![]() |
![]() |
เปิดฟ้า ก้องหล้า![]() |
...ในโรงเรียนประถมศึกษาแห่งหนึ่งตั้งอยู่ติดถนนเป็นทางโค้งด้านมุมกว้าง มีบริเวณอีกด้านหนึ่งติดกับวัด ระหว่างวัดกับโรงเรียนเป็นสถานที่ตั้งของหน่วยอาสาสมัครทหารพรานประจำอำเภอศรีนครินทร...
ในโรงเรียนประถมศึกษาแห่งหนึ่งตั้งอยู่ติดถนนเป็นทางโค้งด้านมุมกว้าง มีบริเวณอีกด้านหนึ่งติดกับวัด ระหว่างวัดกับโรงเรียนเป็นสถานที่ตั้งของหน่วยอาสาประจำหมู่บ้าน ที่เรียกกันว่า ค่าย อ.ส.หรือ อาสาสมัครทหารพราน ณ ที่ใกล้เคียงกับหน่วย อ.ส. นั้นเป็นที่ตั้งของบ้านพักครูหลังหนึ่ง มีครูอาศัยอยู่เพียงครอบครัวเดียว พร้อมด้วยภรรยาและบุตรสาวหนึ่งคน อายุประมาณ หกเดือนกว่าวันนี้ ณ ที่โรงเรียนแห่งนี้ ได้มีการสอบวัดผลปลายปีการศึกษาในช่วงปลายเดือนมีนาคม ซึ่งเป็นการสอบวันสุดท้ายของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 -- 6 ซึ่งมีเวลาสอบมากกว่า ป.1 -- ป.4 จำนวนหนึ่งวัน ภาคเช้าสอบเสร็จแล้ว มีเพียงวิชาเดียวสอบภาคบ่ายเสร็จ ครูนัดแนะวันเวลาของการมาโรงเรียนในวันต่อไปแล้วก็ปล่อยนักเรียนกลับบ้าน
ครูล้ำซึ่งอาศัยอยู่บ้านพักของโรงเรียน เมื่อทางโรงเรียนปล่อยนักเรียนกลับบ้านหลังจากสอบเสร็จตามตารางการสอบของแต่ละวันแล้ว ครูล้ำจึงนำกระดาษคำตอบไปตรวจที่บ้านพักครู บรรยากาศจะดีหน่อยและจะได้ใกล้ชิดดูแลลูกด้วย ซึ่งในช่วงปลายเดือนมีนาคมอากาศร้อน อบอ้าว ฟ้าโปร่ง มีพัดลมใช้และอาคารสูงมีลมพัดผ่านเย็นสบาย
ยังไม่เปลี่ยนเครื่องแต่งกาย ครูล้ำเดินผิวปากมือล้วงกระเป๋ากางเกงเห็นลูกนอนหลับอยู่จึงแวะชมนิดหนึ่ง จึงเลยเข้าห้องไปวางกระดาษคำตอบของนักเรียนบนโต๊ะทำงาน พร้อมจะตรวจคะแนน แต่หาปากกาไม่เจอ นึกได้ว่า มีครูผู้หนึ่งได้ขอยืมไปเซ็นชื่อก่อนกลับบ้าน และยังไม่ได้เอาคืน จึงไม่มีอุปกรณ์การตรวจ ครูล้ำจึงได้ลงจากบ้านพักกลับไปโรงเรียนอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งห่างกันประมาณ 150 เมตรกว่า
ขณะนั้นนักเรียนหญิงคนหนึ่งกำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 อยู่บ้านใกล้เคียงกับโรงเรียนและบ้านพักครู เธอตั้งใจมาดูแลและอยู่เพื่อนน้อง หยอกล้อน้องเหมือนวันก่อนที่เคยปฏิบัติมา ขณะที่ครูล้ำลงจากบ้านพักไปเธอก็มาถึงบ้านพักและขึ้นไปบนบ้านพักครู พร้อมเรียกชื่อน้อง " จอยตื่นแล้วหรือยัง พี่มาแล้วนะ รีบตื่นเถิดนะคนดี" น้องแมวปฏิบัติเหมือนกับทุกวันที่มาถึงบ้านพักครูแล้วก็จะเรียกชื่อของน้องจอยลูกของครูล้ำเสมอด้วยความรักและเอ็นดู
