ตอน : เหยียบเยอรมนี (หก) - เดรสเด็น ๓

พอออกจากชมโอเปร่า แกร์ฮาร์ด​กับแฟนสาว "กีล่า" ​ที่เพิ่งมาสมทบตอนดูคอนเสิร์ตก็พาเราเดินเล่น ชมวิวทิวทัศน์ในเมืองอีกนิดหน่อย​ แล้ว​​เขาก็พาเดินลงบันได​ไปชั้นใต้ดิน​ที่ไหนไม่รู้ ท่าทางลึกลับ

รจนาเดา​ได้ว่า​เป็นร้านอาหาร​แต่ไม่รู้ว่า​เป็นร้านอาหารแบบไหน

​แต่เห็นชื่อ​เขาเขียนไว้ว่า Pulver Turm สอบถามพ่อบ้าน​ได้​ความว่า ​คือ หอดินปืนเก่า ​ที่​เขาปรับ​เอาชั้นใต้ดินมาทำ​เป็นร้านอาหาร เก็บเงินนักท่องเ​ที่ยวร่ำรวย​ไปแล้ว​

ภัตตาคารแห่งนี้อยู่​ในจุดแห่งประวัติศาสตร์ของเดรสเด็น ก็นับ​เป็นจุดขาย​ที่ยอดเยี่ยม


ภายในร้าน​เมื่อแรกเดินเข้า​ไป ​เขาทำแผนผังสถาน​ที่ไว้ให้เราดูด้วย กันหลง


หอดินปืนนี้สร้างขึ้น​​เมื่อปี ๑๕๖๕ ​และถือ​เป็น​ส่วนสำคัญหนึ่ง​ของป้อมปราการแห่งเดรสเด็น ห้องใต้ดิน​ที่เราเข้า​ไปนี้ ​แต่ก่อน​ใช้​เป็น​ที่เก็บดินปืน​เพื่อนำ​ไป​ใช้เวลา​ต้องป้องกันตัวเองจากข้าศึก​ที่​จะมารุกราน

คาดว่าคงไม่มีดินปืนเหลือให้​เป็นชนวนเพลิงแล้ว​นะคะ​



บรรยากาศตามจุดต่าง ๆ​


อาหาร​ที่เสิร์ฟ​เขาก็ยืนยันว่า​เป็นเมนูนานาชาติ (แบบยุโรปค่ะ​) ​เพราะรู้ว่า​ต้องต้อนรับนักท่องเ​ที่ยวจากหลากหลายมุมของทวีป ​และ​เขามีครัวเปิดให้เรามองเห็นการเตรียมอาหาร​ได้




​ที่​เขาภูมิใจก็ขนมปังต่าง ๆ​ ​ที่อบกันใต้ดินนี่แหละ​ค่ะ​ รจนา​ไปยืนดูขนมปังก้อนมหึมาของ​เขาแล้ว​ก็น้ำลายไหล ชั้นขนมปังอยู่​ตรงเหนือศีรษะของคนครัว​ที่​กำลังเตรียมอาหารอยู่​นะคะ​ เห็นแค่นิดเดียวค่ะ​




อาหารจานนิยมของแว่นแคว้นนี้ก็​คือ ลูกหมูอบ (Suckling pigs) ฟังดูก็น่าสงสารนะคะ​ ​เขา​เอาลูกหมูมาหัน​ทั้งตัว แล้ว​ก็หั่นเนื้อใส่จานมาให้เรา เคียงด้วยมันฝรั่งในรูปแบบต่าง ๆ​


​เขา​เอาขนมปังมาเสิร์ฟ​ที่โต๊ะมีสองแบบ แบบแรกเหนียว​และสีเข้ม ​เป็นขนมปังผสมเครื่องเทศ อีกแบบหนึ่ง​เหนียวเนื้อสีออกนวล ๆ​ ​เป็นขนมปังผสมเม็ดฟักทองค่ะ​ อร่อย​ทั้งสองอย่าง

​ใคร​จะว่าอย่างไรไม่รู้ ​แต่รจนาคิดว่า ขนมปังเยอรมันนี่อร่อยมาก ๆ​ เนื้อเหนียว ทานอยู่​ท้อง มีธัญพืช​และเครื่องเทศเพียบ

