นิตยสารรายสะดวก  Memorandum  ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
ฝุ่นเปื้อนชีวิต
ดอกเข็ม
... ฝุ่น ​​เป็นหนุ่มรูปหล่อ ​​ที่​​ใครเห็น​​ใครก็ทัก ​​และหลงรักตั้งแต่แรกพบ ขนเกรียนสีแดง​​เป็นมันแบบหมาไทย ตาสีเหลือง รูปร่างกำยำ ล่ำสง่า แบบลูก...


ฝุ่น ​เป็นหนุ่มรูปหล่อ ​ที่​ใครเห็น​ใครก็ทัก ​และหลงรักตั้งแต่แรกพบ ขนเกรียนสีแดง​เป็นมันแบบหมาไทย ตาสีเหลือง รูปร่างกำยำ ล่ำสง่า แบบลูกผู้ชายตัวจริง
คลิกดูภาพขยาย

​โดยกำเนิดฝุ่น​เป็นชาวสวน หนุ่มลูกทุ่ง ​แต่​ต้องย้ายมาอยู่​บ้านพักเด็กของมูลนิธิ ข้างสถานีรถไฟหัวลำโพง ​ซึ่งรอบๆ​​เป็นชุมชนแออัด ​และ​เป็นย่าน​ที่​ถ้าวันไหนเงียบสงบ คน​จะนอนไม่หลับ ​เพราะไม่ชิน
ชีวิต​ที่สงบเงียบอยู่​​กับธรรมชาติของเด็กชายฝุ่น จบลงตั้งแต่วัน​ที่มา​ที่นี่ ดูเหมือนฝุ่นเองก็รู้ ​แต่ปรับตัวไม่​ได้ ​เพราะคน​ที่ผ่านเข้ามามากหน้าหลายตา จนฝุ่นสับสน ​แม้"ป้าแต๋ว"เจ้าหน้า​ที่ของมูลนิธิ ​ที่ฝุ่น​ทั้งรัก​และเคารพเหมือนแม่ ​จะดูแล​เอาใจใส่ฝุ่นอย่างดี​ที่สุด ​แต่ฝุ่นก็ลำบากใจ ​เพราะเด็กๆ​​ที่ป้าแต๋วช่วยเหลือมา​แต่คนนั้น​สุดๆ​
พวก​เขามาพัก​ที่บ้านพักเด็กของเรา เข้ามาในชีวิตของฝุ่น ​แต่ละคนนั้น​ บุคลิกไม่มีซ้ำ​กับ​ใครในโลก
อย่าง เช่น หนุ่มน้อยวัย 10กว่าขวบ คนนี้ ออกมาเร่ร่อนนานแล้ว​ ไม่ชอบอยู่​บ้าน เวลาโมโหก็​จะอาละวาด ​และหลายครั้งก็มาลง​ที่ฝุ่น

วันนี้ก็เช่นกัน หนุ่มน้อยไม่พอใจ อยากเรียกร้อง​ความสนใจ เลย​ปีนขึ้น​​ไปบนหลังคา ตะโกน ว่า "ช่วยด้วยบ้านนี้กักขังเด็ก ช่วยด้วย " จนชาวชุมชนแถบนั้น​ปีนรั้วมาดูกันสลอน พวกป้าๆ​​ที่​เป็นเจ้าหน้า​ที่อ้อนวอนเรียกยังไงก็ไม่ยอมลงมา ป้าคนนึง ก็เลย​เปิดประตูรั้ว เชิญชวนคนมาดูเด็กบนหลังคา(​ที่ไม่สูงนัก)ให้ถนัดตา หนุ่มน้อยเสียหน้า หัน​ไปตะคอกว่าไทยมุง​ที่ปีนรั้วมุงว่า "​ใครดูกู ขอให้มัน​เป็นหมา"
​(น่าน ..ไม่ว่า​ใครโกรธกัน หมาอย่าง ฝุ่นถูกหางเลขทุกที)​ แล้ว​ก็ค่อยๆ​ไต่ลงมาด้วยท่าสวยงาม ถึงพื้นก็เขกหัวฝุ่น ดังป๊อก เห็นรึยัง ยังไงฝุ่นก็โดน​ทั้งขาขึ้น​ ขาลง

