ในโรงเรียนประถมศึกษาแห่งหนึ่ง​ตั้งอยู่​ติดถนน​เป็นทางโค้งด้านมุมกว้าง มีบริเวณอีกด้านหนึ่ง​ติด​กับวัด ​ระหว่างวัด​กับโรงเรียน​เป็นสถาน​ที่ตั้งของหน่วยอาสาประจำหมู่บ้าน ​ที่เรียกกันว่า ค่าย อ.ส.หรือ อาสาสมัครทหารพราน ณ ​ที่ใกล้เคียง​กับหน่วย อ.ส. นั้น​​เป็น​ที่ตั้งของบ้านพักครูหลังหนึ่ง​ มีครูอาศัยอยู่​เพียงครอบครัวเดียว ​พร้อมด้วยภรรยา​และบุตรสาวหนึ่ง​คน อายุประมาณ หกเดือนกว่า

วันนี้ ณ ​ที่โรงเรียนแห่งนี้ ​ได้มีการสอบวัดผลปลายปีการศึกษาในช่วงปลายเดือนมีนาคม ​ซึ่ง​เป็นการสอบวันสุดท้ายของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี​ที่ 5 -- 6 ​ซึ่งมีเวลาสอบมากกว่า ป.1 -- ป.4 จำนวนหนึ่ง​วัน ภาคเช้า​สอบเสร็จแล้ว​ มีเพียงวิชาเดียวสอบภาคบ่ายเสร็จ ครูนัดแนะวันเวลาของการมาโรงเรียนในวันต่อ​ไปแล้ว​ก็ปล่อยนักเรียนกลับบ้าน

ครูล้ำ​ซึ่งอาศัยอยู่​บ้านพักของโรงเรียน ​เมื่อทางโรงเรียนปล่อยนักเรียนกลับบ้านหลังจากสอบเสร็จตามตารางการสอบของ​แต่ละวันแล้ว​ ครูล้ำจึงนำกระดาษคำตอบ​ไปตรวจ​ที่บ้านพักครู บรรยากาศ​จะดีหน่อย​​และ​จะ​ได้ใกล้ชิดดูแลลูกด้วย ​ซึ่งในช่วงปลายเดือนมีนาคมอากาศร้อน อบอ้าว ฟ้าโปร่ง มีพัดลม​ใช้​และอาคารสูงมีลมพัดผ่านเย็นสบาย

ยังไม่เปลี่ยนเครื่อง​แต่งกาย ครูล้ำเดินผิวปากมือล้วงกระเป๋ากางเกงเห็นลูกนอนหลับอยู่​จึงแวะชมนิดหนึ่ง​ จึงเลย​เข้าห้อง​ไปวางกระดาษคำตอบของนักเรียนบนโต๊ะทำงาน ​พร้อม​จะตรวจคะแนน ​แต่หาปากกาไม่เจอ นึก​ได้ว่า มีครูผู้หนึ่ง​​ได้ขอยืม​ไปเซ็นชื่อก่อนกลับบ้าน ​และยังไม่​ได้​เอาคืน จึงไม่มีอุปกรณ์การตรวจ ครูล้ำจึง​ได้ลงจากบ้านพักกลับ​ไปโรงเรียนอีกครั้งหนึ่ง​ ​ซึ่งห่างกันประมาณ 150 เมตรกว่า

ขณะนั้น​นักเรียนหญิงคนหนึ่ง​​กำลังเรียนอยู่​ชั้นประถมศึกษาปี​ที่ 2 อยู่​บ้านใกล้เคียง​กับโรงเรียน​และบ้านพักครู เธอตั้งใจมาดูแล​และอยู่​​เพื่อนน้อง หยอกล้อน้องเหมือนวันก่อน​ที่เคยปฏิบัติมา ขณะ​ที่ครูล้ำลงจากบ้านพัก​ไปเธอก็มาถึงบ้านพัก​และขึ้น​​ไปบนบ้านพักครู ​พร้อมเรียกชื่อน้อง " จอยตื่นแล้ว​หรือยัง พี่มาแล้ว​นะ รีบตื่นเถิดนะคนดี" น้องแมวปฏิบัติเหมือน​กับทุกวัน​ที่มาถึงบ้านพักครูแล้ว​ก็​จะเรียกชื่อของน้องจอยลูกของครูล้ำเสมอด้วย​ความรัก​และเอ็นดู

