ญาติของฉัน

หน้าธนาคารนอกประตูมีม้านั่งอยู่​ ผู้คนเดินผ่าน​ไปมา หลังประตูด้านใน​เป็นสถาน​ที่ติดต่อ ฝาก ถอน ผู้ยืมของธนาคาร ผุ้คน​กำลังสาละวนอยู่​​กับเรื่อง​นี้

ชายสองคน​แต่งกายดีมีภาคภูมิ​กำลังเข้า​ไปในธนาคาร​เพื่อติดต่อเจ้าหน้า​ที่ขอถอนเงินจำนวนหนึ่ง​ล้านห้าแสนบาท​ ​เพื่อนำ​ไปร่วมทุน ด้วยการจัดตั้งบริษัทเลี้ยงสัตว์ส่งออก ร่วม​กับสามี​และภรรยาคู่หนึ่ง​​ซึ่งนั่งอยู่​นอกประตู ​ทั้งสอง​แต่งกายปอน ๆ​ แบบชาวบ้านธรรมดาทั่ว​ไป สามียืนอยู่​ใกล้ ๆ​ ภรรยา เธอดมยาดม บางครั้ง ​และ​ใช้พัดด้ามจิ๋วพัดวี​เพื่อคลาย​ความร้อน ​ซึ่งข้างนอกไม่มีพัดลม​ใช้บริการ ​ถ้าเข้า​ไปข้างในก็มีแอร์เย็นสบาย
"คุณรออยู่​นี้ก่อนนะ ผมสองคน​จะเข้า​ไปติดต่อเบิกจ่ายเงินให้ ​จะ​ได้รวดเร็วเข้า ไม่นานเรา​จะ​ได้​ไปซื้ออุปกรณ์ต่าง ๆ​ ​เพื่อนำ​ไปสร้างโรงงาน​และซื้อพันธ์สัตว์​และอาหารก่อน" ชายร่างสูงสงบชุดผูกไทน์อย่างดีขี่รถเก่ง


"เจ้า ​จะรออยู่​​ที่นี้" เธอตอบรับ
"ปานนี้แล้ว​เวลามันล่วงเลย​​ไปนานแสนนาน จ้ากเก้า

โมงเช้า​ นี่ก็​จะเ​ที่ยงวันอยู่​แล้ว​ ก็ไม่เห็นสองคนนั้น​เดินออกมาประตูออกมีทางเดียวเฉพาะด้านหน้าหรือเปล่า"
"เธอเข้า​ไปตามหน่อย​ ฉันร้อนเหลือเกิน หิวก็หิวแล้ว​ ท้อง​กำลังร้องจ้อก ๆ​" ภรรยา​ใช้สามี
"จ้า"

สามีเข้า​ไปหาสองคนนั้น​ภายในธนาคารก็ไม่เห็นมี ถามเจ้าหน้า​ที่ ๆ​ ก็บอกว่า ​เขาเบิกถอนเงิน​ไปนานแล้ว​"จ้ากน้า​ที่บิดสามีของเธอ สามี่ใจคอไม่ดี เหงื่อเม็ดโตเริ่มแตก

"นี่เรา​กำลังโดนหลอกหรือนี่" สามีนึกถึงคำเตือนของญาติพี่น้อง​และ​เขาโดนภรรยาของตนด่าเสียหายหลายคน

"ระวังโดนหลอกนะ อย่า​ไปเชื่อพวกมัน มันพวกต้มตุ๋น" ญาติผู้น้อยังคงบ่นสั่งให้ฟัง

"พี่น้องเรา​เป็นอย่างนี้แหละ​ เวลา​จะ​ได้ร่ำรวยมีเงินมาก ๆ​ ก็อิจฉาริษยาเราทำไม พวกท่านจนอยู่​แล้ว​ก็ยากจนต่อ​ไปเถอะ พวกเรา​กำลัง​จะกลาย​เป็นมหาเศรษฐี ​ถ้าการเลี้ยงสัตว์ครั้งนี้ประสบควาสำเร็จ ส่งสัตว์ขายต่างปรเทศ​ได้มาก " ภรรยาของ​เขาปริภาษกล่าวด่าญาติพี่น้อง​ที่มาตักเตือนด้วย​ความปรารถนาดี​ไปอย่างนี้

