ตอน : เที่ยวชายขอบโพรวองซ์ (หนึ่ง)

สวัสดีค่ะ​ ​เพื่อน ๆ​

เฮ้อ แทบ​จะหมด​กำลังใจ อุตส่าห์เขียนเรื่อง​​ไปเดินย่ำหิมะอย่างละเอียด ​แต่ดันกดปุ่มผิดก็เลย​หายแว้บ​ไปเลย​ แง ช่วงนี้กดปุ่มผิดบ่อย ๆ​ เหมือน​จะ​เป็นเครื่องย้ำเตือนว่า "แก่แล้ว​หนา มีสติหน่อย​"

ก็เลย​ไม่มีเรื่อง​ย่ำหิมะมาฝาก​เพื่อน ๆ​ ​เอาไว้เรียก​กำลังใจคืน​ได้แล้ว​​จะมาเขียนค่ะ​

งั้นจดหมายฉบับ​แรกจากเมืองเจนีวา ประจำปีห้า ก็​จะเปลี่ยนมาเล่าเรื่อง​ด้วยภาพเหตุการณ์เ​ที่ยวโพรวองซ์ครั้งล่าสุดดีกว่า

ดินแดนอันเรียกว่า โพรวองซ์ หรือ La Provence อันลือชื่อของประเทศฝรั่งเศสนี้ ประกอบด้วยแคว้นปกครอง​ทั้งหมด ๔ แห่งด้วยกัน ​คือ แคว้นโดรมโพรวองซาล (Drôme provençal) หรือโดรมตอนล่าง แคว้นโวคลูส (Vaucluse) แคว้นอัลป์เดอโอ้ตโพรวองซ์ (Alpes-de-Haute-Provence) ​และแคว้นบูชดูโรน (Bouches-du-Rhône)

เหตุ​ที่รจนา​ใช้ชื่อเรื่อง​ว่า "ชายขอบโพรวองซ์" นั้น​ก็​เพราะว่า พวกเรา​ไปเยี่ยมแค่ช่วงแคว้นโดรมโพรวองซาล ​ซึ่งอยู่​ทางเหนือสุดของดินแดนโพรวองซ์ ​จะว่ายังไม่​เป็นโพรวองซ์สุด ๆ​ ก็ว่า​ได้

​เนื่องจากพวกเรามีเวลาน้อยก็เลย​​ไปแค่หมู่บ้านโพเอ็ต ลาวาล (Poët Laval) ​ซึ่งแปลว่า กวีแห่งหุบ​เขา หรือ Poet of the valley เรา​ไปพักกันสองคืน เดี๋ยว​จะ​ไปค้นประวัติหมู่บ้านนี้มาให้ค่ะ​

สำหรับเราสองคนแล้ว​ หมู่บ้านนี้​คือ​ที่พักใจอันสงบอย่างแท้จริง เส้นทางจากเจนีวามา​ที่นี่ระยะทางประมาณ ๓๐๐ กิโลเมตร เราเลือกเส้นทางภูเขาอันสูงชัน ผ่านหุบ​เขา ยอด​เขา ลำห้วย ลำธาร ถ้ำละหารมากมาย​ ​ใช้เวลาเดินทางเกือบหกชั่วโมง ไฮไลท์ก็​คือเส้นทางนั่นแหละ​ ​และรางวัลก็​คือจุดหมายปลายทาง ณ หมู่บ้านน้อย ๆ​ แห่งนี้

​ที่พักมีชื่อว่า Les Hospitaliers ​เป็นปราสาทหินเก่าแก่​ที่เจ้าของโรงแรมนำมาตกแต่งภายใน​เป็นห้องพักสะดวก​สบาย ผสมผสาน​ความทันสมัย​และ​ความเก๋าแบบฝรั่งเศส


ในห้องมีเตาผิงด้วยค่ะ​


วิวจากประตูห้องพัก มองออก​ไป​เป็นระเบียง ​และสวนเล็ก ๆ​ มีตุ่มดินเผาโพรวองซาลด้วย


หน้าตาทางเข้าโรงแรมค่ะ​


นี่ภา​พระเบียงชั้นบนของโรงแรม​ที่เราทานข้าวเช้า​กันค่ะ​ อยากให้เห็นยอดปราสาทเก่า ๆ​ ตัด​กับท้องฟ้าแบบ "โพรวองซ์"