ลูกสาวของครูล้ำก็ตื่นพอดีเช่นกัน ภรรยาของครูล้ำก็ไปยกลูกออกจากเปลขึ้นมาอุ้มและให้ดื่มนมของตน ซึ่งการให้ลูกดื่มนมแม่เป็นการสร้างความต้านทานให้แก่ลูกไม่เจ็บไม่ป่วยและสร้างความอบอุ่นระหว่างแม่กับลูกเป็นอย่างยิ่ง เรียกว่าความสัมพันธ์ระหว่างสายเลือด น้องแมวก็จะมาหยอกล้อน้องอยู่ บางครั้งช่วยดูแล ให้ดื่มน้ำ หรือช่วยอุ้ม แต่เมื่อน้องแมวมาอยู่น้องจอยจะสนุกสนาน ถูกชะตากันมาก เธอไม่ร้องงอแง สุขภาพสมบูรณ์
ขณะที่ครูล้ำเดินไปถึงอาคารเรียน กำลังเดินอยู่หน้าห้องเพื่อไปยังห้องพักครูซึ่งติดอยู่กับห้องสมุด เหลือระยะทางอีกผ่านห้องสมุดจะถึงห้องพักครู จะถึงประตูอยู่แล้ว
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ฯลฯ
เสียงปืนรัวขึ้นปานสมรภูมิจริง ๆ ที่ชมในภาพยนตร์สงคราม เสียงดังสนั่นหวันไหวปานหูจะแตก ครูล้ำเพียงหันหน้าไปนิดเดียวก็สามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมดไม่มีอะไรปิดปัง มีเพียงรั้วลวดหนาม ที่กั้นอาณาเขตระหว่างโรงเรียนกับวัด ทหารป่ากำลังวิ่งขนานไปกับรั้วลวดหนามมุ่งตรงไปยังค่าย อ.ส. ซึ่งอยู่ในเขตวัด ติดกับโรงเรียนและมีบ้านพักครูที่ครูล้ำอาศัยอยู่ด้วยหลังหนึ่ง ซึ่งมีการใช้บริการห้องน้ำ ห้องส้วมร่วมกันอยู่
ทหารป่าวิ่งกรูเข้าไปหาค่าย อ.ส. ในลักษณะแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง ตามลังกันประมาณ 20 - 30 แถว แถวนำหน้าวิ่งส่องปืนไปยังค่าย อ.ส. ผู้ที่วิ่งมาแถวหลังก็ยิงขึ้นฟ้าระดับ ประมาณ 45 องศา แถวหลังยิ่งขึ้นฟ้า ดังสนั่นหวั่นไหวปานหูจะแตกทำลาย นับเป็นพัน ๆ นัด
อีกด้านหนึ่งของค่าย อ.ส. มีเสียงปืนดังก้องสนั่นขึ้นสองนัดติด ๆ กัน ทำให้สายวิทยุสื่อสารของค่ายตกลงพื้น และไม่สามารถใช้การได้อีกต่อไป ทำให้ต้นทุเรียนยืนโด่เด่นเดียวดาย
การที่ อ.ส. จะขอกำลังสนับสนุนนั้นก็ขาดสะบั้นลง ขณะนั้นยังไม่นิยมการใช้โทรศัพท์มือถือ
ครูล้ำเห็น อ.ส. สาม --สีคนวิ่งผ่านหน้าห้องน้ำไปทางบ้านพักครูลงในลุ่มด้านหลังต่อจากนั้นประมาณ 10 -- 15 เมตรก็เป็นที่ลุ่มลึกกว่าระดับพื้นดินปกติไปจนถึงคลองสายหลักในพื้นที่