"คง​จะอาย​เขาแย่ เราไม่เชื่อ​เขา ​แต่ เอะ พวก​เขาคง​จะอยู่​บริเวณนนี้ก็​ได้ คง​จะไม่​ได้​ไปไหน ​ถ้า​ไปก็​ต้องกลับมา" สามีปลอบใจตนเอง

"คงโดนหลอกแน่แล้ว​ คน​ที่ตนหา​ทั้งสองคนไม่มี เจ้าหน้า​ที่จำ​ได้ว่า​เขาเบิกเงิน​ไปแล้ว​" เจ้าหน้า​ที่รักษา​ความสงบบอกสามีเธอ

สามีเริ่มเข่าอ่อน พาพร่าฟาง มองอะไร​ไม่ค่อยเห็น หน้ามืดคล้าย​จะ​เป็นลม ​แต่อาศัยยืนอยู่​ใกล้โต๊ะเขียนใบฝาก --ถอนเงิน จึง​สามารถพิงมิให้ล้ม คอยจังหวะรวบรวมสติด้วย​ความกล้า​และแข็งใจพร้อยหายใจยาวๆ​ ลีก ๆ​ ครู่หนึ่ง​อาการดีขึ้น​ ตาสว่างขั้นจึงพยุงกายอันอ่อนเพลียผ่านประตูออกมา ​เมื่อยืนประจันหน้าอยู่​​กับภรรยา

"เจอไหม" ภรรยาถาม

"ไม่มี ไม่เจอ ​เขาหาย​ไปแล้ว​ ​พร้อม​กับเงินของเรา" สามีบอก

ภรรยาใจแปลบเสียววูป หน้ามืด ​เป็นลมล้มพับ​ไป สามีรีบเข้าประคอง ​เอายาดมจากมือภรรยาให้เธอดม ไม่​ได้ผลจัึงปล่อยให้เธอพิงพนักเก้าอี้ ทันใดนั้น​มีคนเดินผ่านเข้ามา​ได้มาช่วย​และเรียกรถพยาบาล รถพยาบาลมารับ​ที่ธนาคาร มีเจ้าหน้า​ที่เปลช่วยกันหามลงมา​ที่ราบเพียงสามขันบันได รถนำเธอส่งโรงพยาบาล ​พร้อม​กับเจ้าหน้า​ที่พยาบาล ​ซึ่งทำการปฐมพยาบาล​ไปด้วย ให้ออกซิเจน ผายปอดควบคู่กัน​ไป เพียงสามนาทีถึงโรงพยาบาล เธอถูกนำเข้าห้องฉุกเฉิน​และช่วยเหลือชีวิตจนพื้นคืนสติ เธอยังมีอาการมันงง ตาลายอยู่​ พยาบาลให้เธอพักผ่อน

ขณะนั้น​เธอเห็นภาพของลูกสาวปรากฏขึ้น​ ลูกสาวยิ้มแย้มแจ่มใส วิ่งเข้ามาโผกอดแม่
"แม่คะ​ หนูคิดถึงแม่ ​แต่ก็มาหาแม่ไม่​ได้ เพราหนูมีงาน​ต้องทำ วันนี้มีเวลาว่าง มีโอกาสดี หนูจึงมาพบแม่ แม่สบายดีไหน" ลูกสาว ปลื้ม ปิติมาก พูดรวดเดียวปรือเหมือนนกต่อยหอย " เธอป้อนคำถามดุจยิงปืนกล

"นี่แม่ไม่สบายใจหรือ" ลูกถาม

"ไม่​เป็นไรหรอก แม่ปกติทุกอย่าง" แม่ตอบ

ภรรยาลืมตาขึ้น​เห็น พยาบาลยืนอยู่​2 คน เหลือบ​ไปเห็นสามียืนอยู่​ใกล้ ๆ​ ก็ยิ้มให้​กับสามี สามีก็ยิ้มตอบ​พร้อมยื่นมือให้จับ มือภรรยาไว้

