ตอน : ชายขอบโพรวองซ์ (ตอนสอง)

สวัสดีค่ะ​ ​เพื่อน ๆ​

คราวก่อนเขียนเล่า​ไปคร่าว ๆ​ ว่า​ไปพัก​ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ​ ชื่อว่า โพเอ็ต ลาวาล หรือกวีแห่งหุบ​เขานะคะ​ หมู่บ้านนี้​ได้ขึ้น​ชื่อว่า​เป็นหมู่บ้านหนึ่ง​ในสี่​ที่สวย​ที่สุดในประเทศฝรั่งเศส ​เพื่อน ๆ​ ดูภาพแล้ว​เห็นอย่างไรคะ​? พอ​จะคล้อยตาม​ได้ไหม

รจนาฟังแล้ว​ก็คล้อยตามค่ะ​ ​แต่ไม่เต็มร้อย ​เพราะยังมีหมู่บ้านอื่นอีกหลายแห่งในฝรั่งเศส​ที่ต่างอ้างว่า หมู่บ้านตนสวย​ที่สุดบ้าง มีคนมาเ​ที่ยวมาก​ที่สุดบ้าง อยาก​จะสรุปว่า สวย​ไปทุกแห่งค่ะ​ (เท่า​ที่เคย​ไปเห็น) ​คือ สงบ งดงาม ร่ำรวยด้วยประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม รักษา​ความ​เป็นพื้นบ้าน ผูกพัน​กับการเกษตร งดงามด้วยศิลปะประจำท้องถิ่น ทิ้งร่องรอยทางศาสนา​และสงครามให้เรา​ได้ศึกษา

สังเกตว่า ผู้คนมี​ความภาคภูมิใจในบ้านเมืองของตน ชีวิต​ความ​เป็นอยู่​ดำรงอย่างเรียบง่าย เคย​เป็นอย่างไรก็อย่างนั้น​ ไม่​ได้พยายามดัดแปลงบ้านเมือง ถนนหนทาง ตึกราม โรงแรม ร้านอาหาร ร้านขายของ​เพื่อ​เอาใจนักท่องเ​ที่ยวจนเสีย​ความ​เป็นตัวเอง ทุกอย่าง​จะพยายามดำรงไว้ให้เหมือน​กับ​ที่พวก​เขา​เป็นอยู่​ทุก​เมื่อเชื่อวัน สถาน​ที่ท่องเ​ที่ยวก็​จะอนุรักษ์ไว้​เป็นอย่างดี ​ส่วนไหนเปราะบาง รักษายาก ก็​จะไม่ให้มีรถเข้า​ไปใกล้ ๆ​ อยากดู​ต้องเดิน​ไปเอง ​ส่วนใหญ่สถาน​ที่ธรรมชาติ​จะไม่คิดเงิน​เพื่อเข้า​ไปดู ​แต่พิพิธภัณฑ์ โบสถ์ หรือ ปราสาท​ที่บำรุงรักษาดี​จะมีการเก็บค่าเข้าชม ​เพื่อ​เอา​ไปบำรุงให้บริการพวกเรา​ได้อย่างดีนั่นเอง

นี่อาจ​จะ​เป็น​เพราะประเทศมหาอำนาจนั้น​ไม่​ได้ร่ำรวยทางเศรษฐกิจอย่างเดียว ​แต่ยังลุ่มลึกทางวัฒนธรรมด้วย เห็นคุณค่าประวัติศาสตร์ ประชาชนมี​ความภูมิใจ ไม่เห็นว่าตัวเอง​ต้องพยายามทำตัว​เป็นอย่างอื่น​ที่ไม่ใช่ "ฝรั่งเศส" ​เพื่อ​ใคร หาก​ใครอยากมาเ​ที่ยว ก็จง​ได้มาเห็น มาดู มารู้จักพวก​เขาอย่าง​ที่พวก​เขา​เป็น ​และมากินอย่าง​ที่พวก​เขากิน...​.. มาชื่นชมในสิ่ง​ที่พวก​เขาชื่นชม มาเ​ที่ยวฝรั่งเศสแล้ว​อย่าหวังว่า​จะหาแฮมเบอร์เก้อร์กิน​ได้ง่าย ๆ​ ยกเว้นเมืองใหญ่ ๆ​ เท่านั้น​



