นิ ต ย ส า ร ร า ย ส ะ ด ว ก
สิ่งพิมพ์ดิจิตอล จัดทำโดยเวบไซต์ศาลานกน้อย ปีที่ ๒๗ : วันที่ ๒๖ กันยายน ๒๕๖๖ : ราคา ๐ บาท

Editorial
...ฉันสงสัยว่าในชีวิตของคนเราปัจจุบัน บ่อยครั้งแค่ไหนที่เราสามารถอยู่กับตัวเองได้อย่างสงบ...
ฉันสงสัยว่าในชีวิตของคนเราปัจจุบัน บ่อยครั้งแค่ไหน​ที่เรา​สามารถอยู่​​กับตัวเอง​ได้อย่างสงบ​และมีเวลาทบทวนสิ่งต่าง ๆ​ อย่างสุขุม

เราดูเหมือน​เป็นมนุษย์ปฏิบัติ ​เป็นคนทำงานก็ปฏิบัติงาน ​เป็นพ่อแม่ก็ปฏิบัติหน้า​ที่พ่อแม่ ​เป็นลูกก็ทำหน้า​ที่ลูก ​เป็นนักเรียนก็ปฏิบัติหน้า​ที่นักเรียน

เราอยู่​​กับ​การปฏิบัติมากกว่าอยู่​​กับการพิจารณาสิ่ง​ที่เราทำ

ชีวิตฉันในช่วงหกเดือน​ที่ผ่านมาก็​เป็นเช่นนั้น​ เต็ม​ไปด้วย​การปฏิบัติ เต็ม​ไปด้วย​ความวุ่นวาย กิจกรรมมากมาย​ไม่รู้จักจบสิ้น ​ทั้ง​ที่ทำงาน​และ​ที่บ้าน

แทบ​จะไม่เคยมีเวลาพิจารณา ดูแล​และรักษาใจของตัวเองเลย​

เวลา​ทั้งหมดดูเหมือนทำ​เพื่อคนอื่น ทำงานอย่างหามรุ่งหามค่ำก็​เพื่อให้งานก้าวหน้า ทุกอย่างไม่ติดขัด

​ใช้เวลาปรนนิบัติดูแลคน​ที่รักก็เื่พื่อให้​เขามี​ความสุข

​เป็น "การให้" ​ที่ไม่​ต้องคิด ทำจน​เป็นอัตโนมัติ ​และสุขใจ​ที่​ได้ให้ ไม่ว่า​จะเหน็ดเหนื่อยสายตัวแทบขาด อดตาหลับขับตานอนแค่ไหน

editor_no_62_1_13186.jpg

​และ​เมื่อมาพิจารณาอย่างจริงจังแล้ว​ การให้​ทั้งหลายแหล่ของฉันก็​เพื่อการ​ได้มา​ซึ่งชื่อเสียง การยอมรับ ฐานะทางการงาน ฐานะทางสังคม ​ความ​ได้ภาคภูมิใจใน​ความ​สามารถ ​ความดีงาม ร้อยแปด​ที่มนุษย์เรา​จะคาดหวัง​ได้

หรืออีกนัยหนึ่ง​ก็​คือ ​เป็นการหล่อเลี้ยงอัตตา-ตัวตนของตนเอง​ทั้งสิ้น ให้ตัวเองดู​เป็นคนดีเหนือคนอื่น

​แต่จริงหรือว่า ฉันเหนือกว่าคนอื่น ?

​จะมีประโยชน์อะไร​​ที่​จะดี​กับคน​ทั้งโลก ​แต่ลืมดี​กับตัวเอง

ฉันเกือบลืม​ไปว่า คนสำคัญอีกคนหนึ่ง​​ที่ฉัน​ต้องดูแล​และใส่ใจ ก็​คือ "ตัวเอง" นั่นเอง

เสาร์อาทิตย์นี้ ฉันตัดสินใจไม่​ไปร่วมกิจกรรม​กับคนข้างตัว ​เขา​ไปทำในสิ่ง​ที่​เขารัก ​เขาอยากให้ฉันมีั​ส่วนร่วมด้วย ฉันเองก็อยาก​ไป ​และปกติก็​จะ​ไป​โดยอัตโนมัติ ไม่มีคำถาม

​แต่พอมาคิดทบทวนแล้ว​ ยังไม่​ได้มีเวลาให้ตนเองอย่างจริงจังเลย​ในช่วง​ที่ผ่านมา เดี๋ยวก็​จะ​ต้องเดินทางไกลอีกแล้ว​ อยาก​จะ​ใช้ชีวิตนิ่ง ๆ​ เสียบ้าง

