นิตยสารรายสะดวก  Fiction  ๒๑ เมษายน ๒๕๕๘
เลอะเทอะ น่ากลัว
เปิดฟ้า ก้องหล้า
...*ทวีนอนหลับสบายหลังจาก​​ได้เดินหาเสียงสนับสนุนตนเองในการเลือกตั้ง​​เป็นสมาชิกสภาเทศบาลตำบล​​ที่ว่างลง *มีแสงสว่างไสวจากทางทิศตะวันออกส่องเข้ามา...
*ทวีนอนหลับสบายหลังจาก​ได้เดินหาเสียงสนับสนุนตนเองในการเลือกตั้ง​เป็นสมาชิกสภาเทศบาลตำบล​ที่ว่างลง
*มีแสงสว่างไสวจากทางทิศตะวันออกส่อง​เขามาในบ้าน ทวี​ได้ลุกออก​ไปดู เห็นกลุ่มแสงไฟลูกโต​กำลังลอยเลื่อนเข้ามาใกล้บ้านตน ​เมื่อแสงไฟส่องเข้ามาใกล้ ​เป็นประกายนวลเย็นตา เห็นผู้หญิงนั่งอยู่​ในนั้น​ เธอมองมาทางทวี ​พร้อมทิ้งก้อนเนื้อให้ 3 ก้อน ​เขาก็รับ​เอาไว้แล้ว​ กลุ่มแสงก็ลอยหาย​ไปทางเดิม มันหายลับ​ไป ​เขา​ได้ก้อนเนื้อถือไว้ในมือ อย่างมี​ความสุข มี​ใคร​ที่ไหนก็ไม่ทราบตีกลองดังขึ้น​ใกล้ ๆ​ ทวีตกใจมาก
*"เอ๊ะ ก้อนเนื้อหาย​ไปไหนล่ะ เราอยู่​หน้าบ้านมิใช่หรือ เรานอนอยู่​ในมุ้ง​ได้อย่างไร เอ แปลกมาก เสียงกลองก็ไม่มี หรือว่าเราฝัน​ไป เราฝัน​ไปจริง ๆ​ มันแปลกมาก" ทวีพยายามทบทวนเหตุการณ์ต่าง ๆ​​ที่ฝันเหมือน​กับเหตุการณ์จริง
*ตึง ! ตึง ! ตึง !
*เสียงอะไร​นี่ หรือดวงไฟมันวิ่งมาชนฝาบ้านเรา ยังมืดอยู่​นี่ ​ต้องเปิดไฟในห้องก่อน ​เมื่อเปิดไฟในห้องแล้ว​ "เอะ ! กลิ่นอะไร​ กลิ่นนี้มาจากไหน หรือว่าเราถ่ายเรี่ยราด​ที่นอน" ทวีสำรวจดูก็ไม่มี จึงเปิดประตูออก​ไปนอกห้อง ​เขาเดินลงมาข้างล่าง ​และเปิดประตูข้างออก​ไปนอกบ้าน มีกลิ่นอึ่อย่างแรง ไฟหน้าบ้านสว่าง ​เขาจึงมองเห็นถุงพลาสติก 3 ใบ ตกอยู่​ใกล้ ๆ​ กัน ​ที่ฝามีอะไร​มาตกเรี่ยราดอยู่​เต็ม​ไปหมด กลิ่นแรงมาก ​เขาพิสูจน์ชัดเจนแล้ว​​เป็นอุจจาระของคน
*"​ใครทำอะไร​นี่ ​เขาโกรธเราเรื่อง​อะไร​ ทำไมถึง​ต้องทำลายกันด้วยการขว้างอุจจาระใส่บ้าน เหม็น​จะตายอยู่​แล้ว​ นี่มันมุ่งทำร้ายกันตรง ๆ​นี่"
*เกือบตีสี่แล้ว​ ทันใดนั้น​คนบ้านใกล้ ๆ​ เห็นไฟสว่างหน้าบ้านของทวี ​และ​ได้ยินเสียง ตึง ตึง ตึง สามครั้ง ทุกคนก็สงสัยว่า​เป็นเสียงอะไร​ ​เมื่อออกมาดูก็พบเหมือน​ที่​เขาพบ
*"​ใครหนอชั่วช้าจริง ๆ​ จิตใจ​เขาต่ำเหลือเกิน ทำกันถึงอย่างนี้เชี่ยวหรือ"=ชายชราคนหนึ่ง​พึมพัม
*"ช่าง​เขาเถอะลุง เราไม่​ได้​เป็นอะไร​สักอย่าง"
*"​แต่มัน เหม็นนี่"ชายชราอีกท่านหนึ่ง​
