*อรทัย​และจักรยานยนต์คู่ชีพของเธอต่างมี​ความร้อนอกร้อนใจไม่ต่างกัน ในขณะกลุ่มเมฆขนาดใหญ่​กำลังปั่นป่วนวุ่นวายปานมีมือมารมหึมามาบิดขยำลำไส้ของเธออยู่​ ​เพราะ​ความหิวมันไม่เมตตาสงสารผู้ใดเลย​ มี​แต่​จะรังควานรังแกให้สรรพสัตว์​ทั้งหลาย​ได้รับ​ความเดือดร้อน ​ความปั่นป่วนในท้องของอรทัย​และ​ความปั่นป่วนในท้องฟ้า​กำลังแข่งขันกันถล่มอย่างเมามัน
*ร้านแล้ว​ร้านเล่า​ที่อรทัย​และรถคู่ชีพของเธอ​จะหยุด​เพื่อ​จะขับไล่พวกมาร​ที่บีบทำร้ายท้องของเธออยู่​ ​แต่ภายในร้านแน่นขนัดด้วยผู้คน เธอจึงปรึกษารถคู่ชีพแล้ว​ว่า ​จะ​ต้อง​ไปหา​เอาดาบหน้า คง​จะมีสักร้านหนึ่ง​​ที่พอ​จะมี​ที่นั่ง
*อรทัย​และรถคู่ชีพเวียนกลับ​ไปกลับมาหลายรอบ ทันใดเหลือบ​ไปเห็นร้านหนึ่ง​พอ​จะมี​ที่ว่าง​ได้สำหรับนั่งพักผ่อนบ้าง จากการขี่จักรยานยนต์มา​เป็นระยะทางไกล ๆ​
*"หยุดจ้า ร้านนี้แหละ​​กำลังมี​ที่เหมาะ​จะนั่งพัก​และรับประทานอาหารมื้อนี้ ท้องป่วนปาน​จะขาดอยู่​แล้ว​" อรทัยคิด
*อรทัยจอดรถหน้าร้านเรียบร้อย​แล้ว​จึงถอดหมวกนิรภัยใส่ตะกร้ารถ ขณะ​ที่ลมพัด เมฆวนต่ำลงมาเหนือบริเวณ​ที่อรทัย​กำลังยืนอยู่​ เธอถอดเสื้อกันแดดพาดแขนเดินเข้า​ไปในร้าน ฝนก็กระหน่ำลงมา​พร้อมด้วยลมพัดอย่างแรง ทำให้เศษใบไม้กระดาษ ฝุ่นตลบท่ามกลางสายฝน​ที่โปรยลงมา
*"เชิญน้อง ฝน​และลมกระหน่ำแรงมากเข้า​ไปข้างใน หาโต๊ะว่างเร็วเถิด" เจ้าของร้านหญิงทักทาย​พร้อมเชิญชวน
* " จ้ะ​" ​พร้อมส่งยิ้ม เจ้าของร้านยิ้มตอบ
*เจ้าของร้านปิดตู้กระจกใส่อาหารอย่างมิดชิดทันที ลมแรงไฟดับ แถมฝุ่น ใบไม้ วิ่งไล่กัน​ไปตามสายลมอย่างแรง แข่งขัน​กับฝน​ที่​กำลังตกลงมาอย่างหนัก
*เจ้าของร้านรีบปิดประตูร้านกันมิให้เศษสิ่ง​ที่ปลิวตามลมมาในร้าน ​และเข้า​ไปในอาหาร​ได้ ทุกคนทุกโต๊ะต่างตะลึงมองตรึงนิ่งอยู่​​กับดูสภาพอากาศ​ที่ปรวนแปร บางโต๊ะทาน​ไปคุย​ไป บางครั้งก็​ต้องหยุดชะเง้อดูสภาพอากาศภายนอก หน้าต่างแก้วทุกบานปิดสนิท
*หลังจากตลึงพรึงเพริด​กับ​ความรุนแรงของพายุ​และฝน​ไปแล้ว​ หลายโต๊ะก็หันกลับมารับประทานอาหาร บางโต๊ะนั่งจ้องภายนอกด้วย​ความสนอกสนใจ
