เรื่อง​สั้น...​หาไม่เจอ เปิดฟ้าก้องหล้า
*ใต้ต้นมะขามใบดกยอดอ่อนเขียวชอุ่ม ​กำลังแตกดอกปลายกิ่ง ​และบริเวณกิ่ง​เป็นช่อเขียวอ่อน ​และดอก​ที่เบ่งบาน​เป็นสีเหลืองผสมเขียว​เป็นช่อเขียวอ่อน ​และดอก​ที่เบ่งบาน​เป็นสีเหลืองผสมเขียว มะขามใบเล็ก​แต่แน่นหนา​สามารถบังร่มกันแดด​ได้

บริเวณใต้ต้นมะขาม​เป็นจอมปลวก​ที่ถูกกระจายดิน​เป็นลานกว้างสะอาด ​และ​จะมีเด็ก ๆ​ ออกมาเล่นสนุกตอนเย็น ๆ​ หลังจากเลิกเรียนทุกวัน

บ่ายวันนี้ทอม​ได้นำเสื่อมาปู ​พร้อมด้วยวิทยุทรานซีสเตอร์ขาดเล็ก ​เพื่อฟังเพลงสนุกยามพักผ่อน หลังรับประทานอาหารกลางวัน

ปกติทุกวันทอมตื่น​แต่ สามนาฬิกา​ไปกรีดยาง สว่างกรีดยางเสร็จกลับมากินอาหารเช้า​ เตรียมอุปกรณ์ในการทำแผ่นยาง เช่น ตักน้ำ ล้างราง ถังเก็บยาง กระป๋องหรือแกลลอนใส่น้ำยาง เจ็ดนาฬิกา​ไปเก็บยาง เสร็จประมาณ สามโมงเช้า​ นำน้ำยางมากรอง​และแยกใส่ราง ใส่น้ำกรดแล้ว​คนให้​ส่วนผสมเข้ากัน เสร็จแล้ว​คอย​และสังเกต​ความแข็งตัวของน้ำยาง ​เมื่อมันแข็งตัวไม่แข็งหรืออ่อนเกิน​ไป ก็นำมันออกจากราง ​โดย​ใช้นิ้วกรีดให้ยาง​ที่เกาะติดรางหลุดออก เทคว่ำลงให้แผ่นยางกอง​กับพื้น ​ใช้มือหรือเท้าแหย่​ทั้งสี่มุม แล้ว​แหย่จากมุมกว้างมาเจอกันตรงกลางให้ยางขยายโตออก ​ที่ปลายแผ่น​ทั้งสองด้าน แล้ว​จึงแหย่ถัด​ไปตามลำดับจนตลอด​ทั้งแผ่น ​ได้แผ่นยางขนาดกว้างยาวตาม​ต้องการ​และมัน​สามารถลอด​ระหว่างจักร​ได้ ลอดจักรเรียบสามถึงสี่ครั้ง ​ได้ขนาด​ความหนาบาง​ได้พอเหมาะก็นำ​ไปลอดจักรดอก ลอดเสร็จ​ได้แผ่นยางนำ​ไปล้างน้ำสะอาด นำ​ไปตากให้แห้งแล้ว​นำ​ไปหาเงินสนองตาม​ความ​ต้องประสงค์ของ​ความจำ​เป็นในชีวิตประจำวัน​ได้

สิบสามนาฬิกา รายการข่าว นำเสนอ​​โดย ดี.เจ. สาวเสียงใส มีชื่อว่า "ดอกแก้ว" เสียงของเธอแจ่มใส มีอารมณ์ มีเทคนิคการพูด​ที่พราวด้วยเสน่ห์เล่ห์ลิ้น​ที่มี​ความเชื่อมั่นในตนเอง ฟังแล้ว​น่ารัก น่าเกรงขาม ​และน่าศรัทธาในเจ้าของเสียง​ที่พูดแจ้ว ๆ​ อยู่​นั้น​

มีประชาชนโทรศัพท์ขอฟังเพลง​เพราะ ๆ​ ตามใจชอบ เธอก็จัดให้ไม่ขัดใจมิตรรักแฟนเพลง บริการอย่าง​เป็นกันเอง ​แต่ทอมไม่เคยขอเพลงฟังเลย​ ​เพราะไม่มีโทรศัพท์มือถือ ​และไม่มีโทรศัพท์บ้าน ไม่มีไฟฟ้า​ใช้ อุปกรณ์ไฟฟ้า​ใช้ถ่านไฟฉายทุกอย่าง ​ต้องสิ้นเปลืองมาก ​แต่ทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กไม่ค่อยมีปัญหา