*"ดีแล้ว​นะหลาน โบราณว่า หลานไม่​ต้องหาหมอมาสวดอุบาท​ว์แล้ว​ ​เพราะพวกนี้สวดให้แล้ว​ สิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ​​ที่มี​ที่บ้านก็​จะ​ไปสิงอยู่​​กับผู้​ที่ขว้างปาสิ่งเหล่านี้เข้าบ้านแล้ว​ เชื่อเถอะ ลุงพบมาหลายรายแล้ว​"
*"สาธุ สาธุ สาธุ"
*บรรดาญาติพี่น้อง​ได้ช่วยกันนำแปบน้ำมาสวมก๊อกแล้ว​เปิดน้ำฉีดบริเวณฝาบ้าน ​ส่วน​ที่ตกอยู่​​เป็นก้อน ก็ขุดหลุมลึกพอประมาณ จึงโกยด้วยจอบโยน​ไปในหลุม​ที่ขุดเตรียมไว้ อาศัยน้ำ มาก ๆ​ ผสมสบู่เหลว ทำให้กลิ่นเหล่านั้น​หาย​ไป​ได้ ก่อนสว่าง ก่อน​ที่​จะมี​ใครมาพบเห็น
*"ลุง​จะสืบให้ ​ถ้ารู้แล้ว​​จะจัดการมันให้สาสม"
*"ขอบคุณลุงมาก ๆ​ ปล่อยมัน​ไปเถอะ เราก็ไม่มีอันตรายถึงบาดเจ็บสาหัส ทุกสิ่งทุกอย่างมัน​จะดีเอง ​ไปหลับ​เอาแรงอีกนิด พรุ่งนี้เรา​จะออกหาเสียงกันอีก เหลืออีกสองวัน ​จะมีการเลือกตั้ง​เป็นทางการ"
*รุ่งเช้า​ทุกย่านบ้าน ทุกสภากาแฟ ต่างวิจารณ์ ถึงเหตุการณ์​ที่บ้านของทวีถูกปาด้วยอุจจาระ จากเช้า​ยันเ​ที่ยง ก็ยังวิจารณ์กันอยู่​
*​แต่..ทวีมิ​ได้สนใจมันมากนัก ​ใครถามก็ตอบว่า คน​เขาทำ​ได้ก็แสดงว่าคนนั้น​​กำลังมองเห็นว่าตัวเอง​กำลังประสบ​ความพ่ายแพ้แล้ว​ จึงทำอย่างนี้ ​ซึ่งนักเลงหรือผู้มีจิตใจ​เป็นนักกีฬา รู้จักแพ้รู้จักชนะ ​เขาไม่ทำกัน
*ทีฆาวุกุมารมีโอกาส​ที่​จะฆ่า​พระเจ้าพรหมทัต​ได้อยู่​แล้ว​ ​เพราะ​พระองค์บรรทมหลับอยู่​ในตักของ​เขาในป่าเปลี่ยวแห่งหนึ่ง​สองต่อสอง ​เขาก็คิด​จะแก้แค้นเช่นกัน ​แต่คำสั่งของ​พระราชบิดาดังก้องขึ้น​มาในจิตสำนึกว่า "เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร" ​แต่อาการชักดาบออกจากฝักแล้ว​ใส่กลับในฝักของ​เขานั้น​ ​พระองค์ลืมตาขึ้น​มาเห็น​พอดี ​เมื่อกลับเข้าเมืองอย่างปลอดภัย ​พระองค์จึง​ได้สืบประวัติทรงทราบว่า " ​เขา​เป็นโอรสของ​พระเจ้าฑีฆาวุ ผู้ครองแคว้น​ที่​พระองค์ยกทัพ​ไปตีนคร​ได้ จับ​พระองค์สำเร็จโทษเสีย ​พระมเหสี​และราชสมบัติตก​เป็นของ​พระองค์ ​พระองค์ทรงพิจารณาเห็นว่า​เขามีน้ำใจดี ​ทั้ง​ที่มีโอกาส​จะฆ่า​พระองค์​ได้แล้ว​ ​แต่​เขาไม่ทำ ​พระองค์ทรงยกย่องน้ำใจเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ จึงทรงยกราชบุตรีให้อภิเษก​กับ​เขา ​และยกเมืองคืนให้แก่​เขา ๆ​ จึง​ได้ปกครองเมืองมี​ความสุขสืบมา
*​แต่พวกนี้ไม่มีน้ำใจ ไม่น่าเชื่อถือ ไร้คุณธรรม ช่างมันเถอะ เราก็ไม่​ได้​เป็นอะไร​
*"ทวีมานี่หน่อย​ " ลุงคนหนึ่ง​เรียกหา
*"มีข่าวเล่าขานว่า ทวี​ไปทำร้ายแม่หม้ายหลังบ้านโน้น มีท้องแล้ว​ไม่รับผิดชอบ ​เขาทำให้เธอมีลูกไม่มีพ่อ ​ซึ่งสามีของเธอ​ได้เสียชีวิต​เมื่อสี่ปีมาแล้ว​"
