 คืนเหงา..และหนาวเหน็บ |
|
| อ้ม พร้อมจิตร |
...สายพราว.....ระยิบระย้บ ลับโค้งฟ้า ของทางช้างเผือก ชัดเจนนักในคืนนี้ที่ป่า"พอร์ท ออกัสต้า"...
สายพราว...ระยิบระยับ ลับโค้งฟ้า ของทางช้างเผือก
ชัดเจนนักในคืนนี้ที่ป่า "พอร์ท ออกัสต้า"
เนิ่นนาน ที่ไม่ได้มองท้องฟ้า และดาวเดือน
ช่างเป็นนักเสาะ เสพสุข กันดีแท้หนอมนุษย์
เสียงเพลงเร้าใจในจังหวะ ชะ ชะ ช่า หลั่งไหลเป็นสายสุข
หลังบ่มหัวใจด้วยเมรัยชั้นดี จากถังไม้โอ๊กต้นตำหรับ
.......... เสียง สะ สุข ของสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่ง
ทีโชคดีจากแดนไกลและได้มีโอกาสมาลิ้มลอง
เนื้อหนัง มังสา ของสิ่งมีชีวิตด้วยกันอีกพันธุ์หนึ่งถึงถิ่น
แถมด้วยการโชว์ลีลาแล่เนื้อ เถือขน อย่างชำนาญ
ซึ่งบ่มเพาะจากสันดานดิบการรังแกอย่างต่อเนื่อง
มาหลายชั่วอายุของสัตว์ประเสริฐ (คิดเอาเองอย่างน่าละอาย)
...ดึกแล้ว..เสียงเพลงเหงาแผ่วเบาที่โรงแรม "ไป๊ท์ สแตนดิ้ง"
เสื้อกันหนาวชั้นดี พิทักษ์ผิวนวล อย่างอ่อนโยน
ภายใต้ผ้าห่มไฟฟ้า อีกผืนใหญ่
ไออุ่นรอบผิวกาย แผ่ซ่านสู่เลือดสาววัยฝัน
ฝัน...ถึงชะตากรรมของแกะแก่ที่ผิวโล้นเลอะเลือดและเหลืออยู่
เธอลูบไล้เสื้อขนแกะที่ห่อกายอย่างแผ่วเบาและอบอุ่น
แต่....ใจเธอกลับสัมผัสกับความ ยะเยือกเย็น...สะท้านเจ็บ.....
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 10 ต.ค. 2547, 08.36 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...