*อรทัยนั่งโต๊ะ​ที่ว่างอยู่​สาวเสริฟก็เข้ามาถาม​ความ​ต้องการอย่างละล่ำละลัก
* "​จะรับอะไร​ดีคะ​"
*"ขอข้าวผัดกระเพรานะ" ขณะท้องของเธอปั่นป่วนอยู่​กลับสงบลงด้วยการดื่มน้ำ​ที่เด็กเสริฟอีกคนนำมาให้ ผสมตื่นเต้น​กับสถาน​ที่เล็กน้อย
*"คอยเดี่ยวนะคะ​ โชคดี​ที่ร้านของเรามีประตูหน้าต่าง​เป็นแก้วจึง​สามารถเปิดปิด​ได้ จึงสะดวก​แก่ผู้​ที่เข้ามารับประทานในมื้อนี้ หาก​เป็น​ที่โล่ง ๆ​ ก็​จะมีปัญหา"
ขณะ​ที่เธอนั่งคอยจานข้าว​และ​กำลังจิบน้ำอยู่​นั้น​
*"น้องสาวมาทานก๋วยเตี๋ยวด้วยกันซิ" วันรุ่นโต๊ะข้าง ๆ​ คนหนึ่ง​ชวน​และทักทาย
* "ขอบใจ สั่งแล้ว​" อรทัยตอบอาการยวน มิ​ได้มอง​ไป​ที่วัยรุ่นคนนั้น​
*"น้องสาวสวยจัง มาคนเดียวหรือจ๊ะ​" วัยรุ่นอีกผู้หนึ่ง​แซงขึ้น​มา
* " ...​.." อรทัยไม่ตอบว่ากระไร ​พร้อมชำเลืองมองหน้านิดหนึ่ง​ ใบหน้ายังราบเรียบอยู่​
"น้องสาวยังไม่มีแฟนใช่ไหม"
*"...​...​" อรทัยยังเฉยอยู่​
* "น้องสาวสวยจัง" วัยรุ่นอีกคนแซง
*อรทัยทำเฉย ๆ​ แบบหูทวนลม
* "มานั่งโต๊ะพี่เถอะน้อง​จะ​ได้คุยกัน" วัยรุ่นคน​ที่สองกล่าวต่อ
*"พวกเธอเงียบหน่อย​ หัดเกรงใจชาวบ้าน​เขาบ้าง" อรทัยกล่าวเตือน​ไปด้วย​ความหวังดี
*"พวกพี่ก็เกรงใจเธออยู่​ จึงไม่​ได้​ไปนั่งโต๊ะเดียว​กับเธอ" วัยรุ่นคนแรกกล่าว
* "ทำไมหนอ หนุ่มสมัยนี้ไม่มีมารยาท ไม่ให้เกียรติสตรี ผู้​เป็นเพศแม่" อรทัยนึกเรื่อยเปื่อย​โดยมิ​ได้วิตกกังวลอะไร​
* "​เมื่อเด็กมีนิสัยอย่างนี้ โตขึ้น​ประเทศชาติ​จะพึ่ง​ใคร​ได้" อรทัยนึก​ไปเรื่อย ๆ​
*"น้องสาวจ๋า แฟน​ไปไหนถึง​ได้มาคนเดียว" วัยรุ่นคนแรกถาม
* "...​.." อรทัยเงียบ
*"อย่าทำเสงี่ยมเจียมตัวเลย​สาว มานั่งโต๊ะนี้เถอะ ​จะ​ได้สนุกกันบ้าง" วันรุ่นคน​ที่สองผอมสูง แซวอย่างไม่ลืมหูลืมตา
* "...​...​"อรทัยยังนิ่งเฉยอยู่​เช่นเดิม
*" นะ น่า มาเถอะสาว มาโต๊ะนี้ดีกว่า" วัยรุ่นคน​ที่สามผิวขาวบางกล่าวต่อ
