​เมื่อวานขณะขับรถกลับบ้าน เวลาประมาณเกือบ 4 ทุ่ม เปิดเพลงจากวิทยุฟังเบา ๆ​ เอ้ รู้สึกแปลก ๆ​ ไม่ทราบว่าทำไม ถึงรู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก ถึงขนาดขับรถ​ไปยิ้ม​ไป พอนึก​ได้ ว่า​กำลังอารมณ์ดี ก็เลย​นั่งตรึกตรองดูว่า​เป็น​เพราะอะไร​



นั่งทบทวนสักพัก ลองนึกดูว่า ขณะ​ที่เราอารมณ์ดีนั้น​ เรา​กำลังคิดเรื่อง​ใดอยู่​ ก็มีอยู่​เพียงเรื่อง​ สองเรื่อง​​ที่ผ่านแว้บเข้ามาในสมอง ​แต่ก็ไม่ใช่เรื่อง​พิเศษอะไร​​ที่​จะทำให้อารมณ์ดี หรือ​จะ​เป็น​เพราะเนื้อหาของเพลง​ที่​กำลังฟัง

นึก​ไปนึกมา ก็ให้สงสัยว่า เอ หรือ​จะ​เป็น​เพราะ ขณะ​ที่เราขับรถอยู่​นั้น​ ไม่​ได้คิดอะไร​เลย​ ตาคอย​แต่มองถนน ​และรถรอบข้างอย่างเดียว จิตขณะนั้น​ จึง​เป็นจิต​ที่สงบปล่อยวางจริง ๆ​ จึงทำให้เกิด​เป็น​ความสุขขึ้น​มา นี่เราคง​ได้รับ​ความสุขจากสมาธิบ้าง แล้ว​ (คิดเข้าข้างตัวเองมั้ยเนี่ย)

​แต่ก็ไม่ทราบว่า​ความสุข​ที่เกิดจากการนั่งสมาธิ​จะ​เป็นเช่นนี้ด้วยหรือเปล่า ​เพราะตั้งแต่ฝึกนั่งสมาธิมา ก็ยังไม่เคยรู้สึก​เป็นสุขอย่างนี้มาก่อน ​ที่ผ่าน ๆ​ มา หลังจากนั่งสมาธิแล้ว​ ก็​จะรู้สึกอย่างงั้น อย่างงั้น ไม่เห็นมีอะไร​แตกต่าง

ขณะ​ที่​กำลังนั่งดื่มด่ำ​กับ​ความสุขนั้น​ อยู่​ ก็ปรากฎมีรถตุ๊กตุ๊ก คันหนึ่ง​เปิดไฟสูงขับสวนมา เจ้าตัวโกรธจากไหนไม่รู้ โผล่เข้ามาในใจเร็วมาก ใจส่งสัญญาณ​ความโกรธ​ไป​ที่สมอง เจ้าสมองก็ไม่รอช้า สั่งให้มือเอื้อม​ไปเปิดไฟสูงใส่ ​เป็นการโต้กลับทันที นี่ ​ต้องสั่งสอนซะหน่อย​ เปิดไฟสูงมันเข้าตาคนอื่น​ที่ขับรถสวนมาอย่างนี้ มันอันตรายนะเฟ้ย อาจเกิดอุบัติเหตุ​ได้

หมดกัน โธ่ เจ้าตัวโกรธทำไมมันไวอย่างนี้ เรา​ต้องนั่งเพาะบ่ม​ความสุขตั้งนาน ​แต่ชั่วเวลาแ๊ป๊บเดียวเท่านั้น​ เจ้าตัวโกรธมาแทน​ที่ซะแล้ว​ เชอะ คิด​จะ​ไปสั่งสอนเค้า ตัวเราก็ไม่​ได้สมบูรณ์แบบนี่หว่า

พอนึก​ได้ คราวนี้ตั้งใจใหม่ โอเค โกรธ ขณะนี้เรา​กำลังโกรธอยู่​นะ รู้ตัวแล้ว​ ​แต่เราไม่อยากโกรธแล้ว​ นี่ไง คิ้ว​กำลังขมวดอยู่​ ใจก็เต้นแรง พอแล้ว​ หยุด​ได้แล้ว​ ขับรถขณะโกรธ อาจ​จะเกิดอุบัติเหตุ​ได้นะ ​แต่เราอยากเจอแม่ แม่รออยู่​​ที่บ้าน กลับ​ไปหาแม่ดีกว่า

เปลี่ยนอารมณ์ค่ะ​ ​ถ้า​จะเก่งจริง ​ต้องเปลี่ยนอารมณ์จากโกรธมา​เป็นไม่โกรธ ​โดย​ใช้เวลาน้อย​ที่สุด แหม เสียดาย ไม่​ได้จับเวลาไว้ ว่า​ใช้เวลาเท่าไหร่ในการปรับอารมณ์ตัวเอง คราวหน้า​ถ้าโกรธอีก ​จะ​ได้ฝึก​ใช้เวลาให้น้อยกว่านี้