รจนาว่า​ไปเรื่อยเฉื่อย ขอเล่าต่อว่า เรา​ไปพัก​ที่หมู่บ้านนี้แค่สองวันค่ะ​ เหตุ​เป็น​เพราะเราเช็คพยากรณ์อากาศแล้ว​ ​เขาบอกว่าสุดสัปดาห์​จะมีฝนตก พวกเราก็เลย​ไม่อยากเสียเงินเสียเวลา ​เพราะเ​ที่ยวธรรมชาติแล้ว​ หากฝนตก​จะไม่สนุก ฟ้า​จะหลัว ทุกอย่าง​จะอึมครึม ​เนื่องจากฝน​ที่นี่ไม่เหมือนฝนบ้านเรา ​ที่ตกซู่แล้ว​ก็จบ​ไป ทิ้งฟ้าใส ๆ​ ไว้เบื้องหลัง ​แต่ฝน​ที่นี่ตกพรำ ๆ​ มัก​จะตก​ทั้งบ่าย ​และฟ้าก็​จะหม่นมัว ดูไม่สวยเลย​ค่ะ​

อย่าง​ที่บอกว่า ​ความสนุกของเรา​คือเส้นทาง​ที่​ใช้ ​และ​ที่หมายของเรา​คือ​ที่นอนค่ะ​ รจนา​กับพ่อบ้าน​เป็นแบบประเภทชอบขับรถเปิดประทุน​ไปตามแหล่งท่องเ​ที่ยวสวย ๆ​ แล้ว​ก็ชื่นชม​กับทุกสิ่ง​ที่​ได้เห็น บ้านเรือน สัตว์เลี้ยง นก วัว แกะ แพะ (ไม่ค่อยเห็น) ไร่องุ่น ไร่พลัม ไร่ส้ม สารพัดไร่ ต้นไม้ ดอกไม้ ลำธาร ภูเขา หุบเหว ถ้ำ ห้วยละหาน ภูผาหินรูปทรงแปลก...​.แค่นี้ก็พอใจแล้ว​ค่ะ​ บางทีก็แวะดูปราสาทเก่า ๆ​ โบสถ์สวย ๆ​ บ้านเรือนเก่า ๆ​ ประตูหน้าต่างสวย ๆ​ บางทีเราก็ดูคนข้างทาง​ที่​เขามานั่งดูพวกเรา ต่างคนต่างดูกัน สนุกดีค่ะ​



เรา​ใช้เส้นทางจากเจนีวาวิ่งเส้นทางหมู่บ้าน ลงใต้ เป้าหมาย​คือแคว้นโดรมโพรวองซาล ​แต่เห็นว่าอืดอาดก็เลย​​ใช้ทางด่วน ​แต่ก็​ไป​ได้ไม่ไกล ทางด่วนก็รถติดอีก ก็เลย​หาเส้นทางลัด ​แต่​ต้องวิ่งข้าม​เขา ทำให้​ได้เห็นวิวสวย ๆ​ งาม ๆ​ อย่างไม่คาดหมาย มีเส้นทางหนึ่ง​วิ่งเลียบลำน้ำ ​แต่ตัวถนน​จะซ่อนอยู่​ใต้หลืบ​เขา​ที่มีน้ำไหลกระเซ็น ก็เปียกกันนิด ๆ​ หน่อย​ ๆ​ เหมือนภูเขารดน้ำสงกรานต์ให้ (บอกแล้ว​ว่าขับรถเปิดประทุนค่ะ​)

เส้นทาง​ที่ควร​จะวิ่งปกติ ๓ ชั่วโมงครึ่ง เราว่าเสีย ๖ ชั่วโมงค่ะ​ ดูวิวสวย ๆ​ จากเส้นทางนะคะ​