จึงตัดใจไม่​ไปร่วมกิจกรรมของ​เขา ​ซึ่ง​ต้องขับรถ​ไปสี่ห้าชั่วโมง ...​ ฉันตัดสินใจอยู่​บ้าน

​เป็นการตัดสินใจ​ที่ยาก ​เพราะเหมือนนกคู่กัน พอไม่​ได้ทำอะไร​ร่วมกันก็ดูเหมือน​เป็นการทิ้งคู่ของเรา ​ความรู้สึกผิดย่อมมีอยู่​ในใจ

​แต่ฉันคิดว่า ตัดสินใจถูก

​เพราะสองวัน​ที่ผ่านมา ฉัน​ได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม ​ได้อ่านหนังสือแปล​ที่รอฉันอยู่​้สองปีแล้ว​รวดเดียวจบ ​ได้เติมอาหารใจให้ตัวเอง ​ได้ออก​ไปชอปปิ้งเงียบ ๆ​ ใจสงบท่ามกลางผู้คน ​ได้ซื้อของสวย ๆ​ เก๋ ๆ​ ​แต่งบ้าน​และ​ใช้ในครัว เสียเงิน​ไปไม่กี่บาท​ ​แต่​ได้หัด​ใช้เวลาอย่างละเลียด ค่อย ๆ​ เสพรับสิ่งต่าง ๆ​ รอบตัวแบบไม่​ต้องหมุน​เป็นเครื่องจักรยนต์กลไกเหมือนใน​ที่ทำงาน

สองวันฉัน​ได้​ไปเ​ที่ยวตลาดขายของเก่าสองแห่ง แห่งหนึ่ง​ในเมืองสวิสติดริมน้ำ อีกแห่งหนึ่ง​ในฝรั่งเศส ติดริมน้ำอีกด้านหนึ่ง​ ​ทั้งสองแห่งอยู่​ไกลจากบ้านประมาณครึ่งชั่วโมง ​เป็นตลาดกลางแจ้ง ในหมู่บ้าน​ที่สวยงาม แดดอุ่นละไม ​และสายลมเย็นชุ่มใจ

ฉัน​ได้อยู่​ท่ามกลางผู้คน​ที่เกียจคร้าน ลูกค้า​ที่เดินดูติชมของสบาย ๆ​ พ่อค้าแม่ขายก็นั่งขายของกันสบาย ๆ​ จิบกาแฟ กินขนมปัง คุยกันเบา ๆ​ มองดูคน​ที่ผ่าน​ไปมา บางร้านก็ไม่มีคนอยู่​ด้วยซ้ำ ไม่มีกลัวของหาย ไม่มีการต่อราคาแบบ​เอา​เป็น​เอาตาย ไม่มีบรรยากาศครึกครื้นแบบตลาดนัดบ้านเรา ​แต่มีชีวิตแทรกอยู่​ใน​ความเกียจคร้านแห่งบรรยากาศนั้น​

ทำให้ฉันรู้สึก​เป็น​ส่วนหนึ่ง​ของมวลหมู่มนุษย์ขึ้น​มาอีกครั้ง หลังจาก​ที่ทำตัว​เป็น​แต่มนุษย์งานนั่งหน้าจอวันละสิบกว่าชั่วโมง

ฉัน​ได้ซื้อถ้วยชา​ใช้แล้ว​ แท่นรองเทียน ​และกระป๋องทองแดงสำหรับรดน้ำต้นไม้ ของจุก ๆ​ จิก ๆ​ ​ที่ให้​ความสุขทางอารมณ์ ​โดยไม่เดือดร้อนกระเป๋าตังค์

​และ​ได้ทำอะไร​แบบเด็ก ๆ​ อีกครั้ง เช่น ซื้อฮอตดอกเดินกินในตลาด กิจกรรม​ที่เลิกทำมานานแล้ว​ตั้งแต่แก่ตัวลง

ฉัน​ได้นั่งจิบชา กินครัวซองต์ในร้านริมทะเลสาบ ​และนั่งอ่านหนังสือแปลเกี่ยว​กับฟานก๊อกฮ์อย่างเพลิดเพลิน

การ​ได้ขับรถออก​ไปในชนบท​ที่งดงามของฤดูใบไม้ผลิเหมือนยาชะโลมใจ​ที่อ่อนล้าให้​ได้ฟื้นฟูตัวเองอีกครั้ง

คงสรุป​ได้ว่า​เป็นสุดสัปดาห์​ที่ดี เตรียมฉันให้​พร้อมรับสัปดาห์ใหม่แห่งงานหนักต่อ​ไป

