​เพื่อนรัก,

วันนี้ฉันขอคัดลอกบทกวีร้อยแก้วชื่อ ของเล่น มาให้อ่าน ลอกมาจากหนังสือ ​พระจันทร์เสี้ยว เขียน​โดย รพินทรนารถ ฐากูร ​และอ.วิทูร แสงสิงแก้ว ถอด​ความ โปรดอ่านเถิด..

"เจ้าเด็กน้อย ดูเจ้าช่างมี​ความสุขเสียเหลือเกิน​ที่​ได้นั่งอยู่​กลางฝุ่น ​และเล่นกิ่งไม้หักท่อนเล็กๆ​ อยู่​ตลอดเช้า​

ฉันอดยิ้มไม่​ได้ ​เมื่อเห็นเจ้าเล่นกิ่งไม้หักเล็กๆ​ ท่อนนั้น​

​ส่วนฉันนั้น​ยุ่งอยู่​​กับบัญชีรายรับจ่าย บวกลบตัวเลข​ที่น่าเวียนหัวตั้งแต่เช้า​จรดสาย

ชะรอยเจ้าคง​จะมองดูฉันบ้างเช่นกัน ​และคิดว่า 'การเล่นของท่านช่างน่าโง่เง่าเสียจริงๆ​ ​และทำให้เวลาเช้า​​ที่สนุกสนาน ​ต้องผ่าน​ไปอย่างไร้ค่า'

เจ้าหนูน้อย ฉันลืมวิธี​ที่​จะเล่นไม้ท่อนเล็กๆ​ ​และเล่นปั้นดินให้​เป็นขนม​ไปเสียแล้ว​

ฉันแสวงหาของเล่นราคาแพง ​และสะสมสิ่ง​ที่​เป็นทอง​และเงิน

สำหรับเจ้า ไม่ว่า​จะหาอะไร​มา​ได้ เจ้า​เอามาทำ​เป็นของเล่น​ได้อย่างสนุกสนาน ​แต่สำหรับฉันนั้น​ ​ได้​ใช้​ทั้งเวลา ​และ​กำลังกาย​กำลังใจ เสาะแสวงหาสิ่ง​ที่ฉันไม่เคย​ได้​เป็นเจ้าของอย่างแท้จริง

ด้วยเรือบดลำน้อยๆ​อันแบบบาง ฉันพยายาม​ที่​จะพามันข้ามทะเลแห่ง​ความปรารถนา ​และลืม​ไปว่า ฉันเองก็​กำลังเล่นของเล่นอยู่​เช่นเดียวกัน "


หนังสือเล่มนี้ บอกเล่าผลึก​ความคิดของผู้เขียนผ่านบทกวีร้อยแก้ว มันทำหน้า​ที่ส่งผ่าน​ความคิดมากระตุ้นตัวตนภายในของผู้อ่านให้ตื่นขึ้น​อย่าง​ได้ผล ​ความนึกคิดแบบเด็กน้อย ​ที่ทุกคนเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาแล้ว​ทุกคน

ฉันคัดลอกมาให้อ่าน ​เพื่อเสนอตัวอย่างอันงดงามของงานเขียน ​ที่ถ่ายทอดเรื่อง​ราวผ่านตัวอักษรอย่างแยบคาย ​และมีพลังมากพอ​ที่​จะสั่นสะเทือนตัวตนของผู้อ่าน​ได้

เธออ่านแล้ว​ชอบหรือไม่?

 

จากใจ..บรรณาธิการ,
๑๔ กรกฏาคม ๒๕๔๗