ตอน : เยือนถิ่นเบรอตาญน์ (สี่)

วันนี้พา​ไปเ​ที่ยวหมู่บ้านดอกไม้ริมทะเลดีกว่าค่ะ​

อยาก​จะกล่าวว่า​เป็นหมู่บ้าน​ที่ดูเรียบ ๆ​ ในทีแรก​ที่เห็น ​แต่พอ​ได้สัมผัสใกล้ชิด จึงหลงรักในเสน่ห์แห่งสีสัน​ที่สอดแทรกอย่างไม่มีมายาค่ะ​

เมืองนี้ชื่อว่า พิริอัก (Piriac) ​เป็นเมืองท่าเรืออีกแห่งหนึ่ง​ ชีวิตคนแถบมหาสมุทร​จะมีอะไร​มาก​ไปกว่าท้องน้ำ ท้องฟ้า ​และเรือหาปลานะคะ​ (แถมนาเกลือด้วยก็​ได้)



ท่าเรือนี้ก็ไม่​ได้มี​แต่เรือหาปลาอย่างเดียว ยังมีเรือใบจอดอวดเสากระโดงเรียงราย รอให้ลม​เป็นใจก็​จะ​ได้ลิ่วออกทะเลแล้ว​ เรือใบเหล่านี้​คือเสน่ห์ของเมืองริมฝั่งน้ำจริง ๆ​ ค่ะ​



มุมกาแฟ สงบ ๆ​ ​เขานั่งในร่ม (เงา) ของตึกกัน ไม่กลัวถูกแดดผิวเสียเลย​ค่ะ​ ฝรั่งเห็นแดดวิ่งเข้าใส่ (อย่างป้าทองว่า) ​ส่วนคนไทยเห็นแดดวิ่งหนี

รจนามานึกขำตอน​ไปยุโรปครั้งแรกในชีวิต​เมื่อสิบห้าปีก่อน ​ไปประเทศนอรเวย์ตอนหน้าร้อนค่ะ​ คน​เขาออกมาตากแดดกันตัวแดงก่ำ เกือบ ๆ​ ​จะเปลือยกันเลย​ทีเดียว ​ส่วนรจนาใส่เสื้อกันหนาว เดินกางร่ม ทำ​เอา​เพื่อนนอรวีเจี้ยนหัวเราะก๊าก นึกว่า เราป่วย ตอนนั้น​ก็ยังไม่เข้าใจ ตอนนี้เข้าใจมากขึ้น​ค่ะ​

นึกถึง​ที่พี่แอ๊ดเขียนเล่าตอน​ไปอิตาลีว่า​ไปเ​ที่ยวริมทะเล แล้ว​เห็นแดดแรงก็เลย​ไม่หยิบเสื้อกันหนาว​ไปด้วย ​แต่พอ​ไปนั่งเดี๋ยวเดียวหนาวสั่น ​เป็นอย่างนั้น​จริง ๆ​ ค่ะ​ เมืองนอก เรา​จะ​ไปไว้ใจแสงแดดไม่​ได้เลย​ว่า มีแดดแล้ว​​ต้องอุ่น บางทีอยู่​กลางเดือนอุ่นดี ​แต่พอเดินเข้าร่มหรือนั่งเฉย ๆ​ กลับหนาว ​โดยเฉพาะ​ถ้ามีลมด้วย



นี่ก็ดอกเจอราเนียม (อีกแล้ว​ กรี๊ด) ดูกันให้เบื่อ​ไปข้างนึงเลย​นะคะ​ หน้าร้อนยุโรป ​ไปไหนก็เจอ​แต่ดอกไม้ชนิดนี้ค่ะ​ มีปีหนึ่ง​รจนาขับรถเ​ที่ยว​ไปใจกลางประเทศสวิตฯ บ้านชาวนาทรงชาเล่ต์ เต็ม​ไปด้วยดอกเจอราเนียม เห็นตลอดเส้นทางจน​ต้องบอกพ่อบ้านว่า ชัก​จะเบื่อแล้ว​ เห็น​แต่ดอกไม้ชนิดนี้เต็ม​ไปหมด (​ที่จริงไม่เบื่อหรอกค่ะ​ เห็นทีไรก็รู้สึกอ่อนหวานทีนั้น​)


บ้านเรือน​แม้​จะ​เป็นหินเทา ๆ​ หรือสีน้ำผึ้ง พอซัมเมอร์มาถึงก็​ต้อง​แต่งแต้มสีสันกันหน่อย​ ​เขาสร้างบ้านเรือนหนาแน่นด้วยหิน​เป็นก้อน ๆ​ ​เพราะช่วยรักษา​ความอบอุ่นจากเตาผิง​และเครื่องทำ​ความร้อนในหน้าหนาว ​แต่รักษา​ความเย็นสดชื่นสบายในหน้าร้อนค่ะ​ ​โดยเฉพาะอยู่​ใกล้ทะเลเวลาคลื่นลมมาคงหนาวไม่ใช่เล่


หน้าต่างสีน้ำเงินสวยตัด​กับผนังหนาทึบสีเทา ​กับงานปักผ้าม่าน​ที่น่าสนใจ รจนาชอบหน้าต่างสีน้ำเงินหรือม่วงลาเวนเดอร์มากเลย​ค่ะ​ ดูแล้ว​ทำให้บ้านเรือน​ที่ดูเคร่งขรึมมีชีวิตชีวาขึ้น​


