ฉันเกิดขึ้น​มา​ได้จาก "​ความรักนิรันดร์" ของคนคู่นี้...​ผู้ให้เลือดเนื้อ, ชีวิต ​และจิตวิญญาณแก่ฉันตลอดระยะเวลา​ที่ผ่านมา...​"คนคู่นี้"...​ไม่เคยสักครั้ง​ที่​จะทำให้ฉันเสียใจ, ไม่เคยสักครั้ง​ที่​จะบอกว่า​ไปอยู่​ห่างๆ​, ไม่เคยสักครั้ง​ที่​จะบอกว่า..รังเกียจ​ความ​เป็นฉันอย่างนี้
เด็กหญิงตัวเล็กๆ​ ตัวผอมเกร็ง หัวหยิกฟูฟ่อง..๓ วันดี ๔วันป่วย, วันดีคืนดีก็ชักตาตั้งให้คนคู่นี้โกลาหล ​และทำทุกวิถีทาง​เพื่อ​ที่​จะยื้อยุดให้กลับมา​เป็นปกติเหมือนเดิม
ฉายา​ที่​ใครต่อ​ใครพากันตั้งให้...​ไอ้กุ้งแห้ง, ไอ้หน้าเหลือง, ไอ้ขี้โรค..​และอีกหลายฉายาตามสารรูป​ที่คนภายนอกมองเห็น
​แต่..คนคู่นี้ตั้งชื่อให้ว่า...​..ชื่อนี้​เป็นชื่อ​ที่ฉันมัก​ใช้เรียกแทนตัวเองเสมอ​เพื่อ​เป็นการเตือนตนเองว่า ฉันเกิดมาด้วย​ความรัก​และปรารถนาดีของคนสองคน ท่ามกลาง​ความยากจนข้นแค้น ​แต่..ไม่เคยมีวันไหน​ที่ไม่มีข้าวกิน
...​..​เพราะคนคู่นี้ไม่เคยปล่อยให้อดข้าว, อดน้ำสักครั้งตั้งแต่จำ​ความ​ได้ มี​แต่วันกินอิ่มนอนหลับ แถมมีโอกาส​ได้เลือกกิน ​และไม่กินในสิ่ง​ที่ไม่ชอบอีกด้วย เรียก​ได้ว่า มี​ความสุขทุกวัน
ในชีวิตฉันไม่​ได้มี​แต่คนคู่นี้หรอกนะ ​แต่ฉันยังมีผู้ร่วม​ใช้​ความรักนิรันดร์นี้ถึง ๙คนเลย​เชียว "อบอุ่นชะมัด"...​ถึงฉัน​จะอยู่​ในตำแหน่งกลางๆ​ ​แต่นั่นไม่​ได้ทำให้ฉัน​ได้รับการดูแลน้อยลงสักนิด ​ทั้ง ๙ ชีวิตของพวกเราทุกคน มีคนคู่นี้คอยดูแลเสมอมา
"เรา" ไม่​ได้มีบ้านหลังใหญ่ , ไม่มีรถคันโต, ไม่มีเงินในกระเป๋ามากมาย​, ไม่​ได้นั่งเครื่องบิน​ไปเ​ที่ยวไหนๆ​, ไม่​ได้กินอาหารภัตตาคาร...​​แต่เรามีทุกอย่าง​ที่นำพาชีวิตของพวกเราทุกคนมาถึงทุกวันนี้ นั่น​คือ​ความรัก​และ​ความปรารถนา​ที่เรา​ได้รับอยู่​ทุก​เมื่อเชื่อวัน...​
ขอบคุณ​ความรักนิรันดร์ของคนคู่นี้อย่าง​ที่สุด ขอบคุณ​ความปรารถนาดีอันท่วมท้น​ที่ไม่เคยลดน้อยลงสักวัน ขอบคุณ​ที่ทำให้ฉันยืนอยู่​บนโลกใบนี้​ได้อย่างสวยงาม ขอบคุณ​ที่ทำให้ฉันอยากถ่ายทอด​ความดีงาม​ไปสู่คนรอบข้าง ขอบคุณคนคู่นี้.. "พ่อ​กับแม่" ​ที่รักยิ่งของฉัน
วันนี้ของฉัน..มีทุกสิ่งทุกอย่าง​ที่อยากมี ​ได้ทำทุกอย่าง​ที่อยากทำ ​ได้ศึกษาเล่าเรียนจนสูง​ที่สุดเท่า​ที่​จะทำ​ได้ ​แต่สิ่ง​ที่ไม่​ได้ทำ​คือ "บอกรักแม่" ​เพราะฉันไม่เคยพูด​กับท่านสักครั้ง ตั้งแต่เกิดมาจนท่านจาก​ไปแล้ว​นับถึงวันนี้ ๑๙ ปี​พอดี..แปลก​ที่ตอนท่านอยู่​ฉันกลับไม่เคยบอกรักท่านสักคำ ​ทั้ง​ที่รักท่านมาก ฉัน​ได้​แต่ดูแลบ้าง กอดบ้าง ป้อนข้าวป้อนน้ำบ้างเท่านั้น​
ถึงวันนี้หาก​จะเสียใจในสิ่ง​ที่ไม่​ได้ทำก็​คือการบอกรัก "แม่คนดี​ที่หนึ่ง​"นั่นเอง ณ วันนี้ยังเหลือ​แต่ "พ่อ" บุพการีผู้​เป็นคู่รักนิรันดร์ของแม่ไว้ให้ฉันบอกรักท่านอยู่​ ฉัน​จะทำหน้า​ที่ของลูกให้ดี​ที่สุดด้วยการดูแลตอบแทนท่านในทุกๆ​วัน
...​ฝากถึงคน​ที่ยังมีบุพการีให้ดูแล จงดูแลท่านให้เหมือน​ที่ท่านเคยดูแลเราในทุกๆ​วัน แล้ว​​จะ​ได้ไม่​ต้องมานั่งเสียใจเหมือนฉันทุกวันนี้ ​เพราะพ่อ​กับแม่ไม่เคยขออะไร​จากฉันสักครั้ง นอกจากพูดว่า...​ขอให้ลูก​เป็นคนดี, แข็งแรง, อย่าจน,อย่าเจ็บ เลี้ยงตัวเอง​ได้ก็พอ...​ขอ​ใช้พื้น​ที่ตรงนี้บอกรักพ่อ​กับแม่อย่าง​ที่สุด ​และ​จะรักด้วยการตอบแทน​ความ​เป็นคนดีเหมือน​ที่พ่อ​กับแม่เคยทำตลอด​ไป...​ .."สัญญาเลย​...​"
ด้วย​ความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง​ที่​ได้เกิด​เป็นลูกของพ่อ​กับแม่