...​.ในหลายๆ​ ​ความเชื่อเกี่ยว​กับ​ความรัก ​และคู่ชีวิต
.. มี​ความเชื่ออันนึง​ที่เชื่อว่า..
คู่ชีวิต​ที่แท้จริง ​จะมีด้ายสีแดง ผูก​ที่นิ้วก้อยข้างซ้าย เชื่อมกันไว้
รอจนวันนึง.. ด้ายสีแดงนี้ ​จะนำให้​เขา​ทั้งสองมาพบกัน ​และรักกันใน​ที่สุด..

...​..หลายๆ​ คนอาจ​จะเชื่อ ​แต่คงไม่เชื่อมากเท่าผมแน่ๆ​.. ​เพราะผมเห็น..
.. เห็นด้ายสีแดง​ที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของผม..
ด้าย​ที่ผูกติดตัวมาตั้งแต่จำ​ความ​ได้..
​ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าปลายอีกข้างนึงของมัน ​จะผูกติด​กับ​ใคร
นั่นแหละ​​คือสาเหตุ​ที่ผมเดินทางหาปลายอีกด้านนึงของมัน..

...​..เด็กหนุ่มคนนึง​ที่​ต้องการตามหา สิ่ง​ที่ท้าทาย​ที่สุดในชีวิตของ​เขา..
ไม่มี​ใครรู้ว่าสิ่ง​ที่เค้าตามหา​จะอยู่​ไกลขนาดไหน..
​และไม่รู้ว่า​จะมีหรือไม่.. ​แต่เค้าก็เริ่มเดินทาง..
การเดินทาง​ไปตามด้ายสีแดงตรงปลายนิ้วก้อย..
การเดินทาง​ที่รู้ทางเดิน.. ​แต่ไม่รู้จุดหมาย..

...​..ผมเดินทาง​ไปตามเมืองต่างๆ​ ​ที่ด้ายสีแดงของผมพาดผ่าน..
​ได้พบ ​ได้เห็นอะไร​หลายๆ​อย่าง ​ที่ไม่มีทาง​จะ​ได้เจอในเมืองของผม
ใจนึงก็คิดว่า​เป็นการเรียนรู้​ที่ดี.. ​แต่มันก็ไม่ใช่เป้าหมาย​ที่แท้จริง.
เป้าหมายของผม​คือ.. ปลายด้ายสีแดง...​

...​..​และแล้ว​ผมก็​ได้​เพื่อนร่วมเดินทาง..
​เมื่อวันนึงผมพบ​กับผู้หญิง ​ที่ตามหาปลายอีกด้านนึง ของด้ายแดงเหมือนกัน..
​แต่เธอคงไม่ใช่ปลายด้ายแดงของผมหรอก..
​เพราะด้ายแดงของผมยัง​ไปอีกไกล...​

...​.เราพบกัน​โดยไม่​ได้ตั้งใจ
​และก็ไม่​ได้​เป็นการพบกัน​ที่ทำให้ผมพอใจมากนัก..
บอกตรงๆ​ เธอไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคของผมเลย​..
แถมเราทะเลาะกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ​แต่เราก็ร่วมเดินทางด้วยกัน
​เพราะด้ายสีแดงของเธอ​กับของผมมัน​ไปทางเดียวกันน่ะสิ..

...​..ก็ยังดีนะ ​ที่ผมไม่​ได้เดินทางคนเดียว
อย่างน้อยก็มี​เพื่อนร่วมทาง​ที่เห็น
​และตามหาปลายอีกข้างนึงของด้ายแดงเหมือนกัน..

...​.การเดินทางร่วมกันของเราทำให้ ผมเห็นตัวจริงของผู้หญิงคนนี้มากขึ้น​..
​เป็นตัวจริง​ที่น่าเคารพ น่าให้เกียรติในฐานะผู้หญิงคนนึง..

​จะว่า​ไปเธอก็นิสัยดีนะ ตอน​ที่ทะเลาะกันครั้งแรก คง​เป็นการเข้าใจผิดซะมากกว่า
​ความรู้สึกของผม​ที่มีต่อเธอเริ่มดีมากขึ้น​เรื่อยๆ​..

มีอยู่​ครั้งนึง​ที่ผมคิดว่า ​ถ้าปลายด้ายแดงอีกข้างนึงของผม ​ไปหยุดอยู่​​ที่นิ้วก้อยของเธอก็คง​จะดี.. มันก็ไม่แน่นะ.. ​ถ้า​เป็นจริงผมก็คงมี​ความสุข.. ​แต่​ถ้าไม่ใช่ ..
ผู้หญิงคนนั้น​ คง​เป็นผู้หญิง​ที่วิเศษกว่าเธอคนนี้แน่ๆ​ ..

