 ที่รัก |
|
| วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก |
......
ราวครึ่งปีที่แล้ว
เราย้ายมาอยู่ร่วมกันในห้องเล็กๆแห่งนี้
แม้จะอึดอัดไปหน่อยกับพื้นที่จำกัด
แค่เพียงเตียงนอนที่ไม่ใหญ่นัก ชั้นหนังสือ กับตู้เสื้อผ้าไม้เก่าๆ ก็ดูราวกับจะกินที่ว่างทั้งหมดที่เรามี
แต่ภายในห้องที่มองผิวเผินอาจจะอึดอัด
กลับเปี่ยมไปด้วยความผูกพัน
เราดูแลเอาใจใส่กันและกัน ปฏิบัติต่อกันอย่างให้เกียรติ
เราทะนุถนอมหัวใจของกันและกัน ดุจดังเป็นหัวใจของเราเอง
ณ สถานที่แห่งนี้
ได้เป็นจุดเริ่มความสัมพันธ์อันแสนลึกซึ้ง แนบแน่นในหัวใจของเรา
และไม่มีวันลบเลือนจางหายไป
ตั้งแต่วินาทีแรกจวบจนวินาทีสุดท้ายที่เราสัมผัสถึงภายในของกันและกัน
ทุกอารมณ์ความสุข
ทุกอณูความรู้สึก
หวานซึ้ง ตราตรึงในดวงจิตของเราตราบลมหายใจสุดท้าย
เราทั้งคู่คือฝันที่เคยใฝ่ในวัยเยาว์ของกันและกัน
คือความจริงที่สถิตแท้แน่นอน
มั่นคงไม่ผันแปรแม้ในยามหลับและยามตื่น
แต่ในวินาทีนี้
ในห้องเล็กๆของเรา
เธอ....
กำลังพยายามบอกบางสิ่งบางอย่างให้ผมได้รับรู้
เธอนั่งนิ่งอยู่ปลายเตียง
น้ำตาใสหลั่งรินอาบสองแก้ม
ริมฝีปากเม้มสนิท ก้มหน้านิ่ง
สองมือกุมแน่นไว้บนตัก
แล้วเธอก็เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาว่า
ผมไม่ใช่คนแรกของเธอ
เสียงโฮท่วมท้นทันทีที่สิ้นประโยค
เธอร้องไห้ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่มีความหมายต่อเธอกำลังจะเลือนหายไป
พระเจ้า!
ผมรักผู้หญิงคนนี้
เธอช่างเสียสละและอ่อนโยนเหลือเกิน
เพื่อความสุขของเราทั้งคู่ กลับยอมที่จะแบกรับความเจ็บปวดไว้เพียงลำพัง
น้ำตาผมไหล
ไม่ใช่ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
แต่เป็นเพราะรู้สึกถึง "รักแท้" ที่เธอได้มอบให้
"รักแท้" ที่ผมโหยหายิ่งกว่าชีวิต
ผมรั้งเธอมากอดไว้แน่น
ในขณะที่เธอสะอื้นไห้ในอ้อมกอด ปากพร่ำบอกแต่คำว่าเสียใจและขอโทษ
ผมจูบแก้มเธออย่างแผ่วเบา
พร้อมกับคำพูดจากหัวใจ
"ที่รัก....
ผมรักคุณเหลือเกิน....
ผมรักในทุกสิ่งที่เป็นตัวคุณ
คุณทำให้ชีวิตผมที่เหลือทุกวินาทีเต็มไปด้วยความหมาย
ความรักของคุณทำให้ผมรู้ซึ้งถึงความสุขที่จริงแท้เป็นเช่นไร
ที่รัก...
ชีวิตของผมหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวยามที่คุณจากไป
ลมหายใจผมสิ้นยามที่ไม่เห็นคุณ
คุณคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมี
คุณทำให้ผมรู้ว่าผมเกิดมาเพื่ออะไร อยู่เพื่ออะไร หรือตายเพื่อใคร
ผมหวังว่าความรักของผมที่มีต่อคุณจะทำให้คุณรู้สึกเช่นเดียวกับผม
ไม่มีอะไรที่คุณจะต้องเสียใจ ได้โปรดอย่าร้องไห้อีกเลย...คนดี"
ผมบรรจงจรดริมฝีปากประทับทั่วกายเธอ
เพื่อให้เธอได้รู้ซึ้งถึงความรักที่ผมมีต่อเธอ
ในคืนนั้น
ผมฝัน....
ฝันว่าเราหลับใหลในอ้อมกอดของกันและกันจวบจนสิ้นลมหายใจ
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 12 ต.ค. 2547, 10.52 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...