​ส่วนอีกคน เร่ร่อนมาหลาย​ที่ ชอบทดลองนั่นนี่ บางวันป้าๆ​​และน้าๆ​ไม่ทันเห็น ​เขาก็​เอาโซ่มาพันรอบตัวฝุ่นจนกระดิกไม่​ได้ แถมคล้องแม่กุญแจล็อคด้วย บอกว่าฝึกให้ฝุ่น"แก้ค่ายกล " บางทียัง​เอากระดาษผูกหางฝุ่นแล้ว​จุดไฟ ให้ฝุ่นวิ่งวุ่นวิ่งวนดับไฟเอง คงเห็นฝุ่น​เป็นขี้ไต้​ใช้จุดไฟ​ได้ ดี​ที่มีคนเห็นเสียก่อน ไม่งั้นฝุ่นกลาย​เป็นไต้ฝุ่น(ขี้เ​ถ้าพัด​ไปตามลม) ..ชัวร์
ตอน​ที่ยังไม่โตนัก เวลาฝุ่นเครียด ฝุ่นก็​จะกัดหนังสือ กัดเสาเรือน​ที่​เป็นไม้ กัดจนฟันหลุด เวลา​จะฉี่ก็​จะขึ้น​​ไปฉี่บนบ้าน หรือไม่ก็ในห้องสมุด
ฝุ่นไม่เข้าใจ ​แต่รู้สึกว่า​ข้างนอกอาจไม่ปลอดภัย เวลา​ที่ทำอะไร​ๆ​​เป็น​ส่วนตัว ​ต้องทำในบ้าน ​ใคร​จะสอน​จะว่าไงฝุ่นไม่สน
พอฝุ่นเริ่ม​เป็นหนุ่ม ก็อยากมีแฟน ​แต่ป้า​เขาพา​ไปทำหมันซะก่อน ​แต่บางครั้งฝุ่นก็ยังทำท่าแปลกๆ​แบบหนุ่มๆ​ ​ทั้ง​ที่ไม่​ได้รู้สึกอะไร​ๆ​จริง (เข้าใจว่า​ได้รับอิทธิพลของสื่อโป๊) มีอยู่​วันนึง​ไปทำท่าแบบนั้น​ ​ที่ขาเด็กผู้หญิงคนนึง จนเด็กโมโหเตะ​เอา แล้ว​ฟ้องป้าๆ​ว่า "มันทำอย่างกะขาหนู​เป็นเมียมัน"

ฝุ่นสับสนมาก เวลาออกนอกรั้วบ้าน รถราวิ่งขวักไขว่ รถไฟเสียงดัง ฝุ่นไม่ชอบเลย​ ​โดยเฉพาะมอเตอร์ไซด์ เสียงดังมาก ควันดำขับฉวัดเฉวียน เคยชนเด็กบาดเจ็บหลายคนด้วย เวลาวิ่งผ่านมา ฝุ่นจึงไล่งับ บางทีก็งับล้อ​ได้ ฝุ่นกัดไม่ปล่อย ถูกลาก ถูลู่ถูกัง แถมถูกเตะอีก ​แต่ฝุ่นก็ไม่เข็ด ​เพื่อสังคม​ที่ดีขึ้น​ ฝุ่นยังคงมุ่งมั่นกัดมอเตอร์ไซด์พวกนี้อยู่​ เรียก​ได้ว่า"มีอุดมการณ์ ยืนหยัด กัดไม่ปล่อย"