ฉันดีใจ​ที่หาเวลานี้ให้ตัวเอง​ได้ ทำให้รู้สึกว่า​ ​ได้หยุดเวลาอันวุ่นวาย มาค้นพบ​ความสงบใจตัวเอง ผ่านกิจกรรมธรรมดา ๆ​ ​ที่ไม่พิศดารอะไร​เหล่านี้ ​แต่​เป็นกิจกรรม​ที่เติมต่อพลังชีวิตใน​พร้อมรับวันใหม่อย่างสงบเย็น

(ภาพประกอบจาก photoplatforma)


รจนา เจนีวา

 

จากใจ..บรรณาธิการ,
๐๕ เมษายน ๒๕๕๒

editorial นิตยสารรายสะดวก
ข้ อ เ ขี ย น ล่ า สุ ด
องค์ประกอบของความรัก โดย ดอกช็อคโกแล็ต .. love lovelove lovelovelov .. -73 views - [อ่านต่อ..]

ฝันร้าย โดย ดอกช็อคโกแล็ต .. สิ่ง​ที่เคยฝัน…​มันดันพังทลาย ทุกสิ่งล้วนกลับกลาย..กลาย​เป็นเพียงแค่หมอกควัน น้ำใสๆ​ อุ่นๆ​ รินไหลลง…​ไม่หยุดหย่อน โศกศัลย์ ร่างกายทรุด แสนท้อพลัน .. -48 views - [อ่านต่อ..]

ถึงนกหวีด โดย เฉลิม ชูสง .. ถึงนกหวีด นกหวีดกรีดร้องก้องเวหา ​ไป​ไป มามา น่าสงสาร ​เพื่อน​เพื่อน หญิงชายไม่รำคาณ นี้​คือบ้านพักพิง​ได้อิงใจ สนทนากันบ้างอย่างมวลมิตร อ .. -80 views - [อ่านต่อ..]

ถึงนกหวีด โดย เฉลิม ชูสง .. ถึงนกหวีด นกหวีดกรีดร้องก้องเวหา ​ไป​ไป มามา น่าสงสาร ​เพื่อน​เพื่อน หญิงชายไม่รำคาณ นี้​คือบ้านพักพิง​ได้อิงใจ สนทนากันบ้างอย่างมวลมิตร อ .. -42 views - [อ่านต่อ..]

F a c t   C a r d
ชื่อ นิตยสารรายสะดวก
ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ ๕ มีนาคม ๒๕๔๖
จำนวนงานเขียน ๑๑๒๘ ชิ้น
จำนวนนักเขียน ๖๖๒ ท่าน
งานเขียนบนโต๊ะบ.ก. ๕๔๗ ชิ้น
งานเขียนคัดสรร ๔๗๕ ชิ้น
งานเขียนลงตะกร้า ๑๐๖ ชิ้น
-- เชิญร่วมเป็นนักเขียน -- ลงทะเบียนนักเขียน ที่นี่
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ผู้หญิงบ้า ๆ คนหนึ่งบนโลกใบนี้ [C-15784 ], [125.25.96.170]
เมื่อวันที่ : 10 พ.ค. 2552, 15.29 น.

ชอบ​ที่ Editorial เขียนจังค่ะ​ จริง ๆ​ เราทำชีวิตให้วุ่นวายกัน​ไปหมดในทุก ๆ​ ๆ​วัน
จนลืมสิ่งสำคัญ​ที่สุด​คือใจเราเอง อยาก​เป็นนักเขียน​ที่​ที่บ้างจังค่ะ​ ​จะ​ต้องอย่างไรบ้าง​ค่ะ​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : ผุ้หญิงบ้า ๆ คนหนึ่งบนโลกใบนี้ [C-15785 ], [125.25.96.170]
เมื่อวันที่ : 10 พ.ค. 2552, 15.31 น.

เจอแล้ว​ค่ะ​ สมัครแล้ว​ด้วย

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๓ : add [C-15909 ], [117.47.195.1]
เมื่อวันที่ : 08 ก.ค. 2552, 20.33 น.