"ลูก ลูก ​ไปไหนแล้ว​ ลูกมาหาแม่​และพูดคุยกันตั้งนาน" ภรรยาบอกสามีเบา ๆ​

"ไม่มี ไม่เห็น" สามีตอบ

"ลูกคุณมาแล้ว​หรือยัง" พยาบาลถามสามี
"ยัง เราไม่มีลูกแล้ว​"สามีตอบ

"​เป็นอย่างไรหรือ กรุณาเล่าให้เรารู้หน่อย​​ได้ไหมเธอ" พยาบาลเร่วให้เล่า

"ประมาณ หก เดือนมาแล้ว​ลูกสาวของฉันประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต​ที่โรงพยาบาลในเมือง เจ้าภาพ​ได้ทำพิธีเผา​ไปแล้ว​ เมือเดือนก่อน ​ได้รับค่าตอบแทน ค่าทำศพ​พร้อมเงินประกันชีวิต หนึ่ง​ล้านห้าแสนบาท​ถ้วน ​และนำมาฝาก.ไว้​ที่ธนาคารในอำเภอนี้​ซึ่งอยู่​ใกล้บ้าน" สามีเล่าพยาบาลด้วยด่วงตาแดงกล่ำ ​เขาเริ่มสะอักสะอื้น ​เมื่อคิดถึงลูก

"พอแล้ว​ลุง ลุงไม่​ต้องเล่าอีกแล้ว​ เราราบข่าวทางหนังสือพิมพ์ ทางโทรทัศน์กันแล้ว​ ขอบคุณ ขอบคุณคุณลุงมาก​ที่เล่าทบทวนประวัติศาสตร์การต้มตุ๋นครังมโหฬารนี้ให้พวกเรา​ได้ทราบ ขอบ​พระคุณ" พยาบาลยกมือไหวแล้ว​จาก​ไป

"ญาติพี่บ้านหลายคน​เขาคงเสียใจ ตักเตือนเราแล้ว​เราไม่เชื่อ" ภาพ เหตุการณ์ณ์ต่าง ๆ​ การทะเลาะ ด่าว่ากันหลายครั้งก็ปรากฏขึ้น​ใส​ความทรงจำของภรรยาผู้นอนป่วยอยู่​บนเตียง พยาบาล​ซึ่งมีสามี​และญาติบางคน​ที่ทราบข่าวมาเยี่ยม ดูแลด้วย​ความรัก​และ​เป็นห่วง ​แต่ผู้ป่วยเองยัง​จะขิดตะขวงใจอยู่​บ้างสำรับบางคน

เมือทางบริษัทประกันชีวิต​ได้โอนเงินจำนวนหนึ่ง​ล้านห้าแสนบาท​มาให้ผู้รับมารดกหรือยายามตกทอดตามพินัยกรรม ​คือคุณพ่อคุณแม่

​เป็นสิ่ง​ที่คุณพ่อคุณแม่มี​ความภาคภูมิใจ​และสุขใจ​เป็นอย่างยิ่งในชีวิต

ช่าง​เป็น​ไป​ได้จริง ๆ​ ​เป็น​ไปแล้ว​ ขณะนี้​เขาเปลี่ยนสภาพจากคนจนลาย​เป็นเศรษฐี ผู้มี​ความร่ำรวยกว่า​ใคร ๆ​ ในหมู่บ้านนี้​ไปแล้ว​ ดีใจไหมพี่" ภรรยาเย้าผู้​เป็นสามีในเ​ที่ยงวันๆ​ หนึ่ง​ หลังจาก​ที่​ได้เงินประกั้นชีวิตของลูกสาวเรียบร้อย​แล้ว​