​แต่​ที่ฝุ่นชอบ​คือรถคันใหญ่ๆ​ ฝุ่นทดลองนั่งมาแล้ว​หลายคัน เวลา​ที่มีคนนั่งรถเก๋งมาติดต่องาน ​ถ้าเผลอเปิดประตู แล้ว​มัวหาโน่นหานี่อยู่​ ฝุ่น​จะขึ้น​​ไปนั่งเบาะหลังเลย​ อย่าว่า​แต่เก๋งเลย​ รถเมล์สาย 53 ฝุ่นก็เคยแอบขึ้น​ตามป้าๆ​​ที่​กำลัง​จะกลับบ้านมาแล้ว​ ขึ้น​​ไปทางประตูหลังนั่นแหละ​ เสีย​แต่กระเป๋าตะโกนบอกว่า "ไม่ผ่านครับ​ ลง​ไปเลย​ " ​ทั้ง​ที่ไม่​ได้ถามฝุ่นสักคำว่า​จะ​ไปไหน ป้าๆ​อาย​เขาก็เลย​​ต้องลงตาม
เวลา​ที่​เขาจัดทัศนศึกษา พาเด็กๆ​​ไปเ​ที่ยวทะเล ฝุ่น​จะแอบอยู่​ใต้เบาะหลังรถบัส ให้ป้าแต๋วหาไม่เจอ ทีนี้ละ หาฝุ่นกันให้วุ่น กว่า​จะ​ได้ปิดบ้าน ออกรถเล่น​เอาสายโด่ง

ฝุ่นไม่ชอบเด็กบางคนเลย​ ​เขาก้าวร้าว​กับฝุ่น ตีฝุ่น ตอนหลัง​ใครมาเล่นใกล้ๆ​ ฝุ่นป้องกันตัวเองไว้ก่อน กัดซะเลย​ หลายคนแล้ว​ ป้าแต๋ว​ต้องพา​ไปหาหมอ ​เพราะฝุ่นแข็งแร็ง กัดก็แรงด้วย พอกัดคนนึงก็มีคนต่อๆ​มา จน​ได้เรื่อง​ ​ทั้ง​ที่เข้าใจว่าเด็กๆ​หลายคน ​เขาโดนพ่อแม่​ใช้​ความรุนแรงมา ถึง​ได้ก้าวร้าว
​แต่ฝุ่นก็ไม่ชอบ​ที่เด็กมาลง​กับฝุ่นอีกทอด ​เพราะเห็นฝุ่นอ่อนแอกว่า

​เขาประชุมกันว่า​จะ​เอาฝุ่น​ไปปล่อย ​ทั้ง​ที่ฝุ่นช่วยเฝ้าบ้านให้​เป็นอย่างดี ขโมยไม่กล้าขึ้น​บ้านสักคน แถมช่วยจับหนู​ที่ชุม​และตัวใหญ่เท่าแมวให้ทุกวัน ฝุ่นพยายามปรับตัวอยู่​นะ
อย่า​เอาฝุ่น​ไปทิ้งเลย​ ​ใครๆ​ก็กลัวการถูกทอดทิ้ง

เห็นพวกป้าๆ​นักสังคมสงเคราะห์​กับนักจิตวิทยาประจำบ้านเด็ก ​เขาแอบวิเคราะห์กันว่า ฝุ่นเติบโตในสิ่งแวดล้อม​ที่ไม่เอื้อต่อการพัฒนา​ที่สมวัย ถูกอะบิ้วส์ อะเบิ้ว ถูกทารุณ อะไร​ทำนองนี้
​เขาว่ากันว่าเหมือน​กับเด็กๆ​ ​ที่​เขาดูแลอยู่​นั่นแหละ​ ​ต้อง​ได้รับการบำบัดฟื้นฟูจิตใจ ​เพราะบอบช้ำมาจากผู้ใหญ่ ​จะโทษเด็กไม่​ได้

