ตอน : เหยียบเยอรมนี (ห้า) - เดรสเด็น ๒

พาชมเดรสเด็นด้านนอกวัง​ไปแล้ว​

ตอนนี้แอบเข้า​ไปในวังดีกว่า

​พระราชวังซวิงเก้อร์ถือ​เป็นเครื่องหมายสำคัญของเยอรมนีอีกแห่งหนึ่ง​ ​โดยชื่อนี้​ได้มาจากคำภาษาเยอรมันว่า bezwingen ​ที่แปลว่า ​เพื่อพิชิต

ตำแหน่งของ​พระราชวังนี้​แต่ก่อนเคย​เป็นป้อมปราการของเดรสเด็น ​โดยมีกำแพงชั้นนอก​กับกำแพงชั้นใน ​และพื้น​ที่​ระหว่างกำแพงก็​ใช้สำหรับดักยิงผู้รุกราน​ที่แอบปีนกำแพงชั้นนอกเข้ามา เรียกว่าปิดประตูตีแมว




​พระเจ้าออกัสเดอะสตรองก์ (ออกัสจอมพลัง) กษัตริย์ผู้คัดเลือกแห่งแซกโซนี่​ได้เดินทางกลับมาจากทัวร์ฝรั่งเศส​และอิตาลี (ข่าวไม่​ได้บอกว่า​ใช้ทัวร์บริษัทอะไร​นะคะ​)​ ใน ค.ศ. ๑๖๘๗-๘๙ ​ซึ่ง​เป็นขณะเดียว​กับ​กับ​ที่​พระเจ้าหลุยส์​ที่สิบสี่ก็ย้าย​พระราชสำนัก​ไปอยู่​​ที่แวร์คซายล์สเช่นกัน ตอน​ที่​พระองค์กลับมานั้น​ ก็​ได้ทรงจัดการเลือกตั้งให้ตัว​พระองค์​เป็นกษัตริย์แห่งโปแลนด์ (๑๖๙๗) ก็เลย​มี​พระประสงค์​จะทำอะไร​​ที่เลิศอลังการให้สม​กับ​พระราชฐานะใหม่



ป้อมปราการ​ที่มีอยู่​เดิมก็ไม่มี​ความจำ​เป็นอีกต่อ​ไป ​และ​สามารถนำพื้น​ที่มาปรับ​ใช้​กับแปลน​พระราชวังใหม่​ได้ สถาปนิกประจำ​พระราชสำนักชื่อว่า Matthäus Daniel Pöppelmann ​เป็นผู้มีออกแบบแปลนแรก ​ซึ่งรวม​เอาสวน​และพื้น​ที่ทอดลง​ไปถึงแม่น้ำเอลเบ้ ​ที่​ต่อมาในศตวรรษ​ที่ ๑๙ ​ได้มีการสร้างโรงละครโอเปร่าเซ็มแปร์​และจตุรัสโรงละคร



​พระราชวังซวิงเก้อร์ตามแบบ​ที่ Pöppelmann ออกแบบนั้น​ ก่อสร้างกัน​ระหว่างปี ค.ศ. ๑๗๑๐ ถึง ๑๗๒๘ รูปปั้นต่าง ๆ​ ​ได้มาจาก Balthasar Permoser ​และมีการเฉลิมฉลอง​พระราชวังใหม่ในปี ค.ศ. ๑๗๑๙ ​ซึ่ง​เป็นเหตุการณ์เดียว​กับ​เมื่อเจ้าชายผู้คัดเลือกเฟรเดริก สตรองก์​ได้อภิเษกสมรส​กับ​พระราชธิดาแห่งองค์จักรพรรดิ์แห่งฮัปบูร์ก ​คือ อาร์คดัชเชสมาเรีย โจเซฟา



ถึงตอนนั้น​ กำแพงด้านนอกของ​พระราชวังก็ก่อสร้างเสร็จ ระเบียงทางเดิน ศาลาพัก ห้องแกลเลอรี่ต่าง ๆ​ ก็​แต่งแต้ม​ความงดงามอลังการให้​กับสถาน​ที่ กว่า​จะตกแต่งภายในเสร็จก็ร่วม​ไปปี ๑๗๒๘ ​เพื่อ​จะ​ได้​ใช้การ​เป็นห้องจัดแสดง​และหอสมุด



