 พลิ้วเสียงของการร่ายรำ |
|
| กาลตรงกัน |
|
ฉันหลับตาเมื่อนาฬิกาบอกเวลาแห่งการหลับใหลของค่ำคืน ค่ำคืนนี้ ไม่ได้ยาวนานนัก นาฬิกาบอกอะไรไม่ได้มาก ฉันเห็นแค่การร่ายรำของการเคลื่อนไหว คล้ายจะดันทุรังทำทีว่ามีความสุข แต่ทว่าทีท่าที่แสดงออกไม่ได้สุขอย่างที่ทำ ฉันหวนนึกถึง การพลิ้วเคลื่อนของตัวเอง ในวันที่ฉันคิดว่ามีเธอเสมอข้างๆ กัน พลิ้วเสียงของการร่ายรำ ของตัวฉัน มีเพียงจังหวะอันเนิบนาบ ที่อ่อนช้าและสำแดงออกซึ่งความเศร้า มันเหงาแค่จับใจ พื้นที่ของหัวใจรับไม่ได้อีกต่อไปแล้ว สำหรับความเศร้าที่ไม่ได้รับการตอบรับจากคุณ พลิ้วเสียงของการร่ายรำ ของตัวฉัน มีเพียงจังหวะของหัวใจที่เต้นได้คร่อมจังหวะ ฉันอยากหลับตาไปพร้อมกับการหลับใหลของค่ำคืน แต่ไม่รู้ว่าข่มตาได้นานเท่าไหร่ เสียงถอนหายใจดังสลับกับการหายใจเข้า ฤาจะเลิกล้มการแสดงออก ฤาจะไปจากคุณอย่างไร้เยื่อใย ฤาจะอยู่ต่อไปอย่างไร้เรี่ยวแรง ทุกอย่างถูกคิดสลับไปสลับมาอย่างหวั่นวิตก ฉันกำลังคิดไม่ตก ว่าจะอยู่กับลมกับแล้งอย่างสิ้นหวังอย่างนี้ต่อไป หรือว่า จะจากไปทั้งๆ ที่ไม่ได้คิดหวังอย่างนี้ ฉันหลับตาคุร่นคิด ได้ยินเสียงนาฬิกาบอกเวลาแห่งการหลับใหลของการจากไป ฉันพร้อมไปจากคุณแล้ว... พลิ้วเสียงของการร่ายรำ ดังเข้าโสต มันเพราะอย่างแนบเนียนขึ้น ฤาเพราะว่าพลิ้วเสียงนี้ เริ่มมีความสุขด้วยตัวมันเองด้วยไม่ขึ้นกับลมๆ แล้งๆ อีกต่อไป |
งานของคุณยิ่งอ่าน...ยิ่งเศร้า...........
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 09 เม.ย. 2547, 22.59 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...