 หยาดฝนแห่งความรัก |
|
| เรียวจันทร์ |
|
ฤดูร้อนร้อนแล้งทุกแห่งหน ทุ่งแล้งจนหม่นหมองมองดูเหงา ไปทางไหนแดดร้อนแรงต้องแฝงเงา เมื่อไรหนอฝนเจ้าจะหลั่งมา ฉันเหมือนหญ้าหน้าน้ำแห้งแห้งแล้งนัก ขาดความรักขาดคนหวงให้ห่วงหา หญ้ารอคอยหยาดฝนจากบนฟ้า ฉันรอคอยถวิลหาคนรู้ใจ ละอองไอฝนผ่านเหมือนม่านขาว บางเบาราวแพรพลิ้วปลิวไสว ดินชุ่มโชกฝนชำแรกแทรกต้นใบ จนพืชพันธุ์เขียวไสวไปทั่วกัน ต้องละอองฟองฝนที่หล่นพลิ้ว หัวใจฉันปลิดปลิวไปตามขวัญ เธอปลุกปลอบหัวใจให้ฝ่าฟัน ทั้งแต่งแต้มแซมฝันอันงดงาม เธอเป็นหยดหยาดน้ำแห่งความรัก มาทายทักหัวใจจนไหวหวาม ดุจฝนพรำชื่นฉ่ำใจไปทุกยาม เธอคือคำนิยามแห่งความรัก |
 |
|
|
|
||
|
|
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 10 พ.ค. 2547, 18.28 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...