ยิ่งผม​ได้รู้ว่า ​เพื่อนร่วมเดินทางของผม​เป็นผู้หญิง​ที่วิเศษเพียงใด
ผมก็ยิ่งอยากให้ผมเจอปลายด้ายแดงของผมไวๆ​ ..

ผู้หญิง​ที่ดีกว่าผู้หญิงคนนี้
ผู้หญิง​ที่​เป็นเนื้อคู่ของผม​จะ​เป็นยังไงน๊า..

...​..นานขนาดไหนก็ไม่รู้​ที่เราร่วมเดินทางด้วยกัน..
ผมยอมรับว่าเธอ​เป็น​เพื่อนร่วมเดินทาง​ที่ดี​ที่สุด..
เราช่วยเหลือกันมาตลอด.. ​แต่มันก็คง​จะสิ้นสุดแล้ว​ล่ะ..

​เพราะด้ายแดงของผม​กับเธอ มันแยกกัน.. ตรงทางแยก​พอดี..
ทางแยกนี้มันแยก​ไปสู่เมืองสองเมือง

.. ด้ายของผมแยก​ไปทางขวา.. มุ่งสู่เมืองบนยอด​เขา
​ซึ่งผมเชื่อว่าคง​เป็นปลายด้ายของผมแล้ว​ล่ะ ..
​เพราะเมืองนี้อยู่​ยอด​เขา​พอดี.. ​ส่วนของเธอแยกออก​ไป​ที่เมืองข้างล่าง..

...​..เรายืนคุยกันตรงทางแยกซักพักนึง ​เพื่อกล่าวคำอำลา
​และแสดง​ความยินดี​ซึ่งกัน​และกัน
เรา​จะ​ได้เจอจุดหมายของเราซักที..

ข้อตกลงสุดท้ายของเรา ก่อน​จะแยกจากกัน​คือ เรา​จะกลับมาเจอกัน​ที่ตรงทางแยกนี้
ไม่ว่า​จะเจอ หรือไม่เจอปลายด้ายแดงก็ตาม.. เราตกลงกันตามนี้..

แล้ว​เราก็แยกทางกัน...​.

...​..ผมรู้สึกแปลกๆ​ ​ที่​ต้องกลับมาเดินทางคนเดียว
ทำให้ผมไม่ดีใจมากนัก ​ที่รู้ว่าปลายด้ายของผม ​จะ​ไปสุดตรง​ที่เมืองตรงยอด​เขา

ผมเดินแยกจากเธอ​ไปช้าๆ​..
ในหัวมี​แต่เรื่อง​ต่างๆ​ ​ที่เกิดขึ้น​ตอน​ที่เราเดินทางด้วยกัน..
​ความประทับใจต่างๆ​ ​ที่เกิดขึ้น​ตลอดการเดินทาง..
​ความรู้สึกดีๆ​ ​ที่เรามีให้กัน..

...​..​และแล้ว​ผมก็หยุดเดิน ..

หยุดห่างจากทางแยกไม่ไกลเท่าไหร่..
แล้ว​ผมก็วิ่งกลับ​ไปยังทางแยกนั้น​อีกครั้ง..
ไม่มีเหตุผล​ที่ผมทำแบบนี้เลย​.. ​แต่ก็ทำ..
ผมกลับ​ไปถึงทางแยกนั้น​อีกครั้ง.. ​ซึ่งเธอก็นั่งอยู่​​ที่นี่อยู่​ก่อนแล้ว​..

...​.เรานั่งคุยกันซักพัก..
ผมบอกเธอ​ไปว่า ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงกลับมา..
​ส่วนเธอ..เธอบอกว่าเธอกลัว

.. กลัวว่า​จะไม่มี​ใครตรงปลายด้ายแดงของเธอ
แล้ว​เธอก็ร้องไห้.. ​เป็นครั้งแรก​ที่ผมเห็นเธอร้องไห้..

...​..สิ่ง​ที่ผมภูมิใจ มากกว่าการตัดสินใจออกเดินทางตามหาคู่ชีวิตของผม
..​คือการตัดสินใจครั้งนี้แหละ​.. ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ
.. ตัดด้ายแดงของผม ​และเธอออก แล้ว​ผูกเข้าด้วยกัน...​

ผมไม่รู้หรอกว่าเธอ​จะโกรธผมรึเปล่า​ที่ผมทำแบบนี้..
อยาก​จะถามเธออยู่​หรอก ​แต่เธอก็ร้องไห้ไม่หยุด..
​และ​กำลังกอดผมอยู่​...​