เทียนยังจำ​ได้ว่า วันนั้น​แม่​เป็นลมล้มฟุบ​ไปต่อหน้าต่อตา ​ทั้งไม่มีเรียวแรง​และอาเจียนตลอดเวลา ขณะ​ที่เทียนอุ้มแม่​ไปขึ้น​รถพาส่งโรงพยาบาล

"​ไปโรงพยาบาลใกล้ ๆ​ นี่นะเทียน" น้าสาว​ที่อยู่​ด้วยกันบอกให้เทียนพาแม่​ไปโรงพยาบาลของรัฐฯ ​ที่อยู่​ใกล้บ้าน​ที่สุด

"​แต่เทียนอยากพาแม่​ไปโรงพยาบาลเอกชน" เทียน​ต้องการให้แม่​ได้รับการรักษาอย่างดี​ที่สุดในสภาวะฉุกเฉินเช่นนี้

"เทียน​จะ​เอาเงินจาก​ที่ไหนกัน เข้าโรงพยาบาลเอกชนก็​ต้องเสียเงิน​เป็นหมื่น​เป็นแสนบาท​ แล้ว​เดี๋ยวนี้​ต้องวางเงินก่อนการรักษาด้วยซ้ำ ไม่มีหลักประกันอะไร​​เขาก็ไม่รักษาให้" น้าสาวเอ่ยเตือนด้วย​ความหวังดี

ก็คงจริงอย่าง​ที่น้าสาวพูดเทียน​จะพาแม่​ไปรักษาในโรงพยาบาลดี ๆ​ ​ได้อย่างไร เทียนไม่​ได้มีเงินมีทองมากมาย​ขนาดนั้น​ มนุษย์เงินเดือนอย่างเทียน​ที่หาเช้า​กินค่ำ...​​ใช้เงินเดือนชนเดือน แค่เพียง​จะเก็บเล็กผสมน้อยยังไม่มีปัญญา หาก​เป็นยามเจ็บป่วย เทียนก็​ต้องรักษาด้วยสวัสดิการของบริษัท​ที่เทียนทำงานอยู่​ ​และมีงบประมาณให้พนักงาน​แต่ละคนค่อนข้างจำกัด ​เมื่อยามเจ็บป่วยประเภทไข้หวัด ปวดท้องหรือท้องเสีย ​ถ้าไม่​ไปคลินิกหมอทั่ว ๆ​ ​ไป อย่างน้อยค่ารักษาก็ไม่ต่ำกว่า 500 บาท​ต่อครั้ง ​เป็นบ่อย ๆ​ รักษานาน ๆ​ มีหวังเงินเดือน​ทั้งเดือนก็คงไม่พอจ่าย

เทียนอยู่​เฝ้าแม่จนกระ​ทั้งแม่ปลอดภัยแล้ว​ ​แต่อาการอัมพฤกษ์ของแม่​เนื่องมาจากเส้นโลหิตในสมองตีบอยู่​ 2 เส้น ​และ​ได้ยาละลายลิ่มเลือด​เพื่อไม่ให้เส้นโลหิตอุดตัน ​กับยาลด​ความดัน​ที่ขึ้น​สูงถึง 190 ม.ม. (ปรอท) ​เมื่อแม่ถึงโรงพยาบาล​และร่างกายซีกขวาก็ไม่ตอบสนองต่อการสัมผัส ​ทั้งมือ​และเท้า ขา ของแม่ไม่​สามารถขยับเขยื้อน​ได้ ปากข้างหนึ่ง​ก็บิดเบี้ยว​ไป ทำให้พูด​ได้ไม่ชัดคำ ฟังแล้ว​ไม่รู้เรื่อง​ ราว​กับคนลิ้นคับปาก แม่​ต้องอยู่​โรงพยาบาลเกือบสามอาทิตย์ พอช่วยเหลือตัวเอง​ได้บ้างก็​ต้องกลับ​ไปอยู่​บ้าน ​เพราะยังมีคนไข้อีกหลายราย ​ที่​ต้องการเตียง​เพื่อเข้ามารับการรักษา เทียน​ต้องจ่ายค่ารักษา ค่ายา ค่าห้อง รวมค่าอาหาร​และค่าจิปาถะเกือบ 2 หมื่นบาท​ ​ถ้า​เป็นโรงพยาบาลเอกชนเทียน​จะ​ต้องจ่ายเพิ่มอีกกี่เท่าก็ยาก​จะคาดเดา

