ไปไหน​กับรจนาก็​จะ​ต้องเจอของกินอีกแล้ว​ นี่​คือ เพิงขายเกาลัดคั่วร้อน ๆ​ ค่ะ​ เกาลัดฝรั่งคั่วนี้มีขายเฉพาะช่วงฤดูใบไม้ร่วง​กับฤดูหนาวเท่านั้น​ค่ะ​ ​เขาเรียกว่า marrons chauds



เกาลัด​ที่เห็นในห่อนี้ราคา ๒.๕๐ ฟรังก์ค่ะ​ หรือประมาณ ๗๕ บาท​ไทย ไม่ถูกเลย​นะคะ​ ตอน​ไปซื้อก็ขำดีเหมือนกัน ​คือพวกเรานักศึกษากลุ่มใหญ่สัก ๓๐ คนเดิน​ไปรอไก๊ด์ของนูชาเต็ลอยู่​ข้าง​ไปรษณีย์ ​ระหว่างไก๊ด์ยังไม่มา รจนาก็​เป็นนักท่องเ​ที่ยว​ที่ดี ตาเหลือบ​ไปเห็นเพิงขายเกาลัดของโปรด ก็เลย​แว้บ​ไปซื้อมาหนึ่ง​ห่อ แล้ว​ก็มาแบ่ง​เพื่อนหญิงสิงคโปร์​ที่นั่งคุยกันมาบนรถทานด้วย ​เขาก็รับ​ไปแค่เม็ดเดียว คงเกรงใจ แล้ว​รจนาก็​เอา​ไปให้ไก๊ด์​ที่มาจากเจนีวาด้วยกัน

นักศึกษาคนอื่น ๆ​ เห็นเรามีเกาลัดร้อน ๆ​ ทาน อากาศก็​กำลังเย็น ๆ​ ก็เลย​ทะยอยกัน​ไปซื้อทีละคนสองคน จนใน​ที่สุดก็แน่นหน้าร้านเลย​ค่ะ​ งานนั้น​คนขายโชคดีมากเลย​ ​ได้ลูกค้าเยอะแยะ



ด้านหลังของตึก​ไปรษณีย์ ​ที่เหนือขอบหน้าต่าง​เขา​จะสลัก​เป็นชื่อประเทศต่าง ๆ​



สภาพดินฟ้าอากาศ​ที่หม่นครึ้มยามเย็นค่ะ​ ​แต่เมืองนอกนี่ก็แปลก เห็นฟ้ามืด ๆ​ อย่างนี้ มีลมแรง ๆ​ มาสักพักเดียวก็สว่างสดใส เหมือน​กับไม่เคยมีเมฆหมอก ดินฟ้าอากาศในบางวันนั้น​ เรา​ต้องเรียกว่า ​เป็น "วันสี่ฤดู" เลย​ทีเดียว ​เพราะตอนเช้า​อาจ​จะเย็น น้ำค้างแข็งจับยอดหญ้า ​แต่กลางวันแดดใสอบอุ่น บ่ายมีฝนตก​และเยือกเย็น ประมาณนั้น​



ทางเดินเข้ากรุงเก่าค่ะ​ ถนน​ที่เห็นนี้​แต่ก่อน​เป็นคลองนะคะ​ จำ​ได้ไหมคะ​ รจนาเล่าว่า ​แต่ก่อนนูชาเต็ลมีระดับน้ำสูงจากทะเลสาบกว่าในปัจจุบันถึง ๓ เมตร รจนาว่ายอดหลังคาแหลม ๆ​ ทำให้นึกถึงเทพนิยายฝรั่ง​ได้เหมือนกันนะคะ​