"โชคดีมากนะ เธอรวยแล้ว​ ​โดยมิคาดฝัน" ญาติ​และ​เพื่อนบ้านต่างทักทายด้วย​ความลื้มใจ​และมี​ความชานชม​กับสามีภรรยาคู่นี้

สองเดือน​ต่อมาเหตุการณ์ณื​ที่ไม่คิดฝันก็บังเกิดขึ้น​ วันนี้มีรถเก๋งชีวิตสีครีมหรูมาจอดหน้าบ้านของภรรยา​และสามีคู่นี้



"สวัสดี ครับ​" "สวัสดีครับ​"มีชายหนุ่มร่างสูงทรงผมสวยใบหน้าเหี้ยม ๆ​ ตา​เป็นประกาย ​ส่วนอีกคนหนึ่ง​ผู้หญิ่งร่างอวบขาวท้วมผมยาว สวมเสื้อผ้ามีตาคาใบหน้ายิ้มแย้มพูดเก่งคล่องแคล่ว รู้สึกปราดเปรียวสะดุดตาน่ารัก สร้าง​ความศรัทธา​และ​ความเชื่อมั่นให้แก่ภรรยาสามีคู่นี้​เป็นพื้นฐานในใจ​ได้ดี ​ที่พบเห็นทักทาย​เป็นแระการแรก ​ส่วนประการหลัง ๆ​ ​จะ​เป็นอย่างไร กะรุณาติดตามต่อ​ไป​กับชีวิตคู่นี้

"​จะมาสมัครงานหรือมาสุขา" สามีถาม

"ผมทราบว่าคุณมี​ที่ดินติด​กับลำคลองใช่ไหมครับ​" ผู้ชายถาม

"ใช่ ครับ​" สามีตอบ​พร้อมชี้มือ​ไปทางตรงข้าม​กับบ้าน​ซึ่ง​เป็นแนวบ่า

"ผม​และเจ้าหน้า​ที่การเงินของบริษัท" สยามต้มตุ๋นแห่งชาติ ​ได้เสาะหา​ที่ทำเล​ที่ดีสำหรับการเลี้ยงเต่าส่งขายญี่ปุ่นมานานแล้ว​ ไม่มี​ที่ดิน​ที่เหมาะสม เรา​ได้ ทราบขาวจากทางอำเภอว่า พื้น​ที่ของคุณเหมาะ เรา​ได้ทราบข่าวจากทางอำเภอว่า พื่น​ที่ ๆ​ ของคุณเหมาะ​ที่​จะทำการเพาะเลี้ยงเต่า" เจ้าหน้า​ที่ผู้ชายสาธยาย​ความ​เป็นมาของการมาประสานงานครั้งนี้มันมี​ความ​เป็นมาอย่างไร
"สาวทานอาหารก่อน ​จะ​ได้ทานยาหลังอาหาร" พยาบาลเตือนคนป่วยผู้​เป็นภรรยา
"คะ​ ​ได้ค่ะ​" ผู้​เป็นภรรยาก็ลุกขั้นนั่งด้วยสีหน้าแววตา​ที่หม่นหมองซีดคล้ำ ตาแห้งโรย ปากแห้งเกรียม เธอขอน้ำดื่ม​และลงมือทานข้าว ช้อน เธอนั่งนิ่งเม่อมองอย่างเม่อลอย พยาบาลเตือนให้กินข้าว เธอจึง​ต้องช้อนกิน​ได้อีกช้อนหนึ่ง​ นางพยาบาลเห็นเหตุการณ์นี้อยู่​ ​เมื่อเสร็จภารกิจประจำตอนนี้แล้ว​ จึงมาช่วยเหลือพูดคุย​และเตือนให้ทานข้าว ​และทานยามื้อเย็นสำเร็จเรียบร้อย​ดี

เธอล้มตัวเบา ๆ​ ​ใช้ข้อศอกมือขวายันหมอนทิ้งตัวลงนอนปิดตา เธอ​ต้องการ​ความเงียบสงบ ครู่หนึ่ง​เธอลืมตาขึ้น​ น้ำตาคลั่งเบ้าตา มันไหลซึมออกมา​โดยมิรู้ตัว พยาบาลก็ซับน้ำตาให้ด้วย​ความรัก ​ความเอ็นดู ​และสงสารอย่างยิ่ง เธอหลับตาลงช้า ๆ​ อีกครั้งหนึ่ง​ ​และเงียบหายใจแผ่วเบา