"ทำไมไม่​ใช้บัตรเกรดิตละ" น้าสาวถามเทียนอย่าง​เป็นห่วง

"ผมไม่มีเงินสดหรอกน้า ​ใช้บัตรเกรดิดสามามารถผ่อนชำระ​ได้​เป็นงวด ๆ​ " เทียนอธิบาย

"​แต่​ต้องเสียดอกเบี้ยมากมิ​ใช้หรือ" หน้าสาวถาม เทียนพยักหน้าตอบ

"อย่างไรก็ตาม เพียงให้แม่ปลอดภัยผมก็พอใจแล้ว​"

แม่กลับมาอยู่​บ้าน​กับอาการ​ที่ยังไม่แข็งแรงนัก เทียน​ต้องจ้างคนดูแล​เพื่อช่วยเหลือเวลาแม่กินอาหาร เวลาเข้าห้องน้ำหรือ​ต้องการซื้อของอะไร​​ที่จำ​เป็น ​เพราะแม่อาศัยอยู่​​กับน้าสาวกันสองคน ​ส่วนเทียนออก​ไปเช่าห้องอยู่​ใกล้ ๆ​ ​ที่ทำงาน เสาร์อาทิตย์เทียนจึง​จะกลับบ้าน

​ถ้าเทียนทำงานแล้ว​​ต้องเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ขึ้น​รถแล้ว​ลงเรือ​ไปกลับทุกเช้า​เย็น ..​เป็นระยะทางไกล ๆ​ เทียนคงหมดแรงเสียก่อน ​ส่วนค่า​ใช้จ่ายในการเดินทาง​เมื่อรวม ๆ​ กันในหนึ่ง​เดือน เท่า​กับค่าเช่าห้องพัก เทียนจึงตัดสินใจหาห้องเช่าใกล้​ที่ทำงาน แค่เดินไม่ทันเหงื่อออกก็ถึงแล้ว​ ​จะอยู่​ทำงานให้มืดค่ำหรือ​ต้อง ตื่นขึ้น​​แต่เช้า​เทียนไม่เคยหวั่น เทียนจึง​ได้รับคัดเลือก​เป็นพนักงานดีเด่นมีคุณภาพของบริษัทคนหนึ่ง​นั้น​ ทำให้เทียนมี​ความก้าวหน้าอย่างค่อย​เป็นค่อย​ไป​และมี​ความมั่นคงในอาชีพ

"พี่เทียน ขอแสดง​ความยินดีด้วย" คนพูด​เป็น​เพื่อนร่วมทีม​ที่ทำงานมาด้วยกัน 5 ปีเต็ม

"พี่เทียน​ได้เลื่อนตำแหน่งใหม่ ​เป็นหัวหน้าคุมงานการจัดซื้อ เห็นว่าพรุ่งนี้ ​จะมีการประกาศ​เป็นทางการ"

เทียนกล่าวคำขอบคุณทุกคนก่อน​จะเดิน​ไปนั่ง​ที่โต๊ะทำงาน เทียน​จะ​เป็นหัวหน้าระดับบริหาร ​จะคุมการทำงานของพนักงานอีกไม่ต่ำกว่า 10 คน ​จะดูแลเรื่อง​เงิน ๆ​ ทอง ๆ​​ที่​ต้องรอบคอบ เทียนรู้สึกภูมิใจ​ที่มี​ความอดทน​และขยันหมั่นเพียร จน​ได้รับการตอบสนองจากผู้บริหารระดับสูง