ขณะเสียงปืนดังขึ้นปานคั่วตอก หรือจุดประทัดนั้น ภรรยาของครูล้ำก็ไห้ลูกดื่มนมตนเองขณะน้องแมวหยอกอยู่ใกล้ เสียงปืนดังทำให้ภรรยาครูล้ำกอดลูกไว้ในอกแนบลงกับพื้นอีกมือหนึ่งโอบกอดน้องแนวไว้ นอนเรียบราบกับพื้น มีเสียงกระสุนเหวกผ่านอากาศเหวียวๆ หวิว ๆ กระสุนฉวัดเฉวียนผ่านไปโดยไม่แยเส ผู้ใดทั้งสิ้น น่ากลัวยิ่งนัก น้องแมวอกสั่นขวัญหาย ภรรยาครูล้ำก็สุดที่จะกลัวแสนกลัวเหมือนอยู่กลางดงลูกกระสุน กลางสมรภูมิรบ เธอไม่คิดอะไรอีกแล้ว เพียงแต่ขอให้ลูกและน้องแมวปลอดภัยก็พอแล้วสำหรับชีวิตนี้ ตัวเองช่างมันเถอะ เกิดมาตายครั้งเดียว ไม่มีใครรอดเหลืออยู่เลยตายหมดทุกคน ถ้ามีรอดอยู่บัดนี้คงมีคนเต็มบ้านเต็มเมือง อาจไม่มีที่อยู่กับแล้วก็ได้
พอเสียงปืนเงียบลง ภรรยาครูล้ำตัดสินใจอุ้มลูกไว้ด้วยมือซ้ายมือขวาจูงน้องแมว วิ่งลงจากบ้าน น้องแมวก็รวดเร็วบานกัน วิ่งห่างจากบ้านพักไปประมาณ 50 เมตรเป็นต้นแซะต้นใหญ่อยู่ชิดขอบถนนติดกับสนาม ช่วยกำบังร่างของภรรยาครูล้ำและน้องแมวไว้ไม่ให้เห็นเด่นชัด
ขณะนั้นเองทหารป่าจำนวนประมาณ 3-4คนวิ่งขึ้นไปบนบ้านพักครู เขาจะทำอะไรนั้นบ้างไม่สามารทราบได้ในขณะนี้
ครูล้ำดูเหตุการณ์อยู่ตลอดแบบตลึงงงเช่นเดียวกัน เห็นภรรยานำลูกและน้องแมววิ่งลงจากบ้านพักครูมาครู่หนึ่ง ก็เห็นทหารป่าขึ้นไปบนบ้านพักของตน ครูล้ำคิดถึงลูกและภรรยาจึงวิ่งออกไป ยังไม่เลยจากอาคารไป ภรรยาลูกและน้องแมวได้มาถึงแล้ว ครูล้ำเข้าไปรับลูกมาอุ้ม โอบไหล่ภรรยาไว้ แล้วปล่อยมือมาโอบไหลน้องแมวไว้เพราะน้องแนวร้องสะอื้นยังสั่นด้วยตกใจกลัว ครูล้ำจึงพาภรรยา ลูกสาวและน้องแมวเข้าไปในห้องเรียน ซึ่งมีครูพักอยู่ในนั้น
ครูได้เล่าถึงอาการหวาดกลัวกันอย่างสนุกสนาน ครูบางคนกอดเพื่อนเป็นจุล ครูบางกลุ่มอยู่กันสองคนแย่งกันอยู่กลาง ครูบางคนเข้ามาหลบอยู่ในโต๊ะเอกสารที่เห็นโลหะ ครูบางคนหมอบกับพื้นข้างฝา ครูบางคนคลานเข้าไปอยู่ในโต๊ะครู ซึ่งมีช่องสำหรับใส่เอกสารซีกหนึ่งยาวลงมาชิดกับพื้นมีฝาปิด เมื่อครูล้ำนำภรรยา ลูกและน้องแมวเข้าไป เขาจึงออกจากที่หลบซ่อน ทุกคนยังหวาดผวา ตกใจกลัว บางคนหน้าซีดขาวเผือด บางคนเหงื่อตกเปียกชุ่มทั้งเสื้อและกางเกง บางปัสสาวะรดผ้าจนเข่าอ่อนลุกขึ้นไม่ไหว ต่างคนต่างเล่าเจี้ยวจ้าวสนุกสนานต่างคนต่างหัวเราะเยาะเพื่อนบ้าง หัวเราะตัวเองบ้าง ช่างสนุกตื่นต้นจนเหลือคณา ต่างก็ผลัดกันเล่า บางคนมาแอบดูทหารป่าเดินทางกลับกับ บางคนปิดปากเงียบกลัวทหารป่าเห็นจะมาทำร้ายเอา ตามที่มีคนเล่า สร้างเป็นเรื่องน่ากลัวต่อกันมา