แฮ่ม ร้านชอคโกแล็ตค่ะ​ ​เขาทำ​เป็นแผ่น ๆ​ ลักษณะเหมือนชอคโลแล็ตดำ ​คือ ใส่โกโก้มากหน่อย​ น้ำตาลน้อยหน่อย​ สำหรับคนไทยก็​ต้องเรียกว่า "ขม" ค่ะ​ รจนาเองอยู่​เมืองชอคโกแล็ตแท้ ๆ​ ​แต่ก็ไม่ใช่ว่า​จะชอบกินมากมาย​อะไร​นักหรอกค่ะ​ ​แม้ว่า​จะไม่ใช่คนรังเกียจของหวานก็ตาม

​เขาว่าทานชอคโกแล็ตแล้ว​ทำให้อารมณ์ดี ​แต่เห็นราคาทีไรก็จับไม่ค่อย​จะลงสักที ​ส่วนใหญ่รจนา​จะ​ได้จากแขก​ที่มาทานข้าว​ที่บ้านค่ะ​ ​ได้มาก็ไม่​ได้ทานเองหรอก มีพ่อบ้านเนี่ยแหละ​มาแอบเปิดกล่องทานวันละหลายชิ้น จนรอบพุงขยายแล้ว​ก็มาโทษรจนาว่าทำ​กับข้าวอร่อย...​..​เป็นงั้น​ไป



ย้อนกลับมาดูภาพศักดิ์สิทธิ์ในวิหารใหญ่อีกทีค่ะ​ รู้สึก​จะ​เป็นอัศวิน​และนางชี ดูเปี่ยม​ไปด้วยศรัทธาดีค่ะ​ นี่แหละ​ค่ะ​ ​ใครนับถือศาสนาอะไร​ มี​ความเชื่ออะไร​ ​เป็นการปิดท้ายเ​ที่ยวนูชาเต็ลนะคะ​


​ที่จริงวันนั้น​เรา​ได้​ไปเยี่ยมมิวเซียมโบราณคดีชื่อว่า Latinium ด้วยค่ะ​ ​แต่​ที่มิวเซียมนี้ ​เขาไม่ให้ถ่ายรูป ก็เลย​ไม่มีรูปมาฝาก

มิวเซียมนี้อยู่​ติดริมน้ำ ทิวทัศน์สวยงามมาก ตัวมิวเซียม​เขาจัดแบ่งตามยุคแห่งอารยธรรมค่ะ​ ว่ากัน​แต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ มนุษย์ยังนุ่งน้อยห่มน้อย เพิ่ง​จะมีไฟ​ใช้ แล้ว​ก็ทันสมัยเข้ามาเรื่อย ๆ​ จนถึงยุค​ที่ใกล้​กับสมัยเรามาก​ที่สุด ​โดย​ที่​เขา​จะนำเสนอ​เรื่อง​ราวของมนุษย์​ที่อาศัยอยู่​ในบริเวณลุ่มน้ำทะเลสาบแห่งนี้ ไก๊ด์​ที่มิวเซียมเล่าให้พวกเราฟังว่า น้ำในทะเลสาบนี้มีคุณสมบัติอันพิเศษ​คือ รักษาซากสัตว์ คน เรือ ไม้ ฯลฯ ไว้ไม่เน่าเปื่อย (​คือ เปื่อยไม่หมด) ​เขาค้นพบซากมนุษย์ยุคโบราณ​ที่​แม้​แต่มันสมองก็ยังไม่เน่า​ไปหมด ​เขาเก็บใส่ขวดไว้ให้ดูด้วยค่ะ​ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้​เขา​สามารถวิเคราะห์ประวัติศาสตร์โบราณคดี​ได้แม่นยำมากขึ้น​ ​และยังพบซากไม้จากเรือลำใหญ่​ที่​เขานำมาประกอบกลับ​เป็นเรือให้เราเห็นรูปทรงอีกครั้ง น่าทึ่งมาก ​ใครมาเ​ที่ยวนูชาเต็ลก็ควร​ได้เ​ที่ยวมิวเซียมนี้ด้วยค่ะ​


​แต่คง​จะจบด้วยภาพทีมนักศึกษา​ที่​ไปเ​ที่ยวกัน​และภาพเมืองนูชาเต็ลสองภาพสุดท้ายนะคะ​