"ผมเชื่อมั่นใน​ความ​สามารถของคุณ คณะกรรมการบริหารเห็นชอบ​ที่​จะให้คุณมาดูแลงาน​ที่สำคัญของบริษัท คุณ​เป็นคนมือสะอาด ตรง​ไปตรงมา หวังว่า​ความดีของคุณ​จะทำให้ระบบงาน​เป็น​ไปอย่างถูก​ต้อง ​เพราะผล​ที่​ได้รับ ไม่เฉพาะ​กับตัวคุณเท่านั้น​ ​แต่รวม​ไปถึงบริษัทด้วย" ผู้อำนวยการให้ข้อคิด​และเชื่อมั่นในตัวเทียน ​จะอย่างไรก็ตามเทียน​จะไม่ท้อถอยต่ออุปสรรค​ที่​กำลังยืนขวางหน้าอยู่​ ​แม้ว่า​จะเหนื่อยเพียงใดก็ตาม ​เพราะนั่น​เป็น​ความสุข​ส่วนหนึ่ง​ในชีวิตของเทียนอย่างแท้จริง

เทียนก้าวเท้าเข้าบ้านขณะ​ที่คนดูแล​กำลังพยุงแม่ให้ลุกนั่ง จากการ​ที่​ต้องนอนยาวมา​แต่เช้า​ ให้หลังพิงพนัก​ที่มีหมอนใบใหญ่หนุนหลังไว้ ร่างของแม่ยังโงนเงนนั่งตรง ๆ​ ไม่​ได้ ใบหน้าดูสดชื่นขึ้น​ ​แต่​ที่มุมปากยังคงบิดเบี้ยว​ไปข้างหนึ่ง​

"​เป็นอย่างไรบ้าง​แม่" เทียนเข้า​ไปนั่งข้าง ๆ​ ​ได้ยินแม่พูดเสียงอ้อแอ้ฟังไม่​เป็นคำเหมือน​กำลังอยาก​จะบอกอะไร​สักอย่าง

"ใจเย็น ๆ​ แม่ หมอบอกว่าแม่​ต้อง​ใช้เวลาในการรักษา ​จะให้หายปุ๊บปั๊บทันใจคง​เป็น​ไปไม่​ได้" เทียนยังจำคำ​ที่แพทย์ผู้รักษาเล่าให้ฟังถึงโรคปัจจุบันทันด่วนนี้

"โรคอัมพฤกษ์.. เกิดขึ้น​​ได้รวดเร็ว​และไม่มีอาการบอกก่อน​ได้ชัดเจนอยู่​ในจำพวก โรคเงียบ ​แต่​เมื่อป่วยแล้ว​​จะรักษาให้หายจำ​เป็น​ต้อง​ใช้เวลาอันยาวนาน บางคนป่วยแล้ว​ไม่หายก็มี บางคนอาการดีขึ้น​เพียงเล็กน้อย ​และบางคนก็​สามารถกลับมาเดิน​ได้อีกครั้ง ​แต่ คงไม่เหมือนเดิมร้อยเปอร์เซ็นต์ คุณ​ต้องทำใจ​ได้ว่า​ได้รักษาอย่างดี​ที่สุดแล้ว​ ร่างกายของ​แต่ละคนไม่เหมือนกัน ขึ้น​อยู่​​กับเวลา​ที่ผ่านมา ให้ดูแลสุขภาพของตนเอง​ได้มากน้อยไม่เท่ากัน อย่าเร่งรีบ​ที่​จะเห็น​ความปกติเหมือนเดิมอย่างเร็ววัน ​เพราะ​จะทำให้จิตใจของคนป่วยท้อแท้ ​เมื่อทำไม่​ได้ดังใจคิด ​และคุณ​จะพลอย​เป็นทุกข์​ไปด้วย"

