ตอน : เยือนถิ่นเบรอตาญน์ (สาม)

​ที่จริงก็ดีเหมือนกันนะคะ​ รจนา​ไปเ​ที่ยวสองอาทิตย์ มีวัตถุดิบมาโม้​ได้ตั้งหลายตอน เพียง​แต่เวลา​ไปเ​ที่ยว​กับมาครั้งใด มัก​จะยุ่ง​กับหลาย ๆ​ เรื่อง​จนไม่มีเวลามาเขียนเล่าทันที พอทิ้งไว้นาน​ไปก็ฝืด ลืมเกร็ด​ที่อยาก​จะเล่า

คราวก่อนพา​ไปเ​ที่ยวเมืองครัวซิค (Croisic) วันนี้พา​ไปเ​ที่ยวเมืองใกล้ ๆ​ กันชื่อว่า เกรองด์ (Gérande)

เมืองนี้​เป็นเมืองในยุคกลาง หรือเมดิเอวัล (Médiaval cité) พูดง่าย ๆ​ ตามประสาคนไม่รู้จักประวัติศาสตร์ยุโรปแบบรจนาก็​คือ ​เป็นเมือง​ที่สร้างแบบมีกำแพง ป้อมยามล้อมรอบ เรียกว่า ปกป้องชาวเมือง (​ที่จริงคงปกป้องผู้ปกครองเมืองมากกว่า) ให้ปลอดภัยจากการรุกรานของข้าศึก เมืองในยุโรปจำนวนมาก​จะมีลักษณะนี้ ​เพราะ​แต่ก่อนมีแว่นแคว้นเล็ก ๆ​ น้อย ๆ​ เยอะ เจ้านายระดับศักดินาก็มากตามกัน สมบัติ ​ที่ดิน ไร่องุ่นก็มากน้อยลดหลั่นกัน​ไป ทำให้เกิดการรุกรานเบียดเบียนแก่งแย่ง​ความมั่งคั่งกันก็บ่อย หรือรบกัน​เพราะไม่ถูกขี้หน้ากันก็มาก (อันนี้เดา​เอาค่ะ​)

การ​ไปเยี่ยมชมเมืองแบบนี้จึงน่าสนใจ ​เพราะเรา​ได้เห็นการก่อสร้าง บ้านเรือนเก่า ๆ​ ทางเดิน​ที่ยังปูด้วยหิน ร่องรอยของประวัติศาสตร์ ​ส่วนใหญ่​จะมีพิพิธภัณฑ์ให้เรา​ได้ศึกษา​ความ​เป็นมา ​ได้ดูแปลนของเมือง ชาวยุโรป​จะถนอมรักษาเมืองเหล่านี้ไว้อย่างดี ​เป็นสิ่งเตือนใจถึงประวัติ​ความ​เป็นมาของชาติ ของสงคราม ของ​ความรุ่งเรือง ของ​ความตกต่ำ ของการพัฒนาด้านต่าง ๆ​

มาในยุคปัจจุบัน นักท่องเ​ที่ยวก็​ต้องการเสพอะไร​​ที่​เป็น "วัฒนธรรม" ​และ "ประวัติศาสตร์" มากขึ้น​ เมืองเก่าเหล่านี้จึง​เป็นจุดสนใจอย่างหนึ่ง​ ​และหากทำให้สวยงามน่าดูน่าสนใจ ก็​เป็นแหล่งทำเงินทำทอง​ได้สบาย ๆ​

เล่าเสียยาว ก็​จะชวนเ​ที่ยวเมืองเกรองด์นั่นเอง


เริ่ม​ที่ประตูเมืองแบบเมดิเอวัลค่ะ​ กำแพงหนาสูง บางทีก็​เป็นหินสีเทา บางทีก็​เป็นหินสีน้ำผึ้ง นึกภาพข้าศึกมาถึงหน้าประตู แหงนคอตั้งบ่า หากไม่มีปัญญาหรือเครื่องไม้เครื่องมือ​ที่​พร้อมสรรพ ก็คงนึกท้อถอยไม่น้อย เผลอ ๆ​ ​จะชวนกันกลับบ้าน​ไปซดกาแฟแกล้มครัวซองต์เสียก่อน

วัน​ที่เรา​ไปเ​ที่ยว ฟ้าค่อนข้างครึ้ม ภาพชุดนี้จึงออกสีเศร้า ๆ​ หน่อย​


หลังผ่านประตูเมืองแล้ว​ ​เนื่องจาก​เป็นเมืองท่องเ​ที่ยว สองข้างทางจึงเต็ม​ไปด้วยร้านขายของ​ที่ระลึก​และร้านอาหาร (​เอาไว้ดูดเงินนักท่องเ​ที่ยวไงคะ​) เดาว่าร้านขายของเหล่านี้​แต่ก่อนก็​เป็น​ที่อยู่​อาศัยของประชาชนชาวเกรองด์นี่แหละ​ค่ะ​


สินค้าสำคัญของเกรองด์อย่างหนึ่ง​ก็​คือ "เกลือ" ค่ะ​ เกลือสีเทา ๆ​ นี่แหละ​ ขายดีนักแล มีขายแบบถุงใหญ่ ถุงเล็ก แบบใส่สาหร่ายทะเล แบบใส่เครื่องเทศ ขายเกลือแล้ว​ก็​ต้องขาย​ที่ใส่เกลือด้วย ​เป็นสินค้าแบบ "โอทอป" ของฝรั่งเศสทีเดียว คราวก่อนรจนาเล่า​ไปแล้ว​เรื่อง​​ที่ใส่เกลือ ​เขาทำสวย ๆ​ เห็นแล้ว​ชวนให้​ต้องควักเงินในกระเป๋าออกมาซื้อ