*" ลุง ผมไม่​ได้ข้องเกี่ยว​กับเรื่อง​นี้หรอก"
*"ลุงเชื่อหลานทวี ​แต่นี้​เป็นกระบวนการทำลายล้าง ของพวกมีจิตใจทราม ต่ำช้า ​ที่ไม่มีทางต่อสู้แล้ว​ทำทุกสิ่งทุกอย่าง​เพื่อทำลายฝ่ายตรงข้าม ​เพื่อตนเอง​จะ​ได้​เป็นคนดี ผู้เดียว​และชนะการเลือกตั้ง"
*"ช่างมันเถอะตา ​ความจริงย่อม​เป็น​ความจริงเสมอ"
*"​แต่คน​ส่วนมาก​จะเชื่อ ​และเรามีเวลาเพียงวันเดียว​จะแก้ไขทันหรือหลาน"
*"ช่างมันเถอะ ไม่ทันก็ไม่​เป็นไร ​ความดีย่อมปรากฏสักวัน ​และ​ความดี​จะ​ต้องชนะ​ความชั่วเหล่านั้น​"
*ทวีเดินผ่านมาอีกบ้านหนึ่ง​ มีกลุ่มคนนั่งกระซิบกันอยู่​​เป็นกลุ่ม ๆ​ พอเห็นทวี​ไปก็แยกย้ายกัน​ไป มีสายตาบางคนมองทวีอย่างแปลกประหลาด
*มีบางคนหยุดรออยู่​​พร้อมเจ้าของบ้าน
*"ทวีมึงมาทำไมอีกวะ มึงทำร้ายแม่หม้ายจนท้องมีลูก แล้ว​ไม่รับผิดชอบ เห็นไหมเธอมีลูก​ได้สามเดือนกว่า คงไม่ใช่ติดท้องมาจากสามีเก่า ​ซึ่ง​เขาเสียชีวิตมาสี่ปีแล้ว​"
*" ไม่ครับ​ ผมไม่รู้เรื่อง​อะไร​เลย​"
*"คนทำผิดไม่เคยรับว่าทำผิด โดนจับ​ได้ยังบอกว่าโดน​เพื่อนใส่ร้าย จริงไหมพวกเรา"
*"ใช่จ้า"
*"ฟังผมก่อน"
*"ไม่ ๆ​ ไม่ฟังแล้ว​ อย่ามาโกหกหลอกลวงเลย​"
*"​ได้ข่าวมาว่า เธอ​ไป​เอาเงิน​พระ​ไป​ใช้ ติดหนี้​พระหลายหมื่นไม่เคยคืนให้​พระ"
*"ไม่จริงครับ​ น้า เชื่อผมบ้างเถอะ"
*"น้า​ไปถามแม่ของเธอดู ซิว่า​ใคร​เป็นผัวของลูก หรือถามเธอเองก็​ได้ ​จะ​ได้รู้กันเสียที"
*"เธอเองนั้น​แหละ​​ไปถาม"
*"ไม่หรอกน้า ผมไม่​ไปถามหรอก เสียเวลา เปล่าประโยชน์ ​ถ้าน้ารักผม ศรัทธาในผม​และครอบครัว ​ไปถาม​เอาเอง"
*"เรื่อง​เงินของ​พระล่ะทำอย่างไร ทำไมจึงไม่นำ​ไปถวายคืนท่าน เธอจึง​ไปวัดบ่อย ๆ​ หรือคิดว่า​พระไม่มีอิทธิพลอะไร​ ​จะฉ้อโกงอย่างไรก็​ได้"
*"ผมไม่​ได้​เป็นอย่างว่า หรอก จริง ๆ​ ครับ​น้า"
*"ทวีจึงเดิน​ไปยังบ้านหลังอื่น ​เขาถูกไล่ไม่ให้แวะบ้านนั้น​ทันที"
*"​ใครหนอ มันช่างวางแผนทำลาย​เพื่อน​ได้อย่างฉลาด หลักแหลมจริง ๆ​ นะ" ​เขานึกในใจ
*"ใกล้ค่ำ ทวีจึงกลับบ้าน วันนี้เหนื่อยมามาก ไม่​เป็นไรพรุ่งนี้ยังมีชีวิตอีกวันหนึ่ง​ ​ซึ่งทางเทศบาลจัดเวทีปาฐกถาด้วย ให้ผู้สมัคร​แต่ละคน​ได้แถลงนโยบาย​และแนวคิดในการพัฒนาหมู่บ้าน ​และการช่วยเหลือประชาชนอย่างไรบ้าง​
*ตอนเย็นหลายคนมาบ้านทวีด้วย​ความ​เป็นห่วง นั่งปรึกษาหารือกันจนเกือบดึก ทวีขึ้น​บ้าน​ไป ผักผ่อนทุกคนต่างกลับบ้าน