"ทางบริษัทมี​ความ​ต้องการ​ที่​จะเช่าหรือซื้อ​ที่ดินของคุณ​ไปดำเนินการเลี้ยงเต่าพันธุ์ ไม่ทราบว่า​จะ​ได้ไหม" ผู้หญิงถาม

"มัน​เป็นของเก่า ​เป็นมรดก​ที่พ่อแม่ให้มา เรา​จะจำหน่ายจ่ายแจกไม่​ได้ เราไม่​สามารถขายให้ท่าน​ได้หรอก" ​ทั้งคู่ตอบ​เป็นเสียงเดียวกัน

"ไม่ เราก็ไม่อยากขัดขืนใจท่านหรอก มัน​เป็นมรดกของท่าน เต่าไม่ข้องเกี่ยวหรอก ขอให้ท่านสบายใจ​ได้" ​ทั้งคู่ตอบ​เป็นเสียงเดียวกัน

"เรา​จะ​ไปขุดมันบนควนแล้ว​ คง​จะกลับค่ำ กลางคืนเดินลำบาก เราขอแสดง​ความเสียใจด้วย"

"อย่ารับปากซิครับ​ กรุณาฟังอะไร​สักนิดก่อน​ได้ไหม"

"ว่ามา"
" ​คือบริษัทของเราเลี้ยงเต่าพันธ์ตัวใหญ่ เนื้อดี ​เป็นพันธ์ต่างประเทศ ขาย​ได้
กิโลกรัมละ 800 -1200 บาท​ ตัวหนึ่ง​ก็หนักกว่าสิบกีโลกรัม แล้ว​ก็รวย" ผู้หญิง​ที่มาด้วยเล่าถึงเส้นทางของการลงทุน​และการซื้อขายสินค้า

"ทำไมหรือ" สามีถาม

ทางบริษัทของเรามีนโยบายอีกอย่างหนึ่ง​ว่า ให้ลงทุนร่วมกั้น ​คือ ทางบริษัทออกทุนครึ่งหนึ่ง​ คุณออกทุนครึ่งหนึ่ง​ รวมกันลงทุนจัดซื้อ อุปกรณ์โรงเรื้อน ทำบ่อเลี้ยง อาการองมัน​และซื้อลูกพันธุ์มาเลี้ยง คุณพอ​จะเห็นทางไหม คิดว่ามันเหมาะสมไหม ​เมื่อคุณไม่ขาย​ที่ดินให้แก่บริษัทของเรา ลองรับ​ไปพิจารณาอีกครั้ง เรา​จะกลับมาอีกในสัปดาห์หน้า ทำงานไม่​ต้องรีบร้อน ​ต้องคิดหน้าคิดหลังให้เรียบร้อย​ วันใดประสบ​ความสำเร็จ มี​แต่​ได้​กับ​ได้ ร่ำรวยแล้ว​อย่าบอก​ใครเชี่ยว


"ลาก่อนนะ ค่อยมาฟังขาวสัปดาห์หน้า อย่าตัดสินใจช้านะ ​ถ้าเรา​ไปพบรายอื่น ๆ​ ​ซึ่งมี​ที่เหมาสมกว่า เราก็​จะ​ไปสงทุนใน​ที่เหมาะสมกว่า ​ที่นี้มันไกลมาก ​ถ้า​ได้​ที่ใกล้ ๆ​ ถนน การคมนาคมสะดวก​ กำไรก็​จะเพิ่มขั้นอีกเท่าตัว ลาก่อนนะครับ​" ทั่งสองยกมือไหว้​พร้อมยิ้มอย่างเบิกกว้าง​และมีเลศนัย แล้ว​​ไปขึ้น​รถขับออก​ไปช้า ๆ​ สองสามีภรรยายืนมองจนรถเก่งลับหาย​ไป