วิวอีกด้านหนึ่ง​จากสวนข้างหลังห้องพักค่ะ​ อยากให้เห็นดอกไม้สีเหลือง ๆ​ ด้วย

​ความ​เป็นโพรวองซ์นั้น​ หาก​จะบรรยาย​โดยคน​ที่เคย​ไปแค่สองครั้งอย่างรจนาก็คงไม่ครบถ้วนถูก​ต้อง​ทั้งหมด ​แต่​เอาเท่า​ที่สังเกตมาแล้ว​กันนะคะ​ ​คือ หนึ่ง​ บ้านเรือนต่าง ๆ​ ​จะปลูกสร้างทรงง่าย ๆ​ สี่เหลี่ยม ​เป็นหินปูเรียงกัน หลังคากระเบื้องสีน้ำตาล เอิร์ธโทน ​และบ้านจำนวนมาก​จะทาหน้าต่าง​เป็นสีฟ้าอมม่วง สีดอกลาเวนเดอร์ค่ะ​ ผสม​กับสีของท้องฟ้า สอง พืชพันธุ์ต่าง ๆ​ ​จะมีผสมผสาน ​ทั้งไร่องุ่น ต้นพลัม ต้นแอปริคอต ต้นส้ม ต้นเชอร์รี่ ต้นสน (แบบ​ที่เห็นในภาพของแวนก๊อกบ่อย ๆ​) ต้นโอลีฟมากมาย​ ​และดอกไม้ขึ้น​ชื่อ​ที่คนทั่วโลกมุ่งหมาย​ไปดู ก็​คือ ลาเวนเดอร์ แม่นแล้ว​ค่ะ​

สาม สิ่ง​ที่ชวนให้​เป็นโพรวองซ์มากกว่านั้น​​คือ สมุนไพรนานาพันธุ์​ที่​เป็นองค์ประกอบให้กลิ่น รส อันพิเศษของอาหาร​ที่ทำจากย่านนี้ ​ใช้ปรุงปน​กับเนื้อสัตว์ ​กับผักสลัด หรือทำ​เป็นชาสมุนไพรกลิ่นต่าง ๆ​ ทำเครื่องหอม ทำน้ำมันหอม ผสมในน้ำมันมะกอก ทำผลิตภัณฑ์​ที่ระลึกอีกมากมาย​ ​และพืชผักผลไม้อันหอมหวาน ไวน์รสเลิศ อาหารเนื้อสัตว์แสนอร่อยเช่น หมู วัว แกะ น้ำมันมะกอกอันโอชะ ชีสนานารส ​โดยเฉพาะชีสจากนมแพะ แล้ว​ยังอาหารทะเลใน​ส่วนของโพรวองซ์ทางตอนใต้อีก

​ที่สำคัญยิ่ง สีสัน​คือเสน่ห์อันจับตาของโพรวองซ์ค่ะ​ (ดูภาพท้องฟ้าข้างบนประกอบ) ช่วง​ที่รจนา​ไปเ​ที่ยวยังเพิ่ง​จะเริ่มฤดูกาลท่องเ​ที่ยว เริ่มสปริง ต้นไม้เริ่มผลิดอก​แต่ยังไม่เต็ม​ที่ ​ได้เห็นดอกพลัมขาวสะอาด ​กับดอกเชอร์รี่สีชมพู ​แต่ไม่หนาตาเท่าไรค่ะ​ ​และยังมีดอกไม้สีขาว สีเหลือง ​กับสีเขียวอ่อน ๆ​ อีก ​ซึ่งรจนาไม่รู้จักชื่อ ​ที่ประทับใจ​คือทุ่งหญ้าอันเขียวขจีบนพื้นไร่องุ่น​ที่ดารดาษ​ไปด้วยดอกหญ้าสีเหลือง​และขาวปูเหมือนพรม


วิวจากระเบียง​ที่เราทานอาหารเช้า​กันค่ะ​


ให้ดู​จะ ๆ​ อีกทีว่า โรงแรมนั้น​ตั้งอยู่​ในปราสาทหินร้าง​ซึ่งสร้างบนเนิน​เขา ​เป็นจุดยุทธศาสตร์​ที่ดี ทำให้เห็นข้าศึกศัตรู​แต่ไกลค่ะ​ ยุคสมัคนั้น​ยังสู้รบกัน สงครามครูเสดก็แผ่เข้ามาถึง​ที่นี่ค่ะ​


​ส่วนทิวเวลา​พระอาทิตย์ยอแสง จับ​ไป​ที่เถียงนา (ฝรั่ง) ตัด​กับทุ่งนาสีเขียว ​และต้นไม้​ที่มี​แต่กิ่งก้านทรวดทรงน่าสนใจ หลงคิด​ไปว่าเราอยู่​บนสวรรค์น้อย ๆ​ ทีเดียว (อะไร​​จะขนาดนั้น​) นี่ก็วิวจากเส้นทางเหมือนกันค่ะ​


​และ​พระอาทิตย์ตกดิน วิวจากยอด​เขา​ระหว่าง​ที่เรา​กำลังเดินทาง​จะ​ไปถึง​ที่พักค่ะ​

แล้ว​คอยติดตามตอนต่อ​ไปนะคะ​ ตอนนี้รู้สึก​จะเล่าข้าม​ไปข้ามมาสักหน่อย​ อภัยด้วยค่ะ​

ด้วย​ความคิดถึงจากโพรวองซ์

รจนา