*หลังเ​ที่ยงคืน มีชาย 2 คน เดินตรงมายังบ้านของทวี ​เมื่อเข้าใกล้ระยะ 20 เมตรกว่า ๆ​ ​ทั้งสองคนก็​เอาปืนขึ้น​ทาบบ่าแล้ว​ลั่นไกปืนเสียงดังสนั่นหวั่นไหวจนเกือบหมดกระสุนในรังเพลิง ทันใดนั้น​ มีแหคู่หนึ่ง​ถูกทอดลงคลอบหัวสองมือปืน​พอดี ​พร้อม​กับมีคนราดน้ำใส่คนละกระป๋อง แล้ว​​เขาก็กลับ​ไปหลบวิถีกระสุนต่อ ปืนก็ยังร่อนต่อ กระสุนยังลั่นอยู่​​และเงียบลง
*ชาวบ้านภายใต้การนำของทวีก็เข้า​ไปตะคลุบสองมือปืนนั้น​ไว้ อีกลุ่มหนึ่ง​ก็เล็งปืน​ไป​ที่มือปืนในร่างแห​ทั้งสอง จน​สามารถควบคุมตัวไว้​ได้
*ชาวบ้านจึงดึงสายน้ำมา​และเปิดก๊อกใส่สองมือปืนจนมันหนาวสั่น​ทั้งสองคน เห็นสมควรแล้ว​​ที่​จะหยุดฉีดน้ำ
*ชาวบ้านก็ตื่นกันหมด ต่างตรงมา​ที่บ้านของทวี ​ซึ่งมีคนล้อมอยู่​แน่น ​และ ชาวบ้าน​ได้ช่วยกันต่อไฟจากบ้านมาเปิดให้สว่างทั่วบริเวณ ​ที่สองคนนั้น​ยังนอนกลิ้งอยู่​ในร่างแห ​แต่มือ​ทั้งสองยังกำ ปืนสงคราม เอส.เค.​และอาก้า คนละกระบอก​ซึ่งหมดกระสุนแล้ว​ คน​ทั้งสองถูกราดด้วยสีคนละถัง ​ซึ่งสีนี้มีลักษณะพิเศษ ​คือถูก​ใครแล้ว​ล้างไม่ออก ฝากไว้​เป็นสัญลักษณ์ของ​ความชั่วร้าย
*​แต่ทวีคิดไม่ถึงว่า​จะโดนยิงถล่มบ้านคืนนี้ คิดว่า​จะ​เป็นอย่างอื่น​ได้ มีการแนะนำกันไว้อย่างดี ​เขาเองก็ลอบลงมาจากบ้าน​ไปทางหลังบ้านแอบ ๆ​ ซ่อนๆ​ ออก​ไป คอยเฝ้าสังเกตเหตุการณ์อย่างกลัว​ที่สุด ปลอดภัยเพียงใดขึ้น​อยู่​​กับ​เพื่อน ๆ​ ก็​เป็นจริงอย่าง​ที่คิด ​เขาจึงปล่อยให้ผู้ร้าย​ได้ทำงานก่อนจึงเริ่มลงมือ
*​เมื่อคนมาครบถ้วนแล้ว​ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน สารวัตรกำนัน ​และตำรวจมา​พร้อมแล้ว​ ทวีให้​เพื่อน ๆ​ ​ไปพลิกให้​ทั้งสองคนหงายขึ้น​ ยกให้นั่ง ​และช่วยกันจับ​และดึงปืนออกมา​ได้​ทั้งสองกระบอก มอบปืนให้ตำรวจ ​ทั้งสองกระบอก ให้มือปืน​ทั้งสองยื่นขึ้น​ แล้ว​แหวกร่างแหออกให้ตำรวจใส่กัญแจมือ คนหนึ่ง​สีเขียว อีกคนสีแดง ​ทั้งเสื้อผ้า ​และหน้าตา ​ซึ่งไม่​สามารถล้างออก​ได้ ตำรวจก็นำ​ไปฝากขังไว้​ที่สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมือง
*รุ่งเช้า​ผู้คนมาดูบ้านของทวี ​ซึ่งถูกยิงฝา​เป็นรูพรุน ​ถ้ามีคนอยู่​ในบ้านก็คงตายหมด ​เมื่อทวีไหวทันจึงรอดตาย​ทั้งหมด บางกลุ่มก็​ไปดูผู้ร้าย​ที่ยิงถล่มบ้านของทวีนับกระสุนไม่ถ้วน ฝาขาด​เป็นทางร้าว ปูนฝาแตก ไม้พัง
*บ่าย 3 โมง คณะกรรมการฝ่ายบริหารของเทศบาลตำบล​ได้จัดการปราศรัยก่อนเลือกตั้งวันพรุ่งนี้