* "เด็กเหล่านี้ แสดงว่าพ่อแม่ไม่​ได้สั่งสอน ​แม้​แต่ครูก็เช่นกัน คง​แต่​จะสอนทางวิชาการ จนลืมสอนศีลธรรมมารยาทจรรยาต่าง ๆ​ ​และสอนพิเศษ​เพื่อ​ความร่ำรวยเท่านั้น​ ​เป็นเรื่อง​น่าแปลกสำหรับประเทศไทยปัจจุบันนี้ สังคม​กำลังล้มเหลว วัยรุ่น​เอา​แต่ใจตนเอง​ทั้งผู้หญิง​และผู้ชาย เด็กหลายคนลืมพ่อแม่ ไม่ทราบหรือสำนึกในบุญคุณของพ่อแม่ ว่าท่านมี​พระคุณใหญ่หลวงอย่างไร" อรทัยนึกในใจ​กับสภาพสังคมปัจจุบันนี้
*วัยรุ่นคนหนึ่ง​ถูกผลักออจากโต๊ะของตนมายังโต๊ะ​ที่อรทัยนั่งอยู่​ มันล้มลง​ไปข้างโต๊ะของอรทัย เธอเพียงแค่มอง มันลุกขึ้น​ยืนเกาะโต๊ะแล้ว​กล่าวว่า
* "น้องสาวพี่นั่งด้วย"
*"น้องกลับ​ไปนั่งโต๊ะเถอะ" เจ้าของร้านผู้ชายตักเตือน​พร้อม​กับจับร่างวัยรุ่นคนนั้น​ไว้
* อย่างง่ายดายวัยรุ่นคนนั้น​กลับ​ไปนั่ง​แต่​โดยดี ​เพราะเจ้าของร้าน​เป็นหนุ่มใหญ่ร่างกายแข็งแรงใหญ่โต มีกล้าม​เป็นมัด กล้ามหนา น่าเกรงขามอดีตแชมป์มวยไทยเวทีดัง ​ซึ่งพวกวัยรุ่นรู้ดี
*"ขอโทษ ทำ​ที่อื่น​ได้ ​แต่ร้านนี้ขอห้าม ​และไม่อนุญาตด้วย​จะทำให้เสียลูกค้า โปรดรักษามารยาทด้วย หนุ่ม ๆ​ ผู้เจริญ​ทั้งหลาย" เจ้าของร้านขอร้องแกมบังคับ
*"อาหารเสร็จแล้ว​จ้า เชิญรับประทาน​ได้เลย​" สาวเสริฟนำอาหารมาวางบนโต๊ะ
*อรทัยก็ลงมือจัดการอาหารในทันทีด้วย​ความเอร็ดอร่อย ​ความปั่นป่วนของธาตุต่าง ๆ​ ในช่องท้องของอรทัยค่อย ๆ​ จางหาย​ไป ใบหน้าเริ่มแจ่มใส อารมณ์ดีขึ้น​ เช่นเดียว​กับ​กับ​ความปั่นป่วนของอากาศในขณะนี้ ตาเริ่มสว่างแจ่มใสขึ้น​ ​แม้​จะหิวเพียงใดก่อนนี้ ก็ยังมีสติคุ้มครองตนเอง​ได้ตามสภาพเหตุผลของสันดานของมนุษย์​ที่​ได้การศึกษามาน้อย เด็กเหล่านี้​เป็น​ที่น่าสงสาร น่าทุเรศในสายตาของอรทัย อรทัยมิ​ได้หวาดกลัว​แต่ประการใด ​เพราะเธอก็เคย​เป็นนักสู้ฉกาจฉกรรจ์ตัวยงมาเช่นกัน
* กลุ่มวัยรุ่น 3 คนก็เรียกเจ้าหน้า​ที่มาจ่ายเงินค่าอาหารแล้ว​ก็ลุกขึ้น​​พร้อม ๆ​ กัน เดินออกมาจากโต๊ะ คนหนึ่ง​แกล้งล้ม​ไป​ที่โต๊ะของอรทัย​พร้อมสะบัดมือถูกจานข้าวกระเด็น​ไปจากโต๊ะข้าวตกกระจาย ทันใดนั้น​อรทัยก็คว้าจับข้อมือวัยรุ่นคนนั้น​​ได้ ​พร้อมกระตุกอย่างแรง ทำให้​เขาล้มหงายหลัง​ไปก้นกระแทกพื้น
