ตอน : ว่าไปเรื่อย

เขียน ณ ลานเทวา


ผมอาศัยนอนในขนำหลังเล็กๆ​ ท้ายบ้าน ​เพราะรำคาญญาติพี่น้อง​ซึ่งตระกูลของเรา
​เป็นผู้ดีเก่า​และอาศัยอยู่​​เป็นกลุ่มครอบครัวใหญ่ ​ใครทำอะไร​ย่อมถึงกันหมด อีกอย่าง​คือผม​เป็นคนไม่ค่อย​เอาถ่าน​เอาแก๊สสักเท่าไหร่ จึงไม่ค่อย​เป็น​ที่พอใจแก่ญาติ​ทั้งหลาย
ประหนึ่ง​ว่าอยากให้เห็น​ความแตกต่าง สุดท้ายหมาหัวเน่าจึง​เป็นผม

ลานเทวา ป้ายอันเล็กๆ​ ​ที่แขวนไว้หน้าขนำ ​คือคำ​ที่ชาวบ้านแถบนี้​ใช้เรียกผมในสมัย
หนึ่ง​​ซึ่ง​จะเล่าให้ฟังว่ามันน่า ภูมิใจหรือทุเรศใจขนาดไหน

เฮ้ย!! '' ​ไปดูไอ้โต้งมันหน่อย​ซิ ​ไปปลุกมัน​ที่ ดูมันด้วยว่า​เมื่อคืนมัน​ไปทำเรื่อง​อะไร​อีกรึเปล่า ''

บอกมันไม่เคยรู้จักฟังเลย​ชอบออก​ไปเ​ที่ยวจริงๆ​ ไอ้ตอนกลางคืน

---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​---​-

ผมไม่​ได้ ก็อบปี้ ​ที่ผมเขียนไว้ด้วยละซี เลย​ไม่รู้ว่าตอนแรก​ได้เขียนอะไร​​ไปบ้าง
เข้ามาอ่าน ยังงงอยู่​ว่ามันหาย​ไปไหนท่อนนึง พาลคิด​ไปว่าถูกลอบวางระบิด
​แต่ก็ไม่​เป็น ​เพราะนี่​เป็นรายการ ว่า​ไปเรื่อย อยู่​แล้ว​ ​แต่ก็​ต้องขออภัย ไว้ ณ ตรงนี้ด้วย
อาจ​เป็น​เพราะผมเข้ามาแก้ไขอะไร​ ๆ​ แล้ว​กดผิด​ไปรึก็ไม่แน่ อันนี้ไม่​ได้สารภาพนะ
มันอาจ​เป็นอุบัติเหตุหรืออะไร​ก็​ได้

​เพราะฉนั้น​ โปรดติดตามตอนต่อ​ไป

สวัสดีครับ​

ลานเทวา ๔๙