ขนมปังอิตาลีไม่ค่อยถูกใจรจนาเท่าไร ยกเว้นแป้งพาสต้า พิซซ่า หรือโฟคัชเชีย


แล้ว​ก็เมนู​ที่​เขาม้วนมาอย่างดี เหมือนกันราชสาส์นหรือจดหมายในสมัยโบราณ อันหนึ่ง​​เป็นเมนูอาหาร อีกอัน​เป็นเมนูเครื่องดื่ม


​ที่น่าสนใจ​คือมันฝรั่งผสม​กับเนื้อแอปเปิ้ล​และแป้ง​ที่ปั้นให้​เป็นก้อนเหมือนลูกแอปเปิ้ล แล้ว​ก็​เอา​ไปต้มจนสุก เสิร์ฟมาข้างจานค่ะ​

หรือบางที​เขาก็​เอาเนื้อลูกหมู​ที่เหลือ ๆ​ ร่วง ๆ​ ไม่​เป็นชิ้นใหญ่ ๆ​ แล้ว​ มาใส่ถ้วยพายปิดหน้าด้วยแป้งแล้ว​​เอา​ไปอบค่ะ​ แปลง​เป็นอาหารอีกแบบหนึ่ง​



บรรยากาศในร้านอีกเหมือนกันค่ะ​ ​จะเห็นโต๊ะทานอาหาร​ที่อยู่​ระดับต่ำลง​ไปอีกนิด


อาหารเหล่านี้​เขาทาน​พร้อม​กับเบียร์เหยือกมหึมา ขนาดประมาณค่อนลิตร หาก​จะว่าคนเยอรมันอ้วนก็คง​จะถูกในแง่อ้วนพุงกลม ​เขาเรียกกันว่า "พุงเบียร์" ​แต่ก็ยังน้อย​ที่​จะเห็นคนเยอรมันอ้วนเหมือนคนอเมริกัน



จานนี้​จะเห็นมันฝรั่งปั้น​เป็นก้อน​กับแป้งเหมือนลูกแอปเปิ้ลค่ะ​ ​ส่วน​ที่สีเข้ม ๆ​ ​คือ เนื้อราดเกรวี่​กับหอมใหญ่ผัดค่ะ​ รสดี ​แต่หนัก​ไปหน่อย​ ไม่​ได้​ใช้แฟลชก็เลย​แยกแยะไม่ค่อยออกค่ะ​


​เขายังพิศดารมีอาหารจาน​ที่เรียกว่า "จานสุดท้ายนักโทษประหาร" ​โดย​เป็นอาหาร​ที่เต็ม​ไปด้วยเนื้อหมูไก่ เรียกว่าให้กินสมใจ ​พร้อมเครื่องดื่มชั้นดี เบียร์หรือไวน์

เฮ้อ ไม่คิดว่านักโทษประหาร​จะเอร็ดอร่อยอะไร​นักหนานะคะ​

​แต่อย่าซีเรียส นี่​เป็นแค่เมนู​เขาคิดขึ้น​มาเก๋ ๆ​ เท่านั้น​เอง

บางจุดก็มีกรงขังแขวนไว้ให้ดู บอกว่า​เป็นกรงสำหรับคนโทษ​ที่​เขาแห่แหนประจานค่ะ​ เห็นแล้ว​ก็นึกปลงในใจในชะตากรรมของ​เพื่อนมนุษย์

พนักงานเสิร์ฟ​เขาก็​จะ​แต่งชุดพื้นเมืองเหมือนคนในยุคนั้น​ ​และ​ระหว่างทานอาหาร ก็​จะมีผู้ชายในชุด​แต่งกายของขุนนางบ้าง ในชุดนักล่าสัตว์ ในชุดนักดนตรี​พร้อมเครื่องดนตรีบ้าง มายืนคุย​กับแขกตามโต๊ะต่าง ๆ​ เรียกเสียงเฮฮาสนุกสนาน

​เป็น​ความประทับใจ​และ​ความรู้เล็ก ๆ​ ​ที่หากไม่มีแกร์ฮาร์ด พวกเราก็คงไม่​ได้คิด​จะเข้า​ไปทาน​ที่นี่ คง​จะ​ไปริมน้ำเสียมากกว่า

วันนั้น​ก็ทานอาหารจนอิ่ม (เกิน​ไป) อีกเหมือนเคย

อิ่มแล้ว​ก็ออก​ไปชมเดรสเด็นยามค่ำกันต่อ

ราตรียังไม่สิ้นสุดค่ะ​