ทอมประทับใจในเสียงของ ดอกแก้ว ตลอดมาอยาก​จะพบอยาก​จะรู้จัก ​และพูดคุยด้วย ​เพราะเธอพูด​ได้สนุกสนาน อารมณ์แจ่มใส ทำให้ผู้ฟังในชนบท ติดใจ​และรัก ดอกแก้ว ตาม ๆ​ กัน ไม่เว้น​แต่ทอมเอง ​ความปรารถนาของทอมก็มีเรื่อยมา ทอมคิดว่าหญิงผู้นี้ดุจเทพธิดามาเกิด ช่างมีมนต์ดลใจ ผูกมัดใจแก่ทุกผู้​ที่ฟัง​ทั้งเด็ก​และผู้ใหญ่ ​ทั้งหญิง​และชาย

​แต่ทอมคิดว่า ดอกแก้ว คง​จะไม่ใช่คนรักของเรา จึงไม่​ได้คิด​ที่​จะไขว่คว้า​แต่ประการใด รักคนเดียว รักในใจรักเงียบ ๆ​ ด้วย​ความศรัทธา เพียงแค่​ได้ยินเสียงเท่านั้น​ก็พอ ไม่​ต้องรู้จักตัวตน ว่ารูปร่างอย่างไร รูปร่างสูงหรือต่ำ ดำหรือขาว ผมสั้นหรือผมยาว ยิ้มหวานหรือยิ้มแล้ว​น่ากลัว ทอมเพียงหวังเสมอว่า ​เขา​จะ​ได้ยินเสียงเสนาะ​เพราะ พริ้ง ​ที่แสนประทับใจอย่างลึกซึ้งอยู่​ในใจของ​เขาตลอด​ไป
หลายปี​ต่อมา "ดอกแก้ว" ​ได้หาย​ไปจากทรานซิสเตอร์ ไม่ว่า​จะ​เป็นเครื่องไหน ​จะ​ที่กลางทุ่งหรือ​ที่บ้าน ทอมหมุนคลื่นเท่าไรก็หาไม่เจอ ดอกแก้ว เธอเบื่อคนฟังหรือไร จึง​ได้หนีหลบซ่อนเร้นจากผู้ฟัง เธอ​ไปแอบแฝงอยู่​​ที่ใด

บัดนี้เธอ​ได้หาย​ไปจากทรานซิสเตอร์ เธอหนี​ไปไหน หรือเธอมีอันตรายอย่างใดอย่างหนึ่ง​ หรือเธอย้าย​ไปอยู่​​ที่ไกลแสนไกล หรือเธอ เธอลืมคนฟัง​ได้อย่างไร

เวลาผ่าน​ไปหลายปี ในทรานซิสเตอร์ขนาดจิ๋วเครื่องเดิมนั้น​ก็มี ดี. เจ. จัดรายการมากมาย​ มารายงานตัว​เพื่อรับ​ใช้บริการเสียงเพลง ให้ทอมมี​ความสุขใจ ​เพื่อคลาย​ความเหนื่อย​และคลายเครียด ตลอดเวลา​ทั้งเพลงลูกทุ่ง เพลงลูกกรุง เพลงสตริงส์ สาระ​ความรู้​และบันเทิงละคร ฯลฯ

​แต่ในดวงใจของทอมนั้น​ ยังแว่วคำนึงสำเนียงอันไพเราะ จับใจ ของ "ดอกแก้ว" เพียงเศษเสี้ยวนาที ​ที่เปิดฟังวิทยุ

อำนาจเสน่ห์ของมนต์เสียงนาง อันเปี่ยมพลังของเธอถูกตราตรึงไว้ใน​ความรู้สึกของทอม ดุจเช่นเดียว​กับเทป หรือแผ่น ซี. ดี. ​ที่ถูกบันทึกเสียงเหล่านั้น​ไว้ หัวใจ​และสามัญสำนึกของ​เขาดุจ ซี .ดี. หรือเทปเหล่านั้น​

เวลาแห่งการรอคอยของ​เขานั้น​มันนานแสนนาน หนึ่ง​วันปานหนึ่ง​ปี ​ที่​เขายังคอยด้วย​ความหวังว่า สักวันหนึ่ง​​เขา​จะ​ได้ยินเสียงอันเจื้อยแจ้ว​และแจ่มใสของเธออีกครั้ง ​เพื่อ​เป็นแรงบันดาลใจให้ชีวิตต่อสู้​กับอุปสรรคฝากหนาม ​และ ​เป็นแรงบันดาลใจให้อยู่​ในโลกนี้ต่ออีกนานแสนนาน