*​เมื่อทวีจับฉลาก​ได้เลข 3
*คน​ที่หนึ่ง​ พูดผ่าน​ไปมีคนสนใจพอประมาณ
*คน​ที่สอง ไม่​ได้มาพูด
*คน​ที่สาม ทวีกล่าวขอบคุณแขกดังนี้
*สวัสดีท่านนายกเทศมนตรีตำบลดอกแก้ว .ท่านปลัดเทศบาล.. ท่านกำนัน ท่านผู้ใหญ่บ้าน ตลอดถึงเจ้าหน้า​ที่ทุกฝ่าย ญาติสนิทมิตร​ที่รัก​และพี่น้อง​ทั้งหลาย
*กระผมนายทวี ส่องทวีศิลป์ ​ได้สมัคร​เป็นสมาชิกสภาเทศบาลตำบล ​ซึ่งจัดเลือกตั้งซ่อม ​เนื่องจากเทศมนตรีคนก่อนเสียชีวิต​เพราะอุบัติเหตุ
*ทุกคนคง​จะรู้จักผมดี เท่า​กับท่านรู้จักนิสัยของผมดีว่าเหมือน​กับรู้จักครอบครัวของผม
*ก่อน ๆ​ นี้ ผมไม่เคยมีเรื่อง​บาดหมางใจ​กับ​ใคร​และเรื่อง​ร้าย ๆ​ ต่าง ๆ​ ก็ไม่มี ​แต่พอสมัคร​เป็นสมาชิกสภาเทศบาล มีเรื่อง​ประหลาดเกิดขึ้น​มาก มาย ก่อนวันเลือกตั้ง เช่น
1. บ้านโดนปาด้วยอุจจาระ
2. กล่าวหาว่าข่มขืนแม่หม้ายสามีตายแล้ว​ จนคลอดลูก​โดยไม่มีคนรับผิดชอบ
3. ยืมเงิน​พระ​เป็นหมื่น ไม่ยอมจ่ายคืนให้​พระ
4. โดนถล่มด้วยกระสุน จน​สามารถจับมือปืน​และสืบทราบ หรือขยายผลต่อ​ไป​ได้ว่า​ใคร​เป็นคนจ้างฆ่า
5. สำหรับเรื่อง​การปาอุจจาระใส่บ้านไม่​ต้องพูดถึง​เพราะ ​เป็นเรื่อง​เล็กน้อยมาก สำหรับเรื่อง​แม่หม้ายนั้น​ ผมขอเชิญคุณแม่หรือผู้​เป็นแม่มีลูกไม่มีพ่อมาตอบคำถามผมหน่อย​ว่า ​ใคร​คือพ่อของเด็ก ขอเชิญครับ​
*แม่หม้ายวัยกลางคนอุ้มลูกอายุประมาณ 3 เดือนกว่าขึ้น​เวทีมา
*"สวัสดีครับ​ คุณ​คือผู้หญิงหม้ายมีลูก​ที่ไม่มีพ่อรับผิดชอบต่อเด็กใช่ไหมครับ​"
*"ใช่ค่ะ​"
*"เด็กคนนี้เธอมีพ่อหรือไม่"
*"ไม่มีค่ะ​"
*"คุณ​จะท้อง​ได้อย่างไร​ถ้าไม่มีพ่อของเด็ก"
*" อย่างนั้น​นะ มีค่ะ​ ​แต่คน​ที่​จะรับผิดชอบยอมรับเด็ก​เป็นลูกไม่มีค่ะ​"
*"กรุณาบอก​ได้ไหมว่าคน​ที่​เป็นพ่อของเด็กนั้น​​เป็น​ใคร ชื่ออะไร​ อยู่​​ที่ไหน ทำไม​เขาไม่รับผิดชอบต่อผลอันเกิดจากการกระทำของ​เขา"
*"บอกไม่​ได้ค่ะ​"
*"คุณครับ​ ข่าวลือนั้น​มันบอกว่าผมหลับนอน​กับคุณจนมีท้อง​และคลอดลูกแล้ว​ไม่รับผิดชอบ ผมอยาก​จะถามว่า ผมเคย​ไปกระทำอย่าง​ที่มีคำเล่าลืออย่างนั้น​จริงหรือไม่"
*"จริงค่ะ​"
*"นี่ คุณคิดให้ดีก่อนซิว่า​ใคร​เป็นคน​ไปหลับนอน​กับคุณจนคุณตั้งท้องขึ้น​ หรือคุณหลับนอน​กับหลาย ๆ​ คน จนไม่​สามารถจำ​ได้ว่า​เป็น​ใครบ้าง จึงคิดว่าผม"
*" จริงค่ะ​ ฉันยืนยันคะ​"
*"นี่คุณ ๆ​ เลอะเทอะ กันใหญ่แล้ว​ คุณ ๆ​ พูดผิด ก็กรุณาพูดใหม่​ได้นะเธอ"
*"ก็มันจริงนี่ค่ะ​"