*"อี้ห่านี่...​เดียวเถอะ.." วัยรุ่นคนนั้น​คำรามด้วย​ความโกรธ
* "น้องอย่ามีเรื่อง​กันเลย​ ขอร้องเถอะ อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน" เจ้าของร้านอาหารผู้ชายทำท่าขึงขัง
วัยรุ่นก็ลุกขึ้น​ปัดก้น 2 -- 3 ครั้ง ก็เดินออกนอกร้านตาม​เพื่อน ๆ​ ​ไป
"อะไร​ โว้ย สวยจังเลย​ ขาว อยาก​จะท่องวิมานฉิมพลีให้สนุกสักครั้ง" วัยรุ่นคนหนึ่ง​ในกลุ่มตะโกนขึ้น​
*"น้องไม่​เป็นไรหรอก พวกวัยรุ่นนี้มันชอบอยู่​อย่างนี้เสมอ" เจ้าของร้านบอก​เพื่อให้อรทัยคลายกังวล
* "​แต่สันดาน​เขาเสีย ตำรวจเจ้าของพื้น​ที่ไม่ว่าอะไร​พวก​เขาบ้างหรือ" อรทัยถาม
*"ไม่หรอกตำรวจไม่กล้า ​เพราะพ่อแม่พวกนี้มีอิทธิพล​เขา​เป็นลูกตำรวจบ้าง ลูกอ.บ.ต.บ้าง ลูกนักเลงอันธพาลบ้าง พวกมันอาศัยบารมีพ่อแม่อวดเบ่ง กลั่นแกล้ง ​และละเมิดสิทธิ​ส่วนบุคคลของผู้อื่นอยู่​เรื่อย ๆ​
*"หนูจ๊ะ​ ไม่​ต้องห่วงเรื่อง​ข้าว​ที่เสียหาย เรา​จะทำจานใหม่ให้หนู​เป็นพิเศษ" เจ้าของร้านผู้หญิง
*"ไม่​ต้องละจ้า น้า หนูอิ่มแล้ว​ ขอบคุณมากค่ะ​" อรทัย
* "นี่เราทำเสร็จแล้ว​ เชิญเถอะหนู ไม่​ต้องเกรงใจ ไม่คิดสตางค์หรอก" เจ้าของร้านผู้หญิงวางจานให้อรทัย
* "เรา​ต้องขออภัย​ที่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น​ รู้สึกว่า​เธอ​เป็นแขกหน้าใหม่" เจ้าของร้านผู้ชาย
*"ใช่จ๊ะ​...​ฉันเพิ่งมา​ที่นี้​เมื่อวานเอง"อรทัย
*"มาถึงก็เจอของดีเข้าให้แล้ว​" เจ้าของร้านผู้หญิง
* "ไม่​เป็นไรหรอกน้า" อรทัย
​เมื่ออรทัยรับประทานเสร็จก็ออกจากร้าน​ไป​โดยไม่​ต้องเสียอาหาร ให้ท่านดื่มฟรี ถือว่า​เป็นแขกพิเศษของพวก​เขา ​ทั้ง​ที่มิรู้จักกันมาก่อน ​แต่เหตุการณ์ทำให้คน​เป็นมิตรกัน​ได้ ​และเกิดศรัทธาแก่กัน​และกัน
*"​ไปละพี่สาว" อรทัยยกมือไหว้​ทั้งสองแล้ว​​ไปท่ีรถ สตาร์ทเครื่องออกรถ​ไป
อรทัยขี่รถมา​ได้ประมาณ 6 -- 7 เสาไฟฟ้า มีรถเครื่องจำนวน 3 คนไม่มีคนซ้อนท้าย​ได้ขับขี่มาเทียบ​และปาดหน้า สลับกัน​ไปมา บางครั้งเข้าโฉบเฉี่ยวบ้าง ก็รู้สึกหวาดเสียวในสายตาของคน​ที่เห็น ​เพราะ​เขาเห็นมาบ่อยครั้ง​ที่กลุ่มอันธพาลกลุ่มนี้เ​ที่ยวรังแกระรานผู้อื่น​เป็นประจำ ​ใครไม่​สามารถทำอะไร​​ได้ ​เพราะพ่อของ​เขามีอิทธิพลมาก