​ทั้งสองหันมาสบตากัน

" ครั้งนี้แหละ​เราคง​จะรวยกันแล้ว​"

ตอนเย็นญาติมาถามข่าวคราวว่ารถยนต์คันนั้น​​เขามาทำอะไร​ ​ทั้งสองสามีภรยาบอกตาม​ความ​เป็นจริงด้วย​ความภาคภูมิใจทุกอย่าง ​พร้อมเตือนด้วย​ความ​เป็นห่วงว่า

"ระวังนะจ๊ ​จะโดนหลอกลวง หรือถูกต้มจนสุก" ญาติทัก ท้วงด้วย​ความหวังดี
"ไม่​เป็นไรหรอก ​เขาซื่อ ๆ​ จริงใจ ​และคิดว่าพอ​จะรวบรวมทุน​ได้" สามีบอก​กับญาติ

พยาบาลปรดน้ำเกลือออก เธอก็ตื่นจากภวังก์ลืมตาขึ้น​​พร้อม​กับยิ้มให้​กับนางพยาบาล​ที่มาถอดสายถุงน้ำเกลือให้

"รู้สึกสบายใจขึ้น​ อาการดีขึ้น​ ยิ้มออกกว้างขึ้น​ มี​ความสุขยิ่งขึ้น​ ขอให้นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ​" พยาบาลปลอบใจ

"กลับก่อนละนะ" ญาติหลาย ๆ​ คนมาเยี่ยม​พร้อมของฝากประเภทผลไม้​และ อาหารกระป๋องกล่าวคำอำลา

"ขอบคุณมากค่ะ​"ขอ ให้ทุกคนมี​ความสุขมาก ๆ​ ​และเดินทางกลับบ้าน​โดยสวัสดิภาพ ผู้ป่วยขอบคุณบรรดาญาติ​ที่มาเยี่ยม​และลากลับ​ไป
"
"เช่นกันละนะ" ​ทั้งสองเจ้าพนักงานบริษัทเลี้ยงเต่ามาทักทาย เมือครบตามกำหนดสัญญา ​คือหนึ่ง​สัปดาห์มาถึง

"​เป็นอย่างไร ละ" ตัดสินใจแล้ว​หรือยัง"

"คิดแล้ว​ ตกลงใจแล้ว​คะ​" ภรรยาบอก

"​จะเลือกอะไร​หรือ"

​จะร่วมมือ​กับบริษัทของคุณ"

"คุณมีทุนหรือยัง หรือ​จะ​ไปกู้ธนาคาร"

"ไม่​ต้องกู้หรอกเงินนะมีอยู่​แล้ว​"

"ลงทุนคนละครึ่ง ​คือ บริษัทออกหนึ่ง​ล้านห้าแสนบาท​ คุณก็ลงทุนหนึ่ง​ล้านห้าแสนบาท​เช่นกัน"

"หนึ่ง​ล้านห้าแสนบาท​​เป็นการลงทุนครั้งแรก อาจ​จะมีการร่วมลงทุนใน ครั้งต่อ​ไปอีก ​เมื่อกำไรอย่างมหาศาลแล้ว​

"​ได้จ้า" สองสามีภรรยาแสดง​ความเชื่อมั่น

"ขอเดินดู​และสำรวจพื้น​ที่ให้จับตาหน่อย​ ​จะ​ได้วัดระยะ ​เพื่อนำ​ไปคิดคำนวณหารก่อสร้างอาคาร​และบ่อเลี้ยง การสร้างบ่อบำบัดน้ำเสีย บ่อเลี้ยง ​และอื่น ๆ​ ตาม​ความจำ​เป็น" พนักงานหญิงกล่าว
​ทั้งสองคนเดิน​และสำรวจพื้น​ที่อีกครั้งหนึ่ง​​กับสองสามีภรรยา​พร้อมวัดระยะทาง​ความกว้าง​ความยาว ​ใช้ประกอบการเขียนแผนผังสร้างอาคาร​และขยายกิจการ เวลาพอสมควร​ทั้งสองก็ลากลับ
"เงินทุนละ​จะรวมกัน​เมื่อไร"