*"​ถ้าเช่นนั้น​ ผม​จะ​ไปแจ้ง​ความ​กับตำรวจว่าคุณปรักปรำผม ​และ​ไปให้แพทย์ตรวจดีเอ็นเอ กัน ว่า ดี เอ็น เอ ของผม​กับของเด็กตรงกันหรือไม่"
*"เชิญคุณ​ไปแจ้ง​ความ​ได้เลย​​และ​ไปพิสูจน์ ดี เอ็น เอ กัน​ได้เลย​"
*"ครับ​ ผม​จะดำเนินการ หลังจากการเลือกตั้งแล้ว​"
*"ผมไม่แจ้ง​ความคุณหรอก ​แต่​ไปโรงพยาบาลให้แพทย์ตรวจ ดี เอ็น เอ กัน"
*"​ได้ค่ะ​"
*"ผมไม่เคยแวะ​ไปข้องเกี่ยว​กับคุณ เพียง​แต่เห็น​และรู้จัก ทำไมคุณจึงยืนยันว่าผม​ไปหลับนอน​กับคุณ"
*" ​ถ้า​ได้คุณ​เป็นพ่อเด็กก็ดีซิค่ะ​ คุณ​เป็นคนดี มีฐานะดี ฉัน​และลูก​จะ​ได้อยู่​ด้วยอย่างมี​ความสุข"
*"ตอนนี้ช่วยบอกผม​ได้ไหมว่า ​ใคร​คือพ่อ​ที่แท้จริงของลูกคุณ"
*"ไม่หรอกค่ะ​"
*"ผม​จะ​ไปแจ้ง​ความว่าคุณปรักปรำ​และหมิ่นประมาทผม คุณอาจ​จะติดคุก​และ​ต้องเสียค่าเสียหายให้ผมด้วยจำนวนมากด้วย ตาม​ที่ผม​จะเรียกร้องค่าเสียหาย"
*" ขอ​ความกรุณา คุณอย่าแจ้ง​ความหรือฟ้องร้องฉันเลย​ ​ได้โปรดเถอะ กรุณาสงสารฉันบ้าง"
*" ​แต่คุณใส่ร้ายป้ายสีผม หวังทำลายผม ไม่ให้ผม​ได้รับคัดเลือก ​ถ้าผมปล่อยคุณ​ไป มัน​จะคุ้มหรือ"
*" ฉันรับรองว่าต่อ​ไปนี้ ฉัน​จะไม่ทำอีก​และฉัน​จะบอกว่า​ใคร​เป็นพ่อ​ที่แท้จริงของลูกให้ท่านทราบ"
*" ​ได้ ครับ​ กรุณาบอกมาเถอะ"
*"​แต่คุณ​ต้องรับปากดิฉันว่า​จะไม่​ไปแจ้ง​ความนะ"
*"​จะยอมกันง่าย​ได้ละหรือ"
*" ฉันไหว้ละนะ ฉันกราบก็​ได้ ฉันขอร้อง อย่าแจ้ง​ความ​เอาผิดฉันเลย​ กรุณาสงสารฉันด้วย"
*" ฉันไม่ใจอ่อนหรอก เดี๋ยวเธอ​จะใส่ร้าย ปรักปรำผู้อื่นต่ออีก ​จะทำให้สังคมเดือดร้อน วันนี้​ถ้า​เป็นคนอื่น​เขา​จะเดือดร้อนแค่ไหน ​ถ้า​เขา​ต้องรับ​เป็นพ่อเด็ก​ที่ไม่​ได้​เป็นของ​เขา ​เขา​จะเสียใจ​ไปตลอดชีวิต เธอเองคิดว่า​จะมี​ความสุขอาจ​จะกลาย​เป็นทุกข์​ไปตลอดชีวิตก็​ได้"
*" ต่อจากนี้​ไป ฉัน​จะไม่ทำอย่างนี้อีก ​เพราะคน​ที่​เป็นพ่อเด็ก​เขา​ใช้อิทธิพลข่มขู่ว่า​ถ้าบอก​ใคร​เขา​จะฆ่าดิฉันเสีย ฉันก็กลัว คิดว่าคุณ​จะ​สามารถช่วยฉัน​ได้ ​แต่ก็คิดผิดถนัด"
*"คุณคิดว่า​จะสนุก ​แต่คนอื่น​เขาทุกข์นะ"
*"ฉันรับรอง ฉันว่า​จะไม่​ใช้นิสัยอย่างนี้​กับ​ใครอีก สำหรับคน​ที่​เป็นพ่อ​เขานั้น​ ครั้งแรก​เขา​ไปติดตามเฝ้าดูแลจนเผลอโดนทำร้าย ​และทำร้ายเรื่อยมาจนฉันตั้งท้อง"
*" ​เขาชื่ออะไร​ละ บอก​ได้แล้ว​หรือยังละ หรือ​จะให้ฉัน​ไปฟ้อง"
*" ค่ะ​ ฉัน​จะบอกเดียวนี้ละ ขอขอบคุณคุณมาก ฉันคิดว่าคุณ​เป็นผู้มี​พระคุณของดิฉัน ฉัน​จะนับถือคุณว่า คุณ​เป็นพ่อบังเกิดเกล้าของบุตรดิฉัน มิใช่ลูกของอ้ายมารหัวขนคนนั้น​"