ขณะนี้น้องแนวยังร้องสะอึกสะอื้น ตัวสั่นระทึก หวาดผวาด้วยความกลัว เช่นเดี่ยวกับภรรยาของครูล้ำ จากเหตุการณ์วันนี้ทำให้ครูล้ำคิดย้อนหลังว่ามีคนมาเตือนให้ย้ายบ้านพักเสียเพราะโรงเรียนได้สร้างบ้านฟักใหม่เสร็จแล้ว อยู่คนละฝั่งของสนามของโรงเรียนและไกลจากที่พัก อ.ส. มาก แต่ครูล้ำคิดว่าบ้านหลังนี้แม้จะเก่าแต่อยู่มานานสะดวกสบายดี มีสิ่งของก็วางลงตัวอยู่แล้วไม่ต้องรื้อถอนอีก
เมื่อหลายคนมาให้ย้ายบ้านพัก เหตุผลต้องการให้อยู่ที่ไหม่ สะดวกสบายกว่า สะอาดกว่าจึงยอมตกลงไปอยู่บ้านพักหลังใหม่ เพราะทนเสียงรบร้าวไม่ไหว จึงได้ขนที่นอนเสื่อหมอนและเครื่องครัวไปบ้านพักหลังใหม่ คืนนั้นครูล้ำได้ฝันว่า ที่ตนอยู่นั้นมีบ่อลึกบ่อหนึ่ง ข้างในนั้นมีเทวดาอยู่ มีเทวดาอีกกลุ่มหนึ่งมาทำร้าย ได้รับบาทเจ็บสาหัส ภายหลังมีเทวดาอีกกลุ่มหนึ่งมาช่วยเหลือเยียวยาและพาขึ้นมาจากบ่อ ครูล้ำนอนบ้านพักใหม่ได้คืนเดียวได้ปรึกษาภรรยาแล้วย้ายกลับมาอยู่ที่เดิม คืนนั้นฝันว่ามีนกเค้าแมวมาเกาะจับอยู่ที่ต้นทุเรียนภายในค่าย อ.ส. รุ่งเช้าก็คิดว่าไม่มีอะไร พอตกบ่ายก็มีทหารป่าจำนวนมากมาตีค่าย อ.ส. ใต้บ้านพักครู ทำให้ลูกเมียและลูกศิษย์ได้รับความเดือดร้อนตกใจกลัวจนสุดขีด
ปกติน้องแมวเป็นเด็กที่สนิทสนมกับแม่บ้านของครูล้ำมาก เธอบอกแม่บ้านของครูล้ำว่า " ให้ไปอยู่บ้านหลังใหม่ จะไม่มีอันตรายใด ๆ อย่าได้กลับไปอยู่หลังเก่าอีกเลย "
" ถ้าครูล้ำอยู่บ้านพักครูหลังเก่า แมวกลัวว่าครูจะต้องจากไปอยู่ที่อื่น" แมวแสดงความคิดเห็นเชิงเสนอแนะ " แต่ถ้าครูไปอยู่บ้านพักหลังใหม่ ครูจะได้อยู่ที่นี้ไปอีกนานแสนนาน"
" ครูล้ำเองมิใช่จะไม่เชื่อน้องแมว อยากจะทำตาม แต่คิดไปคิดมา อยู่ที่เดิมดีกว่า ไม่ต้องขนย้าย อยู่ใกล้ทหารพราน ก็อบอุ่นดี มีเพื่อน คิดว่าค่อยเป็นค่อยไป และจะไม่หักรานน้ำใจน้องแมวหรอก
ตอนเช้าน้องแมวมาพบครูล้ำ " ครูไม่ย้ายไปอยู่บ้านพักครูหลังใหม่หรือ"
" ไม่หรอกแมว " ครูล้ำตอบขอไปที" ขี้เกียจขนของไปมา มันไม่สะดวก จะเป็นอย่างไรช่างมัน"
" แมวจะมาอยู่ด้วยครูจะไม่ได้รับอันตรายใด " แมวเตือนด้วยความหวังดี