บางคันปาดหน้าแล้ว​เร่งเครื่องเลย​​ไป​ได้ระยะหนึ่ง​ก็เลี้ยวกลับมา​โดยวิ่งเลย​​ไปด้านหลังแล้ว​จึงเลี้ยววนกลับมา คน​ที่อยู่​ใกล้ ๆ​ ก็ปาดหน้าแซงขึ้น​​ไป เสียงดังสนั่นหวั่นไหว หนวกหูสุด ๆ​
*อรทัยจำ​ได้ว่า​เป็นวัยรุ่น​ที่พบร้านอาหาร
*"คงสนุกแน่" อรทัยอุทานในใจ
* มันเย้ายั่วยียวนมา​เป็นระยะทางเกือบ 1 กิโลเมตร ก็มาถึงโรงเรียนแห่งหนึ่ง​ ตั้งอยู่​ใกล้ถนนมีอาณาเขตคิดต่อถนน ประตูโรงเรียนเปิดอ้าอยู่​​เนื่องวันปิดไม่มีนักเรียน อรทัยจึงเลี้ยวเข้า​ไปในโรงเรียน พวกวัยรุ่นสามคนก็เลี้ยวตามเข้า​ไป คน​ที่ขี่เลย​​ไปก็เลี้ยวกลับมาสมทบเช่นเดิม
*​เมื่อรถเข้ามาถึงบริเวณลานหน้าอาคาร อรทัยก็จอดรถตั้งรถอย่างมั่นคง คนแรกมาจอดใกล้ทางซ้าย คน​ที่สองขี่เฉี่ยวโฉบเลย​​ไปไกลจึงเลี้ยวกลับมาจอดทางด้านขวา อีกคนแสดงอาการ ฉวัดเฉวียน​ไปมา 2 -- 3 รอบ แล้ว​มาจอดตรงหน้าอรทัย
*"พวกเอ็ง​เป็นเด็กประเภทไหน​ที่เกเรอย่างนี้" อรทัยถาม
*"พวกเรา​เป็นเด็กอย่างนี้แหละ​น้องสาว พวกเราชอบเธอมากอยาก​ได้เธอ​เป็นเมียเต็มแก่แล้ว​" คนทางขวามือพูด
* "พวกเธอไม่สุภาพเลย​ ​จะหัด​เป็นคนดีเหมือน​กับคนอื่น ๆ​ ​ได้​เมื่อไร" อรทัยว่าเข้า​ไป
* "น้องสาวเข้ามา​เป็นเมียของพวกเรา" คนอยู่​ตรงหน้า
* "พวกเธอลด​ความบ้าลงบ้าง​ได้ไหม" อรทัย
* "ลดไม่​ได้แล้ว​ หากไม่​ได้น้องสาว​เป็นเมีย" คนทางซ้าย
*"จริง ๆ​ จ๊ะ​น้องสาว ​ถ้าเธอยอม​เป็นเมียพวกเรา เรา​จะเลิกบ้าทันที" คน​ที่อยู่​ทางขวา
*พวกวัยรุ่นต่างมุ่งเดินตรงมายังอรทัย​เป็นวงล้อมกลม
* "มา มะ มา น้องสาว มา​เป็นเมียพี่เถอะนะ อย่าให้ออกแรงเลย​" วัยรุ่นทางขวา​และ ซ้ายมือขยับเข้ามา​พร้อม ๆ​ กัน คนด้านหน้าก็ขยับเดินเข้ามาเช่นกัน ​ทั้งสามมุ่งเป้าหมาย​ที่ร่างของอรทัย ทุกคนเดินด้วยท่าทางน่าขยะแขยง มือล้วงกระเป๋ากางเกง ยกไหล แสยะยิ้ม ส่ายหัว​ไปมา ส่งเสียงอย่างยียวนกวนใจ ใกล้เข้ามา ๆ​
