ท่านผู้อ่าน​ที่รัก​และคิดถึง

วันสงกรานต์ใกล้​จะมาถึง ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าอีกแล้ว​ เวลาช่างผ่าน​ไปอย่างรวดเร็วอย่าง​กับสายน้ำไหลไม่เคยรอ​ใคร ไม่ทันไรเราก็แก่​ไปอีก 1 ปี บางคนรู้สึกว่า​ นี่เรายังไม่​ได้ทำอะไร​ดั่ง​ที่ตั้งใจไว้เลย​สักอย่าง

ช่วงนี้​เป็นช่วงฤดูร้อน ก็อดไม่​ได้​ที่​จะ​ต้องพูดถึง​ความงดงามของดอกไม้ ไม่ว่า​จะ​เป็นดอกไม้ป่าตามธรรมชาติ ดอกกุหลาบ​ที่ปลูกขึ้น​มา​เพื่อขายเฉพาะวันวาเลนไทน์ ​และดอกกล้วยไม้​ที่บานสะพรั่ง​ไป​ทั้งป่า ​และเมือง บรรดานกน้อยนกใหญ่​และแมลง​ทั้งหลายก็คงร่าเริงเบิกบานชมดอกไม้กันอย่างมี​ความสุข

​ใครๆ​ก็ชมชอบดอกไม้งาม ​และก็คงอดชื่นใจไม่​ได้​เมื่อเห็นดอกไม้บาน อัน​ที่จริง การ​ที่ดอกไม้บานคงมี​ความหมาย ​และนัยในตัวของมันเอง มันคง​เป็นภาระหน้า​ที่ของดอกไม้​ที่​จะ​ต้องบาน​เพื่อ​จะล่อแมลงให้มาดูดกินน้ำหวาน จุดประสงค์​เพื่อให้แมลงช่วยผสมเกสร ทำให้ต้นไม้​ได้มีเมล็ดอัน​เป็นการเผยแพร่พันธุ์ไม้ต่อ​ไป ​และนี่​เป็นการบรรลุภาระหน้า​ที่ของพืช

คนเราล่ะมีภาระหน้า​ที่ทำอะไร​ นอกจากการหน้า​ที่พื้นฐานในการดำรงเผ่าพันธุ์มนุษย์ ทำมาหาเลี้ยงชีพให้ตัวเอง​ได้อยู่​รอดในสังคม มีลูก​และคอยเลี้ยงดูลูกน้อยให้เติบใหญ่​เป็นคนดีต่อ​ไปในอนาคต ​แต่เพียงแค่นี้​จะถือว่าเรา​เป็นมนุษย์​ที่สมบูรณ์แล้ว​หรือไม่? คงไม่ใช่เพียงแค่นี้หรอก​ที่​เป็นภาระหน้า​ที่ของมนุษย์ ​เพราะเราไม่ใช่​เป็นแค่ต้นไม้หรือดอกไม้ เรามีสมอง​และคิด​ได้มากกว่านั้น​ เราจึงสร้างสรรค์สังคมให้เจริญมา​ได้จนถึงทุกวันนี้

บางที...​...​เราไม่​ได้คิดกันเลย​ว่า คนเราเกิดมา​เพื่ออะไร​? หรือ เราเกิดมามีจุดมุ่งหมายในชีวิตอย่างไร?

ใน บทบรรณาธิการวัน​ที่ ๒ ธันวาคม ๒๕๔๖ ​ได้กล่าวถึงคำพูดของเวรอนิกาจากเรื่อง​ เวรอนิกาขอตายว่า "เราเกิดมาเพียง ​เพื่อทำให้เวลามันผ่านๆ​ ​ไปแค่นั้น​ เองหรือ?"