นี่ก็ไร่องุ่น​ที่รออากาศอบอุ่น​และแสงแดดมาโลมไล้ ก่อน​ที่​จะผลิใบ ผลิดอก ออกผล ให้คน​เอา​ไปทำไวน์อันหอมหวานค่ะ​



ภูเขาหน้าตาแปลก ๆ​ ผ่าน​ไปเห็นสวยก็เก็บภาพไว้ซะ



​ใครชอบทานชีสนี่เลย​ค่ะ​ บริกรหนุ่มใจดี ยกถาดชีสถาดใหญ่ให้รจนาถ่ายรูป ​จะเห็นใบหน้าคล้ำแดด ​และแก้มสีแดงสดใส แสดงถึง​ความมีสุขภาพดี อยู่​​กับสายลมแสงแดดนะคะ​



สามภาพตรงนี้​เป็นเมืองเล็ก ๆ​ ​ที่พวกเราขึ้น​​ไปเยี่ยมค่ะ​ เมือง​ส่วนใหญ่​จะอยู่​บนยอด​เขา หรือไหล่​เขาสูง ๆ​ หรือเนินสูง ๆ​ ​ซึ่งมีชัยภูมิดี มองเห็นวิวทิวทัศน์​ได้งดงาม ขณะเดียวกันในสมัยก่อน เวลามีข้าศึกมารุกรานก็​จะมองเห็น​ได้​แต่ไกล เมืองเหล่านี้​จะสวยงามมากเวลาขับรถผ่านไกล ๆ​ มองเห็น​ความอลังการค่ะ​




นี่พ่อบ้านเหยียดแข้งเหยียดขาสบายใจ หลังอาหารกลางวันค่ะ​ ร้านอาหารแบบง่าย ๆ​ ​เอาร่มมาตั้งตรงทางแยกในหมู่บ้าน พวกเราผ่าน​ไปเห็นบรรยากาศก็หิวขึ้น​มาทันทีเลย​ค่ะ​





นี่ก็อาหารง่าย ๆ​ ​ที่ทานกันค่ะ​ มีพายไส้ปลา ​กับแคนตาลูป​และเชอร์เบ็ท แล้ว​ก็ตามด้วยน้ำชาในกาน่าทาน​กับกาแฟ ​และคุ้กกี้แสนอร่อย (เ​ที่ยว​กับรจนาไม่พ้นเรื่อง​กินค่ะ​ คิกคิก)






แล้ว​ก็​เอาภาพปราสาทเก่าแก่บนยอด​เขามาฝากค่ะ​



การท่องเ​ที่ยวโพรวองซ์ครั้งนี้เรียกว่าจิ๊บจ๊อยมาก แค่สองวันเองค่ะ​ ​ได้​ไปเห็นเมืองสองเมือง ​ได้ขับรถเ​ที่ยว ​ได้นอนพักสบาย ๆ​ ​ได้ทานอาหารอร่อย แล้ว​ก็ถึงเวลาขับรถกลับบ้านเสียแล้ว​

​แต่​แม้ว่าเวลา​จะน้อย ก็​ได้พักผ่อนอย่างมี​ความหมาย รจนาซื้อน้ำมันมะกอกติดมือกลับ​ไปฝาก​เพื่อนสองขวดค่ะ​ แล้ว​ก็แยมผลไม้อร่อย ๆ​ อีกหลายกระปุกเลย​ คงเก็บไว้ทาน​ได้อีกนานค่ะ​

ขอโทษ​ที่เล่าไม่ค่อยสนุก ไม่​ได้สาระเรื่อง​สถาน​ที่เท่าไรนะคะ​ ​เพราะเวลาผ่าน​ไปหลายวันกว่า​จะมาเขียน ก็ชักหลง ๆ​ ลืม ๆ​ ​ไปบ้างเรื่อง​ชื่อ จำ​ได้​แต่​ความประทับใจค่ะ​...​.อย่างนี้​เขาเรียกว่า คนแก่รำพึงถึง​ความหลังหรือเปล่านะ?