วัยรุ่นทางขวามือพุ่งเข้ามาหมาย​จะกอดคออรทัย เธอก้มเอียงหลบ​ได้ วัยรุ่นคะ​มำ​ไปเกือบชน​กับ​เพื่อนทางซ้าย ​แต่ก็เหยียบเท้าฝ่าย​ที่ยืนจ้องอยู่​
* "โอย ! มึงเหยียบเท้ากู"
* "ขอโทษ คงไม่​เป็นไรนะ"
​เมื่อ​ทั้งสองตั้งหลัก​ได้ ต่างกระซิบกันว่า
* "เข้า​ไปจับมือคนละข้างแล้ว​กัน เรา​จะ​ได้พา​ไปขึงกันให้สนุก" วัยรุ่นฝ่ายซ้ายพูด​กับวัยรุ่นทางขวา​ที่พุ่งผ่านมา
* "มัน​จะดีหรือ" วัยรุ่นคน​ที่ถลำ​ไปชิงห้ามปรามหลังจาก​ที่ตนพลาด​ไปแล้ว​
* "​พร้อม ๆ​ กันจับ เลย​ ​จะ​ได้เร็วขึ้น​ ​ได้แล้ว​อุ้ม​ไปหลังโรงเรียน มึงช่วยปิดปากด้วย" วัยรุ่นคนทางซ้ายบอกแผนวัยรุ่น​ที่​ไปจากทางขวาให้ทราบ​และให้กระทำ​พร้อมกันแบบโจมตี
*"ตกลง"
* ​ทั้งสองวิ่งเข้าหาอรทัยหมายจับมือของอรทัยไว้คนละข้าง อรทัยเห็นเหตุการณ์จึงก้าวถอย​ไป ทำให้​ทั้งสองพลาดท่าเสียหลักล้มคว่ำ​ไปลงพื้นหน้ากระแทกพื้น ​ทั้งสองร้องด้วย​ความเจ็บปวด ​ทั้งสองบิดตัว​ไปมา หายปวดแล้ว​ คนทางขวาก็กลับ​ไป​ที่เดิม ​ทั้งสามก็ส่งสัญญาณแล้ว​เข้ามายืนล้อมอรทัยในระยะใกล้
*คนทางซ้ายมือของอรทัยกระโดดหมายตะคลุบ อรทัย​ใช้เท้าถีบยันไว้​และกระดอน​ไปตกก้นจุกพื้นดังอึก ​พร้อม​กับคนขวาเข้ามาในระยะใกล้ หมายพุ่งกำปั้นเข้ากกหูอรทัยอรทัยหลบ​ใช้เท้าถีบกระเด็นออก​ไป
ทันใดนั้น​หมัดของวัยรุ่น​ที่อยู่​ด้านหน้าก็ทะลวงเข้ามาหมายท้องของอรทัย เธอจับหมัด​และข้อมือขวาของมัน​ได้ด้วยสองมืออันทรงพลังของเธอแล้ว​เหวี่ยงฟัดให้วัยรุ่นนั้น​ล้มครืนลง​ไปบนพื้นถนน
*ขณะนั้น​วัยรุ่นอีกจำหนวนหนึ่ง​​ได้ขี่จักรยานยนต์​เป็นแถวไล่ตามกันมาเสียงดังสนั่นต่างเลี้ยวโค้งเข้าโรงเรียนมาประมาณ 20 คน
*อรทัยจึงกระโดดเตะวัยรุ่นคนทางซ้าย 1 ครั้งจนผงะหงาย​ไป ​และไล่​ไปเตะวัยรุ่นคนทางขวาเข้าล่องพับล้มทรุดลง เธอตาม​ไป​ที่วัยรุ่นคนด้านหน้า มันยังงัวเงียอยู่​ อรทัยก็เตะเข้า​ไปกลางหลังเต็มแรง 1 ครั้ง มันล้มลงจมูกยันพื้น เธอจึง​ใช้กุญแจมือใส่มือคนด้านหน้าไพล่หลังไว้​ทั้งสองข้าง
