![]() |
![]() |
kwan_kwan![]() |
...ระยะเวลา ของช่วงชีวิต คนหนึ่งคน... มันสั้นนัก.... วาระสุดท้ายของชีวิต แต่ละคนก็มีวาระสุดท้ายของชีวิตที่แตกต่างกัน...
ระยะเวลา ของช่วงชีวิต คนหนึ่งคน...มันสั้นนัก.... วาระสุดท้ายของชีวิต
แต่ละคนก็มีวาระสุดท้ายของชีวิตที่แตกต่างกัน
------------------------------------------
"รีบกลับมานะลูกนะ" แม่ลุกขึ้นมาจากเตียงบอกกับฉัน
" ค่ะ แม่ ไปทำงานก่อนนะคะ" ฉันออกมาจากบ้าน
โดยที่ไม่รู้เลยว่าวันนี้เป็นวันสุดท้าย...ที่ฉันจะได้เห็นหน้าของ "แม่"
เมื่อฉันไปถึงที่ทำงานซึ่งเพิ่งจะเข้ามาได้ไม่ถึงเดือน
จนกระทั่งเย็น... พี่ที่ทำงานชวนไปตัดชุดทำงาน
ขณะที่ฉันกำลังวัดตัว ก็มีเสียงโทรศัพท์มา
" สวัสดีค่ะ พ่อ มีไรเหรอคะ ...
แม่เป็นอะไรคะ ...
อ๋อ ค่ะ เดี๋ยวแป็บนะพ่อ
ตอนนี้กำลังวัดตัวอยู่ค่ะ เดี๋ยวจะรีบไปนะคะ ค่ะ "
พ่อ ซึ่งโทรมาบอกให้ฉันรีบกลับ เพราะจะพาแม่ไป โรงพยาบาล
ฉันจึงบอกพี่ๆ แล้วขอตัวออกมาก่อน
"เอ้ย ขวัญ ไหนๆมาแล้ววัดตัวให้เสร็จก่อนสิ"
รุ่นพี่คนหนึ่งบอก ฉันก็เลยรอวัดตัวแล้วรีบกลับบ้าน
เมื่อไปถึงหน้าปากซอยบ้าน กำลังจะนั่งรถเข้าไป
พ่อโทรมาหา บอกว่าตอนนี้แม่อยู่ที่ ร.พ. แล้ว ให้รีบมา
ฉันเลยต่อรถไปยัง ร.พ. นั้น
เมื่อไปถึงสภาพที่เห็น...แม่ นอนอยู่ที่เตียง ปากแห้งกรัง
ตาลอยๆ แขนขาไม่มีแรง ฉันรีบเข้าไปหา คุยกับแม่
แต่แม่ตอบฉันได้ไม่มาก
ฉันถามแม่ว่าหิวน้ำมั้ย... เพราะปากแม่แห้งเหลือเกิน
แต่หมอมาห้ามไว้ เพราะอาจจะต้องตรวจเลือด
จึงห้ามดื่มน้ำหรือทานอาหาร
ฉันนั่นกุมมือของแม่เอาไว้
หมอที่นั่นบอกว่าให้พาแม่ไป ร.พ.ใหญ่แถวๆนี้ ก่อน เพราะอาการไม่ค่อยดี
เมื่อวันที่ : 07 ต.ค. 2547, 14.41 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...