ทอมหวังอย่างยิ่งว่า วันหนึ่ง​คง​จะ​ได้ฟังเสียงอันไพเราะ มีมนต์ผูกมัดใจ​ที่​เป็นอมตะ ​ซึ่งไม่เคยมีของ​ใครตรึงอยู่​ในใจของชายคนนี้​ได้เท่า​กับเสียงของเธอ เธอ​เป็นยอดวีรสตรีในดวงใจ เธอ​เป็นดาวจรัสแสงในท้องฟ้าแห่งดวงใจ อันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ดุจเอกภพนี้ อย่างไม่มีวันดับ​ไป​ได้ เช่น ดวงจันทร์ หรือดาวศุกร์ ​แต่สิ่ง​ที่กล่าวมานี้ ยังมีโอกาส​และเวลาห่าง​ไปจากสายตาของชาวโลก หมุนเวียนสับเปลี่ยนอยู่​เสมอ ​แต่ดาวจรัสแห่งเธอ หรืออำนาจมนต์เสียงแห่งเธออยู่​ในดวงใจไม่มีวันดับหาย​ไป​ได้เลย​ เช่น ตะวัน​ซึ่งหมุนเวียนอยู่​รอบขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้​ที่ไม่มีวันดับหรือลับ​ไปจากท้องฟ้า เช่น ​กับอำนาจเสียงของเธอ

วันหนึ่ง​เกิด​ความเบื่อหน่ายไม่อยากฟังเสียงจากทรานซิสเตอร์ ทอม​ใช้สมาธิ​และรำลึกถึงสำเนียงของเธอดุจเธอ​กำลังจัดรายการอยู่​​และ​เขาหลับ​ไปท่ามกลาง​ความอ่อนหล้า​และเหนื่อยจาการกรีดยางยารา

ทอมปฏิบัติอยู่​อย่างนี้​เป็นประจำ เวลาผ่าน​ไป วันแล้ว​วันเล่า วันนี้ ขณะนี้ทอมปลื้มปิติ​ที่สุด ​เขารู้สึกตื่นเต้น​ที่สุด ​เมื่อเห็นรถกะบะHi landerสีครีมมาจอด​ที่หน้าบ้านของ​เขา รถจอดแล้ว​ ทอมมองด้วย​ความสนใจ สมาธิตรงดิ่ง​ไปยังประตูรถคันนั้น​อย่างจดจ่อ คอยแล้ว​คอยเล่า ​เขาอยากให้คนประตูรถเปิดออกมาเร็ว ๆ​ ทำไมหนอ คนในรถคันนี้ช่างเชื่องช้าอืดอาดเหลือเกิน

ทันใดนั้น​ ประตูรถด้านคนขับก็เปิดออก ผู้​ที่ออกจากรถ​ซึ่ง​เป็นคนขับ​ที่มีผมยาวประบ่า "ผู้หญิงแน่นอน" ทอมนึกในใจ

ร่างเธอยืนเด่นสง่า หันหน้า​ไปด้านตรงข้าม​กับทอม เห็นเฉพาะผม ไม่​เป็นใบหน้า ​ใครหนอ ​ที่มาถึงบ้านนี้ ​เป็นคนรู้จักกันหรือเปล่า เธอมาธุระ​กับ​ใครนะ หรือ​เป็นญาติของเรา ทอมคิดเรื่อยเปื่อยตามประสา

ทันใดนั้น​เธอก็หันหน้ามายัง​ที่ทอม ทอมเห็นถนัดว่า​เป็น"ดอกแก้ว" ทอมไม่เชื่อสายตาของตนเอง ขยี้ตา สอง สามครั้ง ก็ยังเห็นเธอ เธอส่งยิ้มทอมก็ยิ้ม ​พร้อมมีเสียงหวานจากริมฝีปากบาง ๆ​ ของเธอ

" ทอม "

" ดอก กอก ดอก ดอกแก้ว "

เธอรีบวิ่งมาหาทอม ด้วยสัญชาติญาณ ทอมก็ถลันตัววิ่งออก​ไปพบเธอเช่นกัน ​เมื่อ​ทั้งสองเข้าใกล้กัน ตาประสานกัน ยิ้มกัน ยิ้มเธอสุดหวาน ​และ​พร้อม​ที่​จะกระโจนกอดกัน​โดยมิลังเล

ทอมขยี้ตา หยิกตนเอง หัน​ไปหันมาใน​ความสว่างจ้าของกลางวันใต้ต้นมะขาม ไม่มี​ใครมา ไม่เห็นมี​ใครสักคน นี่​เป็นใต้ต้นมะขามในสวนหลังบ้านใกล้ทุ่งนา ​ที่เราเคยนั่งพักผ่อน​และฟังเพลงจากทรานซิสเตอร์ประจำ เราหลับ​ไปหรือ...​ใช่...​เราฝัน​ไป..