*อรทัยกลับมาลากวัยรุ่นคนด้านขวา​และซ้าย​ซึ่ง​กำลังดิ้นด้วย​ความเจ็บปวดเข้ามาใกล้กัน​และนำมือคนละข้างมาใส่กุญแจมือไว้
*กลุ่มรถซิ่งวัยรุ่น​กำลังใกล้โรงเรียนเข้ามา ทันใดนั้น​ไซเรนต์ของรถตำรวจดังขึ้น​บริเวณประตูโรงเรียน​และเลี้ยวเข้ามาในโรงเรียน วัยรุ่น​ที่​กำลังขับขี่จักรยานยนต์เข้ามาต่างตกตะลึงด้วย​ความกลัว​เพราะคาดไม่ถึงว่า​จะเจอตำรวจ ด้วย​ความตกใจจึงวิ่งผ่านอรทัย​และวัยรุ่น​ไป​เพื่อ​เอาตัวรอดไว้ก่อน มุ่ง​ไปออกประตูทางอีกด้านหนึ่ง​ ตำรวจก็ปิดปากทางไว้แล้ว​
* "วัยรุ่น​ทั้งหลาย กรุณามอบตัวเสียดี ๆ​ ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว​" ตำรวจประกาศทางโทรโข่ง วัยรุ่นจอมซิ่งไม่ยอมพยายาม​ที่​จะวิ่ง​ไปเวียนมั่ว​ทั้งสนาม เสียงดังสนั่นจนปวดหู ประมาณ 10 นาที ​เมื่อเห็นว่าวัยรุ่นยังไม่หมดฤทธิ์
*"ปัง ปัง ปัง"
*เสียงปืนก้องกังวานขึ้น​สามตรั้งเป้าหมาย​คือท้องฟ้า ทำให้พวกรถซิ่งบาง​ส่วนสงบลง บางคนยังคะนองอยู่​ ตำรวจจึงเล็งปืน​ไป​ที่ตัวบุคคล พวกนั้น​ก็ยอมจอดรถ ยกมือขึ้น​ยืน ​และตำรวจ​ได้รวบรวมให้อยู่​ใน​ที่แห่งเดียวกัน ทันใดนั้น​รถบรรทุกนักโทษคันใหญ่ก็มาถึง ​และกวาดวัยรุ่นกลุ่มหลังนี้ขึ้น​รถ
*อรทัยขี่รถจักรยานยนต์ออก​ไปทิ้งสามวัยรุ่นไว้​พร้อม​กับกุญแจมือให้ตำรวจนำ​ไปสถานีตำรวจ​เพื่อจัดการตามประเพณี
*สำหรับสามคน​ที่ก่อเหตุตำรวจ​ได้นำขึ้น​รถ​ไปต่างหาก ไม่รวม​กับกลุ่มหลัง
*รุ่งขึ้น​พ่อแม่ของเด็กวัยรุ่นจอมซิ่ง​ต้องมารับเด็ก​ที่ศาล​พร้อมเสียเงินค่าปรับในฐานะเลี้ยงดูเด็กไม่ดีให้เ​ที่ยวเพ่นพ่านอาละวาด สร้าง​ความวุ่นวายให้สังคม
หน่วยราชการ​ที่​เป็นผู้บังคับบัญชาของผู้ปกครองเหล่านั้น​ เรียกผู้ปกครองเด็ก​ไปตักเตือน ​และปรับลดเงินเดือน​เป็นการทำโทษ ในฐานะไม่สนใจ​และปล่อยให้เด็กสร้าง​ความวุ่นวายให้สังคม
* สำหรับผู้ปกครอง​ที่ไม่​ได้รับราชการ ศาลสั่งให้​ไปเสียค่าปรับในฐานะ​ที่ไม่​สามารถบังคับดูแลบุตรในรับผิดชอบให้ประพฤติปฏิบัติในสิ่ง​ที่ดีงาม​ได้ ​เป็นการปล่อยประละเลย​ ทำให้พวกนี้ละเมิดสิทธิของผู้อื่น ตามจำนวน​ที่กฎหมายกำหนด