ชีวิตคนเรามีอะไร​มากมาย​​ที่ผ่านเข้ามาใ ห้ซึมซับรับรู้ แล้ว​ลืมมัน​ไป
ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมาย​​ที่ผ่านเข้ามาแล้ว​ผ่าน​ไปทำให้รู้จักมักคุ้น
​แต่ในผู้คนมากมาย​เหล่านั้น​ อย่างน้อยคง​ต้องมี​ใครบางคน​ที่ทำให้เรารู้สึก "ไม่ธรรมดา"
​ที่​จะนึกถึง
เรียกว่า​เป็น "​ความพิเศษ" ​ที่เรา​จะยกเว้น​เอาไว้จาก​ความปกติทั่ว​ไปของจิตใจ


ก็ใน​เมื่อคำว่า "พิเศษ" หมายถึง​ความจำเพาะ ​ความแปลกแยก ​ความดีงาม ​ความอบอุ่นในหัวใจ
กระนั้น​ทำไมเราไม่ปฏิบัติต่อ​เขาให้ตรง​กับ​ที่ใจคิด


ให้ "​ความรู้สึกดีดี" จากจิตใจ​ที่ดีดี
ให้ "​ความอาทรถึง" จากจิตใจ​ที่นึกถึง
ให้ "​ความห่วง" จากจิตใจ​ที่​เป็นห่วง
ให้​ไปเถอะ ให้​ไปอย่างดีดี ​แต่มี "สติ"
ให้​ไปเถอะ ให้​ไปอย่างอบอุ่น ​แต่ไม่ "คุกกรุ่น"
ให้​ไปเลย​ ให้​ไปเท่าไหร่ก็​ได้ ​แต่​เมื่อให้​ไปแล้ว​​ต้อง "ไม่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้ม"


​และหาก​เมื่อใดจิตใจอาจระส่ำระสาย สะดุด​กับอะไร​ขึ้น​มาบ้าง ก็จงหยุดพักตรึกตรอง อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด "สิ่งดีดี" จนกระจัดกระจาย
​เพราะ "การให้​ความหมาย" ไม่ใช่ "การตั้ง​ความหวัง" คนสองคนให้​ความหมาย​ซึ่งกัน​และกัน


​แต่คนสองคน "​จะไม่ตั้ง​ความหวังในกัน​และกัน"
​เพราะการตั้ง​ความหวังมักนำพา​ซึ่ง "การเรียกร้อง" ของ "​ความอยาก​เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ" ​โดย​ที่ไม่รู้ตัว
มันร้อนนัก หนาวนัก ​และไม่​เป็นสุขเรา​ต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจ​เอาไว้​ที่องศาอุ่นๆ​


หากเริ่มรู้สึกตัวว่า​ความร้อนเริ่มทวีขึ้น​ เรา​ต้องค่อยๆ​ เดินออกมาสูดอากาศเย็น
หากตรงกันข้ามเราก็​ต้องหลบเร้นจาก​ความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน
​และอย่าลืมว่า "​ความพิเศษ"ไม่​ได้จำกัดว่า​จะ​ต้อง​เป็นพิเศษมากหรือพิเศษสุด หรือพิเศษอย่างยิ่งในคนคนเดียว ​ทั้งเรา​และ​เขาอาจ​จะมีคนพิเศษในวิถีชีวิต​ได้หลายลักษณะ พิเศษในเรื่อง​นั้น​ พิเศษในเรื่อง​นี้


ใน​เมื่อหัวใจ​เป็นของเรา เราก็ย่อมเลือกให้​ความพิเศษ​กับ​ใครก็​ได้​ที่เรา​จะไม่​ต้องแลก ​กับ​ความทุกข์อย่าง พิเศษกลับมา


จงให้ "​ความพิเศษ" ​เป็นชีวิตชีวา ​เป็นแววตา​ที่แจ่มใส ​เป็น​ความห่วงใย​ที่​เมื่อนึกถึงทีไรก็ยิ้ม​ได้ ไม่วิ่งหนี ​แต่ไม่วิ่งตาม ไม่หักห้าม ​แต่ไม่กระโจนใส่


ไม่​เป็นน้ำตาล​ที่หวานอ่อนไหว ​แต่​เป็น​ความอบอุ่นในหัวใจ​และเอื้ออาทร
จง​เป็น​ความแจ่มใสในอารมณ์ของตัวเอง
​เป็น​ความชุ่มชื่นสดใส เช่นสายน้ำ
​เป็นสีสันงดงามเช่นมวลผกา
​เป็นสีเขียวของใบไม้​ที่เย็น​ที่ตา​และ​ที่ใจ
​และ​ที่ตรงนี้ ​จะอีกนานเท่าใด
ไม่ว่า "คนพิเศษ" คนนั้น​​จะอยู่​ใกล้หรือ​ต้องจากกันไกล


"​ความพิเศษ" นั้น​ก็​จะคงอยู่​อย่างมีคุณค่า
...​ ณ ​ที่เดิม ​ที่​ซึ่งใจข้างซ้ายตรงกัน