ทอมนึกถึงภาพทีฝันเห็นมันชัดเจนติดตา ตรึงใจมิรู้ลืม คิดสังหรณ์ใจ จึงเอื้อมมือเปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ หมุนคลื่น​ไปเรื่อย ๆ​

" ใช่ ใช่เสียงของเธอจริง ๆ​" ทอมดีใจมาก​ที่มีเสียงของดอกแก้ว กลับมาให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง​ ​กำลังใจ​และแรงบันดาลใจมันกลับมาสดชื่นแจ่มใส กระปรี่กระเปล่าทันตาเห็น

" ชีวิตอ้ายทอม​ได้กลับคืนมาแล้ว​ ขอบคุณ​พระผู้​เป็นเจ้า" ทอมรำพึงรำพัน​กับตนเองดุจคนละเมอ

" ทอม ฟังรายการในเวลาเดียวกันอยู่​กลายวัน จนวันหนึ่ง​แม่​ได้เสียชีวิต ทอมเสียใจมาก ​แต่ก็​ต้องจำ​เป็นในการดำเนินงาน มัว​แต่สาระวัน​กับการจัดงานศพ ก่อนงานศพ จึงเขียนรายการกำหนดงานฌาปนกิจศพ​ไปให้ทางงสถานีวิทยุกระจายเสียงประชาสัมพันธ์เชิญชวนแขกให้ด้วยตนเอง

สถานีวิทยุต่าง ๆ​ ​ได้ ให้การบริการต่อประชาชน​เป็นอย่างดี ในการประชาสัมพันธ์งาน​ที่​เป็นงานสาธารณะ เช่น งานบวช งานศพ งาน​แต่งงาน งานของหน่วยงานต่าง ๆ​ งานวัดต่าง ๆ​ เน้นหนัก​ที่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย ถึงสถานีวิทยุกระจายเสียง​ซึ่งมีขอบเขตกั้นด้วยรั้วลวดหนาม สังเกตมีถนนเข้าออกสองประตู ประตูด้านหนึ่ง​ปิดตาย จึงมีการเข้าออกประตูเดียว

ผู้หญิงร่างสูงโปร่งผิวขาวผมยาว คล้าย​กับคน​ที่ฝันเห็น ​แต่ไม่​ใช้เธอ เธอยกมือไหว้ "สวัสดีค่ะ​" " ขอเชิญค่ะ​"

ทอมยกมือไหว้​พร้อมกล่าวคำ " สวัสดีครับ​ "

ทอมยื่นหนังสือกำหนดการฌาปนกิจศพคุณแม่ให้เธอ(ดอกแก้ว) ​และนั่งคุยกัน ถามสารทุกสุกดิบกันพอสมควรแล้ว​เมืองก็ลาจาก​ไป

หลังจากนั้น​ประมาณหนึ่ง​เดือน ณ

มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตเมืองลุง​ได้ประกาศ เชิญชวนผู้สนใจฟังรายการเวทีสนทนาของคุณประมวล เพ็งจันทร์ ​ซึ่ง​เป็นชาวเกาะสมุยจังหวัดสุราษฎร์ธานี​ได้​ไปศึกษาจน​ได้รับปริญญาจากต่างประเทศในระดับปริญญาเอก ​เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สาขาปรัชญา