*"​เขาชื่ออะไร​ หรือ​เป็น​เป็น​ใคร"
*" ผู้สมัคร เบอร์สองคะ​"
*" ? "
*" ผม​จะช่วยเหลือคุณ​และลูกให้​ได้พบ​กับพ่อของ​เขาเอง ภายในเร็วนี้ กรุณา​ไปสถานีตำรวจ​กับผมหลังจากเสร็จการอภิปรายวันนี้"
*" สำหรับเรื่อง​เงินของวัด กระผมขอนิมนต์​พระอาจารย์เจ้าอาวาสขึ้น​บนเวที ​และ กรุณาบอกเล่าเกี่ยว​กับการเงิน​ที่กระผม​ได้ดำเนินติดต่อ​กับวัดอย่างไรบ้าง​ตามข่าวเล่าลื่อนั้น​"
*เจ้าอาวาสของวัดในชุมชน​ได้ขึ้น​​ไปบนเวที พิธีกร​และทวีทำ​ความเคารพ ​และยืนไมล์ให้ท่านอันหนึ่ง​
*"ท่านเจ้าอาวาสครับ​ ท่าน​ได้สนิทสนม​กับ คุณทวีมาก น้อยแค่ไหน"
*" สนิทสนม​กับท่านทวีมากคนหนึ่ง​"
*"คุณทวี​ไปเ​ที่ยววัดของท่านบ่อยไหม"
*"​ไปบ่อย ท่าน​ได้ช่วยเหลือวัดมากมาย​"
*"ท่านทวีขอยืมเงินของท่านเจ้าอาวาสบ้างไหม"
*"ท่านไม่เคยยืม ​แต่ท่านช่วยเหลือวัดมากมาย​ ทางวัด​เป็นหนี้บุญคุณของท่านทวีมากมาย​เหลือเกิน"
*" ข่าวเล่าลือทีว่าท่านทวี​ไปยืมเงินของท่านเจ้าอาวาสแล้ว​ไม่จ่ายคืนนั้น​ท่าน ทราบหรือไม่ว่า​ใครดำเนินการปล่อยข่าว ​เพื่อประสงค์อันใด"
*" อาตมาไม่ทราบหรอก ​แต่ผู้​ที่เจตนาใส่ร้ายผู้อื่นนั้น​มิใช่คนดีแน่นอน"
*"แล้ว​มีคน​ไปขอยืมเงินของท่านจ่ายบ้างไหม"
*"มีเหมือนกัน"
*"ยืม​ไปมาก น้อยเท่าไร ​และ​ใคร​เป็นคนยืม"
*"คง​จะบอกไม่​ได้กระมัง มัน​จะเสียมารยาท"
*"​เขายืม​ไปนานแล้ว​หรือยัง จ่ายคืนให้แล้ว​หรือยัง"
*"นานแล้ว​ ยังไม่​ได้จ่ายคืนสักนิดเดียว"
*"ผู้ยืม​เป็น​ใครหรือท่าน"
*"คง​จะบอกไม่​ได้"
*"ท่านเจ้าอาวาสครับ​ มีคนใส่ร้ายผม จ้องทำลายผม ท่าน​จะ​ต้องช่วยแก้ปัญหาให้ผม ​จะ​ได้ช่วยเหลือวัดอีกด้วย เงิน​จะไม่สูญหาย ​และ​สามารถรับคืน​ได้​เมื่อ​ได้รับชัยชนะ"
*"ชาวบ้าน​กำลังคอยฟังจากปากเจ้าอาวาสว่า​ใคร​เป็นผู้ทำร้ายผู้อื่น​และ​เอารัด​เอาเปรียบผู้อื่น"
*"บอกชื่อเถอะ ๆ​ ๆ​ ๆ​ ๆ​ "
*"หมายเลขสมัครเบอร 2 นั่นแหละ​" ท่านหลุดปาก​โดยไม่​ได้ตั้งใจ
*" ขอ​กำลังผู้กำ​กับให้การคุ้มครองเจ้าอาวาสด้วย" ทวีหัน​ไปคุย​กับผู้กำ​กับ
*"​ได้ครับ​ ผม​จะจัดเจ้าหน้า​ที่​ไปคุ้มครองท่าน"
*"ทุกท่าน​ได้รับทราบรายละเอียด​และ​ความจริงต่าง ๆ​ แล้ว​โปรด​ใช้พิจารณญาณในการคัดเลือกตัวแทน​ที่ดีของท่านในการบริหาร หรือปกครองท้องถิ่นของท่าน สวัสดีครับ​"
*เวทีปิด ทุกคนต่างเดินกลับ​ไปพักผ่อนหลับนอน​ที่บ้านของตน
รุ่งวันใหม่
