 Editorial |
|
|
...สิ่งละอันพันละน้อยในงานเขียนแห่งศาลานกน้อย อันว่าด้วย ความรักของแม่......
เพื่อน ๆ ที่รักอีกแค่สองวันก็จะถึงวันแม่แห่งชาติของประเทศไทยแล้ว - วันที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๘
ในฐานะบรรณาธิการร่วมของนิตยสารรายสะดวกแห่งศาลานกน้อย ดิฉันขออนุญาตเชิญชวนผู้อ่านร่วมซาบซึ้งประทับใจกับความรักของแม่ในแบบต่าง ๆ ผ่านงานเขียนในศาลาฯแห่งนี้ ซึ่งนักเขียนมือทองทั้งหลายได้บรรจงสร้างสรร
ดิฉันขออนุญาตหยิบเอาตัวอย่างงานเขียนที่มี "แม่" เป็นตัวเอก หรือองค์ประกอบ และอ้างถึง "ประโยคเด็ด" หรือ "วลีประทับใจ" ของงานเหล่านั้นมายั่วน้ำลายท่านผู้อ่านให้รีบพลิก(คลิก)ไปอ่านโดยพลัน
 |
|
|
|
||
|
|
|
ลูกเอ๋ยลูกรัก แม่อยากเห็นหน้าลูกก่อน เผื่อจะไ้้ด้อ้อนวอน ให้พวกทหารอ่อนใจ..... (จากบทกวี น้ำตาสุดท้าย โดย ประดับดิน)....มีอยู่ครั้งหนึ่ง แม่ทะเลาะกับพ่อ...ผมยังเด็กมากนัก..ร้องไห้อย่างเดียว แม่ถือมีด พ่อถือปืน พี่สาวยืนขวางตรงกลาง....หลังจากที่พี่สาวแยกออกแล้ว แม่ก็คว้าผ้าขาวม้าผืนโปรด เดินออกไป ผมรีบกอดขาแม่ไว้แน่น เหมือนแม่จะรู้ใจ ก็พูดปลอบผมว่า "คนอย่างแม่ไม่เคยคิดสั้นหรอกลูกเอ๋ย เดี๋ยวรอพ่อหายเมา แม่ก็กลับมาแล้วลูก...." นอกจากนี้ก็ไม่เคยเห็นแม่หนีปัญหาอะไรเลย แม่สู้มาตลอด.....(จากเรื่องสั้น ความทรงจำร้าวลึก โดย ธีรนันท์)
.....วันหนึ่งอาม่าก็บอกกับลูกสาวว่า "เจ้าแม่กวนอิมจะมารับอั๊วไปแล้วนะ แต่อั๊วขอเวลาเจ้าแม่ 3 วัน ลูกหลานอยู่ไกลขอให้ลูกหลานได้เดินทางมาเยี่ยนเยียนก่อน".....(จากบันทึกเงาความคิด ความตายของอาม่า โดยจันทน์กะพ้อ)
.....แม่เหมือนสัมผัสได้ แม่โทรมาหา... ..บอกว่าฝันเห็นฉันร้องไห้... ... กระแสจิต คงข้ามฟ้าไปถึง... ... มันทำให้ฉันร้องไห้... ..ร้องทางโทรศัพท์... ..ร้องอยู่นาน... ..ไม่พูดอะไร... (จากเรื่องยาวซีรี่ส์ สุดจะพรรณนา ตอนที่ ๑๔ โดย Sony Diver)
....แม่โกรธตัวเองเหลือเกินที่หงุดหงิด โดยไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของหนูเลย แม่ลืมนึกไปว่า เรามีกันแค่สองคน และอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลา มันคงทำให้หนูใจหาย เมื่อถึงเช้าวันจันทร์ที่ต้องจากแม่ไปเป็นเวลานับสิบชั่วโมง..... (จากบทความ เช้าวันนี้ วันที่แม่เสียใจ โดย แม่นกยูง)
..."แม่ ๆ มีตังค์ป่าว ขอตังค์ 1700 ไปผ่อนรถเดือนนี้หน่อย"..."ไอ้เวร แล้วใครเป็นคนขี่วะ มึงขี่ แต่มาขอเงินกูไปผ่อน...ไอ้ ๆ...." แม่ด่าไปบ่นไปอีกยืดยาว แต่อีก 4-5 วันแม่ก็เอาเงินยับยู่ยี่เหม็น ๆ ปลาเค็มมาให้ผม บางครั้งแม่ก็ไปบอกกับพ่อว่า "ไอ้ผุบ มึงเอาเงินมาให้ไอ้ผ่องมันหน่อยซิ มันจะเอาไปผ่อนรถ เออ..เอามาน่ะ 500 ก็ยังดี...ไม่ต้องพูดมาก มันก็ขอเงินกูด้วย".... (จากเรื่องสั้น ผมละเกลียดมันจริง ๆ เลย...เฮ้อ!!! โดย จันทน์กะพ้อ)
....และแล้วเราก็ได้ยินเสียงอะไรอย่างหนึ่ง พร้อม ๆ กัน เป็นเสียงสะอื้นจากผู้หญิงคนหนึ่ง..ที่เป็นแม่ของเราทั้งสองคน ท่านยืนฟังเราอยู่ที่หน้าประตู น้ำตาของท่านหยาดริน ผมและน้องผวาหาท่าน..เราสามคนกอดกันกลม...... (จากเรื่องสั้น ฟ้า โดย รันนรา)