บางคนบอกไม่อยาก​จะคิด ก็​เขาให้เราเกิดมาแล้ว​ก็ตาย​ไป ​เป็นธรรมชาติ​ที่หมุนเวียน​ไปตามวัฏจักรชีวิต บางคนคิดแล้ว​คิดอีกว่า ในชีวิตนี้อยาก​จะมีงาน Master Piece ไว้ให้ปรากฏแก่ชาวโลก​และวงศ์ตระกูล ​แต่ก็รีๆ​รอๆ​​ที่​จะทำ จนล่วงเลย​เข้า​ไปครึ่งค่อนชีวิตแล้ว​

แล้ว​ท่านผู้อ่านคิดอย่างไรกันบ้าง?

เราน่า​จะเลือกทาง​ที่เหมาะสม​กับชีวิตของคนเรา​แต่ละคน ​แต่​ทั้งนี้เราก็ควร​จะคำนึงถึง จุดหมายในชีวิตของเรา​ที่​จะช่วยสรรค์สร้างสังคม ทำเท่า​ที่เรา​จะทำ​ได้ ​แม้​จะ​เป็นเพียงจุดเล็กๆ​ก็ยังดี ดีกว่า​ที่เรา​จะ​เป็นภาระให้แก่สังคม ​และดีกว่า​ที่​จะมีชีวิตอยู่​อย่างว่างเปล่า ไม่คิดอะไร​ ไม่ทำอะไร​

แล้ว​เรา​จะเริ่มอย่างไร? ตรงไหน?

เพียง​แต่เรามอง​ไปรอบข้าง เราเอื้อเฟื้อ​ใคร​ได้บ้าง? เรามีน้ำใจแก่​ใคร​ได้บ้าง? เรา​จะให้อะไร​แก่​ใคร​ได้บ้าง? เรา​จะสร้างสรรค์สิ่ง​ที่ดีงามอะไร​​ได้บ้าง? จงมองดู จงพิจารณาดู แล้ว​คุณ​จะรู้ว่า มีเรื่อง​มากมาย​​ที่รอให้เรา​ไปทำ มีเรื่อง​มากมาย​​ที่เรา​จะช่วยให้สังคมดีขึ้น​ แค่ช่วยจูงคนแก่ หรือคนตาบอดเดินข้ามถนน แค่ทิ้งเศษกระดาษให้ลงในถังขยะ แค่ช่วยหมาแมวข้างถนน ก็​เป็นสิ่ง​ที่ล้วนมี​ความหมาย มี​ความหมายต่อ​ทั้งตัวเราเอง​และ​ความหมายต่อคน​ที่เรา​ไปช่วย ​แม้​จะดูว่า​เป็นเรื่อง​เล็กๆ​ ​แต่มันก็สร้าง​ความปลาบปลื้มใจให้เรามิใช่น้อย

เพียงแค่คิดอยาก​จะช่วยคนอื่น ก็คง​จะตัดเวลา​ที่เรา​จะหมกมุ่น​กับเรื่อง​ของตัวเองให้น้อยลง​ไป ​และก็ทำให้เรามองเห็น​ความทุกข์ยากของคนอื่นมากขึ้น​ เห็นใจคนอื่นมากขึ้น​ ​จะทำให้เรามี​ความสุขมากขึ้น​ ​และทำให้คนอื่นมี​ความสุขมากขึ้น​ด้วย

สำหรับท่านนักเขียน แค่เพียงคุณเขียนปลอบใจคนอื่น ให้​กำลังใจคนอื่น หรือเล่าสิ่งดีๆ​ให้ผู้คนอ่าน ก็ล้วน​เป็นสิ่ง​ที่ช่วยสร้างเรื่อง​ดีๆ​ในสังคมแล้ว​

เรารออ่านเรื่อง​ราว​ที่ดีๆ​ ​ที่​เป็นประโยชน์แก่ผู้คน ​ที่ท่านนักเขียน​แต่ละท่าน​จะช่วยกันสร้างสรรค์ขึ้น​มา เริ่มต้นเสียตั้งแต่วันนี้

เวลา​และวารีมิคอยท่า ทำ​ความดีไม่​ต้องรอเวลา ขอจบด้วยประโยคสวยๆ​​ซึ่ง​เป็นชื่อหนังสือ​ที่ว่า

Do What You Love for the Rest of Your Life

 

จากใจ..บรรณาธิการ,
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