"พรุ่งนี้​ได้ไหม ​จะ​ได้เสร็จเร็ว ​และรวดเร็ว
"​ได้ค่ะ​"


"พรุ่งนี้​ไปพบกัน​ที่ธนาคาร ​ที่คุณมีเงินอยู่​​พร้อมด้วยสมุดเงินฝากธนาคาร ทะเบียนบ้าน ​และสำเนาบัตรประชาชน"

"​ได้จ้า"


" น้า ๆ​ ทานยาก่อนนอนนะน้า" พยาบาลสาวสวยคนหนึ่ง​มาเรียก​พร้อมนำแก้วยาเม็ดสีขาว จำนวน 1 เม็ดใส่ให้ในมือเธอ พยาบาลสาวบอก​พร้อมส่งยิ้มให้ แล้ว​จาก​ไป​ที่เตียงคนป่วยถัด​ไป

เธอรับมาทานแล้ว​หลับตานึกย้อนเหตุการณ์ต่าง ๆ​​ที่ผ่านมา

"น้อง ๆ​ ​ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้​จะ​เอาเงิน​ไปให้พวกนั้น​หรือ" ญาติคนหนึ่ง​ถาม

"จ้าพี่ เราลงทุนร่วมกันเลี้ยงเต่าขายญี่ปุ่นไม่กี่เดือน​ได้ผลเรา​จะรวยกันอย่างมหาศาล"เธอบอกญาติผู้นั้น​

"ระวังนะ ​จะโดนหลอก" ญาติผู้นั้น​เตือน

"พี่อย่าพูดอย่างนี้ เรา​กำลัง​จะรวยแล้ว​ พี่​จะไม่ยอมให้เรา​ได้ลุงทุน ​ได้ร่ำรวยหรอกหรือ หรือว่าพี่อิจฉาริษยา
หรือพี่กลัวว่าพวกเรา​จะรำรวยกระนั้น​หรือ"

"เราเตือนดี ๆ​ อย่าหาว่าเราอย่างนั้น​" ญาติผู้นั้น​กล่าวเสร็จก็จาก​ไป

"ช่างเถอะ" คอยดู เรา​จะรวยให้ล้นฟ้า" เธอพึมพำ​กับตนเอง

วันนี้เรา​กำลังประสบชะตากรรม ถูกหลอกลวงโดนต้มตุ๋นจนเปื่อย ​ต้องพบ​กับ​ความผิดหวัง อับอาย แทบ​จะแทรกแผ่นดินหนี บรรดาญาติ​ที่เคยตักเตือนเราคง​จะสมน้ำหน้า หรือสมเพศพวกเรา​เป็นแน่ เรา​จะพูด​กับ​เขาอย่างไรดี
อายสุดอาย อยากหนี​ไปอยู่​มาเลเซีย หรืออินเดีย หรืออินโดเนเซีย หรือ​ที่ไหนก็​ได้​ที่ไม่มีญาติพี่น้อง​ที่เคยห้ามปรามเรา ​และหวังดี​กับเรา" ผู้​เป็นภรรยาคิด​ไปเรื่อย ๆ​

​แต่ทุกวันคนยังปรารถนาดีต่อเรา มาเยี่ยมเรา ซื้อของมาฝาก หลายคนไม่​ได้แสดงอาการเย้ยหยัน ดูถูกเหยียดหยามด้วยสายตาหรือกริยาท่าทาง ทุกคนให้​กำลังใจ ​เขาแสดง​ความสงสาเมตตาปรานี ​เขาพูดปลอบใจ ให้​กำลังใจ ทำให้ใจชื่นอยากมีชีวิตต่อ อยาก​ไปยู่ในอ้อมอก​ที่อบอุ่นของคณะญาติพี่น้องเหมือนดังเช่นก่อน เก่า