 ปิดหน้าปิดตาลงบนบ่าอันอบอุ่น |
|
| กาลตรงกัน |
|
ปิดหน้าตัวเองลงกับฝ่ามือ แล้วก้องกู่ดังๆ ลงใต้น้ำทะเลสีครามใส เธอ จะหายใจออกหรือ ฉันถามขณะนอนละเมอ เธอ ตอบว่ากระไร ไม่ใคร่สนใจนัก เพราะฉันสนุกกับการไล่ตามแมลงกัดเจ็บตัวหนึ่ง สักพักกลับสะดุดลงตรงหน้าผาชัน ฉันเลือกจะมองลงไป เธอ เลือกอะไร ปิดหน้าตัวเองลงบนบ่าอันแสนอบอุ่น แล้วกระซิบกระซาบคำรักเบาๆ เงี่ยหูมา ... ฉันจะแอบอิงให้สมความคิดถึง ฉันสูดลมหายใจแรง เพื่อให้แน่ใจว่า ที่นี่เธอยืนอยู่เคียงฉัน ฉันปล่อยลมหายใจอันท่วมท้น เพื่อให้รู้แก่ใจว่า ฉันมีเธอแน่แท้แล้ว ในค่ำคืนของดาวตกเฉียดแสน ปิดดวงตาอันหวานซึ้งแล้ว เก็บปากกาอันคมปราด เปิดหน้ากระดาษที่เต็มคำคิดถึง แล้วยื่นส่งมาทางนี้ แล้วฉันยื่นส่งกลับไปบ้าง ไหล่บอบบางไหล่นี้ พร้อมจะสู่อ้อมกอดเธอ |
2 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 13 ก.ค. 2547, 15.45 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...