" ไม่ต้องหรอกแมว ขอบใจหนูมากที่เป็นห่วงครูกับครอบครัว ถ้าจะมีมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ครูต้องรับผิดชอบครอบครัวของครูเองนะแมว คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครูอยู่มาหลายปีแล้ว ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นให้เป็นที่น่าวิตกกังวล และน่ากลัวเลยแมว ครูขอบใจเธอมากๆ นะจ้ะ"
" หนูจะมาอยู่เพื่อนน้องจอย" แมวย้ำอีกครั้งอย่างจริงใจ
รุ่งเช้าเป็นวันสุดท้ายการสอบปลายปี ของนักเรียนชั้น ป. 5 -- 6 ชั้นอื่น ๆ ได้สอบเสร็จไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อวาน
เมื่อภรรยาของครูล้ำอุ้มลูกสาวและจูงน้องแมว มาถึงหน้าอาคาร ครูล้ำรับลูกและจูงน้องแมวเข้าไปในชั้นเรียนภรรยาเดินตามหลัง
" ขอบใจมากน้องแมว " ครูล้ำพูดด้วยความตื่นเต้น " โชคดีมากที่น้องแมวขึ้นไปอยู่กันน้องด้วย น้องตื่นแล้วจึงไม่ตกใจ"
"น้องตื่นแล้ว น้ายกน้องมาอุ้มไว้ และหนูนั่งคุบอยู่ในอ้อมกอดน้าสาวอยู่ข้าง ๆ ณ ตรงนั้นจนกระทั่งเสียงปืนเงียบ น้าสาวก็นำน้องและหนูวิ่งลงมาจากกบ้านพักครู จนมาถึงโรงเรียนนี้แหละ"
" ส่งลูกมาเถอะ" ครูล้ำรับลูกจากภรรยาด้วยความปิติที่ทุกคนปลอดภัย ด้วยความอบอุ่นและภูมิในในภรรยาที่สามารถผ่าวิกฤติมาได้พร้อมกับน้องแมวโดยมิเสียขวัญจนทำอะไรไม่ถูก
"นับว่าโชคดี่ที่น้องแมวได้อยู่เป็นเพื่อนน้องจอยด้วย ทำให้น้ามีกำลังใจและสามารถวิ่งหลบมาได้อย่างปลอดภัย ขอบใจน้องแมวมาก ๆ " ภรรยา
ก่อนที่ภรรยาอุ้มน้องจอยและน้องแมววิ่งมาถึงใต้ต้นแซะ หลังอาคารเรียนชั่วคราวระหว่าง บ้านพักกับอาคารโรงเรียน ขณะนั้นทหารป่า ประมาณ 3 -- 4คน ได้วิ่งขึ้นไปบนบ้านพักครู หลังจากนั้นครูล้ำได้รับภรรยา น้องจอยและน้องแมวเข้าในห้องเรียน ซึ่งยังไม่ได้ปิด
ขณะที่ทหารป่ากำลังปล้นค่าย อ.ส. และปล้นบ้านพักนั้น ถ้าครูล้ำยังอยู่บนบ้านพักครู อาจจะถูกลูกหลงเสียชีวิตได้ เพราะทหารป่าอาจจะคิดว่าครูเป็น อ.ส.หรือทหารพราน" แด่..เดชะบุญที่เพื่อนครูยืมปากกาไว้ใช้งาน ไม่มีอะไรจะทำงานจึงได้ลงกลับมาหาปากกา จึงปลอดภัยในเหตุการณ์วันนี้ แม้ว่าภรรยาลูกและน้องแมวก็ปลอดภัยก็ตาม " ครูล้ำรำพันกับตนเอง