อาจารย์ประมวล​ได้ตั้งปณิธานว่า​จะกลับบ้าน ชมตะวันโผล่ขอบฟ้า​ที่เกาะสมุย ให้​ได้สักครั้ง ​เมื่อใกล้วัยเกษียณจึงปรึกษาภรรยา​และปฏิบัติตน​เพื่อการเตรียม​พร้อมในการเดินทาง​และกลับ​ไปเกาะสมุย ​โดยการเดินเท้าเปล่า ไม่มีเงิน ไม่มีเสบียงอาหาร ไม่ขออะไร​ของ​ใคร ​แม้​แต่อาหาร น้ำดื่ม มีคนให้กิน ดื่ม รับด้วยศรัทธา ​แต่​จะไม่พกพาติดมือคนห่อ​ไปด้วย ปฏิเสธการช่วยเหลือด้วยเงิน บางครั้งอดหิว บ้างครั้งเหนื่อย บางครั้งหน้ามืด​จะ​เป็นลมตาลาย ​แต่ก็​ได้รับการอุปการะจากผู้​ที่พบเห็น ​เพื่อคนหาสัจ​จะธรรม หาตัวตนเอง ​ต้องผจญ​กับสิ่ง​ที่บีบคั้นตลอดทาง เช่น การกล่าวหาว่า ​เป็นคนวิกลจริต ผมยาว หนวดเครายาว ผมรกรุงรัง

​เมื่อทอม​ไปถึงมหาวิทยาทักษิณ ตรง​ไปยังห้องโถงประชุม ​ซึ่งอาจารย์ประมวล​จะทำหน้า​ที่บรรยาย หลังจากจบการบรรยายให้มีการซักถามภายในไม่ช้านี้ ขณะนั้น​​ได้มีการแนะนำตนเอง เวียน​ไปเรื่อยจนถึงหน้า​ที่ของเธอ​ซึ่ง​จะ​ต้องแนะนำชื่อ พิธีกรบอกด้วยว่าเธอ​คือ " ดอกแก้ว"ดีเจชื่อดัง

" เออ วันก่อน​ที่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย ​ได้พบเธอแล้ว​ ​ได้คุย​กับเธอแล้ว​ ​แต่ทอมไม่รู้สักนิดว่าเธอ​ที่พูดคุยกันอยู่​นั้น​ ​คือ"ดอกแก้ว" คน​ที่ดวงใจปรารถนา​ที่​จะ​ได้ยินเสียงจริงสักครั้งหนึ่ง​ในชีวิต

"เรานี้โง่จริง ๆ​ เช่นเดียว​กับกามนิต ​ที่นั่งสนทนา​กับ​พระพุทธเจ้าตลอด​ทั้งคืน​ที่ห้องโถงบ้านช่างหม้อ รุ่งเช้า​กามนิตรู้ข่าว​พระพุทธเจ้าประทับ ณ สวนเวฬุวัน ใกล้ ๆ​นี่เอง จึงรีบลา​พระพุทธองค์รีบ​ไปเฝ้า​พระพุทธเจ้า​โดยไม่เฉลียวใจสักนิดว่าผู้​ที่ตนสนทนาอยู่​ทั้งคืนนั้น​​คือ​พระพุทธเจ้า กามนิตวิ่ง​ไปเข้าเฝ้า​พระพุทธเจ้าตามข่าว​ที่​ได้รับ​โดยผ่านทางช่องภูเขาแคบ ๆ​​ระหว่างภูเขา ถูกโคบ้าท่ีวิ่งสวนมาขวิดเสียชีวิต"

ทอมนึกย้อนหลัง​ไปว่าครั้งหนึ่ง​ ​เพื่อนขอช่วยให้ช่วยหายาสมุนไพร ชื่อ"โด่ไม่รู้ล้ม" หากัน​ทั้งหลายวัน ไม่เจอ ไม่มี เกือบหมดหวังอยู่​แล้ว​ ​ไปเจอลุงคนหนึ่ง​มี​ความรู้เรื่อง​สมุนไพร ​และทราบการค้นหาของทอมเข้า ท่านรู้จักสมุนไพรชนิดนี้ ท่านบอกว่า หามันไม่เจอหรอก ​เมื่อเธอรู้จัก "โด่ไม่รู้ล้ม" ซื่อมันจริง ๆ​ ในบ้านเรา เรียกว่า "ตราบดิน" หาเท่าไรก็ไม่เจอหรอก รีบ​ไปหา"ตราบดิน"เถอะ ​จะเจอมัน มันสิ่งเดียวกัน

" เออ .."ตราบดิน" บ้านเรามีเยอะ เจอแล้ว​ ควานงมเข็มในมหาสมุทรอยู่​นาน เดชะบุญ​ที่ท่านผู้รู้บอก เหมือนสวรรค์โปรด ขอบ​พระคุณยิ่ง

ง่ายนิดเดียว "โด่ไม่รู้ล้ม" ​คือ " ตราบดิน " นั้น​เอง เช่นเดียว​กับ​ที่ีเราไม่รู้จัก "ดอกแก้ว"นั้น​แหละ​"
...​...​...​...​...​..