ลูกสาวของครูล้ำก็ตื่น​พอดีเช่นกัน ภรรยาของครูล้ำก็​ไปยกลูกออกจากเปลขึ้น​มาอุ้ม​และให้ดื่มนมของตน ​ซึ่งการให้ลูกดื่มนมแม่​เป็นการสร้าง​ความต้านทานให้แก่ลูกไม่เจ็บไม่ป่วย​และสร้าง​ความอบอุ่น​ระหว่างแม่​กับลูก​เป็นอย่างยิ่ง เรียกว่า​ความสัมพันธ์​ระหว่างสายเลือด น้องแมวก็​จะมาหยอกล้อน้องอยู่​ บางครั้งช่วยดูแล ให้ดื่มน้ำ หรือช่วยอุ้ม ​แต่​เมื่อน้องแมวมาอยู่​น้องจอย​จะสนุกสนาน ถูกชะตากันมาก เธอไม่ร้องงอแง สุขภาพสมบูรณ์

ขณะ​ที่ครูล้ำเดิน​ไปถึงอาคารเรียน ​กำลังเดินอยู่​หน้าห้อง​เพื่อ​ไปยังห้องพักครู​ซึ่งติดอยู่​​กับห้องสมุด เหลือระยะทางอีกผ่านห้องสมุด​จะถึงห้องพักครู ​จะถึงประตูอยู่​แล้ว​
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ฯลฯ

เสียงปืนรัวขึ้น​ปานสมรภูมิจริง ๆ​ ​ที่ชมในภาพยนตร์สงคราม เสียงดังสนั่นหวันไหวปานหู​จะแตก ครูล้ำเพียงหันหน้า​ไปนิดเดียวก็​สามารถเห็นเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้น​​ได้​ทั้งหมดไม่มีอะไร​ปิดปัง มีเพียงรั้วลวดหนาม ​ที่กั้นอาณาเขต​ระหว่างโรงเรียน​กับวัด ทหารป่า​กำลังวิ่งขนาน​ไป​กับรั้วลวดหนามมุ่งตรง​ไปยังค่าย อ.ส. ​ซึ่งอยู่​ในเขตวัด ติด​กับโรงเรียน​และมีบ้านพักครู​ที่ครูล้ำอาศัยอยู่​ด้วยหลังหนึ่ง​ ​ซึ่งมีการ​ใช้บริการห้องน้ำ ห้องส้วมร่วมกันอยู่​

ทหารป่าวิ่งกรูเข้า​ไปหาค่าย อ.ส. ในลักษณะแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง​ ตามลังกันประมาณ 20 - 30 แถว แถวนำหน้าวิ่งส่องปืน​ไปยังค่าย อ.ส. ผู้​ที่วิ่งมาแถวหลังก็ยิงขึ้น​ฟ้าระดับ ประมาณ 45 องศา แถวหลังยิ่งขึ้น​ฟ้า ดังสนั่นหวั่นไหวปานหู​จะแตกทำลาย นับ​เป็นพัน ๆ​ นัด

อีกด้านหนึ่ง​ของค่าย อ.ส. มีเสียงปืนดังก้องสนั่นขึ้น​สองนัดติด ๆ​ กัน ทำให้สายวิทยุสื่อสารของค่ายตกลงพื้น ​และไม่​สามารถ​ใช้การ​ได้อีกต่อ​ไป ทำให้ต้นทุเรียนยืนโด่เด่นเดียวดาย
การ​ที่ อ.ส. ​จะขอ​กำลังสนับสนุนนั้น​ก็ขาดสะบั้นลง ขณะนั้น​ยังไม่นิยมการ​ใช้โทรศัพท์มือถือ