"หน้าสิ่วหน้าหวานเช่นนี้ ถ้าออกไปให้เห็นหน้าก็อาจจะเป็นอันตรายก็ได้ ไม่ควรออกไปให้เขาเห็น เราเห็นแล้วว่าทหารป่าพวกนี้ พาหม้อแบตเตอรีไปด้วยลูกหนึ่ง คิดว่าน่าจะเป็นของเราจากบ้านพักครู ซึ่งมีไว้สำหรับฟังเพลง จากสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย ระบบสเตอรีโอ ตอนเที่ยงวัน ฟังแล้วเพราะมาก มีการแยกเสียงซ้าย ขวาฟังได้ชัดเจน แยกได้ชัดเจน เสียงหญิงกับเสียงชายอยู่คนละข้างกัน เสียงทุ้ม เสียงแหลมออกคนละข้างกัน เช่น ตรัมเพท กับเสียงกลอง ฟังแล้วมันในอารมณ์เหมือนกับอยู่หน้าวงดนตรีจริง ๆ ก็น่าเสียดาย เราจะได้ฟังอะไรอีกละ ถ้าออกไปขอไว้เสียตอนนี้ไม่ให้เขาพาไป อาจจะเป็นอันตรายก็ได้ น้องแมวก็ยังห้ามไม่ให้ออกไป
ระหว่างเดินทางกลับเป็นกระบวนแถวเรียงหนึ่งระยะห่างระหว่างคนประมาณ 1 --2 เมตร เป็นแถวเดินถนน พร้อมสัมภาระที่ยึดได้จากการตีค่ายครั้งนี้ แอบดูแล้วบ้างคนรู้จัก บางคนเป็นลูกหลาน บางคนเป็นลูกศิษย์ มาจากท้องถิ่นอื่น ซึ่งเป็นถิ่นเดิมของครูล้ำ น้องแมวจับมือครูล้ำแน่น ด้วยห่วงว่าครูล้ำจะออกไป แล้วทหารป่าจะยิงเอา เพราะอารมณ์คึกยังค้างหลังจากการเข้าตีค่าย อ.ส. เมื่อทหารป่าเดินทับกลับไปหมดแล้ว ทหารจริง ๆ ก็มาสำรวจความเสียหายแล้ว ครูล้ำกับภรรยาและลูกได้กลับไปที่บ้านพักครู เมื่อขึ้นไปบนบ้านพักครู โดยเฉพาะฝาบ้านเป็นรูพรุนหมดเพราะกระสุนปืนเจาะทะลุไป มีกระสุนเม็ดหนึ่งทะลุฝาถูกซี่กรงของเปลซึ่งน้องจอยใช้นอนขาดไปหนึ่ง ซี่ ซึ่ง เป็นช่วงปลายเท้า ถ้าน้องจอยไม่ตื่นเสียก่อนแล้วนอนอยู่ในเปล ขาทั้งสองก็จะขาดสะบั้นทันที และอาจเสียชีวิตเพราะเลือดออกมากก็ได้ หรือทนพิษบาดเจ็บไม่ไหว แต่เดชะบุญที่มารดาของเธออุ้มเธอขึ้นมาก่อน แต่ถ้าแม่เขาไม่ฟุบกอดลูกและน้องแมวอยู่ วิถีกระสุนก็จะถูกตรงอกและศีรษะเช่นกัน ปานนี้คงจะตายไปแล้ว เช่นกัน
ในห้องนอนถูกรื้อกระจัดกระจายไม่มีชิ้นดี เสื่อปูนอน ภาชนะใส่ของ ลังหนังสือ ลังขนม เงินหายไปจำนวนหนึ่ง ปืนหนึ่งกระบอก หม้อแบตเตอรีขนาด 6 โวลท์ และปืนของ อ.ส.ที่นำมาฝากไว้จำนวน 3 กระบอก
เป็นเรื่องน่าเศร้าที่บ้านพักครูถูกกระทำอย่างน่าทุเรศที่สุด เป็นกระบวนการที่ไม่ควรสนับสนุน ไม่ให้เกียรติแม้ครู ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของคนในหมู่บ้าน จึงเป็นเหตุผลสุดท้ายที่เขาต้องสลาย แม้แต่ในประเทศที่เป็นต้นตำหรับในรัชเชีย ได้ยินบางคนพูดว่า เขาก็จะมีเป้าหมายเหมือนเดิม คือสั่งสมบุคลากร โดยการให้การศึกษาเล่าเรียน ส่งตัวแทนเลือกตั้งในหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่รัฐ สมัคร อ.บ.