ตอน : นักเรียนภาษาพาเพลิน (ห้า) - Lausanne

ตอนก่อนพาเ​ที่ยวสถานีรถไฟก็​เพื่อ​จะพาขึ้น​รถไฟ​ไปเ​ที่ยวโลซานน์กันน่ะค่ะ​

โลซานน์นั้น​​เป็นเมือง​ที่ประทับของสมเด็จย่าฯอัน​เป็น​ที่รักของปวงชนชาวไทย ​และ​เป็น​ที่​พระมหากษัตริย์ไทย​ทั้งสอง​พระองค์เจริญ​พระชมน์​และ​ได้ศึกษาเล่าเรียน อาจกล่าว​ได้ว่า สวิตเซอร์แลนด์นั้น​มี​ความผูกพันยิ่ง​กับคนไทยก็ด้วยเหตุนี้


ให้ดูสภาพในรถไฟ​ที่​ใช้เดินทางค่ะ​ รถบางรุ่นก็เก่าหน่อย​ (อย่างคันนี้) ​แต่บางรุ่นก็ใหม่เดิ้นมาก เบาะสีสวยเหมือนนั่งเครื่องบินค่ะ​


สถานีรถไฟ ​และคำขวัญประจำเมือง ​ที่โลซานน์นี้​เป็น​ที่ตั้งของสำนักงานคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ​และมีมิวเซียมเกี่ยว​กับกีฬาโอลิมปิกด้วย ​แต่รจนายังไม่​ได้​ไปชมเสียที


จุดท่องเ​ที่ยวเอกแห่งหนึ่ง​ก็​คือ มหาวิหารค่ะ​ นี่​เป็นวิวจากด้านนอก ​จะเห็นวงกลมล้อมกระจกสีอยู่​เหนือประตูทางเข้า


นี่​คือกระจกสีจากด้านในค่ะ​ จากคำบรรยายของมัคคุเทศก์ กระจกสีนี้แทนราศี​ทั้ง ๑๒ ราศี ​และฤดูกาลอีกสี่ฤดูกาล ​และอะไร​อีกสองสามอย่าง (จำไม่​ได้แล้ว​อ้ะ)


ประตูโค้มในตัววิหาร


มัคคุเทศก์บรรดาศักดิ์ของเรา ทำหน้า​ที่อธิบายอย่างเข้มแข็ง เสียดายว่าเสียงเธอเบาสู้เสียงยวดยานบนถนนไม่​ได้ ก็เลย​ฟังไม่ค่อย​ได้ยิน ​เพื่อนนักเรียน​ที่เห็นนั้น​ ไม่มี​ใครเรียนชั้นเดียว​กับรจนาเลย​ค่ะ​


อาคารเก่าแก่ ​ใช้หินสีน้ำตาลอ่อน​ซึ่ง​เป็นหินแบบพิเศษของเมืองสวิส


บันไดสำหรับไต่ชมเมืองค่ะ​ โลซานน์​เป็นเมือง​ที่สูงชันมาก กล่าวกันว่า​เป็นเมืองปราบจักรยาน ​คือ คนรักการปั่นนี่หมดสิทธิ​ไปไหนมาไหนในเมืองนี้เลย​ค่ะ​ ​เพราะชันมากเกิน​ไป ถีบไม่ขึ้น​ สู้เดินหรือขึ้น​รถราง รถเมล์ดีกว่า


จุดนี้ไก๊ด์​จะให้เราดูหน้าต่างเหนือร้านค้าแห่งหนึ่ง​ มีช่องข้างนาฬิกา​ที่​จะเปิดตอนห้าโมงเย็น แล้ว​ก็​จะมีตัวการ์ตูนสองตัว มาเล่าประวัติศาสตร์ของเมือง ​ความยาวสักหนึ่ง​หรือสองนาทีค่ะ​ ​แต่รจนาไม่​ได้อยู่​จน​ได้ฟัง


ภาพเมืองจากมุมสูงอีกทีนึง เสียดาย​ที่อากาศวันนั้น​อึมครึม​ไปหน่อย​ ภาพก็สีเศร้า ๆ​ (อีกแล้ว​) ​แต่​ได้เห็นวิวทะเลสาปเลม็อง