ครูล้ำเห็น อ.ส. สาม --สีคนวิ่งผ่านหน้าห้องน้ำ​ไปทางบ้านพักครูลงในลุ่มด้านหลังต่อจากนั้น​ประมาณ 10 -- 15 เมตรก็​เป็น​ที่ลุ่มลึกกว่าระดับพื้นดินปกติ​ไปจนถึงคลองสายหลักในพื้น​ที่

ขณะเสียงปืนดังขึ้น​ปานคั่วตอก หรือจุดประทัดนั้น​ ภรรยาของครูล้ำก็ไห้ลูกดื่มนมตนเองขณะน้องแมวหยอกอยู่​ใกล้ เสียงปืนดังทำให้ภรรยาครูล้ำกอดลูกไว้ในอกแนบลง​กับพื้นอีกมือหนึ่ง​โอบกอดน้องแนวไว้ นอนเรียบราบ​กับพื้น มีเสียงกระสุนเหวกผ่านอากาศเหวียวๆ​ หวิว ๆ​ กระสุนฉวัดเฉวียนผ่าน​ไป​โดยไม่แยเส ผู้ใด​ทั้งสิ้น น่ากลัวยิ่งนัก น้องแมวอกสั่นขวัญหาย ภรรยาครูล้ำก็สุด​ที่​จะกลัวแสนกลัวเหมือนอยู่​กลางดงลูกกระสุน กลางสมรภูมิรบ เธอไม่คิดอะไร​อีกแล้ว​ เพียง​แต่ขอให้ลูก​และน้องแมวปลอดภัยก็พอแล้ว​สำหรับชีวิตนี้ ตัวเองช่างมันเถอะ เกิดมาตายครั้งเดียว ไม่มี​ใครรอดเหลืออยู่​เลย​ตายหมดทุกคน ​ถ้ามีรอดอยู่​บัดนี้คงมีคนเต็มบ้านเต็มเมือง อาจไม่มี​ที่อยู่​​กับแล้ว​ก็​ได้

พอเสียงปืนเงียบลง ภรรยาครูล้ำตัดสินใจอุ้มลูกไว้ด้วยมือซ้ายมือขวาจูงน้องแมว วิ่งลงจากบ้าน น้องแมวก็รวดเร็วบานกัน วิ่งห่างจากบ้านพัก​ไปประมาณ 50 เมตร​เป็นต้นแซะต้นใหญ่อยู่​ชิดขอบถนนติด​กับสนาม ช่วยกำบังร่างของภรรยาครูล้ำ​และน้องแมวไว้ไม่ให้เห็นเด่นชัด

ขณะนั้น​เองทหารป่าจำนวนประมาณ 3-4คนวิ่งขึ้น​​ไปบนบ้านพักครู ​เขา​จะทำอะไร​นั้น​บ้างไม่สามารทราบ​ได้ในขณะนี้

ครูล้ำดูเหตุการณ์อยู่​ตลอดแบบตลึงงงเช่นเดียวกัน เห็นภรรยานำลูก​และน้องแมววิ่งลงจากบ้านพักครูมาครู่หนึ่ง​ ก็เห็นทหารป่าขึ้น​​ไปบนบ้านพักของตน ครูล้ำคิดถึงลูก​และภรรยาจึงวิ่งออก​ไป ยังไม่เลย​จากอาคาร​ไป ภรรยาลูก​และน้องแมว​ได้มาถึงแล้ว​ ครูล้ำเข้า​ไปรับลูกมาอุ้ม โอบไหล่ภรรยาไว้ แล้ว​ปล่อยมือมาโอบไหลน้องแมวไว้​เพราะน้องแนวร้องสะอื้นยังสั่นด้วยตกใจกลัว ครูล้ำจึงพาภรรยา ลูกสาว​และน้องแมวเข้า​ไปในห้องเรียน ​ซึ่งมีครูพักอยู่​ในนั้น​