ต. การเมืองท้องถิ่น และการเมืองระดับประเทศ ในที่สุดเขาสามารถหาทุนสนับสนุนได้ ในที่สุดเขาได้เป็นรัฐบาล 3 ครั้ง เป็นเสียงส่วนมากมาด้วยการซื้อเสี่ยง ซื้อพรรค เขาได้นำคณะของเขาเข้ามา ด้วยนโยบายช่วยเหลือนายทุน มิได้คำนึงถึงประชาชนว่ากำลังทุกข์ยากเพียงใด แม้จะทุกข์เพียงใดก็ไม่สนใจ มีแต่โครงการใหญ่ เช่นรถไฟฟ้ารางคู่กับต่างประเทศ จัดตั้งงบประมาณ หนึ่งหมื่นล้านบาท ยังเพิ่มเงินให้โครงการอีก สี่พันล้านบาท เหตุผลว่าของแพงโดยทางผู้รับเหมามิได้ขอร้อง เขาได้รับพระราชดำริและดำรัสในการปฏิญาณตนเข้าสู่ตำแหน่งแล้ว ลงมือย้ายข้าราชการผู้ใหญ่ในหลายกระทรวง ที่เกี่ยวกับคดีต่าง ๆ และมีอำนาจสั่งการได้ โดยให้คนของพรรคพวกของเขาเช้ามาทำหน้าที่แทน เพื่อความสะดวกในการบริหาร การคอรับชันต่อไป เขาพยายามแก้กฎหมายรัฐธรรมนูญ เพื่อช่วยเหลือนายทุนของเขา แต่ถูกประชาชนคัดค้าน เขาพยายามดึงดื้อต่อไป จึงได้ขนานนามว่า รัฐบาลลูกกรอก ซึ้งหมอผู้มีความรู้ได้ทำจากซากศพของเด็ก นำมาปลุกเศกให้วิญญาณอยู่ในอำนาจ เพื่อใช้ให้ทำงานแก่ตนและพรรคพวก เขาจะทำทุกอย่างตามที่นายสั่ง จะต่อสู้และป้องกันนายด้วยชีวิต เขาคิดบริหารเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นไม่เป็นหรอก ซึ่งลูกกรอกมีทั้ง กุมารทอง รัก ยม และตัวอื่น ๆ อีก
ครูล้ำให้คนหาเงินในบ้านพักครู หลังจากที่พบเสื่อปูนอนกระจัดกระจายอยู่ เพราะการรื้อค้นของพวกเขา แต่ก็หาไม่เจอ แบตเตอรี ๆ ก็ไม่มี ภรรยาเก็บเสื้อผ้าย้ายไปบ้านพักหลังใหม่
เช้ามืดมีคนมาที่บ้านพัก แ ละนำเงินมาคืนให้ เ ขาบอกว่าเขามาหาเจอในบ้านพัก ครูล้ำชะเอะใจ นี่คือตัวแทนนำเงินมาคืนให้ " ช่างเถอะได้เงินแล้ว ไม่ต้องพูดอะไร" เป็นเรื่องที่แสดงละครตบตากัน
เมื่อทหารป่าไปแล้วประมาณ 20 นาที ทหารจริงก็มาถึง ได้สำรวจความเสียหาย ให้กำลังใจ และจากไป แต่ครูล้ำก็ได้ขอย้ายไปทำการสอนในโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้านตน สะดวกในการเดินทางไปกลับ และได้อยู่ร่วมกับบิดามารดาของตน
ก่อนจะย้ายมีคนมาบอกให้ไปรับปืนและแบตเตอรี่ ในกองทัพทหารป่า โดยมีผู้นำเข้าไป เมื่อไปถึงค่าย ปรากฏมีผู้มาต้อนรับ คือนักเรียนที่ตนสอนหลายคนแต่ไม่มีน้องแมวอยู่ด้วย
เมื่อวันที่ : 21 มิ.ย. 2558, 09.12 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...