คนดูแลนำผ้าชุบน้ำเย็นบิดหมาด ๆ​ มาเช็ดหน้า ​และเช็ดเนื้อเช็ดตัวทำ​ความสะอาดให้แม่สดชื่น เทียนนั่งมองดูท่าทีของแม่แล้ว​รู้สึกสงสารอย่างจับใจ ปกติแม่​เป็นคนเดินเก่งเดินเร็ว​และไม่เคยหยุดอยู่​นิ่ง ​แต่วันนี้.. แม่​ต้องมานอนอยู่​เฉย ๆ​ พลิกซ้ายพลิกขวา​จะหยิบจับอะไร​ก็​ใช้​ได้เพียงซีกด้านเดียวของร่างกาย ซีกขวาของร่างกายไม่​สามารถบังคับให้​เป็น​ไปตามปรารถนา​ได้ ​จะกินก็​ต้องคอยป้อน ​จะขับถ่ายก็​ต้องมีคนคอยดูแล ​จะลุก​จะนั่งก็​ต้องคอยพยุง แม่กลัวทุกอย่าง ​แม้การกินอาหารก็​ต้องเลือกกินอาหาร​ที่ไม่​เป็นพิษภัยอันตรายทำให้โรคกำเริบ ​ต้องคอยดูแลอย่าให้คอเรสเตอรอลสูง ไม่ให้อ้วนมาก ​และระวัง​ความดันโลหิตมิให้สูง ​จะทำให้อาการป่วยทรุดลงอีก

"เทียน" น้าสาวทักทาย

"ลำบากหน่อย​นะครับ​ คุณน้า" เทียนรู้สึกเห็นใจ​ที่น้าสาว​ต้องมาลำบากเดือดร้อน​กับพี่สาวของตน

"ไม่​เป็นไรหรอกเทียน น้ามีเด็กเปิ้ลช่วยดูแลให้อีกแรงหนึ่ง​" น้าสาวคงหมายถึงเด็กดูแล​ที่จ้างมาจากศูนย์สุขภาพ​เพื่อช่วยเหลืองาน ​ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว

" บางทีเทียนอาจ​จะย้ายจากต่างจังหวัดกลับมาทำงาน​ที่บ้าน" เทียนรู้สึก​เป็นห่วงแม่
"ก็ดีนะ ​จะ​ได้มีผู้ชายสักคนในบ้านให้พออุ่นใจ ​เมื่อวานนี้มีเจ้าหน้า​ที่มาฝึกกายภาพบำบัดให้แม่แล้ว​นะเทียน" น้าสาวบอก

เทียน​ต้องจ้างเธอมา​เพื่อทำกายภาพบำบัดให้แม่ วันละ 1 ชั่วโมงทุก ๆ​ วัน ​เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ​ที่​จะพื้นฟูให้ร่างกายกลับมา​ใช้​ได้​เป็นปกติ หาก​จะ​ได้ผลมากน้อยแค่ไหนตัวคนป่วย​จะ​ต้องให้​ความร่วมมือด้วย

ภาพ​ที่เทียนมองเห็นอยู่​ข้างหน้า​เขาสงสัยว่า​จะ​เป็นภาพลวงตาหรือภาพ​ความจริง มัน​จะ​เป็น​ไป​ได้อย่างไรกัน​ที่แม่ของเทียน​จะออกมาเดินเล่นอยู่​หน้าบ้านอย่างมี​ความสุข ใบหน้านั้น​ยิ้มแย้มแจ่มใส​และอากัปกิริยา​ที่เดินเห็น​ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว ราว​กับว่า​ความเจ็บป่วยนั้น​​ได้ถูกหยิบจับ​เอา​ไปทิ้งหมดแล้ว​ เทียนมองภาพนั้น​อย่างพินิจพิเคราะห์ ว่า​เป็นเพียงแค่​ความฝัน หรือมีอภินิหารจาก​ที่ไหน​ไปเสกเป่าให้​ความทุกข์หมดสิ้น​ไปแล้ว​​โดยฉับพลัน ...​.​จะ​เป็น​ไป​ได้อย่างไรกัน ใน​เมื่อแพทย์ผู้รักษายังย้ำเตือนให้เทียรรับสภาพอาการอัมพฤกษ์ของแม่​ที่อยู่​ ๆ​ ก็เกิดขึ้น​ ​และมีทีท่าว่า​จะยึดเยื้ออย่างไม่มีกำหนด เวลาหาย

" แม่ แม่" เทียนร้องเรียก​เมื่อมายืนอยู่​ต่อหน้าแม่

" ทำไมแม่หายดีแล้ว​ แม่หาย​ได้อย่างไรกัน" เทียนรู้สึกแปลกใจ​กับ​ความอัศจรรย์ใจในเหตุการณ์ครั้งนี้