โถใส่เกลืออีกแล้ว​ค่ะ​ หลากหลายรูปแบบ

​ระหว่างเดินดูเมือง พวกเราก็พักครึ่งเวลา​ไปนั่งหลบร้อนหรือพัก​เมื่อย​ที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง​ ร้านนี้​เขาขายเครื่องดื่มสองราคา ​ถ้านั่งในร้านก็ราคาหนึ่ง​ นอกร้านก็อีกราคาหนึ่ง​ นั่งนอกร้าน​ต้องจ่ายเพิ่ม ๒๐ เซ็นต์ยูโรต่อเครื่องดื่ม​แต่ละอย่าง (สิบบาท​) สงสัยว่า​เขาคงขี้เกียจเดินเข้า ๆ​ ออก ๆ​ บริการเครื่องดื่ม หรือไม่ก็ขายวิว (​ที่ไม่ใช่ของตัวเองสักหน่อย​) เลย​คิดเงินเพิ่มเสียเลย​ นักท่องเ​ที่ยว​ส่วนใหญ่ไม่​ได้สังเกตราคา นั่งแล้ว​ก็สั่งเลย​ รจนานั่งพิศดูป้ายราคาอยู่​พักใหญ่ (หลังจากนั่งข้างนอก​และสั่ง​ไปแล้ว​เหมือนกัน) จึงถึงบางอ้อว่า นั่งข้างในถูกกว่า

​แต่หน้าร้อนอย่างนี้ ​ใคร ๆ​ อยากนั่งข้างนอก เห็นอะไร​เยอะดี แล้ว​ยังมีลมพัดผ่านบ้าง นั่งข้างในอุดอู้ มืด ไม่มีแอร์ค่ะ​


คูเมืองด้านนอก ​เอาไว้ป้องกันข้าศึกรุกราน หากข้าศึกว่ายน้ำไม่​เป็นก็​จะ​ได้ตกน้ำป๋อมแป๋ม (รจนาพูด​เป็นเล่นอีกแล้ว​)


รจนาชอบดอกไม้​ที่ประดับตามหน้าบ้าน ​กับป้ายร้าน​ที่ยื่นออกมามากเลย​ค่ะ​ เ​ที่ยว​กับรจนา​จะ​ได้เห็นภาพแบบนี้บ่อย ๆ​ หน่อย​นะคะ​ อย่าเพิ่งเบื่อ


กล่องใส่ไข่ไก่ค่ะ​ น่ารักดี ทำด้วยไม้อัด มีตาข่าย คง​จะเก็บไข่​ได้นาน หรือ​เอาไว้ใส่ไข่​ไปฝากคนอื่น แค่ค่ากล่องแพงเหลือใจ


ถ้วยเซรามิคลายดอกไม้มีชื่อคนติดตั้งแต่ A ถึง Z ​ถ้า​เป็นบ้านเราชื่อสมศรี สมชายน่า​จะขายดี​ที่สุด แน่นอนว่า ไม่มีชื่อรจนาอยู่​แล้ว​


ของ​ที่ระลึกหน้าตาแปลก ๆ​ ค่ะ​ หลายอย่างก็ดูเหมือนแถว ๆ​ ไนท์บาร์ซ่าเชียงใหม่เหมือนกัน


ป้ายร้านขายเครปแห่งหนึ่ง​ ​เขาแสดงภาพการทำเครปแบบร่อนแป้งขึ้น​​ไปบนอากาศเหมือนพิซซ่าเลย​นะคะ​

​แต่รจนาว่าภาพนี้ไม่ค่อยสมจริงเท่าไรด้วยสาเหตุ​ที่ว่า กระทะทำเครปแบบดั้งเดิมนั้น​​เป็นเหล็กเนื้อดีหนา​และหนักมาก หากแม่ครัวสาว​ต้องคอน​และร่อนเครปอย่างนี้สัก ๑๐ กว่าครั้งคงแขนหลุดแน่เลย​ ​เอาว่าสาว ๆ​ เกรองด์สมัยก่อนคง​จะแข็งแรงมาก ๆ​ เลย​ ทำนาเกลือ แล้ว​ก็มาทำเครป​ที่บ้าน

พูดเล่นนะคะ​ สมัยใหม่​เขา​ใช้กระทะเครปแบบเทฟล่อน แป้งไม่ติดกระทะ ตัวกระทะก็เบา ร่อนสบายดี

พูดเรื่อง​นาเกลือ งั้นชวนดูภาพนาเกลือฝรั่งส่งท้ายดีกว่าค่ะ​


เกลือฝรั่งค่ะ​ ไม่รู้เหมือนนาเกลือบ้านเราไหม รจนา​ได้​แต่สงสัยว่า ทำไม​เขาทำนาเกลือแล้ว​ยังมีต้นไม้ใบหญ้าขึ้น​รอบ ๆ​ ​ได้ คิดว่านาเกลือนี่ดินน่า​จะไม่ดี ไม่น่า​จะมีอะไร​ขึ้น​​ได้เสียอีก


นี่ก็นาเกลือ​ที่มีภาพวิหารแห่งเกรองด์ให้เห็นอยู่​ไกล ๆ​


เดินเ​ที่ยวเมือง ดูของ​ที่ระลึก เ​ที่ยวนาเกลือร้อน ๆ​ แล้ว​ มาดื่มไซเดอร์เย็น ๆ​ ในถ้วยเซรามิคอีกรูปโฉมหนึ่ง​ดับร้อนกันดีกว่าค่ะ​...​..เอิ๊กซ์



ถ้วยแบบนี้​ที่ญี่ปุ่นมีไหมคะ​ แสนรัก