ครู​ได้เล่าถึงอาการหวาดกลัวกันอย่างสนุกสนาน ครูบางคนกอด​เพื่อน​เป็นจุล ครูบางกลุ่มอยู่​กันสองคนแย่งกันอยู่​กลาง ครูบางคนเข้ามาหลบอยู่​ในโต๊ะเอกสาร​ที่เห็นโลหะ ครูบางคนหมอบ​กับพื้นข้างฝา ครูบางคนคลานเข้า​ไปอยู่​ในโต๊ะครู ​ซึ่งมีช่องสำหรับใส่เอกสารซีกหนึ่ง​ยาวลงมาชิด​กับพื้นมีฝาปิด ​เมื่อครูล้ำนำภรรยา ลูก​และน้องแมวเข้า​ไป ​เขาจึงออกจาก​ที่หลบซ่อน ทุกคนยังหวาดผวา ตกใจกลัว บางคนหน้าซีดขาวเผือด บางคนเหงื่อตกเปียกชุ่ม​ทั้งเสื้อ​และกางเกง บางปัสสาวะรดผ้าจนเข่าอ่อนลุกขึ้น​ไม่ไหว ต่างคนต่างเล่าเจี้ยวจ้าวสนุกสนานต่างคนต่างหัวเราะเยาะ​เพื่อนบ้าง หัวเราะตัวเองบ้าง ช่างสนุกตื่นต้นจนเหลือคณา ต่างก็ผลัดกันเล่า บางคนมาแอบดูทหารป่าเดินทางกลับ​กับ บางคนปิดปากเงียบกลัวทหารป่าเห็น​จะมาทำร้าย​เอา ตาม​ที่มีคนเล่า สร้าง​เป็นเรื่อง​น่ากลัวต่อกันมา

ขณะนี้น้องแนวยังร้องสะอึกสะอื้น ตัวสั่นระทึก หวาดผวาด้วย​ความกลัว เช่นเดี่ยว​กับภรรยาของครูล้ำ จากเหตุการณ์วันนี้ทำให้ครูล้ำคิดย้อนหลังว่ามีคนมาเตือนให้ย้ายบ้านพักเสีย​เพราะโรงเรียน​ได้สร้างบ้านฟักใหม่เสร็จแล้ว​ อยู่​คนละฝั่งของสนามของโรงเรียน​และไกลจาก​ที่พัก อ.ส. มาก ​แต่ครูล้ำคิดว่าบ้านหลังนี้​แม้​จะเก่า​แต่อยู่​มานานสะดวก​สบายดี มีสิ่งของก็วางลงตัวอยู่​แล้ว​ไม่​ต้องรื้อถอนอีก

​เมื่อหลายคนมาให้ย้ายบ้านพัก เหตุผล​ต้องการให้อยู่​​ที่ไหม่ สะดวก​สบายกว่า สะอาดกว่าจึงยอมตกลง​ไปอยู่​บ้านพักหลังใหม่ ​เพราะทนเสียงรบร้าวไม่ไหว จึง​ได้ขน​ที่นอนเสื่อหมอน​และเครื่องครัว​ไปบ้านพักหลังใหม่ คืนนั้น​ครูล้ำ​ได้ฝันว่า ​ที่ตนอยู่​นั้น​มีบ่อลึกบ่อหนึ่ง​ ข้างในนั้น​มีเทวดาอยู่​ มีเทวดาอีกกลุ่มหนึ่ง​มาทำร้าย ​ได้รับบาท​เจ็บสาหัส ภายหลังมีเทวดาอีกกลุ่มหนึ่ง​มาช่วยเหลือเยียวยา​และพาขึ้น​มาจากบ่อ ครูล้ำนอนบ้านพักใหม่​ได้คืนเดียว​ได้ปรึกษาภรรยาแล้ว​ย้ายกลับมาอยู่​​ที่เดิม คืนนั้น​ฝันว่ามีนกเค้าแมวมาเกาะจับอยู่​​ที่ต้นทุเรียนภายในค่าย อ.ส. รุ่งเช้า​ก็คิดว่าไม่มีอะไร​ พอตกบ่ายก็มีทหารป่าจำนวนมากมาตีค่าย อ.ส. ใต้บ้านพักครู ทำให้ลูกเมีย​และลูกศิษย์​ได้รับ​ความเดือดร้อนตกใจกลัวจนสุดขีด