​เมื่อ​พระเจ้าออกัสตุสสิ้น​พระชนม์ลงในปี ค.ศ. ๑๗๓๓ การก่อสร้างก็ชะงักตาม​ไปด้วย​เพราะหมดทุน บริเวณ​พระราชวังจึงเปิดโล่งไว้ด้านหน้าหอโอเปร่าเซ็มแปร์​และด้านติดแม่น้ำ ​ต่อมาพอมีการลดแปลนให้เล็กลง ก็มีการสร้างปีกแกลเลอรี่ขึ้น​มาแยกจาก​พระราชวัง

ตัวอาคารต่าง ๆ​ ของ​พระราชวังนั้น​ถูกทำลาย​ไปมากจากการทิ้งระเบิด ​แต่โชคดี​ที่มีการนำงานศิลปะต่าง ๆ​ ​ไปเก็บซ่อนไว้ใน​ที่ปลอดภัยเสียก่อน จากนั้น​ หลังสงคราม ชาวเดรสเด็น​ได้ลงคะแนนเสียงให้สัญญาประชาคมว่า ​จะช่วยกันฟื้นฟูตึกราม ​และ​ความงดงามของเมืองเดรสเด็นอีกครั้ง แทน​ที่​จะยอมให้มีการไถกลบซากสลักหักพัง​เพื่อ​ไปสร้างอาคารแบบสมัยใหม่ตามแนวคิดสังคมนิยม

แล้ว​​เขาก็ทำ​ได้ตามสัญญาจริง ๆ​ ไม่เหมือนผู้แทนราษฎรบางแห่ง​ที่สัญญา​แต่ลม ๆ​ (อุ๊ย ​ใครขว้างอะไร​มา ​ต้องหลบเร้ว)

แล้ว​นั่นเห็น​ใครแอบหาว ฟังเรื่อง​ประวัติศาสต์ หลับ​ไปเสียแล้ว​


​ต้องขอบคุณชาวเดรสเด็น​ที่ทำให้พวกเรา​ที่​ได้มาดูของงาม ๆ​ กันในวันนี้ ​เพราะชาวเมือง​เขาเห็นค่าในบ้านเมืองของ​เขา

เรา​ไปเดินเ​ที่ยวดูด้วย​ความเพลิดเพลิน ​เขาไม่คิดเงินค่าเข้าชม ​แต่วันนั้น​มีการแสดงโอเปร่าเล็ก ๆ​ เรื่อง​โรมีโอ​กับจูเลียตฉบับ​ย่นย่อ ​และมีการแสดงเต้นรำปลายเท้า​โดยนักแสดงชุดเดียวกันด้วย


​ที่นั่งชม​และเวทีแสดง แสดงกันกลางวังเลย​ค่ะ​

การแสดงนี้​ต้องซื้อตั๋วสำหรับนั่ง หากเรา​จะยืนดูไกล ๆ​ ก็ไม่​ต้องเสียเงิน แกร์ฮาร์ดแย่งซื้อตั๋วให้พวกเรา​ได้นั่งชมกัน การแสดงเริ่มหกโมงครึ่ง ​และเลิกประมาณสองทุ่มครึ่ง ตอนเลิก ยังโพล้เพล้ ไม่มืดเลย​ค่ะ​


​เขาเล่นกันดีทีเดียวค่ะ​ ดนตรีก็​ใช้​ได้ เด็ก ๆ​ (ดูหน้าเด็ก ​แต่อาจ​จะแก่แล้ว​ก็​ได้) ก็เต้นกันเก่ง ตอนโรมีโอคร่ำครวญ​กับ​ความตายของ​เพื่อนรักนั้น​น่ากินใจมาก

อากาศค่อนข้างเย็น ขนาดฝรั่งอย่างแกร์ฮาร์ดยังบ่นหนาว รจนารู้ทันค่ะ​ ตอน​จะลงจากรถนั้น​ หอบเสื้อคลุม ผ้าพันคอ ​และใส่รองเท้าอย่างหนา เลย​อุ่นสบายจน​เขาเลิกเล่น

จากนั้น​เราก็​ไปกินข้าว เอ๊ย มันฝรั่ง กันใต้ดิน...​.

อยากรู้​ต้องตามอ่านต่อ