หากรจนามีดอกไม้อย่างนี้ใต้หน้าต่างห้องนอนบ้าง คง​จะสุขใจไม่น้อย คงนอนหลับฝันดี


ดอกไม้อีกแล้ว​


ดอกไม้ในซอย ๆ​ หนึ่ง​ ฤดูกาลนี้เต็ม​ไปด้วยสีสันจริง ๆ​ นักท่องเ​ที่ยวอย่างรจนาแค่​ได้เห็นดอกไม้ก็มี​ความสุขแล้ว​ ไม่​ต้องเสียเงินชอปปิ้งเลย​ค่ะ​ ก่อน​ที่​จะเจอซอยนี้ รจนามัว​ไปถ่ายรูปอยู่​มุมอื่น ปล่อยให้พ่อบ้านเดิน​ไปก่อน แล้ว​ก็​ได้ยินเสียงพ่อบ้านเรียกให้มาทางนี้เร็ว พอเลี้ยว​ไปเท่านั้น​แหละ​ เจอดอกไม้​ทั้งซอยเลย​ค่ะ​ ตื่นตาตื่นใจ เลย​เก็บภาพมาอย่างเต็มอิ่ม


ย้ายมาดูกล่องดีบุกสำหรับใส่ใบชากันบ้างดีกว่า ​แต่ละกล่องมีเรื่อง​ราวน่าสนใจ ​เป็นคนเ​ที่ยวปิกนิกชายหาดก็มี สาวน้อยขี่จักรยาน สาวน้อยร้องรำทำเพลง เห็นแล้ว​น่าซื้อมาก ​แต่แพงจริง ๆ​ ก็เลย​อดใจไว้ค่ะ​ ​ที่บ้านก็มีหลายกล่องแล้ว​



เมืองนี้​เขาคงภูมิใจในดอกไม้บ้าน​เขามาก ถึง​กับถ่ายรูป​ไปทำโปสการ์ดขายทีเดียวค่ะ​ นอกจาก​เป็นโปสการ์ดแล้ว​ ​เขายังทำ​เป็นแผ่นใหญ่ ๆ​ เคลือบพลาสติคทำ​เป็น​ที่รองจานเวลาทานข้าวด้วยค่ะ​


เดินดูเมืองแล้ว​ก็​เมื่อย​และหิว ​ต้องหาข้าวเ​ที่ยงทานกัน บรรยากาศสบาย ๆ​ ​ที่ร้านริมทะเล เ​ที่ยว​กับรจนาแล้ว​​จะไม่มีของกินบ้างก็​จะเหมือนขาดอะไร​​ไปสักอย่าง



นี่​คือซุปปลาแบบเบรอตาญน์ค่ะ​ รสชาติคล้ายน้ำยาปลาบ้านเรา ​แต่ไม่เผ็ดเท่านั้น​เอง เท่า​ที่พิจารณาดูเหมือนกัน​จะมีเนื้อปลา เนื้อกุ้ง เนื้อปูบดผสมกันมา ใส่เครื่องเทศให้สีเหลือง ๆ​ ทานข้น ๆ​ ร้อน ๆ​ ​โดยโรยชีสขูด ให้ชีสละลายยืดในช้อนในปากเวลาทานค่ะ​ ​และโรยขนมปังกรอบด้วย ทานตอนอากาศเย็น ๆ​ ให้พลังงานดีนักแล


​ส่วนนี่เนื้ออกเป็ดค่ะ​ จัดมาอย่างสวยงามแท้ แทน​ที่​จะ​ใช้มันฝรั่งบด ​เขา​ใช้แครอทบดแทน จานนี้​เป็นของพ่อบ้าน​ที่บอกว่า "อร่อยมาก ๆ​" ​และให้รจนาลองชิมคำนึง (ชิมมากกว่านั้น​ก็ไม่ไหวค่ะ​ ​เพราะจานของตัวเองก็ใหญ่จน​จะทานไม่หมดอยู่​แล้ว​)


​ส่วนจานนี้ของรจนา คนชอบหอยแมลงภู่ ​เขาอบมา​กับเนย หอมใหญ่สับ แค่นั้น​เอง ทาน​กับมันฝรั่งทอด (เฟรชฟรายด์)

หอยสดอร่อยมาก ๆ​ ​แต่ "เค็มปี๋" เลย​ค่ะ​ ​แม้ว่า​จะเค็มแบบอร่อย เล่น​เอารจนาทานไม่หมด​เพราะ​ความเค็ม พอลองสอบถามบริกรดู ​เขาบอกว่า ​เขาไม่​ได้ใส่เกลือเพิ่มเลย​ หอยมาจากทะเลสด ๆ​ เค็มมาอย่างไรก็ทำอย่างนั้น​ อืมม์...​รจนาเลย​นึกสงสัยว่า ​เขาไม่​เอาหอยมาล้างน้ำก่อนหรือไง เคย​ไปทานร้านอื่นก็ไม่เห็นเค็มแบบนี้

​เป็นประสบการณ์​ที่น่าสนใจจริง ๆ​ ​ไปเ​ที่ยวชายทะเล ​ไปดูนาเกลือ แล้ว​ยัง​ได้กินหอยเค็มจากน้ำทะเลด้วย ลืมไม่ลงเลย​ค่ะ​