อิอิ สวัสดีค่ะ​ คุณรจ,

พี่เข้าใจ​ความรู้สึกของคุณรจดีค่ะ​ พี่เองก็คล้ายๆ​​กับคุณรจ​ที่หลายครั้ง​ต้อง​ไปไหน​ไปด้วยจนไม่​ได้มีเวลาอยู่​​กับตัวเอง ด้วยเหตุนี้บางครั้งจึงมี​ความสุขใจ​ที่​ได้ขึ้น​รถบัส​ไปคนเดียว​เพื่อนัดพบน้องๆ​​เพื่อนๆ​​ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ

นั่นละพี่ตื่นเต้นจริงๆ​ เหมือนสมัยเด็กๆ​​ที่​ได้ขึ้น​รถ​โดยสาร​เป็นครั้งแรก รู้สึก​เป็นอิสระ สนุก​และประทับมากๆ​จ้ะ​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๔ : ลุงเปี๊ยก [C-15910 ], [115.67.30.18]
เมื่อวันที่ : 09 ก.ค. 2552, 09.51 น.

เออหนอ..

เฮ้อ.. ชีวิตผมตรงข้าม​กับคุณรจฯ​กับป้าแอ๊ดแฮะ วัน ๆ​ อยู่​​กับตัวเองมาก​ไป ทำโน่นนี่ คิดเรื่อง​โน้นนี้ เยอะเกิน​ไป มันก็​เป็นข้อเสีย​ได้เหมือนกัน

พออยู่​​กับตัวเองมาก ๆ​ ก็ชักอยาก​จะมีปฏิสัมพันธ์​กับคนอื่น ​และชัก​จะรู้สึกว่า​ทักษะในการเข้าสังคมของเรามันน้อยลง กลาย​เป็นเข้า​กับคนอื่น​ได้ยากขึ้น​ซะอีก ถึง​ได้เฮ้อ..ไง

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๕ : pilgrim [C-15967 ], [202.29.89.1]
เมื่อวันที่ : 28 ก.ค. 2552, 12.38 น.

เอ...​พิล​จะ​เป็นเหมือนพี่แอ๊ด หรือ รจ หรือลุงเปี๊ยกดีหนอ ​เพราะรู้สึกชีวิตตอนนี้ มันมี​ทั้งสองอย่างเลย​น่ะ

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๖ : มนต์อักษรา [C-15986 ], [125.26.88.43]
เมื่อวันที่ : 02 ส.ค. 2552, 00.32 น.

สวัสดีค่ะ​คุณรจนา อ่านแล้ว​รู้สึก​ได้เลย​นะคะ​ ดิฉันก็​เป็นคนหนึ่ง​​ที่ดูแลคนอื่นอีกหลายคนรอบข้างตามหน้า​ที่จนลืมดูแลตนเอง​ทั้งทางร่างกาย​และจิตใจ พอเกิดอาการบาดเจ็บขึ้น​​กับร่างกายของตัวเองก็ปล่อย จนวันหนึ่ง​​ต้อง​ได้​แต่นอนเฉย​เพราะมันทำอะไร​ไม่ไหวแล้ว​​เพราะ​ความเจ็บปวดตามร่างกาย จิตใจก็แย่แถมยังไม่มี​ใครมีเวลามาดูแลเราก็​ต้องดูแลตัวเอง เลย​มานอนพิจารณาถึง​ความไม่แน่นอนของชีวิต ​ต้องทนอยู่​​กับ​ความเจ็บปวดของสังขารตัวเอง​กับจิตใจ​ที่หดหู่ ​แต่อย่างว่าไม่มีอะไร​อยู่​นานเจ็บป่วย​ไปหาหมอแล้ว​​ได้พักมันก็หาย​ไปเองตามธรรมชาติ ตอนนี้ก็เลย​พอ​จะมี เรี่ยวแรงลุกขึ้น​มาเข้าเนต​เพื่อมาอ่านเรื่อง​ราวดีดีในศาลาน้อย​ได้บ้างแล้ว​ค่ะ​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๗ : นีมนี๊ม [C-16080 ], [117.47.180.15]
เมื่อวันที่ : 15 ส.ค. 2552, 22.37 น.

สวัสดีค่ะ​...​สมาชิกนกน้อยทุกท่าน
(หนู​เป็นสมาชิกใหม่ค่ะ​)
หนูดีใจมากเลย​น่ะค่ะ​​ที่​ได้​เป็นสมาชิ​ที่นี่ หนู​เป็นคนหนึ่ง​​ที่ชอบในการเขียนมากๆ​เลย​ ​แต่บางครั้งงานเขียน​ที่ตัวเองถ่ายทอดออกมากลับไม่ถูกใจตัวเองซะเอง ไม่รู้ว่าเกิดมาจากสาเหตุใด ​ใครรู้บ้างค่ะ​ ...​ช่วยบอกหนูที...​หนู​ต้องทำยังไง

รักทุคน​แม้ยังไม่​ได้รู้จักกันค่ะ​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น