มัน​เป็นลานกว้าง...​..​ที่ว่างเปล่า...​.

ล้อมรอบด้วยสนใหญ่ ...​.กิ่งก้านหงิกงอ...​..


ลู่...​...​

ไหว...​..

พริ้ว...​.


ตามลมแรง...​.เบื้องบน...​


สลับ...​.ลดหลั่น ...​..งดงาม...​.


เงียบ...​.

สงบ...​.


เหงา...​.​และเศร้า...​.


ลมทะเลเย็นยามเช้า​...​กลับไม่ช่วยทำให้อะไร​ๆ​มันดีขึ้น​มา...​.

มันยิ่งทำให้เหงา​และหนาวหนัก...​.เย็นเข้า​ไป...​.จนสะท้านถึงขั้วหัวใจ...​


ฉันยืนมองมัน...​..เหมือนอยากไว้อาลัย...​.

ให้​กับ​ความรักของเรา...​.

​ที่จบ​ไปตั้งนาน...​.


อยาก​จะร้องไห้...​..

​แต่น้ำตามันไม่ยอมไหล...​.

มันร้องไห้อยู่​ข้างใน...​.

จนหัวใจชุ่มด้วยน้ำตา...​.


ภาพนี้​เป็นภาพ​ที่ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยน...​..


ฉันเปลี่ยน​ไป...​

นับตั้งแต่วัน​ที่เราเคยยืนอยู่​ตรงนั้น​ด้วยกัน...​.

จูงมือกัน...​.

มัน​เป็นวันแรก​ที่ฉันรักเธอ...​.


มันทำให้ชีวิตฉันหลังจากวันนั้น​...​

ไม่เคยเลิกรักเธอ...​..


มันเจ็บ...​..

​และทรมาน...​.

​กับหัวใจ​ที่ยังรัก ​และภักดี...​


ในเวลา​ที่เธอ​กำลังมี​ความสุข​กับ​ใครอีกคน...​.

ไกลแสนไกล...​.

...​.