ปกติน้องแมว​เป็นเด็ก​ที่สนิทสนม​กับแม่บ้านของครูล้ำมาก เธอบอกแม่บ้านของครูล้ำว่า " ให้​ไปอยู่​บ้านหลังใหม่ ​จะไม่มีอันตรายใด ๆ​ อย่า​ได้กลับ​ไปอยู่​หลังเก่าอีกเลย​ "

" ​ถ้าครูล้ำอยู่​บ้านพักครูหลังเก่า แมวกลัวว่าครู​จะ​ต้องจาก​ไปอยู่​​ที่อื่น" แมวแสดง​ความคิดเห็นเชิงเสนอแนะ " ​แต่​ถ้าครู​ไปอยู่​บ้านพักหลังใหม่ ครู​จะ​ได้อยู่​​ที่นี้​ไปอีกนานแสนนาน"

" ครูล้ำเองมิใช่​จะไม่เชื่อน้องแมว อยาก​จะทำตาม ​แต่คิด​ไปคิดมา อยู่​​ที่เดิมดีกว่า ไม่​ต้องขนย้าย อยู่​ใกล้ทหารพราน ก็อบอุ่นดี มี​เพื่อน คิดว่าค่อย​เป็นค่อย​ไป ​และ​จะไม่หักรานน้ำใจน้องแมวหรอก

ตอนเช้า​น้องแมวมาพบครูล้ำ " ครูไม่ย้าย​ไปอยู่​บ้านพักครูหลังใหม่หรือ"
" ไม่หรอกแมว " ครูล้ำตอบขอ​ไปที" ขี้เกียจขนของ​ไปมา มันไม่สะดวก​ ​จะ​เป็นอย่างไรช่างมัน"

" แมว​จะมาอยู่​ด้วยครู​จะไม่​ได้รับอันตรายใด " แมวเตือนด้วย​ความหวังดี

" ไม่​ต้องหรอกแมว ขอบใจหนูมาก​ที่​เป็นห่วงครู​กับครอบครัว ​ถ้า​จะมีมีเหตุการณ์อะไร​เกิดขึ้น​ ครู​ต้องรับผิดชอบครอบครัวของครูเองนะแมว คงไม่มีอะไร​เกิดขึ้น​ ครูอยู่​มาหลายปีแล้ว​ ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไร​เกิดขึ้น​ให้​เป็น​ที่น่าวิตกกังวล ​และน่ากลัวเลย​แมว ครูขอบใจเธอมากๆ​ นะจ้ะ​"

" หนู​จะมาอยู่​​เพื่อนน้องจอย" แมวย้ำอีกครั้งอย่างจริงใจ

รุ่งเช้า​​เป็นวันสุดท้ายการสอบปลายปี ของนักเรียนชั้น ป. 5 -- 6 ชั้นอื่น ๆ​ ​ได้สอบเสร็จ​ไปแล้ว​ ตั้งแต่​เมื่อวาน
​เมื่อภรรยาของครูล้ำอุ้มลูกสาว​และจูงน้องแมว มาถึงหน้าอาคาร ครูล้ำรับลูก​และจูงน้องแมวเข้า​ไปในชั้นเรียนภรรยาเดินตามหลัง

" ขอบใจมากน้องแมว " ครูล้ำพูดด้วย​ความตื่นเต้น " โชคดีมาก​ที่น้องแมวขึ้น​​ไปอยู่​กันน้องด้วย น้องตื่นแล้ว​จึงไม่ตกใจ"

"น้องตื่นแล้ว​ น้ายกน้องมาอุ้มไว้ ​และหนูนั่งคุบอยู่​ในอ้อมกอดน้าสาวอยู่​ข้าง ๆ​ ณ ตรงนั้น​จนกระทั่งเสียงปืนเงียบ น้าสาวก็นำน้อง​และหนูวิ่งลงมาจากกบ้านพักครู จนมาถึงโรงเรียนนี้แหละ​"

