 ท้องฟ้ายามเช้าชืด |
|
| กาลตรงกัน |
|
ไม่นานนัก ความสว่างของแสงอาทิตย์ก็บรรจงสละเวลาให้ความสว่าง คล้ายกับว่า ไม่มีแสงใดจะ พิลาศล้ำไปกว่าแสงของตัวเองในเวลานี้ ท้องฟ้ายามเช้าชืด ไม่นานนัก ความล้าโหยที่เฝ้าเขียนภาพในความคำนึงก็รีบจากไป โดยให้แสงอาทิตย์ปลุกให้ตื่นในภวังค์ คล้ายกับว่า ภาพเขียนจะหนีความจริง และในไม่ช้า ความจริงก็หนีภาพเขียนไม่พ้น ท้องฟ้ายามเช้าชืด เมฆหมอกเริ่มทะยอยเข้าประจำที่ ความไวตัวของกระแสลมก็เปลี่ยนทิศกลับไปกลับมา หวนมาแล้วก็จรจาก ที่จากไปแล้วก็หวนมาเพื่อพบ ท้องฟ้าเช้านี้ ไร้การควบคุม ระบายสีกันเต็มที่ก็ไร้ผล เพราะความเงียบซึมเข้าควบคุมตลอดเวลา ฉันขยี้ตาบ่อยๆ เพื่อมองว่าตรงส่วนไหนควรเพิ่มสีอะไรเข้าไป และหลับตาลงบ่อยกว่า เพื่อนึกและคิดถึง ว่าหากเป็นเธอจะใส่สีอะไร ฉันนึกถึงเธอ ฉันคิดถึงเธอ และฉันก็รู้ว่า เธอมีอะไรให้คิดมากมาย ไม่เคยมีสักเรื่องที่เป็นฉัน ท้องฟ้ายามเช้าชืด ฉันไม่มีแรงจะแต้มสีใด แต่ฉันมีแรงคิดถึงเธอ แม้เช้านี้จะชืดชาเพียงใด ไม่นานนัก ความชมพูและแดงจัดจ้านก็เข้ามาแทนที่ คงถึงเวลาที่ยามเย็นของอัสดงจะชงโฉม.... |
6 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 07 พ.ค. 2547, 23.23 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...