....เพิ่งจะรู้ว่า ทำร้ายความรู้สึกของผู้ที่เป็นห่วงตนเองมากเหลือเกินก็ตอนที่ได้ฟังแม่คุยกับเพื่อนบ้านตอนที่โตแล้วนี่เอง "เก่งอะไรกัน...ทุกทีที่ข้าดูทีวีแล้วมีข่าวร้ายในกรุงเทพฯนะ ข้ากลุ้มเป็นห่วงมันแทบแย่ กลางคืนก็นอนไม่หลับ...ได้แต่ภาวนาให้มันปลอดภัย....ทำไงได้เล่า ก็มันชอบของมันจะไปห้ามก็ใช่ที่ เดี๋ยวเรียนจบมันคงคิดได้เองแหละว่า ความห่วงมันเป็นยังไง"....(จากเรื่องสั้น รอยหาบ โดย นายทราย)
.....นางยังคงไม่ละความพยายาม...พยายามมองหาเจ้าหัวขโมย มืออีกข้างหนึ่งกำท่อนไม้ไว้แน่น....แล้วนางก็เห็นมันนอนอยู่ในโพรงนั้น นางต้องชะงักทันทีเมื่อหูของนางได้ยินเสียงร้อง มันเป็นเสียงร้องของลูกสุนัข....ลูกสุนัขสามตัวยังไม่ลืมตากำลังนอนดูดนมของแม่มันอยู่ มือที่กำไม้ไว้แน่นค่อย ๆ คลายลง และหลุดจากมือไป...นี่ถ้านางตีมันตายไปตั้งแต่ตอนนั้น แล้วใครจะมาเลี้ยงลูกมัน....(จากเรื่องสั้น แบ่งปัน โดย ตะวันฉายที่ปลายฟ้า)
....นางจินดาทิ้งมีดแล้วรี่เข้ามาประคองลูกสาวขึ้นหนุนตัก น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลริน พร่ำขอโทษที่ไม่ยอมเชื่อจิตดีตั้งแต่แรก จนต้องให้ลูกสาวต้องมาเปลืองตัว เพื่อพิสูจน์ความจริง แล้วผู้เป็นแม่ก็กอดจูบลูบหัวหูจนจิตดีได้สติเต็มที่....อ้อมกอดของแม่ยังอบอุ่นไม่เสื่อมคลาย เช่นเดียวกับรอยยิ้มของลูกที่ทำให้ทั้งโลกของแม่สดใส..... (จากเรื่องสั้น เลี้ยงหมาไหมแม่? โดย Song-982)
.....ก่อนที่แม่จะเสียคืนหนึ่ง ฉันอาบน้ำให้แม่ แล้วก็ทาแป้ง เปลี่ยนชุดนอนให้แม่ แม่มองหน้าฉัน ยิ้ม แล้วร้องไห้ และบอกกับฉันว่า "เมื่อตอนเด็ก ๆ แม่ก็ทำให้ขวัญแบบนี้แหละ".... (จากบันทึกเงาความคิด บันทึกวาระสุดท้าย โดย kwan_kwan)
...แต่ไม่ว่าจะเป็นลูกของทองหยิบเอง หรือเป็นลูกของทองหยอด ทองหยิบก็เลี้ยงดูลูก ๆ ด้วยความรักทุกตัว นี่เป็นคุณความดีของแม่แมวที่ปฏิบัติสืบทอดกันมาช้านานว่า "แม่แมวจะช่วยเลี้ยงกันดูลูกแมวอื่น ๆ เสมอ"..... (จากคอลัมน์เล่าเรื่องด้วยภาพ ยิ้มกับแมว ๆ ตอน ๗ โดย จันทน์กะพ้อ)
ท่านผู้อ่านที่รักคะ เหล่านี้คือสีสันเพียงส่วนหนึ่งของงานเขียนที่สะท้อนความรักของแม่ในหลากหลายแง่มุม หลายลีลาการเขียน ที่ท่านหาอ่านได้ ณ ศาลานกน้อยแห่งนี้ และยังมีงานเขียนอีกหลายชิ้นที่มีลีลาอักษรที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ไม่แพ้กัน...
ดิฉันขอเชิญชวนท่านมาชื่นชมกับการแสดงออกซึ่งความรักของมารดา หรือ "แม่" ในศาลาฯแห่งนี้กันเถิดค่ะ
สุดท้าย ดิฉันขอฝากภาพ "ความรักของแม่ในวันแห่งภัยพิบัติ-สึนามิ" ซึ่งถือเป็นภาพในใจดิฉันสำหรับวันแม่ปีนี้มายังท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยค่ะ
รจนา ณ เจนีวา
จากใจ..บรรณาธิการ,
๑๐ สิงหาคม ๒๕๔๘
| |
| |
| editorial | นิตยสารรายสะดวก |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์