" ส่งลูกมาเถอะ" ครูล้ำรับลูกจากภรรยาด้วย​ความปิติ​ที่ทุกคนปลอดภัย ด้วย​ความอบอุ่น​และภูมิในในภรรยา​ที่​สามารถผ่าวิกฤติมา​ได้​พร้อม​กับน้องแมว​โดยมิเสียขวัญจนทำอะไร​ไม่ถูก
"นับว่าโชคดี่​ที่น้องแมว​ได้อยู่​​เป็น​เพื่อนน้องจอยด้วย ทำให้น้ามี​กำลังใจ​และ​สามารถวิ่งหลบมา​ได้อย่างปลอดภัย ขอบใจน้องแมวมาก ๆ​ " ภรรยา

ก่อน​ที่ภรรยาอุ้มน้องจอย​และน้องแมววิ่งมาถึงใต้ต้นแซะ หลังอาคารเรียนชั่วคราว​ระหว่าง บ้านพัก​กับอาคารโรงเรียน ขณะนั้น​ทหารป่า ประมาณ 3 -- 4คน ​ได้วิ่งขึ้น​​ไปบนบ้านพักครู หลังจากนั้น​ครูล้ำ​ได้รับภรรยา น้องจอย​และน้องแมวเข้าในห้องเรียน ​ซึ่งยังไม่​ได้ปิด

ขณะ​ที่ทหารป่า​กำลังปล้นค่าย อ.ส. ​และปล้นบ้านพักนั้น​ ​ถ้าครูล้ำยังอยู่​บนบ้านพักครู อาจ​จะถูกลูกหลงเสียชีวิต​ได้ ​เพราะทหารป่าอาจ​จะคิดว่าครู​เป็น อ.ส.หรือทหารพราน" แด่..เดชะบุญ​ที่​เพื่อนครูยืมปากกาไว้​ใช้งาน ไม่มีอะไร​​จะทำงานจึง​ได้ลงกลับมาหาปากกา จึงปลอดภัยในเหตุการณ์วันนี้ ​แม้ว่าภรรยาลูก​และน้องแมวก็ปลอดภัยก็ตาม " ครูล้ำรำพัน​กับตนเอง

"หน้าสิ่วหน้าหวานเช่นนี้ ​ถ้าออก​ไปให้เห็นหน้าก็อาจ​จะ​เป็นอันตรายก็​ได้ ไม่ควรออก​ไปให้​เขาเห็น เราเห็นแล้ว​ว่าทหารป่าพวกนี้ พาหม้อแบตเตอรี​ไปด้วยลูกหนึ่ง​ คิดว่าน่า​จะ​เป็นของเราจากบ้านพักครู ​ซึ่งมีไว้สำหรับฟังเพลง จากสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย ระบบสเตอรีโอ ตอนเ​ที่ยงวัน ฟังแล้ว​​เพราะมาก มีการแยกเสียงซ้าย ขวาฟัง​ได้ชัดเจน แยก​ได้ชัดเจน เสียงหญิง​กับเสียงชายอยู่​คนละข้างกัน เสียงทุ้ม เสียงแหลมออกคนละข้างกัน เช่น ตรัมเพท ​กับเสียงกลอง ฟังแล้ว​มันในอารมณ์เหมือน​กับอยู่​หน้าวงดนตรีจริง ๆ​ ก็น่าเสียดาย เรา​จะ​ได้ฟังอะไร​อีกละ ​ถ้าออก​ไปขอไว้เสียตอนนี้ไม่ให้​เขาพา​ไป อาจ​จะ​เป็นอันตรายก็​ได้ น้องแมวก็ยังห้ามไม่ให้ออก​ไป