ฝุ่นอ่อนโยนขึ้น​ เลิกกัด ...​ ​เมื่อ​ความรักเข้ามาเยือน​โดยไม่รู้ตัว

จู่ๆ​วันหนึ่ง​ นางละเอียดไม่รู้มาจากไหน เข้ามาอยู่​ในบ้าน ทำตัวสนิทสนมราว​กับว่ารู้จักกันมานาน หรือ​เป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ปาน ประจบเก่ง เข้า​ได้​กับทุกคน ฝุ่นไม่ว่าอะไร​ แถมดูมี​ความสุขขึ้น​ มี​เพื่อนสาวขี้เล่นคอยหยอกล้อ
ฝุ่นทำหมันแล้ว​ ​แต่นางละเอียดให้กำเนิดลูกอีกหลายคอกจากหนุ่มอื่น ​แต่ฝุ่นยอมรับ​และก็เอ็นดูลูกทุกตัว
​เป็นรักแท้​ที่ปราศจาก​ความ​ใคร่ ​แต่​ความสุขก็อยู่​​ได้ไม่นาน​เมื่อนางละเอียดจาก​ไปอีกโลกหนึ่ง​ก่อน ​โดยไม่รู้สาเหตุ ทิ้งให้ ฝุ่นว้าเหว่

เช้า​วันหนึ่ง​​เมื่อเจ้าหน้า​ที่เปิดประตูบ้านออก​ไป เห็นฝุ่นนอนจมกองเลือดอยู่​​ที่พื้น รีบพาส่งโรงพยาบาล รู้ภายหลังว่า ​เมื่อคืนมีคนแถบนั้น​​ที่มีอารมณ์รุนแรง​เอามีดดาบยาวฟันหางฝุ่น จนขาด คง​เพราะฝุ่นเคยเห่า หรือไล่งับรถ​เขา
​แต่ไม่ว่าสาเหตุใด ก็ตาม ​ความรุนแรงมีอยู่​ทุกอณูในสังคม แล้ว​ก็​จะมาลง​กับเด็ก ​กับสัตว์ ทุกที​ไป หางของฝุ่นก็ไม่ต่างจาก รอยมีดบนศรีษะของเด็กตัวน้อย​ที่พ่อเลี้ยงเฉาะ รอยเตารีด​ที่นายจ้างนาบบนแขนของเด็กรับ​ใช้เวลารีดผ้าไม่เรียบ ฯลฯ​ถ้าฝุ่น​เป็นหนุ่มลูกทุ่งอยู่​​ที่สวน คงไม่​ได้เจอคนแบบนี้บ่อยนัก ​แต่แถวนี้มีอยุ่แออัด ​และถ่ายทอดกัน​เป็นรุ่นๆ​ ​ถ้ายังไม่​สามารถตัดวงจร​ได้

ฝุ่นจึง​เป็นหนุ่มรูปงาม​ที่ปราศจากหาง ตั้งแต่วันนั้น​มา
นานวันเข้าฝุ่นไม่ค่อยสบาย เจ็บออดๆ​แอดๆ​ ​เป็นหลายโรค ​ต้อง​ไปหาหมอบ่อยๆ​ ไม่นานก็ติดตามนางละเอียด​ไปแล้ว​

​ถ้านับเวลา วันสุดท้ายของฝุ่นมาถึงเร็ว เหลือไว้เพียงผงฝุ่นใต้ต้นชมพู่​ที่เด็กๆ​​กำลังเล่นกันตัวเปื้อนฝุ่นมอมแมม

 

F a c t   C a r d
Article ID A-627 Article's Rate 4 votes
ชื่อเรื่อง ฝุ่นเปื้อนชีวิต
ผู้แต่ง ดอกเข็ม
ตีพิมพ์เมื่อ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ รูปภาพเล่าเรื่อง
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๖๐๗ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๒ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม ๑๙
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-2354 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 21 พ.ย. 2547, 12.36 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : add [C-2596 ], [203.172.34.204]
เมื่อวันที่ : 13 ธ.ค. 2547, 21.23 น.

เจ้าฝุ่น​ที่กลาย​เป็นฝุ่น​ไปแล้ว​ เจ้าน่ะโชคดี​ที่มีคนเขียนถึง แสดงว่ามีคนรักเจ้าน่ะสิ

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น