มันคงเริ่มมาจาก...​

ฉันลืมตาขึ้น​อย่างช้าๆ​...​.

เมฆขาวบนฟ้าล่องลอย​ไปอย่างไร้จุดหมาย...​

​ที่นี่คงมี​แต่ฉันอยู่​เพียงเดียวดาย...​

เหลือทิ้งไว้​แต่รอยเท้าบนผืนทราย...​

​ที่สุดท้ายมันก็ จ า ง ห า ย ไ ป ...​


ฉันไม่รู้หรอกว่า​ที่นี่​คือ​ที่ไหน...​

​และฉันก็ไม่คิด​จะสนใจด้วยว่าฉัน​เป็น​ใคร...​

มัน​จะสำคัญ​ไปใย...​

ใน​เมื่อฉันยังคงอยู่​...​.



​ความฝัน...​

ฉันเฝ้าพร่ำเพ้อรำพัน ถึงมันมาแสนนาน...​

​แต่มันก็คง​เป็นเพียง​ความฝัน...​ ​และฉันก็เข้าใจ...​.


ฉันค่อยๆ​หลับตาลงอย่างช้าๆ​...​.

​เพราะนั่น​เป็นเพียงสิ่งเดียว​ที่ฉัน​จะทำ​ได้ในตอนนี้...​

ไม่ว่าพรุ่งนี้​จะ​เป็นเช่นไร ก็ช่างมันเถอะ...​

ขอเพียงวันนี้ฉัน​ได้หลับตา ก็เพียงพอแล้ว​...​

ใช่ ฉัน​ต้องการเพียงเท่านี้...​. เท่านี้จริงๆ​