​ระหว่างเดินทางกลับ​เป็นกระบวนแถวเรียงหนึ่ง​ระยะห่าง​ระหว่างคนประมาณ 1 --2 เมตร ​เป็นแถวเดินถนน ​พร้อมสัมภาระ​ที่ยึด​ได้จากการตีค่ายครั้งนี้ แอบดูแล้ว​บ้างคนรู้จัก บางคน​เป็นลูกหลาน บางคน​เป็นลูกศิษย์ มาจากท้องถิ่นอื่น ​ซึ่ง​เป็นถิ่นเดิมของครูล้ำ น้องแมวจับมือครูล้ำแน่น ด้วยห่วงว่าครูล้ำ​จะออก​ไป แล้ว​ทหารป่า​จะยิง​เอา ​เพราะอารมณ์คึกยังค้างหลังจากการเข้าตีค่าย อ.ส. ​เมื่อทหารป่าเดินทับกลับ​ไปหมดแล้ว​ ทหารจริง ๆ​ ก็มาสำรวจ​ความเสียหายแล้ว​ ครูล้ำ​กับภรรยา​และลูก​ได้กลับ​ไป​ที่บ้านพักครู ​เมื่อขึ้น​​ไปบนบ้านพักครู ​โดยเฉพาะฝาบ้าน​เป็นรูพรุนหมด​เพราะกระสุนปืนเจาะทะลุ​ไป มีกระสุนเม็ดหนึ่ง​ทะลุฝาถูกซี่กรงของเปล​ซึ่งน้องจอย​ใช้นอนขาด​ไปหนึ่ง​ ซี่ ​ซึ่ง ​เป็นช่วงปลายเท้า ​ถ้าน้องจอยไม่ตื่นเสียก่อนแล้ว​นอนอยู่​ในเปล ขา​ทั้งสองก็​จะขาดสะบั้นทันที ​และอาจเสียชีวิต​เพราะเลือดออกมากก็​ได้ หรือทนพิษบาดเจ็บไม่ไหว ​แต่เดชะบุญ​ที่มารดาของเธออุ้มเธอขึ้น​มาก่อน ​แต่​ถ้าแม่​เขาไม่ฟุบกอดลูก​และน้องแมวอยู่​ วิถีกระสุนก็​จะถูกตรงอก​และศีรษะเช่นกัน ปานนี้คง​จะตาย​ไปแล้ว​ เช่นกัน

ในห้องนอนถูกรื้อกระจัดกระจายไม่มีชิ้นดี เสื่อปูนอน ภาชนะใส่ของ ลังหนังสือ ลังขนม เงินหาย​ไปจำนวนหนึ่ง​ ปืนหนึ่ง​กระบอก หม้อแบตเตอรีขนาด 6 โวลท์ ​และปืนของ อ.ส.​ที่นำมาฝากไว้จำนวน 3 กระบอก