*ไก่บ้าน​และไก่วัดประสานเสียงขันก้องกังวานประสานกันอย่างไพเราะ ​เพื่อบอกเวลาตามหน้า​ที่ของมัน
*"ปัง ปัง ปัง "
*​เมื่อเสียงปืนสงบลง ​พระองค์อื่น ก็สงสัยว่า​ใครยิงอะไร​ ​เพราะมันดังใกล้เกิน​ไป ต่างลงจากกุฏิเดิน​ไปดูทั่ว ๆ​ บริเวณไม่มีอะไร​ผิดปกติ จึง​ไป​ที่
*"ท่านเจ้าอาวาส"
*ร่างของท่านนอนสงบนิ่งจมกองเลือดอยู่​​ที่หน้าบันใด ยังอุ้มบาตรอยู่​ในมือ
*วันเลือกตั้ง 07.00 น. วันเดียวกัน​กับ​ที่ท่านเจ้าอาสถูกทำร้ายจนถึงแก่มรณะภาพ
*ปัง ปัง ปัง
*รถกระบะเสียหลักยางระเบิด พลิกคว่ำสองสามตะลบ ​เป็นรูพรุน แตกยับ แก้วแตกร่วงกระจาย รถแฉลบ​ไปในคู รถพลิกคว่ำ ทวีเล็ดลอดออก​ไป​ได้​เพราะรถ​ไปเสยจอมปลวก ​และลัดเลาะ​ไปตามแนวป่า ถึงบ้าน​โดยปลอดภัย
*ตำรวจรักษาการหน่วยเลือกตั้ง​ได้วิทยุขอ​กำลังสกัด ​สามารถสกัดรถลักษณะ สี ​และทะเบียน​ได้ตาม​ที่เจ้าหน้า​ที่แจ้ง จับ​ได้ 2 คน นำ​ไปสอบสวนขยายผล
*"ขอเชิญครับ​ เชิญ​ไปสถานีตำรวจกองกำ​กับ ฯ ผมมีหมายจับ มาด้วยแล้ว​ ท่านผู้สมัครเบอร์สองครับ​"
*​เขาปิดประตูรถกระชากด้วยเกียร์ หนึ่ง​รถออกตัวพุ่ง​ไปอย่างแรง รถเร็วขึ้น​แล้ว​เปลี่ยน​เป็นเกียร์ สอง เกียร์สามถึงเกียร์สี่ เกียร์ห้า รถลอยละลิ่วปานลูกธนู ถึงทางโค้ง สุนัขไล่กันออกบนถนนถูกรถของผู้สมัครเบอร์สองชนทันที
*"เง้ง" สุนัขร้องครั้งเดียวก็แหลกเหลวเลือดกระจายฟุ้งถนน สุนัขสองตัวตายหมด รถแฉลบ ลงข้างทาง​และพลิกสองสามตะหลบ​ไปชนเสาไฟฟ้า กระดอนกลิ้งลงในท้องนาหลายตะหลบ รถจอดนิ่ง ล้อชี้ฟ้า ตำรวจไล่มาถึงลง​ไปดู ร่างของผู้สมัครเบอร์สองยังหายใจแขม่ว ๆ​ อยู่​เลือดไหลริน อปพร. มาถึง​ได้ช่วยกันกู้รถ​และกู้ร่างของคนขับรถ​ได้ ส่งโรงพยาบาล ภายใต้อาณัติของตำรวจ ขาหัก​ทั้งสองข้าง กระดูกแตก แขนหัก ซี่โครงหัก ​ทั้งสองข้าง

...​...​...​...​...​...​...​...​...​...​...​.

 

F a c t   C a r d
Article ID A-3651 Article's Rate 0 votes
ชื่อเรื่อง เลอะเทอะ น่ากลัว
ผู้แต่ง เปิดฟ้า ก้องหล้า
ตีพิมพ์เมื่อ ๒๑ เมษายน ๒๕๕๘
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ เรื่องสั้น
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๖๙ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๑ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-19106 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 21 เม.ย. 2558, 17.33 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น