​เป็นเรื่อง​น่าเศร้า​ที่บ้านพักครูถูกกระทำอย่างน่าทุเรศ​ที่สุด ​เป็นกระบวนการ​ที่ไม่ควรสนับสนุน ไม่ให้เกียรติ​แม้ครู ​ซึ่ง​เป็น​ที่เคารพนับถือของคนในหมู่บ้าน จึง​เป็นเหตุผลสุดท้าย​ที่​เขา​ต้องสลาย ​แม้​แต่ในประเทศ​ที่​เป็นต้นตำหรับในรัชเชีย ​ได้ยินบางคนพูดว่า ​เขาก็​จะมีเป้าหมายเหมือนเดิม ​คือสั่งสมบุคลากร ​โดยการให้การศึกษาเล่าเรียน ส่งตัวแทนเลือกตั้งในหมู่บ้าน เจ้าหน้า​ที่รัฐ สมัคร อ.บ.ต. การเมืองท้องถิ่น ​และการเมืองระดับประเทศ ใน​ที่สุด​เขา​สามารถหาทุนสนับสนุน​ได้ ใน​ที่สุด​เขา​ได้​เป็นรัฐบาล 3 ครั้ง ​เป็นเสียง​ส่วนมากมาด้วยการซื้อเสี่ยง ซื้อพรรค ​เขา​ได้นำคณะของ​เขาเข้ามา ด้วยนโยบายช่วยเหลือนายทุน มิ​ได้คำนึงถึงประชาชนว่า​กำลังทุกข์ยากเพียงใด ​แม้​จะทุกข์เพียงใดก็ไม่สนใจ มี​แต่โครงการใหญ่ เช่นรถไฟฟ้ารางคู่​กับต่างประเทศ จัดตั้งงบประมาณ หนึ่ง​หมื่นล้านบาท​ ยังเพิ่มเงินให้โครงการอีก สี่พันล้านบาท​ เหตุผลว่าของแพง​โดยทางผู้รับเหมามิ​ได้ขอร้อง ​เขา​ได้รับ​พระราชดำริ​และดำรัสในการปฏิญาณตนเข้าสู่ตำแหน่งแล้ว​ ลงมือย้ายข้าราชการผู้ใหญ่ในหลายกระทรวง ​ที่เกี่ยว​กับคดีต่าง ๆ​ ​และมีอำนาจสั่งการ​ได้ ​โดยให้คนของพรรคพวกของ​เขาเช้า​มาทำหน้า​ที่แทน ​เพื่อ​ความสะดวก​ในการบริหาร การคอรับชันต่อ​ไป ​เขาพยายามแก้กฎหมายรัฐธรรมนูญ ​เพื่อช่วยเหลือนายทุนของ​เขา ​แต่ถูกประชาชนคัดค้าน ​เขาพยายามดึงดื้อต่อ​ไป จึง​ได้ขนานนามว่า รัฐบาลลูกกรอก ซึ้งหมอผู้มี​ความรู้​ได้ทำจากซากศพของเด็ก นำมาปลุกเศกให้วิญญาณอยู่​ในอำนาจ ​เพื่อ​ใช้ให้ทำงานแก่ตน​และพรรคพวก ​เขา​จะทำทุกอย่างตาม​ที่นายสั่ง ​จะต่อสู้​และป้องกันนายด้วยชีวิต ​เขาคิดบริหาร​เพื่อช่วยเหลือผู้อื่นไม่​เป็นหรอก ​ซึ่งลูกกรอกมี​ทั้ง กุมารทอง รัก ยม ​และตัวอื่น ๆ​ อีก

ครูล้ำให้คนหาเงินในบ้านพักครู หลังจาก​ที่พบเสื่อปูนอนกระจัดกระจายอยู่​ ​เพราะการรื้อค้นของพวก​เขา ​แต่ก็หาไม่เจอ แบตเตอรี ๆ​ ก็ไม่มี ภรรยาเก็บเสื้อผ้าย้าย​ไปบ้านพักหลังใหม่

เช้า​มืดมีคนมา​ที่บ้านพัก แ ละนำเงินมาคืนให้ เ ขาบอกว่า​เขามาหาเจอในบ้านพัก ครูล้ำชะเอะใจ นี่​คือตัวแทนนำเงินมาคืนให้ " ช่างเถอะ​ได้เงินแล้ว​ ไม่​ต้องพูดอะไร​" ​เป็นเรื่อง​​ที่แสดงละครตบตากัน
​เมื่อทหารป่า​ไปแล้ว​ประมาณ 20 นาที ทหารจริงก็มาถึง ​ได้สำรวจ​ความเสียหาย ให้​กำลังใจ ​และจาก​ไป ​แต่ครูล้ำก็​ได้ขอย้าย​ไปทำการสอนในโรงเรียน​ที่อยู่​ใกล้บ้านตน สะดวก​ในการเดินทาง​ไปกลับ ​และ​ได้อยู่​ร่วม​กับบิดามารดาของตน

ก่อน​จะย้ายมีคนมาบอกให้​ไปรับปืน​และแบตเตอรี่ ในกองทัพทหารป่า ​โดยมีผู้นำเข้า​ไป ​เมื่อ​ไปถึงค่าย ปรากฏมีผู้มาต้อนรับ ​คือนักเรียน​ที่ตนสอนหลายคน​แต่ไม่มีน้องแมวอยู่​ด้วย